Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

02/07/2017



Dzisiejszy dzień zaczęliśmy od Panagia Myrtidiotissa, do której prowadzi urocza droga.



Jeszcze kilka lat temu jedyna, od jakiegoś czasu powyżej "starej" zbudowano szerszą, nową. To na nią kierowane są choćby autokary, które nie mieszczą się w skalnych przesmykach. Ja jednak wolę tą bardziej widokową

Zanim docieramy do monastyru, odbijam w prawo - w drogę prowadzącą do wysypiska śmieci. Oczywiście to nie ono jest naszym celem
Zatrzymujemy się przy Aghios Ioannis Theologos



kilka chwil później jesteśmy już u celu. Mocno zatłoczonego (niedziela?:).









Z tego miejsca prowadzą 4 drogi. Jedna powrotna, druga w kierunku południowym do plaży Melidoni, trzecia do uroczego kościoła Aghios Nikolaos o Krasas. Do czwartej jeszcze wrócę. Tymczasem jedziemy wąską, wybetonowaną drogą w kierunku morza







Wracamy i - mijając Myrtidiotisse z lewej - czwartą, szutrową, drogą udajemy się na plażę Limnaria. Z pewnej odległości to naprawdę fajne miejsce







choć mocno żwirkowe



Niestety z bliska - celowo nie wrzucam zdjęć - jest okropnie zaśmiecona. Szkoda czasu na to, aby kręcić się tu dłużej, więc wracamy.
Ponownie Myrtidiotissa, mijamy Dokane, Aroniadike, przejeżdżamy Agie Pelagie, kilkaset metrów za którą skręcam w wąską, szutrową drogę docierając do Aghios Georgios Kolokythias



Widać stąd Peloponez



są tu również pozostałości (bizantyjskich?) ruin



Zanim na plażę, wracamy do głównej drogi i jeszcze kilkaset metrów dalej. Tu znajduje się Aghia Patrika - mały port oraz stocznia remontowa



Teraz już tylko Agia Pelagia, w ktorej zatrzymujemy się na jakieś picie i małe zakupy plażowe







i wzdłuż wybrzeża, mijając Kalamitsi



przepiękny Aghios Nikolaos



Lorentzos



Langade, do której wrócimy, docieramy na sam koniec (ostatni odcinek jest słabej jakości) drogi do Limni



której nazwa pochodzi chyba od zalegającej, po przeciwnej stronie morza, wody - "jeziora"



Mimo iż jest to widokowo piękne miejsce, postanawiamy wrócić do Langady, gdzie spędzamy kilka następnych godzin



Po dość długim czasie, odpoczęci, wykąpani w morzu i wygrzani na słońcu, opuszczamy to miejsce. Fajne (dla lubiących spokój - w pobliżu jest kilka innych pustych plaż) z niezwykle drogą kantyną.

Tak więc znów Agia Pelagia, Christoforianika i przed Aroniadika w lewo. Kierunek Paleochora!
Familia zostaje w aucie (Olek postanowił skorzystać z chwili na krótką drzemkę), ja ruszam na zwiedzanie.

















Kilka lat temu, gdy byliśmy na Kithirze po raz pierwszy, dalsza droga po Paleochorze kończyła się tutaj. Dalej było ogrodzenie i ostrzegający napis - zakaz wstępu.
W tym roku można dojść wszędzie. Rozkoszując się ciszą, pięknymi widokami i uważając, aby nie spać w dość głęboki wąwóz













Chętnie zostałbym tu dłużej, ale trzeba wracać. Szczególnie, że w planach mam jeszcze jedno miejsce. Mitata.
Za Friligianika przez miejscowość prowadzą trzy, niemal równoległe drogi. Lewa - omijająca ścisłe centrum, środkowa - którą jedzie się przez całą miejscowość i skrajnie prawa, szutrowa.
Chwilowo wybieramy tą ostatnią - chcę zobaczyć Aghios Ioannis



oraz tutejszy, odrestaurowany, wiatrak



Wracamy i jedziemy środkową drogą. Mitata słynie z tutejszego miodu i choć próbowałem wielu, to faktycznie ten kytheriański jest niesamowity.
Nie pamiętam w którym miejscu, ale gdzieś w miejscowości znajduje się Meli&Gala. Mają nie tylko miód, ale również produkują sery.
Jadąc główną drogą widzę szyld z reklamą pasieki



zatrzymuję się i szukam właściciela. Ten po chwili odnajduje się i dokonujemy wymiany. Ja staję się bogatszy o dwa słoiki lokalnego miodu, On o 40EUR

Poza miodem, Mitata słynie z pięknego kościoła Aghia Triada, uszkodzonego podczas trzęsienia ziemi w 2006r. Od tego czasu stoi z dziurami w murach





nie udało mi się wejść do środka.
Co jeszcze? Muszę przyznać, że to wg mnie najładniej położona miejscowość na wyspie



Jeszcze tylko postój za Viaradika



i wracamy do Villana Studios. Kolejny udany dzień.

MCR napisał(a):jest to widokowo piękne miejsce

Zgadzam się , na Limni spędziliśmy prawie cały dzień prawie całkiem sami - poza kilkoma "zaglądaczami" na chwilę.
Fajnie byłoby się stamtąd wybrać kanionem do równie urokliwej Paleochory... myśmy jednak wybrali okrężny wariant samochodowy .
Zajrzeliście chyba w każdy kąt Kithiry , pracowite wakacje ... ale takie właśnie lubię

W każdy to pewnie nie ale faktycznie odwiedziliśmy jakieś 90% zaplanowanych miejsc. Największe zaległości dotyczyły okolic Chory - nie dojechałem do Germaniko, plaży Feloti, nie udało się wejść do Kastro (choć zamczysko zwiedziliśmy kilka lat wcześniej) i kilku kościołów na trasie Chora-Kapsali. Choć z drugiej strony, to był drugi i na pewno nie ostatni raz na tej pięknej wyspie
Do odkrycia pozostaje mi również cała Antykithira, na którą znów nie dotarłem.

BTW - z Limni do Paleochory to spacer na dziko?:) bo wyznaczonego szlaku tam nie widziałem. Idealny termin na takie wojaże to wiosna, w czerwcu roślinność skutecznie utrudnia spacery poza wyznaczonymi ścieżkami

MCR napisał(a):Do odkrycia pozostaje mi również cała Antykithira, na którą znów nie dotarłem.

O, to trochę szkoda, tak się właśnie zastanawiałem czy uwzględniłeś ją w planie.
Może następnym razem

MCR napisał(a):BTW - z Limni do Paleochory to spacer na dziko?:) bo wyznaczonego szlaku tam nie widziałem. Idealny termin na takie wojaże to wiosna, w czerwcu roślinność skutecznie utrudnia spacery poza wyznaczonymi ścieżkami

No raczej na dziko... oczywiście to propozycja - wyzwanie - dla zaprawionych górołazów bo łatwo tam na pewno nie jest.
Pamiętam jak się wybraliśmy kiedyś na Milosie taką niedługą dolinką mającą ujście na plaży Triades (na zachodnim wybrzeżu), to nawet pomimo braku nachylenia terenu trzeba było pokonywać wielkie głazy
Ale jak się zagląda do wąwozu z góry z Paleochory i potem od dołu z Limni to chęć jest
Mogę się mylić, ale na mapce wyspy którą dostaliśmy płynąc promem kojarzę że był tamtędy zaznaczony szlak

A tak jeszcze wracając do Milopotamos i wodospadu... kurcze, jak to się stało że on wysechł . Myśmy byli we wrześniu i woda płynęła w najlepsze...a spacer kawałek w dół doliny z młynami i kąpiel w jeziorku wspominamy jako jedną z największych atrakcji Kithiry

kulka53 napisał(a):

MCR napisał(a):Do odkrycia pozostaje mi również cała Antykithira, na którą znów nie dotarłem.

O, to trochę szkoda, tak się właśnie zastanawiałem czy uwzględniłeś ją w planie.
Może następnym razem

Uwzględniona była, tylko połączeń brak. W tym roku Kithire obsługiwał (nadal obsługuje) tylko jeden prom, który dalsze połączenia ma tak skomunikowane, że na Antikithirze mógłbym być albo 5 minut albo kilka dni. Jedna i druga opcja odpadła.
Może kiedyś, jak pojawi się przewoźnik zastępujący Lane Lines, dotrę tam z Krety. Co ciekawe - można z Krety na Antikithire popłynąć i wrócić w tym samym dniu (a kilka godzin na tą maleńką wyspę wystarczy), a z pobliskiej Kithiry nie
Ot taka logika.

03/07/2017

Ostatni dzień na wyspie. Po południu musimy złapać Porfyrouse do Neapoli i jeszcze tego samego dnia dotrzeć do Monemvasii...
ale od początku
Małżonka po śniadaniu postanawia chwilę odpocząć w pokoju, ja z Juniorem udaję się na krótką wycieczkę.
Najpierw kilka zdjęć Villana Studios - uwielbiam to miejsce









Kalamos nie ma ścisłego centrum. To miejscowość mocno rozrzucona, pięknie położona wśród gajów oliwnych



kilku domostw



uroczych ruin



i trochę zaniedbanych winnic



Naszym celem są jednak tutejsze dwa kościoły, do których wspólnie z Aleksandrem "tuptamy"









Wracamy do pokoju.

Po 14 opuszczamy Villane i jedziemy w kierunku Diakofti, po drodze zerkając jeszcze na atrakcje Kalamos



piękny Agii Anargyrii za Friligianika



i za lotniskiem odbijamy w lewo jadąc do Aghia Moni - jednego z wielu monastyrów na wyspie.
Tradycyjnie - zbudowanego w pięknym miejscu



Brama do środka była otwarta



wskoczyłem więc na kilka minut zrobić zdjęcia





Teraz już prosto do Diakofti



o 16 Porfyrousa zabiera nas na kontynent...

Rejs na trasie Kythira-Neapoli trwa planowo 1:20, my złapaliśmy jakieś 10-15 min opóźnienia. Nie jest źle, choć po 17 może być ciężko na jakieś szczególne zwiedzanie okolic.
Krótka korekta trasy i wiem, że dotrzeć powinniśmy w dwa miejsca.
Zaczynamy od położonego 3km na północ Kastro Vatika. Prowadzi tutaj asfaltowa, dobra droga, a przed samą twierdzą znajduje się mały parking



w tle Neapoli



zastanawiałem się, czy zamek będzie dostępny do zwiedzania. W internecie, szukając wcześniej informacji, wiedziałem, że jeszcze niedawno poddawany był gruntownej modernizacji. No ale kto nie ryzykuje, ten...
I tak, można go zwiedzać











Po murach chodziłem sam - podejście do twierdzy było dość strome i śliskie, nie ryzykowałem z 2 latkiem.
Chwila odpoczynku w aucie i ruszamy dalej.
Nawigacja prowadzi mnie skrótem przez Kriovrisi. Zdecydowanie czuć, że to droga drugiej kategorii. Asfalt, ale wąski i kręty, co ze słońcem świecącym prosto w oczy stanowi niezbyt ciekawą mieszankę.
Jedyna zaleta - droga jest bardzo widokowa.
Mijamy Krivrisi - jedyną miejscowość na trasie, skręcamy w lewo i na kilometr przed Pantanassa odbijamy w prawo.
Tu znajduje się drugi cel dzisiejszej wycieczki - Aghios Athanasios. Uroczy, odrestaurowany bizantyjski kościół.







40 minut później jesteśmy już w Monemvasii



Szukamy hotelu, meldujemy się, bierzemy szybki prysznic i ruszamy do centrum na jakąś kolację. Ja jestem zachwycony, Asi też się podoba, a Junior jest wręcz wniebowzięty
Podziwiam - 2,5 letnie dziecko stworzone do wędrówek, zainteresowane wszystkim wokół. Nie można się nudzić.
Wracamy do hotelu. Jutro czeka nas mocno intensywny dzień...

04/07/2017

Monemvasia. Szybkie śniadanie w hotelu i jak najszybciej ruszamy na zwiedzanie. Chcę dotrzeć do górnego miasta przed upałami.
Choć wycieczkę zaczęliśmy kilka minut po 8, to już o tej porze znalezienie miejsca do zaparkowania było sporym wyzwaniem.
Postanowiłem więc dojechać do bramy, wysadzić familię, zawrócić w poszukiwaniu skrawka parkingu i piechotą dołączyć do Asi i Olka.



Ruszamy.
Choć jesteśmy tu drugi raz, to miejsce wciąż zachwyca Najpierw dolne miasto.































Odnajdujemy ścieżkę do górnego miasta i zaczynamy wspinaczkę





Widoki z góry porażają pięknem























Postanawiam się, samodzielnie już, trochę poszwędać po górze. Im jednak dalej od Aghia Sophia, tym ruiny w gorszym stanie. Nie zniechęca mnie to, choć dotarcie do tutejszego Kastro jest poza dzisiejszym zasięgiem



trochę naokoło wracam do Familii









Jeszcze tylko zakup napoi w tutejszym sklepie i wracamy do auta i kilka godzin spędzonych tutaj kończy się.

Opuszczając Monemvasie udaję się najpierw do Epidavros Limera - pozostałości po starożytnym akropolu.



niewiele przetrwało do dziś - najbardziej widocznymi pozostałościami są mury



Pakuję się do auta, zawracam i kolejny stop. Tym razem Aghios Ioannis. Tu znajduje się wytwórnia oliwy - Sparta Groves. Kilka dni wcześniej potwierdzałem spotkanie z właścicielem i dostałem informację, że niestety go nie będzie. Zabrałem jednak namiary na jego gaje oliwne



i przede wszystkim wyjątkowe drzewo o imieniu Grea.



ta oliwka ma około 1200-1500 lat
Choć tutaj oliwy nie kupiliśmy i nie mogłem odwiedzić jej tłoczni, to dostałem namiary na inną, współpracującą ze Sparta Groves - Kasell Olive Oil. Zanim jednak udamy się do Nikosa - szefa marketingu, odwiedzam przewspaniałą winnicę - Monemvasia Winery.
Jeszcze w starej lokalizacji (nową budują) w okolicach Velies.







Choć miał być to tylko krótki stop, to pochłonięci degustacją i rozmowami z właścicielem spędzamy tutaj niemal godzinę. Jeszcze tylko kilkadziesiąt butelek do bagażnika i wracamy do Sykia.
W Kasell kupuję kilka baniaków oliwy (dla nas i dla znajomych), mijamy Molaoi i omijam monastyr Moni Sotiros, do którego planowałem pierwotnie dojechać i dojeżdżamy do Gythio. Bardzo krótki fotopostój w tutejszym teatrze





i czym prędzej do Neo Itylo, a w zasadzie Karavostasi. Tu spędzimy kilka najbliższych dni i będzie to miejsce wypadowe na południe.
Do zwiedzania Mani. Na miejscu mamy basen, z którego korzystamy do późnych godzin wieczornych.

05/07/2017.
Mani. Zatrzymaliśmy się w Karavostasii w pobliżu Neo Itylo. To miejsce ma być nie tylko bazą wypadową na południowe Mani, ale również cichą okolicą do odpoczynku.
W pobliżu mamy sklepy w Areopoli, przyzwoite - choć kamieniste - plaże w Neo Itylo i Limeni a także basen na miejscu.
Pierwszy dzień na Mani zaplanowałem jednak na zwiedzanie. Tradycyjnie więc, po śniadaniu, pakujemy się do auta. Celem jest Tenaro, ale zanim tam dotrzemy kilka godzin poświęcimy na oglądanie tutejszych bizantyjskich kościołów oraz miejscowej - wieżowej - architektury.



No to jedziemy
Pierwszy przystanek - Aghios Taxiarchis w okolicach Glezi



Następnie Aghios Georgios w Nikandrio



i Aghi Taxiarches w Charouda



wracamy na główną drogę i po mniej więcej kilometrze skręcam w prawo, w nieoznakowaną drogę prowadzącą w kierunku morza



Tsopakas, Aghia Varvara i przyzwoitą drogą gruntową docieramy do jednych z najstarszych zabudowań na Mani - Trisakia.





Mocno zniszczone kościoły z 13 wieku, osłonięte w 2014 metalowym rusztowaniem i dachem, z którego do dziś pozostało tylko to pierwsze.
Próbowałem wejść do środka, niestety miejsce było mocno zarośnięte i mimo chęci nie udało się. A szkoda, bo choć niewiele pozostało z zabudowań, to jednak bardzo lubię takie zabytki.

Kolejnym przystankiem miał być Aghii Theodorii, do którego pojechaliśmy mocno kamienistą - choć przejezdną - szutrówką. Niestety jadąc od strony Trisakia "dołem" - jak prowadziła nawigacja - odbicie w lewą drogę prowadzącą do kościoła okazało się niemożliwe, więc z Kafiony wróciliśmy w stronę Drialos i tutejszego Aghios Georgios





w oddali widać tigani



W Vamvaka znajduje się Aghios Theodoros



a kawałek dalej Aghia Varvara





w Briki odwiedzamy Aghios Nikolaos



w Erimos - Aghia Barvara



oraz ruiny jeszcze jakiegoś innego kościoła



i kierujemy się w stronę Mezapos.





choć miejsce to jest urocze i znajduje się tutaj - kamienista - plaża, ustalamy że na kąpiele i opalanie zatrzymamy się później.
Jadąc w kierunku Tigani zatrzymuję się jeszcze przy Panaghia Vlachernon





Ponieważ zaczyna się robić upalnie, a przede wszystkim minęło sporo czasu, wspólnie ustalamy że tym razem darujemy sobie wyprawę na Tigani. Choć ruiny tamtejszej twierdzy i pozostałości archeologicznych kuszą - spacer w upale z 2,5 letnim dzieckiem nie wydaje się dobrym pomysłem.
Proponuję wyprawę w kierunku Gerolimenas, a później - zwiedzając trochę po drodze - dalej na południe w poszukiwaniu plaży.







w Kounos zatrzymuję się przy cmentarzu i tutejszym "Pentakia"





a w Keria - Aghios Ioannis





i ruinach czegoś, co dawniej na pewno było kościołem



mijamy Ochia



i na chwilę zatrzymujemy się przy tutejszym Aghios Nikolaos



teraz już prosto w stronę Gerolimenas, mijając typową manijską - wieżową - zabudowę



W Gerolimenas zatrzymujemy się dosłownie na kilka minut







mijamy Kiparissos



Kapi



i nie mogłem, choć na chwilę, nie zatrzymać się w Vathii.









stąd już prosto do Marmari



gdzie na jednej, z dwóch, tutejszych plaż płacimy za leżaki i parasol i odpoczywamy kilka godzin

Droga powrotna zaplanowana była jako zdecydowanie szybsza niż przyjazd, szczególnie, że sam dojazd na południe kosztował sporo - choć dobrze wykorzystanego - czasu.

Z Marmari udajemy się do Paliros - wioski zamieszkałej chyba przez kilka osób. Sporo tutaj odnowionych domów-wież.





Stąd już prosto na najbardziej wysunięty na południe skrawek kontynentalnej Europy - Tenaro. Tu w tle widać drogę prowadzącą do latarni morskiej



Familia chce odpocząć w aucie, ja udaję się w stronę pozostałości świątyni Posejdona - wg legend będącą jednocześnie bramą Hadesu.





niestety nie mam czasu na godzinną wędrówkę do latarni, postanawiam jednak obejrzeć pozostałości po okolicznych mozaikach
Droga do nich prowadzi wokół rozrzuconych i nieoznakowanych pozostałości antycznych. Doskonale widać wyciosane w kamieniach schody



rzut okiem w kierunku parkingu



po drodze spotykam jakiegoś węża czy inną żmiję - do dziś zastanawiam się kto się bardziej przestraszył tego spotkania w każdym razie zgodnie oboje postanowiliśmy odskoczyć w przeciwnych kierunkach







kolejny przystanek to Porto Kagio



pierwotnie to tutaj mieliśmy mieszkać i prawdopodobnie przy następnym wyjeździe na Mani powrócę do tego pomysłu. Urocze i ciche miejsce, jest tu kilka tawern, pokoi do wynajęcia. Jest także niewielka plaża



Podoba mi się tu

Wracamy do Karavostasi na późny obiad. Patrzę jeszcze na zamek w Kelefa. Tutaj także dotrzemy.



Tak minął kolejny dzień...

06/07/2017.
Dziś ma być lajtowo. Trochę, nawet bardzo trochę, zwiedzania i dużo odpoczynku
Po śniadaniu pakujemy się do auta i jedziemy w kierunku Itylo, zjeżdżając tylko na chwilę do pięknego monastyru - Moni Dekulon







uroczo położonym wśród gajów oliwnych







W Itylo parkujemy w centrum i udajemy się na krótki, poranny, spacer





nie wiem czy wciąż czynna, ale jest tutaj tłocznia oliwy









Wracamy i tuż przed Neo Itylo skręcam w lewo w wąską, betonową i nieoznaczoną drogę prowadzącą w kierunku Kelefa. Dosyć stroma, ale spokojnie (na "jedynce") do przejechania osobówką.



Po wybudowanym w 1679r przez Imperium Osmańskie zamku pozostało niewiele. Większość z ruin to mury otaczające dawną twierdzę



nawet jeśli cokolwiek znajduje się wewnątrz, nie ma szans na dotarcie tam. Wszystko jest zarośnięte przez ogrom chwastów





Wyjeżdżamy stąd "główną" - okrężną - drogą, i mijając Steros docieramy do Areopolis. Zdecydowanie mniej cichego choć równie - albo i bardziej - urokliwego miasta niż Itylo.



Odpoczywamy



i ruszamy oglądać to miejsce

















znajdujemy tutaj niesamowitą piekarnię



z wypiekanymi tradycyjnym sposobem przysmakami. Chlebami, bułkami, pitami i wszystkim tym, co wytwarzane jest z mąki i wędruje do pieca.
Do którego - dzięki uprzejmości właścicielki - udaje mi się zajrzeć





Kupujemy przekąski i chleb na kolację i ruszamy dalej





w centrum, na platiji, znajduje się mały plac zabaw dla dzieci - z którego Junior chętnie skorzystał







Wracamy. Jeszcze tylko krótki fotostop w Limeni





i dojeżdżamy do Karavostasi



Wypakowujemy zakupy z auta i pozostałą część dnia spędzamy na basenie

Sama bym pewnie przez chaszcze próbowała się dostać do tej cerkwi....

Ale fajnie wkomponowany basen.

Będziesz uzupełniał zdjęcia, które serwer pożarł?

Pewnie z czasem uzupełnię