Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

Na czerwono - trudniejszy odcinek szutrówki, na żółto - pomylona trasa (będzie o tym), którą dotarliśmy na wzgórze z antenami

Zastanawiam się chwilę czy ryzykować i jechać skrótem, czy też wybrać trasę przez Livadie. Ponieważ mam jednak auto 4x4, a droga jest ponoć przejezdna, jedziemy. Początkowo pod górę, przyzwoitym szutrem, docieramy do kolejnej farmy.
Tradycyjnie trzeba się zatrzymać, otworzyć bramkę, wjechać i zamknąć ją za sobą.
Przywykłem do tego.
Niemniej jednak na górze gubimy się. Jedyna drogą którą widzę, prowadzi w prawo na północ. Ponownie bramka, przejazd, zamknięcie i jeszcze jedna bramka, przejazd i jej zamknięcie.
Jestem pewien, że jedziemy błędnie, bo zamiast na południe i w dół, to my kierujemy się na północ pod górę.
Po chwili wszystko okazuje się jasne - ta droga prowadzi do najwyższego na wyspie szczytu, zajmowanego przez...anteny
Zawracamy zatem i próbujemy szukać innej trasy. Ta odnajduje się po chwili, zagrodzona przez...byka.
No i jak tu przekonać go, żeby ruszył swój (nie)zgrabny tyłek i nas przepuścił?:)
Trąbić nie zamierzam, nie chcę straszyć innych zwierząt. W zasadzie to nawet chętnie bym się tu zatrzymał i wspiął kilka kroków do pobliskiej kaplicy ale obawiam się, że czasu na to nie wystarczy.
Powoli więc podjeżdżam do zwierza, który okazuje się...krową zawsze to mniejszy problem, szczególnie że mućka rusza i przesuwa się.
Można więc otworzyć bramkę, przejechać i zamknąć ją za sobą
Przed nami najtrudniejszy odciek trasy (wg mapy). Ma mniej więcej 800 metrów i na szczęście nie jest stromy, choć usypany z kamieniu powoduje kilka razy poślizg kół przy hamowaniu.
Postanawiam ułatwić sobie życie włączając reduktor i zjeżdżając na "dwójce" do głównej drogi. Tak, ten skrót istnieje, tak - jest przejezdny choć wymaga skupienia i powolnej jazdy.
Da się!:)
Docieramy do rozwidlenia i obieramy trasę na południe (w prawo) kierując się na plażę Kaminakia. Żwirkową, obok której odnajdujemy również sporą tawernę.
Jest tu też mały parking.





Spacer, zdjęcia i jedziemy dalej. Po krótkiej wymianie zdań dochodzimy do wniosku, że na kolejnej plaży zatrzymamy się na krótką kąpiel i jakieś jedzenie

Tak więc zawracam i ponownie na północ do skrzyżowania, z którego przed chwilą ruszaliśmy. Tym razem jedziemy prosto, po lewej mijając skrót którym tu trafiliśmy.
Po 500 metrach odbijam lekko w lewo, zjeżdżając z drogi, i kieruję się w stronę Aghios Pantaleimonas



nasz cel, to jednak Vatses



jest tutaj fajny bar



w którym można zarówno coś przekąsić jak i napić się ciepłych i zimnych napoi

zostajemy tu prawie dwie godziny, korzystając z uroków baru, słońca i żwirkowej (polubiliśmy ją) plaży











Wszystko co dobre musi się kiedyś skończyć, zbieramy się powoli do domu. Zanim tam docieramy





odbijam na głównym skrzyżowaniu w prawo i jadę - początkowo asfaltem - do Aghios Konstantinos. Jednej z najpopularniejszych plaż na wyspie.



która swoją nazwę zaczerpnęła od tutejszej kaplicy



ładny widok na drugą stronę Chory



a sama plaża typowa dla Astypalei - żwirkowa



a jej popularność przekłada się na spore zatłoczenie. Z kronikarskiego obowiązku dodam, że tutaj też znajduje się bar



W drodze do Livadii zatrzymuję się jeszcze na chwilę przy drodze i piechotą schodzę w dół w kierunku dwóch kolejnych plaż Tzanaki i Papou.
Dosyć stroma ścieżka (z ostrzeżeniami o możliwych poślizgach prowadzi w dół



później jeszcze kilka kroków



i jest Tzanaki.



to plaża dla nudystów, daruję więc sobie zejście na dół i zdjęcia. Zdyszany wracam do auta i wjeżdżając do Livadii zatrzymuję się jeszcze przy kolejnej wczesnochrześcijańskiej bazylice



ozdobionej - a jakże - pięknymi mozaikami



Dojeżdżamy do pokoju, jemy późny obiad i leniwie spędzamy resztę dnia. Oj przydałby się samochód na kolejny dzień...







Bardzo udana wycieczka:)

Cudne obrazki. Astypalea bardzo odpowiada naszym potrzebom; fajnie, że przecierasz szlaki. W tym roku pierwszy raz od kilkunastu lat nie jedziemy do Grecji i żal nam doopska ściska, że już wrzesień, a my nie możemy się zamoczyć na takiej Vatses Dzisiaj na obiad musaka, do popicia Nemea z ubiegłorocznych zapasów, a na deser Twoje zdjęcia

Fajna i spokojna wyspa pewnie po części że względu na fatalne skomunikowanie promowe, mocno pozbawiona turystów.

Dzięki, mam jasność w temacie
Vatses przecudna, już wcześniej po googlowych zdjęciach wiedziałem że to punkt obowiązkowy.

Jestem zaskoczony, że aż tak korzystnie prezentuje się ta wyspa, przewodniki oględnie mówiąc nie zachęcają . Stolica piękna, i to dla niej miałem zamiar się wybrać na Astipaleę już od ok. 2 lat, a tu się okazuje, że jeszcze takie piękne plaże tam są. Mam nadzieję, po połowie września będzie jeszcze mniej ludzi niż na Twoich zdjęciach .

Pozdrawiam

27/06/2016. Ostatni dzień na Astypalei. Na szczęście cały, na nieszczęście - prom powrotny mamy o 5 rano, co oznacza pobudkę w środku nocy
Astypalea jest piękna, ale jej skomunikowanie nie mogło być gorsze...

Po śniadaniu postanawiamy trochę poleżeć na plaży. Tej miejskiej. Jest żwirkowa, jak niemal wszystkie przez nas widziane, ale ma dwie zalety. Ciepłą wodę i darmowe leżaki

Czas mija powoli, a dzień nie może być bardziej leniwy. Woda, plaża, zabawy z Juniorem i tak aż do obiadu. Wracamy więc do pokoju coś przekąsić, ja rozliczam się w międzyczasie z właścicielem płacąc za pokoje i samochód, po czym postanawiamy trochę pokręcić się po okolicy...



















Pora zbierać się na kolację, spakować i kłaść spać.



Budzik nastawiony na 4, o 4:30 właściciel zabierze nas do portu, gdzie czeka już na nas wielki Blue Star...

28/06/2016. Pierwszy dzień na Antiparos.
Zanim jednak tam docieramy...
Na promie z Astypalei próbujemy spać. Na tyle, na ile jest to możliwe. Po 5,5h docieramy na Paros, tutaj czeka na nas wynajęta wcześniej Panda. W sensie Fiat Pakujemy się z bagażami, miejsca zostaje naprawdę niewiele i początkowo ruszamy w kierunku Naousy, po kilkuset metrach docierając do Carreforura, gdzie robimy zakupy. Planowałem odwiedzić jeszcze winnice na Paros ale odszedłem do wniosku, że szkoda czasu.
I tak mamy go niewiele

Zawracamy i pędem w kierunku Poundy. Stąd odpływają samochodowe promo-barki na Antiparos. Jeszcze tylko bilety i po kilku (10?) minutach jesteśmy na Antiparos!:)

Przed nami bojowe zadanie - odnaleźć biuro podróży, w którym urzęduje właścicielka naszego studio. Niby jej opis był precyzyjny ale...Bładzimy. Raz, drugi, jedno kółko, następne.
Po chwili odnajduję jakąś wąską drogę i jadę w kierunku centrum. Fajnie (albo i nie), bo droga ta okazuje się...pieszą ścieżką, z której - słusznie - zostajemy przegonieni.
Na mój komentarz do "przecież nie było zakazu wjazdu ani żadnej innej informacji" otrzymuję zwrotkę "ale wszyscy wiedzą, że to ścieżka".
No tak.
Wracam więc do portu i dzwonię do Marigouli. Przybywa i tłumaczy jak trafić do pokoju.
Zapowiada się ciekawie

Ponieważ na Antiparos będziemy bardzo krótko, rozpakowujemy się i pędzimy na jakąś plażę. Obieram na początek Livadia. Droga do niej w całości jest asfaltowo-betonowa, a po drodze masa wspaniałych kapliczek









fajny widok na Paros



widać już cel naszej podróży



ale jeszcze jeden postój być musi



Tam na górze jest Profitis Ilias, do którego chcę podjechać jutro



No i jesteśmy. Livadia to fajna plaża. Drobnożwirkowato-piaszczysta. Jest trochę cienia. Idealne miejsce





woda jednak to osobna sprawa. Jest bardzo zanieczyszczona zielskiem. Jak się później okaże - to urok wszystkich plaż zachodniej części Antiparos.
Jest jednak płytko, a morze ciepłe. Odnajduję więc przesmyk pomiędzy zielem i zabieram Juniora zabawa trwa

Mija godzina, kolejna. Pora jechać dalej. Nie zamierzam wracać jeszcze do domu, tyko dotrzeć szutrem do plaż Monastiria.
Asfalt chwilę za skrzyżowaniem, którego jedna odnoga prowadzi do Chory, kończy się. Początkowo szuter nie jest zły, choć uskoki i spore kamienie powodują zmęczenie Pandy, objawiające się uderzeniem podwozia o wszystko co wystaje.
W dole widać "naszą" Livadię



my jedziemy dalej, docierając do odgałęzienia. Dziwne, bo "główna" droga prowadzi nie wiadomo gdzie, my musimy skręcić w tę gorszej jakości, co nie zapowiada się dobrze.
Coraz więcej kamieni ale da się jechać. Najlepsze odcinku szutrówki są niezłe



dostaję jednak zadanie aby się zatrzymać i jeśli "chcesz iść dalej, to na piechotę ". No to parkuję. Z oddali oglądam drogę, która teoretycznie jest łącznikiem pomiędzy tą częścią wyspy a Profitis Ilias. Wspina się mocno pod górę



Pytałem o nią wcześniej właścicielki studiów - wg nie jest nieprzejezdna. Nie będę próbował.
Schodzę w dól w kierunku Monastirii



i okazuje się, że najgorszą część trasy mamy za sobą. Tutaj szutr jest naprawdę niezły, a na zakrętach pojawia się beton



fanie to wygląda...



wracam do auta



i jednak nie decyduję się zjechać. Zabraknie na to czasu

Wracamy więc - okrężną drogą - do pokoju na późny obiad, po drodze strzelając jeszcze kilka zdjęć





sporo tu drzew oliwnych i winorośli. Ciekawym, czy ktoś produkuje oliwę na skalę większą, niż użytek własny...



Docieramy na miejsce, jemy obiad i odpoczywamy. Muszę przyznać, że widok z balkonu wyśmienity



To zaledwie pierwszy dzień, a już jestem przekonany, że "zapchajdziura" w postaci Antiparos zachwyca. Ciekawe co czeka nas jutro...

29/06/2016. Ostatni dzień na Antiparos. Jutro wracamy do Aten
Nie ma czasu na obijanie się, od razu po śniadaniu postanawiamy zwiedzić największą zamieszkałą (jedną z dwóch) osadę na Antiparos, tutejszą Chorę zwaną...Antiparos
Cała trójka rusza w kierunku Kastro...





dotrzeć tam nietrudno, kilka znaków kieruje wprost do specyficznie zabudowanych - i odnawianych/odświeżanych podczas naszej wizyty - domostw



Tutejsze bardzo przypomina Folegandros czy Kimolos. Wejścia do mieszkań znajdują się od strony dziedzińca. Z zewnątrz są to tylko mury, w przeszłości chroniące to, co znajduje się wewnątrz





















Lubię takie klimaty, są niesamowicie autentyczne...







Zachwyceni Kastro udajemy się główną ścieżką - tą samą, którą wczoraj próbowałem jeździć - w kierunku portu.
Urocze to miejsce...













Wracamy do pokoju



Kładziemy Juniora na drzemkę i spędzamy godzinę na tarasie, planując dalszą część dnia

Po południu ruszamy dalej. Celem jest objazd południowej części wyspy, dotarcie na jej skrajny koniec i powrót przez Aghios Georghios górską pętlą do domu.
Po drodze może uda się zaliczyć jakąś kąpiel.
Junior wyspany



więc możemy ruszać

Najpierw jakaś nieoznaczona nazwą na mapie plaża, przed którą stoi urocza kaplica





Parkujemy obok auto i ścieżką udajemy się oglądać okoliczne widoki



tu zaczyna się ścieżka do plaży, na dół. Z jakiegoś powodu jest zasypana, pewnie remontują zejście. To skutecznie wybija mi z głowy zejście





mogę jedynie popatrzeć z góry



ładne widoki. Widać stąd zarówno Chorę jak i Paros





Pora wracać do auta i jechać dalej. Najpierw plaża i zatoka Sifneikos. Fajna. Bardzo szeroka, piaszczysta i jest tu odrobina cienia



Teraz jeszcze na północ w kierunku kempingu. Wg mapy, powinien tu znajdować się jakiś wiatrak, który odnajduję bez problemu





Mijamy Chorę od północy i docieramy do miejskiej plaży



Tu parkuję auto i udaję się jeszcze dalej na północ, pstryknąć kilka zdjęć pobliskim kościołom



Aghios Ieronimos





i jeszcze Aghios Fanourios położony na południowo-wschodniej części cypla





kolejny widok na Paros



Jedziemy w kierunku Soros, zatrzymując się po drodze przy kolejnym uroczym i również nieopisanym z nazwy na mapie, kościele



Soros to bardzo popularne plaże - mniej uczęszczana i dzika Mikros Soros, na której jest naprawdę spokojnie







Fajna piaszczysta plaża. Może uda się tu zatrzymać w drodze powrotnej. Na drugiej - Soros - nie zatrzymujemy się nawet na chwilę.
Jest dość tłoczna i głośna (plażowy bar). Jest jednak "przelotówką" miejsca, do którego już wkrótce mamy zamiar dotrzeć...

Cel podróży to przylądek Faneromeni. Południowy, skrajny, koniec wyspy. Prowadzi tam droga szutrowa, którą wszystkie mapy na wyspie ukazują jako "główna".
Trasa piękna widokowo, z niezliczoną ilością małych zatoczek z krystaliczną wodą. Gdyby nie ta droga...

Najpierw Aghios Sostis





gdzie spotykamy kąpiącą się pare. Nikogo więcej. A plaża - jakby dodać kilka palm - iście karaibska. Naprawdę piękne miejsce



Martwi mnie tylko trasa - jest mocno wyboista i kamienista. A dosyć stromy podjazd, który w tą stronę pokonaliśmy w dół, składał się w większości z piasku.
Na hamulcu Panda zjechała w dół, w dodatku sporo tam dziur. Trzeba będzie tędy jeszcze wrócić, co proste niekoniecznie musi być.
Zanim ruszamy dalej zatrzymuję jakieś auto z Brytyjczykami i pytam ich o jakość dalszej trasy. Twierdzą, że jest równie fatalna jak ta, którą już pokonaliśmy, co ostatecznie przekonuje mnie do dalszej jazdy...




ten kawałek akurat przyzwoity, natomiast taka była jakość kamienistego szutru



przejazd tych kilku km zabiera sporo czasu ale warto. Na miejscu zastajemy, obok Panagia Faneromeni, coś, co przypomina krajobraz księżyca















Teraz jeszcze równie paskudny powrót i pokonanie, z rozpędu, słynnej już piaszczystej górki. Udało się

Widzimy przedmieścia rozwijającej się (w zasadzie, powstającej) turystycznej osady Aghios Georgios



gdzie poza pokojami i studiami do wynajęcia, pewnie kilkoma domostwami lokalnych, przystankiem autobusowym znajduje się sporo fajnie wyglądających tawern





ja jednak szukam czegoś innego



niestety dziś na Despotiko nic nie kursuje, a poza tym dostęp do miejsca archeologicznego jest jeszcze trudniejszy niż przedostanie się na wyspę.
Szkoda.



Jeśli mamy się jeszcze po drodze zatrzymać na kąpiel, musimy ruszać.
Chcę jeszcze zobaczyć jaskinię





jednak docieramy do niej w momencie, w którym jest zamykana. Trudno. Wracamy "górską" drogą



mijając po drodze niezliczoną ilość gajów oliwnych



ależ to był ciekawy dzień. A co do Antipros - zakochałem się. Już żałuję, że byliśmy tu tak krótko. Niezbędnym minimum byłyby choć ze dwa dni dłużej.
Mógłbym dotrzeć do Profitis Ilias, na który zabrakło mi czasu. Moglibyśmy też odpocząć na jednej z wielu przecudownych i spokojnych tutejszych plaż...

I jeszcze mapka przejazdu

30/06/2016. Ostatni dzień na wyspach. Po południu musimy dotrzeć na Paros, skąd Blue Star Patmos zabierze nas do Pireusu.

Po śniadaniu żegnamy się z właścicielami, dziękujemy za gościnę i obiecujemy wrócić. Pakujemy się na prom





który po kilkunastu minutach przypływa do Pounty na Paros. Stąd udajemy się w kierunku Chory, zatrzymując się po drodze przy kilku paroski miejscach archeologicznych. Dużo czasu nie mamy, jednak lepiej jeszcze gdzieś pochodzić, niż siedzieć w tłocznym porcie































Oddajemy w porcie naszą Pandę i 10:45 pakujemy się na Blue Stara



Jeszcze tylko 4 godziny podróży. Kilka minut po 15 docieramy do Pireusu, łapiemy X96 i i po kolejnych 90 minutach jesteśmy na lotnisku.
Popołudnie spędzimy w tutejszym Sofitelu - hotel przyjemny ale nie wart swojej ceny. Zaletą jego jest jednak położenie, 5 kroków od lotniska.
Jeszcze tylko kolacja i 1 lipca o 8:25 startujemy Aegeanem w kierunku Warszawy - skąd LOTowski Bombardier Q400 zabierze nas do Wrocławia.
Po 15 jesteśmy już w domu. Zmęczeni, szczęśliwy z walizką pełną zakupów, aparatem ze zdjęciami i wieloma wspomnieniami w głowie.
Kolejna Grecja pewnie dopiero za rok...

Fajnie pokazana Antiparos, szkoda że Despotiko nie wyszło, tak właśnie sobie myślałem, że na pewno będziesz chciał się tam przedostać . Trochę szkoda też jaskini, jest fajna... tzn nam się podobała . Ale skoro zamierzacie wrócić, nic straconego.
No i gratuluję Faneromeni, myśmy wymiękli .
A przy mozaikach w Parikii parkowaliśmy auto

Astipalea, extra, więcej słów nie trzeba. Niestety... my mam nadzieję za rok.

Dzięki za relację . W dużej mierze dzięki niej wybraliśmy na ten rok znów Grecję i wyspy....

Pozdrawiam

Wy dotarliscie na Despotiko? I jako że Kulki to offroadowcy to może udało Wam się na Monastirie albo Profitis Ilias wjechać? Ciekaw jestem obu miejsc. W zasadzie z Despotiko to trzech
A Faneromieni dlaczego odpuściliście?

MCR napisał(a):Wy dotarliscie na Despotiko? I jako że Kulki to offroadowcy to może udało Wam się na Monastirie albo Profitis Ilias wjechać? Ciekaw jestem obu miejsc. W zasadzie z Despotiko to trzech
A Faneromieni dlaczego odpuściliście?

Nie, nie dotarliśmy na Despotiko, wcześniej nie wiedziałem że jest tam coś wartego uwagi a gdy byliśmy w Agios Georgios chyba też nie było możliwości by tam popłynąć (przynajmniej nie widziałem by coś płynęło).

Na Profitis Ilias nie próbowałem wjechać natomiast na Monastirię się zapuściliśmy, ale dotarliśmy mniej więcej w to samo miejsce co Wy, bo pamiętam taki sam widok na dolinkę . Jako, że uznaliśmy, że raczej nie będzie to dobre miejsce na nocleg, nie zjeżdżałem by oszczędzić nieco nasz wehikuł.

Natomiast Faneromeni w ogóle nie brałem pod uwagę wiedząc, że nie ma w tym rejonie plaż, a droga może być ciężka. Jak się okazuje, byłem w błędzie co do plaż , a końcówka półwyspu z kapliczką jak widzę też bardzo fajna.