To nie tam miało być, czyli Rodos 2018

Szkoda było wychodzić z tego baru przy wieży zegarowej, ale byliśmy tak ciekawi tego, co jeszcze zobaczymy na Starym Mieście, że nie przeciągaliśmy tej chwili odpoczynku zbyt długo.
Wyszliśmy stamtąd i zagłębiliśmy się w wąskie i prawie bezludne uliczki, z których od czasu do czasu wychodziliśmy na szersze i bardziej ruchliwe.
Byliśmy zauroczeni tym, czego doświadczyliśmy podczas tego spaceru.
Tego się nie da opisać. To koniecznie trzeba zobaczyć.

Rodos jest nazywana wyspą kotów, więc nie mogliśmy się na nie nie natknąć podczas naszego spaceru.

Faktycznie fajne miejsca. Te kolorowe schodki trochę śmieszne (komu przyszło do głowy kamień malować?), ale podobają mi się.
Bardzo ładne podwórko/uliczka gdzie siedzisz na schodkach.
Mam jeszcze roślinkowe pytanie. Tak szybko ta bazylia urosła? Z takich listków ? Bo druga fotka z Twojego balkonu prezentuje całkiem spory krzaczek.

aga_stella napisał(a):Mam jeszcze roślinkowe pytanie. Tak szybko ta bazylia urosła? Z takich listków ? Bo druga fotka z Twojego balkonu prezentuje całkiem spory krzaczek.

Tak szybko urosła. Zdjęcie bazylii na balkonie robiłam wczoraj, a dzisiaj, jakby nie było, minął miesiąc od naszego powrotu. Niewiarygodne jak ten czas szybko leci.

W pewnym momencie doszliśmy do ulicy Rycerskiej.






Po kilkudziesięciu metrach znów zagłębiliśmy się w kamienne korytarze i wąskie uliczki.

I znów dotarliśmy do ulicy Rycerkiej, ale tym razem z drugiej strony.
Z góry (od strony Pałacu Wielkich Mistrzów) schodziła wycieczka, więc ją przeczekiwaliśmy, żeby zrobić ujęcie bez sporej liczby ludzików.


W tym czasie nad naszymi głowami przelatywał samolot. Nad miastem Rodos jest to bardzo częste zjawisko, bo lotnisko im. Diagorasa znajduje się w niedalekiej odległości od miasta. Samoloty przeważnie podchodzą do lądowania od strony północnej (aby lądować pod wiatr), więc muszą przelecieć nad miastem Rodos.

Całkiem, całkiem klimatyczne miasto. I te puste uliczki, pomijając wycieczkę

aga_stella napisał(a):Całkiem, całkiem klimatyczne miasto. I te puste uliczki, pomijając wycieczkę

Będą jeszcze bardziej puste, ale o tym później.

Obeszliśmy północną część miasta, ale jeszcze było nam mało.
Po krótkim zastanawieniu decydujemy się wrócić na Stare Miasto i jeszcze trochę po nim pochodzić.

Tym razem idziemy bardziej ruchliwymi uliczkami, przy których jeden obok drugiego znajdują się sklepiki z przeróżnymi towarami. Pamiątki, ciuchy, buty, kapelusze, torebki, dywany i wiele innych rzeczy. Na szczęście sprzedawcy nie zaczepiają turystów, aby wstępować do nich na zakupy. Zapraszani byliśmy tylko przez obsługę restauracji, zapraszającą na posiłek. Ale nie są nachalni, wystarczy podziękować i rezygnują.




Decydujemy się na lody, które okazały się bardzo dobre, gałki dosyć spore a ceny przystępne (1,5 euro za gałkę).


Jedna gałka wypełniła całkowicie to pudełeczko.


Z lodami poszliśmy na Plac Hipokratesa.
Plac Hipokratesa to miejsce bardzo ruchliwe. Wszystkie uliczki na Starym Mieście prowadzą do tego miejsca.







W tym budynku jest obecnie biblioteka oraz archiwum historyczne i folklorystyczne. Kiedyś w tym gmachu znajdował się sąd cywilny, zwany Kastellanią.
Lody zjedliśmy siedząc na tych schodach, które stały się naszym ulubionym miejscem na ich jedzenie. Podczas naszego pobytu wracaliśmy tutaj kilka razy.

Po chwili odpoczynku ruszyliśmy dalej bez specjalnego celu. Po prostu chłonęliśmy klimat tych cudownych uliczek.

















Z tego miejsca mieliśmy wspaniały widok na mury obronne miasta (te od strony zachodniej).

Na pierwszym zdjęciu z lewej strony widzę identyczne pamiątki jakie spotkałam swego czasu w Makarskiej

piekara114 napisał(a):Na pierwszym zdjęciu z lewej strony widzę identyczne pamiątki jakie spotkałam swego czasu w Makarskiej

One są wszechobecne. Widać jest na nie popyt.

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):Na pierwszym zdjęciu z lewej strony widzę identyczne pamiątki jakie spotkałam swego czasu w Makarskiej

One są wszechobecne. Widać jest na nie popyt.

To na wypadek , braku pamiątek dla rodziny - kupujesz np. lusterko z muszelką albo inną ciupagę , naklejasz dowolną nazwę odwiedzonego miejsca i masz pamiątkę ( najpewniej produkcji chińskiej )


Pozdrawiam
Piotr

Nie wiem czy wujek z tej pamiątki byłby zadowolony? Ale ciocia....

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):Na pierwszym zdjęciu z lewej strony widzę identyczne pamiątki jakie spotkałam swego czasu w Makarskiej

One są wszechobecne. Widać jest na nie popyt.

To na wypadek , braku pamiątek dla rodziny - kupujesz np. lusterko z muszelką albo inną ciupagę , naklejasz dowolną nazwę odwiedzonego miejsca i masz pamiątkę ( najpewniej produkcji chińskiej )

Pozdrawiam
Piotr

Chyba masz rację Piotrze, że właśnie tak to działa.
Te pamiątki, które ze zdjęcia wyłuskała piekara114, jak najbardziej można zakwalifikować do kategorii "innej ciupagi"

piekara114 napisał(a):Nie wiem czy wujek z tej pamiątki byłby zadowolony? Ale ciocia....

Ciocia może i byłaby z takiego prezentu zadowolona, ale oprócz tego chyba bardzo zażenowana.

Jak już mowa o prezentach, to ja staram się przywozić z wyjazdów takie, które będą w jakiś sposób wykorzystane. Najczęściej są to lokalne produkty spożywcze lub alkoholowe. Zje się to lub wypije i nie ma problemu, że coś komuś będzie zawadzać i nie wiadomo co z tym zrobić.
W tym roku alkohole nie wchodziły w grę z uwagi na ograniczenia wagowe bagażu, więc nasz wybór padł na chałwę (chociaż ona też ciężka, ale przynajmniej nie ma ryzyka, że się potłucze).
Kupowaliśmy ją namiętnie, bo to mój ulubiony przysmak, na który wyjątkowo sobie pozwoliłam w ramach dyspensy urlopowej. Normalnie nie jadam, bo za bardzo idzie w d....ę. Trafiały się różne, bardzo smaczne, mniej smaczne lub takie sobie. Ale najczęściej były bardzo smaczne. Ceny również były różne, w zależności od miejsca, w którym się kupowało. Najlepsza trafiła nam się w Embonas (gdzie pojechaliśmy zupełnie po coś innego, a mianowcie po wino, z którego słynie ta miejscowość). Tam w sklepie przypominającym sklepy GS w dawnej Polsce trafilisy właśnie tą rewelacyjną chałwę w cenie 3 euro za waniliową, 3,25 euro za migdałową i 3,5 euro za kakaową. Wszystkie o wadze po 400g. Natomiast najtańsza (ale też bardzo dobra) była w sklepie w samym sercu Starego Miasta Rodos. Za 400g płaciłam tam 2,55 euro. Obdarowani chałwą byli bardzo zadowoleni.




Ależ mi ślinka cieknie. Jeszcze mam trochę tej chałwy (przyoszczędziłam), to lecę zrobić kawkę (gorzką) i zjem do niej malutki kawałeczek.