Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

O, zdaje się że zapomniałem ukończyć relację z Zakynthos, a przed nami kolejny wyjazd
Tym razem Karpathos, Kasos, Chalki, Tilos i Leros. Θα λέμε!

To życzę udanego wyjazdu, a na dokończenie poprzedniej będę czekała....

MCR napisał(a):O, zdaje się że zapomniałem ukończyć relację z Zakynthos, a przed nami kolejny wyjazd
Tym razem Karpathos, Kasos, Chalki, Tilos i Leros. Θα λέμε!

Zacny plan, super wrażeń zyczę

I pomyśleć, że minął już niemal rok od wyjazdu na Zante...

Dzień 2
14/09/2018

Na śniadanie jedziemy do pobliskiej piekarni. Świeża, ciepła bugatsa z kawą (ja) i sokiem (Junior) smakuje wyśmienicie
Zanim jednak napełnimy brzuchy, robię krótki postój przy miejscowym Agios Charalambos



obok którego znajduje się włoska "guardiola" - dawna strażnica.



jeszcze tylko rzut okiem na zachmurzone morze jońskie



i śniadanie. Dziś w planach bardziej zwiedzanie niż opalanie, aczkolwiek jednym z celów "objazdówki" jest znalezienie fajnej plaży dla Juniora.

Podróż zaczynamy od Tragaki









młody odnajduje dla siebie miejsce i nie jest zbytnio zainteresowany jego opuszczeniem



Kolejny przystanek - uroczo położony



Aghios Spilulas









I wracamy do zamkniętego wczoraj Oinolpi. Dziś winnica jest otwarta



po krótkiej degustacji i wysłuchaniu opowieści, zerkamy na okolice





W drodze do Gerakari nie mogę nie zatrzymać się przy tutejszym Virgin Mary the Evangelistria - zbudowanym w 16 wieku i mocno uszkodzonym podczas trzęsienia ziemi w 1953.
Opuszczony, zamknięty, pozostawiony jako pomnik.





Kilka km dalej znajduje się urocza Panagia, o nieznanej mi nazwie



Zatrzymujemy się na chwilę w Alikes i korzystamy, póki możemy - niebo jest mocno zachmurzone, z tutejszego morza i piasku.
Drogę powrotna prowadzi nadbrzeżem, mijamy więc Ksechoriatis



Amoudi, Psarou i docieramy do pokoju.



Szybki obiad i pora drugą rundę. Na początek Planos



tutaj również docieramy do "guardioli"





Junior zadowolony



stąd, przez Tsilivi, do Zakynthos







gdzie zostajemy aż do zachodu słońca



Koniecznie potrzebna będzie plaża...

Dzień 3
15/09/2018

Dzień 4
16/09/2018

Dzień 5
17/09/2018

Uwielbiam klimat targowisk (Laiki Agora). Na Zakynthos miejskie targowisko znajduje się w okolicach portu











Robimy małe zakupy (owoce, trochę warzyw, herbata górska, domowa oliwa i wino) i stąd do Villa Sarakina obok Mouzaki.
Widziałem to miejsce na zdjęciach - piękne i opuszczone po trzęsieniu ziemi w 1953r.
Niestety informacja o tym, że odwiedziny są tam niechętnie widziane znajdują się już przy drodze



powtórzone przy bramie prowadzącej do budynku



ostatecznie zaś, ignorując wszystkie "uwaga", "zakaz", "zabrania się" i inne straszaki dotarłem tylko do zarośli, których nie dało się pokonać



Jedziemy dalej - najpierw opuszczony Agios Nikolaos



i okolice



a następnie Agalas











i tutejsza jaskinia "Damianos Cave"





w zasadzie jaskinie są dwie, jedna nad drugą



do legendy związanej z jaskinią jeszcze wrócę, tymczasem robimy krótki postój w kafenionie w centrum Agalas







co zaś do legendy...

Lokalna legenda głosi, że Andronios był smokiem o wysokości 300 metrów.
Władca wioski i jej obrońca, Damianos, zmusił złego smoka Androniosa do walki z nim i udało mu się go pokonać. Za karę Andronios musiał wykonać dwanaście studni, po jednej na każdy miesiąc roku. Ze swojej jaskini, Damianos, obserwował Androniosa. 11 studni jest widocznych na powierzchni ziemi, a 12 studnia jest zakopana pod ziemią. Są one własnością prywatną i znajdują się na obrzeżach wioski Agalas, między uprawianymi obszarami winnic i drzew oliwnych, na wspólnym terenie należącym do różnych osób. Są również dziś wykorzystywane do zaopatrzenia w wodę mieszkańców - ich właścicieli, których nazwiska widnieją na każdej studni.



sprawdzamy - woda faktycznie jest w studniach





z Agalas kierujemy się na południe do tutejszego punktu widokowego

Dzień 6
18/09/2018

Początek dnia to tradycyjnie śniadanie w naszej ulubionej piekarni



a po posiłku zbieramy się i jedziemy na wschód. Najpierw krótki postój w Argassi. Zbudowany w 1885r wenecki most jest jedną z największych atrakcji tego miejsca.



Co jeszcze można znaleźć w okolicy? Np. zbudowany w 1809 przez Anglików akwedukt, zasilający w dawnych czasach Zakynthos w wodę.
Dziś położony mocno na uboczu, trochę zaniedbany i zarośnięty kraczorami, a przede wszystkim w żaden sposób nie oznakowany przez co wcale łatwo nie jest tu trafić



Od dziś, do końca urlopu, przesiadłem się z Fiata Pandy na Suzuki Jimny, mogę więc pozwolić sobie na więcej w każdym razie żadna droga straszna nie jest, chyba że kończy się ślepym zaułkiem. Jak właśnie ta prowadząca do akweduktu. Nie jestem przyzwyczajony do pokonywania setek metrów na wstecznym, ale i przy okazji urlopu można się podszkolić zatem pozostaje wycofanie, zawrotka i dalej do przodu.
Przed nami ruiny Agios Elipsos



chwila przerwy na zdjęcia i wracamy w kierunku Argasi. Główny punktem dzisiejszego dnia jest....



Skopos



a w zasadzie znajdująca się na wysokości niemal 500 m.n.p.m Panagia Skopiotissa.
Prowadzi tu całkiem przyzwoita szutrowa droga. Spokojnie do pokonania każdym autem, pewnie Matiz w gazie z 4 osobową rodziną dałby radę podjechać
Zanim jednak docieramy na szczyt, zatrzymujemy się w tutejszym Cafe Skopos



naprawdę ładne widoki



pytam prowadzącą to miejsce kobietę o dostępność Monastyru. Okazuje się, że posiada ona klucze do Panagii i chętnie otworzy dla nas kościół.
Zatem my to auta, Pani na skuter i do góry. Po chwili osiągamy cel...



słuchamy opowieści. Panagia Skopiotissa jest najstarszym kościołem na wyspie. Został zbudowany w XV wieku, a w 1534 roku przekazany rodzinie szlacheckiej „Logotheton”, do której dziś należy. Kościół został zbudowany w kształcie krzyża w miejscu świątyni Artemidy i otoczony jest ruinami jeszcze starszegi klasztoru. Wewnątrz kościoła znajdują się piękne malowidła ścienne świętych i ikona Panagia Skopiotissa.











Zdecydowanie warto tu być i zobaczyć to piękne miejsce. Wsiadamy do auta i zjeżdżamy tą samą, choć można tu dotrzeć jeszcze od innej strony, drogą.
Zatrzymujemy się tylko na chwilę w Agios Nikolaos Megalomati - okolicznym bizantyjskim, częściowo odnowionym, cudzie







Robi się coraz cieplej, pora więc na jakieś plażowanie. Z Juniorem ustalam, że odwiedzimy kilka pobliskich plaż i zostaniemy na takiej, która się jemu spodoba.
Na pierwszy ogień idzie Dafni



która średnio nam się podoba, nawet jeśli zatłoczony parking



sugeruje jej popularność.
Z Dafni wracamy ta samą, zachodnią, drogą. Wprawdzie można tu przyjechać również od wschodu, jednak obie drogi nie łączą się ze sobą. Brakuje około 20 metrów, które można oczywiście przejść plażą, ale przejechać już raczej nie
Kolejny przystanek - Agios Nikolaos





tutaj też "tak sobie". Próbujemy jeszcze Porto Roma



ale ostatecznie lądujemy na Gerakas. Jest tu piasek



i choć ludzi tu sporo - zostajemy na dłużej. Zabawa, kąpiele i tak mija kilka godzin. Głodni udajemy się do okolicznej - genialnej - tawerny Triodi



Uff, to tylko pierwsza część dnia...

Dzień 6
18/09/2018

najdzeni jedziemy dalej zwiedzać. Mijamy Argasi, Zakynthos, Vougiato i robimy krótka pauzę w Kiliomenos







stąd na południe, krętą asfaltówką, do miejsca zwanego Karakonisi
Piękny fiord





na upartego można się wykąpać, jest tu też kafejka z napojami, z usług której korzystamy.
Powoli, tą samą stromą asfaltówką, wracamy do Kiliomenos, skręcając na zachód a następnie w szutrówkę prowadzącą do 17to wiecznego Moni Yperagathou.



Wg opisu na bramie, powinien być zamknięty, tymczasem jednak furtka jest otwarta. Po chwili wszystko się wyjaśnia



w okolicach wybuchł pożar - jak dojechaliśmy był już dogaszany. To on był przyczyną otwarcia wszystkich bram, mogliśmy się dzięki temu pokręcić trochę po okolicy





Niestety ruszyliśmy w powrotną drogę akurat wtedy, kiedy okoliczne beczkowozy dostarczały wodę dla strażaków. Droga dojazdowa została zablokowana, a my przez godzinę siedzieliśmy w aucie.
Trochę pokrzyżowało to plany i trzeba było modyfikować wycieczkę. Mijając urocze Agios Leon postanowiłem dojechać tylko w jedno miejsce.
Przed Exo Chora na południe, mijając Kambi...



docieramy do najstarszego zabytku na wyspie. Odkryte w 1971, przy okazji budowy tutejszej drogi, mykeńskie cmentarzystko z 14 wykutymi w skałach grobami.





i na tym koniec. Wracamy na kolację do pokoju...

Karakonisi wygląda bardzo malowniczo... Pozostałe odwiedzone miejsca też klimatyczne...

Dzień 7
19/09/2018

Ostatni dzień na Zante. Oczywiście nie obejdzie się bez zwiedzania, ale i obowiązkowo musi być czas na odpoczynek. Trzeba się pożegnać z morzem i wyspą...

Mijając Orthonies, w którym trochę błądzę szukając ruin wiatraka, wąską asfaltówką



docieram do jej końca, gdzie znajduje się Panagia Spilotissa. To 16to wieczny klasztor Matki Bożej „Spiliotissa” (jaskiniowej), w pobliżu wioski Orthonies. Zbudowany w pobliżu jaskini, w której znaleziono ikonę Madonny.













są tu również pozostałości po dawnym młynie



Stąd udajemy się do południowej części Porto Vromi





podobnie jak w przypadku Dafni, można tu dotrzeć z dwóch stron (północnej i południowej) - przy czym obie drogi nie łączą się.

Kolejny przystanek to Moni Anafonitria.
Klasztor został zbudowany w połowie XV wieku na cześć Panagia Vrefokratoussa, ale swoją nazwę zawdzięcza cudownej ikonie Matki Boskiej Anafonitria, w której się znajduje. Ikona ta została przyniesiona do klasztoru z Konstantynopola, kiedy miasto zostało zdobyte przez Turków.
Klasztor tworzy kilka budynków, a także wieża, która została zbudowana jako obronna i jest dziś używana jako dzwonnica.







Jadąc w kierunku Navagio, robimy postój przy tutejszym - równie uroczym - Agios Georgios.









Niestety do zatoki wraku, którą widziałem dwukrotnie, tym razem nie zjedziemy. Zarówno plaża, dostępna od strony morskiej, jak i droga prowadząca do punktu widokowego są zamknięte.
Kilka dni wcześniej osunęła się część klifu.

Dla zainteresowanych

do czasu przeprowadzenia stosownych badań, lokalne władze zamknęły to miejsce do odwołania. Cóż, Junior będzie musiał poczekać do następnego razu

My tymczasem docieramy do Volimes





Stąd prowadzi droga do miejsca, które od dawna chciałem odwiedzić. Ruszamy szutrem, przyzwoitym i powoli jedziemy do przodu.



stąd już widać cel. To pierwsze miejsce na wyspie, gdzie zdecydowanie przydaje się Jimny. Nie, droga nie jest stroma, spokojnie na niemal całej - poza ostatnimi 200 metrami - do pokonania przysłowiowym Matizem w gazie, w jednym jednak miejscu ktoś postanowił wylać beton. Łączenie drogi szutrowej z betonową to obecnie spory uskok i tu przyda się wysokie zawieszenie, a już na pewno krótki zwis.
Jimnym dałem radę, Pandą miałbym wyzwanie.
Niewiele znalazłem informacji na temat tego, opuszczonego dziś, miejsca. Ponoć wcześniej znajdowała się tu jakaś świątynia bizantyjska.
Dziś Andreas to klasztor z zawalonym dachem i odsłoniętymi pięknymi freskami, które koniecznie chciałem zobaczyć.



Niestety nie dane mi to było. Obok ruin ktoś postawił ule i okolica została opanowana przez pszczoły. Nie rozumiały one, że nie zamierzam, niczym Kubuś, łakomić się na ich miodek.
O ile, skutecznie, przegoniłem jedną, o tyle nadciągające pszczele wsparcie zmusiło mnie do odwrotu. Wściekły wsiadłem do auta i wracamy.