Wulkaniczna wyspa – Gran Canaria

7 listopada 2024, czwartek c.d.

Jesteśmy na terenie gminy Agüimes, która była jedną z pierwszych skupisk ludności od czasu hiszpańskiej konkwisty wyspy w 1491 r. Jadąc do wąwozu przejeżdżaliśmy przez stolicę regionu - miasteczko Agüimes, które ma podobno ładne Stare Miasto. Przejeżdżając ku wąwozowi wypatrzyliśmy miejsca parkingowe, więc kolejny cel przed nami. To jedziemy i bez problemu parkujemy na upatrzonym miejscu, darmowym miejscu
Idziemy prosto przed siebie do skrzyżowania, gdzie widzieliśmy strzałkę z kierunkiem na Stare Miasto. Po chwili wchodzimy w ładne całkiem puste uliczki….






Agüimes to miasteczko z 500-letnią historią, więc na pewno jest tu ryneczek i kościół….




„Świątynia Parafialna Św.Sebastiana, obiekt wybudowany z kamienia, zachowujący do pewnego stopnia styl katedry z fasadą i stanowiący jedno z najlepszych dzieł kanaryjskiej architektury neoklasycystycznej. Obiekt ten sklasyfikowano jako Narodowy Zabytek Historii Sztuki w roku 1981.”
Wnętrz mnie nie zachwyciło, więc dużo czasu mu nie poświęciłam…


Na placu przed kościołem jest zadbany placyk Plaza del Rosario (na google inna nazwa to Plazade Santo), z kwitnącą strelicją…


…i rzeźbą Tertulia en la Alameda (Spotkanie w Alameda) z 2010 roku. Rzeźba „jest hołdem złożonym młodym ludziom z Agüimes, którzy w latach dwudziestych XX wieku siadali w tym rogu placu, aby rozmawiać o literaturze i zagłębiać się w pamięć i przyszłość tego miasta. Lata później stali się osobistościami, które odcisnęły piętno na historii Agüimes i Wysp Kanaryjskich. Inspiracją do powstania dzieła był wiersz zatytułowany „Spotkanie w La Alameda” autorstwa profesora języka i literatury Joaquina Artilesa, urodzonego w tym mieście”...


Ciekawą atrakcją miasteczka są rzeźby usytuowane w różnych częściach miasteczka, które oddają hołd zwykłym ludziom, zamieszkującym miasto przed laty….




Ławka zakochanych….


Miasteczko jest mega senne, gdzie nie zajrzymy tam pustki….








…i tak kręcąc się trafiamy pod najbardziej znaną rzeźbę miasteczka…


Uroczy


Mam ochotę na kawę, ale nie ma gdzie usiąść, jedyny lokal jaki był czynny był mega barowaty i pełny

Jeszcze ostatni rzut oka na kościół i uliczki…


Wracamy do auta.
Po drodze mijamy budynek ratusza i między drzewami wypatruję coś… Idę zobaczyć cóż to, a to taka ciekawa rzeźbo-fontanna…


Wracamy i w miejscowości Ingenio trafiamy na jeszcze jedną rzeźbę…. Monumento al cochinero, czyli Pomnik hodowcy świń… W żaden sposób ta rzeźba nie skojarzyła mi się z tym fachem….



Wieczorem poszliśmy się jeszcze przejść po naszej wiosce… Trochę młodych się kręciło, starsi na ławeczkach przy molo siedzieli, ktoś w garażu przy promenadzie urządzał imprezkę urodzinową…ale ogólnie cisza, spokój, relaksik….


I tak zakończyliśmy nasz 6 dzień na wyspie. Dzisiejsza trasa wyglądała następująco…

Uroku tym uliczkom dodaje brak aut. Nie wiem jak inni, ale ile razy mogłem mieć świetny kadr do zdjęcia to w tle stał zupełnie nie komponujący się z otoczeniem samochód.

Ścisłe centrum jest wyłączone z ruchu, choć jakieś miejskie-publiczne auta gdzieś stały wciśnięte.
Agüimes=cisza+spokój

Mojemu Panu M. często w kadr włazi kosz na śmieci Ale fakt, ąuta bardzo przeszkadzają w robieniu zdjęć.

Kosz w końcu to mała architektura

Świetne

... ja lubię rzeźby, najbardziej realistyczne.

Ta rzeźba jest stosunkowo duża, osoby są dość realistycznych wymiarów. Sens rzeźby pojawia się dopiero wtedy jak przeczytamy info skąd pomysł na jej wykonanie.

piekara114 napisał(a):Ta rzeźba jest stosunkowo duża, osoby są dość realistycznych wymiarów. Sens rzeźby pojawia się dopiero wtedy jak przeczytamy info skąd pomysł na jej wykonanie.

Ta rzeźba też mi wpadła w oko. Bardzo ciekawa.

Nieoczywista.

8 listopada 2024, piątek

Dziś ostatni pełny dzień na GC. Z rana jedziemy na plażę, ponownie czarną. Kalima się niestety zbliża, zobaczymy co będzie….
Z rana jest jeszcze ładne słońce, ale niestety po 13tej chowa się znowu za chmurki, ale dalej jest bardzo ciepło. Na plaży tłoku nie ma, można spokojnie odpoczywać, spacerować….








Tego dnia na brzegu znalazłam takie ciekawe zakręcone muszelki, nie mam pojęcia kto w nich wcześniej mieszkał….


Na tej plaży można wypożyczyć leżaki i parasole. Leżą sobie na kupce przy głównym wejściu na plażę i płaci się wysyłając odpowiedniego smsa lub skanując kod QR. Przy plaży jest też darmowe wc.

Po 15tej zbieram się… Ja decyduję się na jeszcze jedną kąpiel… Nie udało się wcześniej, a więcej okazji nie będzie… Pora na kąpiel w przybrzeżnym basenie Piscina del Perchel, takim pół-naturalnym (wspomniałam o nim opisując poprzedni dzień), więc punkt z listy must see, must do w ostateczności zaliczony na 50%...


Wzdłuż krawędzi basenu wędruje sporo krabów, nie tak czerwonych jak w Agaete, ale czarnych i niedużych. Niestety siedząc w basenie nie miałam pod ręką telefonu, więc na słowo musicie uwierzyć…

Potem pora na obiad, wybieramy jedną z knajpek od strony plaży Playa de Arguineguin – Bar Art 33 z widokiem na fajny mural…


Oczywiście na stół wpadają nasze ulubione gambasy, papasy, sangria oraz tym razem duszona kozina…. Pyszna


Rachunek opiewał na 39 eur.

Nie ma słońca, ale dalej jest bardzo ciepło….


…efekty kalimy trochę widać….

Przed nami jeszcze późne popołudnie, mamy pewien pomysł…

piekara114 napisał(a):…Sens rzeźby pojawia się dopiero wtedy jak przeczytamy info skąd pomysł na jej wykonanie.

Pomysł na wykonanie jest istotny, podobnie jak samo dzieło, chociaż oglądając czyjąś, nowoczesną twórczość, często przypomina mi się scena z filmu „Nie lubię poniedziałku” . W przypadku rzeźby z Twojego zdjęcia , nawet bez genezy bylaby fajna .

piekara114 napisał(a): Oczywiście na stół wpadają nasze ulubione gambasy, papasy, sangria oraz tym razem duszona kozina…. Pyszna

Wygląda to smakowicie . Jak ja dawno nie piłam sangrii, nawet nie kupuję, bo żadna mi nie smakuje tak jak w Hiszpanii, nawet ta przywieziona. Trzeba pojechać

Smacznie mieliście . Co do sangrii... wolę wprawdzie wino wytrawne lub półwytrawne, ale w takich okolicznościach z pewnością nie pogardziłabym sangrią

Sangria idealnie na Kanarkach się sprawdza....i od czasu do czasu w upalne wakacyjne wieczory - sporo lodu i pomarańcze

Pozostając w obszarze degustacji.... Wczoraj na późny obiad (po krótkim szybkim górskim wypadzie) zrobiliśmy sobie naszą wersję gambasów i papasów

8 listopada 2024, piątek c.d.

Przed nami kilkunastominutowa trasa i parkujemy. Miało być to samo miejsce, co w pierwszym dniu na wyspie, ale nie wyszło. Pan M. źle zaznaczył na mapie (na mapie na pierwszy rzut oka miejsca wyglądają prawie tak samo), ale okazało się, że i w tym miejscu parking jest darmowy i tak samo dobrze położony, jak nie lepiej. I ten parking polecam. Naszym celem ponownie są Dunas de Maspalomas, mamy parę kroków do celu…


Na piękne słońce nie liczę niebo dalej jest zasnute, ale może choć zachód słońca na koniec pobytu…. Dalej jest bardzo ciepło, a jest 16:55 8go listopada


I mimo że jesteśmy tu drugi raz, ta ilość piasku nas poraża…






Jest wspaniale… Uśmiech nam z ust nie schodzi…




Idziemy dalej, przed siebie, nic nas nie ogranicza….






Zbliża się zachód…


…wybieramy wydmę tylko dla siebie i podziwiamy…. Wprawne oko wypatrzy Faro…










I już po….

Wracamy na naszą wioskę… Trzeba się spakować…
...niestety….

Po 21-wszej idziemy na spacer po El Burrero…naszym celem jest pobliski niewielki punkt archeologiczny, który jest na drugim końcu miasteczka… Nie jest to nic wielkiego, ani porażającego, więc nawet nie dążyłam, aby to zobaczyć za dnia…rano zawsze chcieliśmy już jechać w teren…
Są to ruiny, a raczej zarys 3 domów aborygenów tutejszego miasta wraz z jaskiniami grobowymi (w pobliskiej zatoczce) . Datowanie metodą węgla C-14 wykazało, że osada była zamieszkana co najmniej między V a XI wiekiem n.e.


Szału to miejsce nie robi….

Wchodzimy jeszcze wyżej na Mirador del Burrero (idzie się fajnymi kładkami), ale teraz po ciemku zatoczka u naszych stóp tylko nam w ciemności majaczy… Lepiej widać lądujące samoloty, ale na nie się już napatrzyliśmy w poprzednie dnie….

Wracamy naszą uroczą promenadą ozdobioną takimi ceramikami….











Fajne to nasze El Burrero

I tak skończył się nasz ostatni pełny dzień na wyspie….

Dunas de Maspalomas schodziłem wszerz i wzdłuż, bo mieszkaliśmy niedaleko.

Bardzo często można było spotkać tam fotografów z paniami