Wrześniowy Hvar i dwie przygody na lądzie.

kaeres napisał(a):Dzieci wówczas miały - córeczka 4, syn 10 lat.
Od parkingu przy kościółku zajęło nam to 1,5h tempem dziecięcym (picie co 10 minut, narzekanie, jeść, gorąco, odpoczynek, itp.)
Dorosły żywym tempem skraca to o 2/3.

Dzięki. U nas pewnie wyglądałoby to podobnie nie wiem kiedy będę na Hvarze, ale w tym momencie dzieci mają córka 4 i pół roku a syn 8, więc jest szansa zdobycia szczytu za kilka lat

agata26061 napisał(a):

walp napisał(a):Pytanie było do Krystiana, ale ja mogę powiedzieć, że droga od kościoła w SN do jaskini (tej drugiej), czyli Špilja Sv. Nedjelji z dorosłymi dziećmi, wolnym tempem zajęła ok. pół godziny.

A do szczytu ile Wam to zajęło?

Dojście do szczytu zajęło nam ok. 2h45m. Z dwiema kilkunastominutowymi przerwami. Dojście do jaskini z maluchami jeszcze wchodzi w grę, ale wejście na szczyt odradzam. Dzieci 10+ to już co innego.

walp napisał(a):

agata26061 napisał(a):

walp napisał(a):Pytanie było do Krystiana, ale ja mogę powiedzieć, że droga od kościoła w SN do jaskini (tej drugiej), czyli Špilja Sv. Nedjelji z dorosłymi dziećmi, wolnym tempem zajęła ok. pół godziny.

A do szczytu ile Wam to zajęło?

Dojście do szczytu zajęło nam ok. 2h45m. Z dwiema kilkunastominutowymi przerwami. Dojście do jaskini z maluchami jeszcze wchodzi w grę, ale wejście na szczyt odradzam. Dzieci 10+ to już co innego.

I tak prędzej jak za kilka lat nie pojawię się na Hvarze, więc akurat pasuje, ale aż 6lat mogę nie wytrzymać więc wezmę starszaka że sobą a mlodsza zostanie z tata

Dzień 7 (11.09) - Sveti Nikola - Špilja Sv. Nedjelji

Schodzimy na chwilę ze szlaku i kierujemy się do jaskini o nazwie Špilja Sv. Nedjelji. Jaskinia była zamieszkała już wczasach neolitycznych. Jest na tyle duża, że mogła pomieścić zabudowania klasztorne Augustianów, którzy zamieszkiwali tu do 1787 roku.







Ruiny budynków, dziedzińce i kaplica oraz cmentarz znajdowały się na kilku poziomach połączonych schodami.




Po opuszczeniu przez zakonników jaskini, kościół pozostał w użyciu do 1823 roku, kiedy we wsi ukończono nowy. Jak widać, kościół zachował się w całości do dziś i jest w dość dobrym stanie.






Zatrzymaliśmy się wśród ruin na krótki odpoczynek, aby coś przekąsić i napić się. Miejsce jest ciche, mocno zacienione i daje przyjemny chłód.
Nie eksplorowaliśmy jaskini głębiej, ale po ok 15 min. wróciliśmy na szlak.

Faktycznie przyjemny nastrój tej jaskini bije z Twoich zdjęć. Tak mi przyszło na myśl, że mogłaby być ciekawa sceneria dla jakiegoś filmu.

agata26061 napisał(a):Faktycznie przyjemny nastrój tej jaskini bije z Twoich zdjęć. Tak mi przyszło na myśl, że mogłaby być ciekawa sceneria dla jakiegoś filmu.

Takie miejsce na zadumę i odpoczynek. Jednak niezbyt długi, bo trochę wieje chłodem, a na szlaku piękne słońce i spektakularne widoki.
Co do filmowych scenerii, to odwiedzimy na wyspie jeszcze jedno miejsce, które nadawałoby się do filmu, ale raczej w stylu "The Walking Dead".

W jaskini jest też studnia, z której można zaczerpnąć zimnej wody.


A wewnątrz jest całkiem przyjemnie

Dzień 7 (11.09) - Sveti Nikola - c. d. wspinaczki.

Po wyjściu z jaskini, trochę schłodzeni wracamy na szlak. Słońce było coraz wyżej i zaczynało grzać coraz mocniej.



Podchodząc do jaskini, wioskę Sveta Nedjelja mieliśmy cały czas za plecami. Teraz szlak zmienił bieg w kierunku zachodnim.


W jednym miejscu ścieżka przekraczała piarg, czyli skalne rumowisko i był pewien problem z rozpoznaniem szlaku.
​

Dalej było już łatwo.



Mijamy schodzących turystów, widocznie zaczęli skoro świt. W sumie było ich na tym szlaku niewielu.

Szlak jest bardzo widowiskowy i idzie się całkiem przyjemnie.


Na opisywanym odcinku ścieżka prowadzi zakosami i pokonuje dużą wysokość.




Widoki nieustannie zachwycają, ale najlepsze przed nami...



Z prawej strony poniższego zdjęcia widać mały budynek - to kapela "Gospa od Zdravlja". Ze szlaku jest odbicie do tego miejsca.


W końcu wdrapaliśmy się na górę i dotarliśmy do malowniczego wypłaszczenia terenu.
W tym miejscu szlak robi zwrot i teraz pójdziemy w kierunku wschodnim, aż do wejścia na szczyt.





Jesteśmy mniej więcej w miejscu oznaczonym strzałką.


Teraz rozbijemy drugi obóz przed atakiem szczytowym.
Vidimo se uskoro.

Widoki zapierające dech w piersiach, aż by się chciało już szczytować

Pocę się od samego patrzenia na zdjęcia, więc chyba sierpień to nie jest dobra pora na taką wycieczkę...
Na Sv.Vid na Pagu ledwi wyleźliśmy, a to prawie dwa razy wyższe.

Przedostatnie zdjęcie podoba mi się bardzo.

Przepiękne zdjęcia, ale słowo "wypłaszczenie"... koi moją duszę podwójnie

Waldek - odlot totalny...
Byłem na Hvarze raz - w 2012 r.
Dwie największe gafy ,to - odpuszczenie wejścia na ten szczyt ( tym bardziej,że większość pobytu to Sv.N.),oraz pominięcie zatoki Pokrivenik...
Sam się usprawiedliwiam tym że to były moje pierwsze wakacje z pontonem,a jak zapewne wiesz - klif jest tam urzekający...

gusia-s napisał(a):W jaskini jest też studnia, z której można zaczerpnąć zimnej wody.

Widziałem, tylko nie uwieczniłem na zdjęciu. Takie niedopatrzenie reporterskie.

elka21 napisał(a):Widoki zapierające dech w piersiach, aż by się chciało już szczytować

Dlatego postój w drugim obozie nie trwał zbyt długo... wszyscy chcieli szczytować.

anakin napisał(a):Pocę się od samego patrzenia na zdjęcia, więc chyba sierpień to nie jest dobra pora na taką wycieczkę...

Tak jak wspomniałem, wejście jest od południowej strony i należy to mieć na uwadze. Myślę, że w upalne dni trzeba wyjść jakieś dwie godziny wcześniej.

anakin napisał(a):Na Sv.Vid na Pagu ledwi wyleźliśmy, a to prawie dwa razy wyższe.

Na Sv. Vid wchodziliśmy ostatniego dnia sierpnia od strony Šimuni. Jak wiesz teren łagodny, ale całkowicie odsłonięty. Zaczęliśmy po dziesiątej i słońce dawało się we znaki, ale widoki na Paški zaljev i Paška vrata pozostaną w pamięci na długo. Podobnie jak widoki z hvarskiej góry. Warto wylać trochę potu.

Katerina napisał(a):Przepiękne zdjęcia, ale słowo "wypłaszczenie"... koi moją duszę podwójnie

Cieszę się, że ten odcinek ma takie kojące działanie.

CROberto napisał(a):Waldek - odlot totalny...
Byłem na Hvarze raz - w 2012 r.
Dwie największe gafy ,to - odpuszczenie wejścia na ten szczyt ( tym bardziej,że większość pobytu to Sv.N.),oraz pominięcie zatoki Pokrivenik...
Sam się usprawiedliwiam tym że to były moje pierwsze wakacje z pontonem,a jak zapewne wiesz - klif jest tam urzekający...

No cóż, wszystkiego nie da się zobaczyć. Ja też nie byłem w zatoce Pokrivenik, ale gdybym miał wybierać atrakcję na ten dzień, wybrałbym wejście na Sv. Nikole. A klif w tamtym rejonie rzeczywiście urzekający, mieliśmy okazję podziwiać go z wody.

Gospodarz u którego mieszkaliśmy w Jelsie przestrzegał jedynie aby zakładać długie spodnie bo sporo żmij po drodze na szczyt.
Czy słyszeliście o tym aby w tych miejscach było to jakoś faktycznie uciążliwe ?