Pod wulkanem bez bujania – Teneryfa 2018

Piątek, 28 września

Na ten dzień czekaliśmy od momentu, gdy kupiliśmy lot na Teneryfę. No bo Teide odwiedzić trzeba Nawet jeśli nie ma szans na zdobycie zezwolenia na wejście na szczyt, bo rezerwować je trzeba ze znacznie większym wyprzedzeniem, niż bilet na samolot … W naszym przypadku, przy zarezerwowaniu lotu około 20 sierpnia, pierwszy dostępny termin otrzymania zezwolenia wypadał w połowie października.

Na szczęście udało się zarezerwować wjazd kolejką , więc i tak byliśmy zadowoleni. Pierwotnie miała to być środa, z pogodą tego dnia wręcz rewelacyjną na spacer pod wulkanem. Ze względu na perypetie samolotowe Kapitaństwa , termin należało jednak przebukować.

Zmiana rezerwacji on-line na czwartek nie była jednak dogodna, gdyż wolne były jedynie godziny mocno popołudniowe. Oznaczało to konieczność zjazdu zaraz po wjeździe, więc na spacer do miradorów w zasadzie nie byłoby czasu. Na szczęście udało się zmienić na piątek , chociaż i na ten dzień większość terminów była już niedostępna… W sumie to dobrze się stało, gdyż czwartkowa mocno wietrzna pogoda (na górze wiało ponoć 55 km/h) spowodowała zamknięcie kolejki tego dnia (taki w każdym bądź razie status widniał na stronie internetowej), więc konieczna byłaby kolejna zmiana rezerwacji, być może znacznie mniej korzystna godzinowo, niż nam się trafiło.

Widoczność w piątkowy poranek nie była wprawdzie tak rewelacyjna, jak w środę, ale i tak wyglądało to wszystko przyjaźniej, niż w czwartek .

Żeby na pewno nie spóźnić się na nasz wagonik, postanowiliśmy wyjechać z apartamentu jak tylko dzień się obudzi, bez zjedzenia śniadania. Prowiant wzięliśmy ze sobą , przecież można sobie zrobić krótki piknik na którymś z parkingów już na kalderze .
Ewentualny SMS o odwołaniu kursowania kolejki mógł wprawdzie zastać nas gdzieś po drodze (przesyłają go około 8:30), ale wersja alternatywna piątkowego planu była już ustalona. Jeśli nie udałoby się wjechać na górę, przeszlibyśmy się jakimś ze szlaków wiodących po kalderze , a kolejkę zmienilibyśmy (o ile byłoby to możliwe) na sobotę lub niedzielę.

W stronę Teide pojechaliśmy TF-82 przez El Tanque, nie zatrzymując się w punktach widokowych na Garachico . Wiem wiem, było warto … ale mnóstwo jest takich fajnych miejsc, we wszystkich zatrzymać się nie da .
Na chwilę postoju wybraliśmy widok z zatoczki szosy przy przełęczy Puerto de Erjos (1117 m), gdzie ze względu na szarówkę nie zatrzymaliśmy się podczas dwukrotnej jazdy tamtędy z lotniska.

Oczywiście na górę jadę z Wami

Ja też jadę, tej przyjemności nie mogłabym sobie odmówić.

Mam nadzieję, że jeszcze się zmieszczę do wagonika . Takiej atrakcji nie mogłabym przegapić

Wyruszyliśmy ze sporym zapasem czasowym , więc tak szybko do wagonika nie wsiądziemy

Na szczęście wiatr w piątek był sporo słabszy, niż w czwartek, więc kolejki nie odwołano.Jakoś się w niej zmieścicie , ale musicie się liczyć z tym, że w wagoniku będzie sporo osób.

dangol napisał(a):....ale musicie się liczyć z tym, że w wagoniku będzie sporo osób.

Jakoś to wytrzymam....

No jeszcze śniadanko przed nami...

piekara114 napisał(a):

dangol napisał(a):....ale musicie się liczyć z tym, że w wagoniku będzie sporo osób.

Jakoś to wytrzymam....

To tylko 8 minut jazdy, więc spoko

Po minięciu Santiago del Teide zjechaliśmy na TF-38 i rozpoczęliśmy podjazd pod wulkan. Łagodny , więc nikt nie piszczał na zakrętach .



Na chwilkę zatrzymaliśmy się przy Mirador de los Poleos . Trochę niefortunnie, bo akurat zajechał jakiś autokar z wycieczką i wokół się zaroiło... Ale i tak nam się tam podobało .

Mirador Las Narices del Teide ( Nozdrza Teide) z widokiem na Pico Viejo. Jego ostatnia erupcja (od zachodniej strony zwanej Chahorra – Narices del Teide) rozpoczęła się 9 czerwca 1798 r. , po dwóch latach trzęsień ziemi, trwała do 8 września tego samego roku. Lawę z tej erupcji można zobaczyć przy drodze Vilaflor – Chio, ale tamtędy nie jechaliśmy… Wyższe kratery pękały od eksplozji, wyrzucając lawę w górę na wysokość do 1 km, a dolnych otworów wypływały potoki żarzącej się lawy. Wulkan wyrzucił wtedy z siebie około 12 mln m3 lawy, która pokryła powierzchnię około 5 km2.



Pico Viejo to drugi co do wysokości szczyt na wyspie, oddzielony od Teide morzem zastygłej lawy. Jego widok będzie nam towarzyszył wielokrotnie podczas tej wycieczki.
Pico Viejo jest częścią kompleksu wulkanicznego Teide (kraterów w pobliżu jest więcej), który zaczął się kształtować około 200 - 160 tysięcy lat temu.



Patrząc w stronę Pico Viejo, widzimy ziemne pola lawowe (Nozdrza Teide ) zupełnie pozbawione roślin. Zbocza poniżej krateru są jaśniejsze.

Ponieważ na tym punkcie widokowym byliśmy zupełnie sami , spędziliśmy tam kilka minut.











Było jednak zbyt wietrznie, żeby właśnie tam spożyć śniadanie.

Kolejny przystanek to Mirador Boca de Tauce położony tuż za miejscem, w którym TF-38 dochodzi do TF-21 wiodącej od Vilaflor.
Z tej postrzępionej południowej krawędzi „ust” ogromnej kaldery jest niezły widok nie tylko na stożek Pico Viejo, ale też na zbocze El Teide. Na tablicy informacyjnej pokazano różne typy wycieku lawy.

W sierpniu tak pusto nie było
My jednak jechaliśmy od drugiej strony. Wjeżdżaliśmy i zjeżdżaliśmy od La Orotavy

dangol napisał(a):Po minięciu Santiago del Teide zjechaliśmy na TF-38 i rozpoczęliśmy podjazd pod wulkan. Łagodny , więc nikt nie piszczał na zakrętach .

To najbardziej prosta, znaczy nie-kręta droga na kalderę, dużo długich prostych