Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

MCR napisał(a):Postaram się jeszcze wrócić pamięcią do 2012r i pokazać Wam podróż przez Epir, Grecję Centralną, Attykę aż na cykladzkie Ios, Anafi, Mykonos i Delos, by później przenieść się w świat zabytków i wina Peloponezu

Ale się rozrelacjonowałeś
Pisz i pokazuj, będzie z czego wybierać na kolejne greckie wakacje

Well. Ciekawym sam jak bardzo po roku czasu pamiętam wszystko to, co działo się w 2012. A podróż ta miała być połączeniem zwiedzania kontynentu z wypoczynkiem na Ios, Anafi (na którą nie dotarliśmy w 2011 ze względu na strajki), krótkim postojem na Mykonos i wyprawą na świętą Delos oraz kolorową Milos...
Zaczynając od samego początku, plan podróży (samochodowej) był następujący:

16-06 - 00 (sobota) - Wrocław - Serbia (Hotel Konak Fontana, Vladičin Han)
17-06 - 01 (niedziela) - Serbia - Grecja - Pella, Edessa, Mieza, Vergina, Nikopolis, Anaktorion - Vonitsa
18-06 - 02 (poniedziałek) - Vonitsa - Palia Plagia, Sterna, Paleros, Foitai, Koronta, Sauria, Pleuron, Kalydon, "Xalkis" - Itea
19-06 - 03 (wtorek) - Lilaia, Agia Eleousa, Elateia, Avai (Kalapodi), Panopeus, Livadeia, Aliartos, Thiva, Oinoi – Porto Germeno
20-06 - 04 (środa) - Porto Germeno, Attyka – Oropos, Acharnes, Acharnian, Thorikos, , Sounio - Glyfada
21-06 - 05 (czwartek) - Glyfada, Pireus - Ios
22-06 - 06 (piątek) - Ios
23-06 - 07 (sobota) - Ios - Anafi
24-06 - 08 (niedziela) - Anafi
25-06 - 09 (poniedziałek) - Anafi
26-06 - 10 (wtorek) - Anafi
27-06 - 11 (środa) - Anafi - Santorini - Mykonos
28-06 - 12 (czwartek) - Mykonos - Delos - Mykonos - Milos
29-06 - 13 (piątek) - Milos
30-06 - 14 (sobota) - Milos
01-07 - 15 (niedziela) - Milos
02-07 - 16 (poniedziałek) - Milos - Pireus - Glyfada
03-07 - 17 (wtorek) - Glyfada - Korynt, Isthm, Kechries, Kleones, Nemea (winnice), Flious, Aidonia, okolice jeziora stymfalijskiego, Pheneos, Orchomenos, Lycosura, Raches - Kyparissia
04-07 - 18 (środa) - Kyparissia - Kakovatos, Samiko, Skilloundia, Platiana, Alifeira, Lepreo, Ilis, Teichos Dimeon, Antirio, Makyneia – Parga
05-07 - 19 (czwartek) - Parga
06-07 - 20 (piątek) - Parga - Glyki, Elina, Eleas, Titani – Igoumenitsa
07-07 - 21 (sobota) - Ancona / Wrocław

Tyle teorii, praktyka oczywiście pokazała że nie wszystko jest możliwe

W tym roku wyjątkowo przez Serbię (do tej pory decydowałem się na prom z Włoch - Wenecji lub Ancony). Dlaczego? Chcieliśmy zobaczyć trochę północnej części Grecji, a najbardziej zaś Edessę. Wprawdzie można było płynąć do Igoumenitsy, jak co roku, ale po co?:) Szczególnie że męcząca podróż przez kontynentalną część Europy miała się kończyć noclegiem na Serbii (w Vladičin Han) więc teoretycznie nie zapowiadało się źle. I tak też było.
W sobotę 16 czerwca z Wrocławia wyjechaliśmy po śniadaniu. Kupiłem wcześniej, przez internet, winietę na węgierskie autostrady - zawsze to kilka minut czasu oszczędności. Tak więc Wrocław, Kudowa Zdrój (nie wiem dlaczego, ale lubię to przejście), równie słabe jak u nas drogi w Czechach i dalej autostrada od Brna przez Słowację i Węgry. Do Serbii wjeżdża się drogą szybkiego ruchu, przy czym jest ona jednopasmowa (nie licząc tych, co jeżdżą poboczem ).
Nawigacja bezbłędnie prowadzi nas na budowaną właśnie obwodnicę Belgradu. Mimo walcowania, ubijania, kopania, spawania i wylewania asfaltu z tego co kojarzę sprzed wielu lat - jest i tak szybciej niż pchanie się centrum miasta. Jeszcze tylko kilkaset km i jakoś po północy docieramy do Vladičin Han gdzie trochę błądząc szukamy hotelu Konak, w którym mamy spać. Wg booking.com za pośrednictwem którego rezerwowałem nocleg (37EUR dwie osoby) w cenie było śniadanie, a i hotel przyjmował i karty płatnicze i EURO. Tzn powinien
Bo o ile o samych pokojach nic złego (przestronne, fajna łazienka), nie przeszkadzała nawet impreza odbywająca się w restauracji, to o 9 na drugi dzień o śniadaniu nikt nie słyszał, terminala do kart brak a w EUR to zapłacić owszem, ale resztę w ichniejszej walucie. Cóż, to wakacje więc nie ma co marudzić, a dinary (denary?) postanawiamy wydać na najbliższej stacji benzynowej, gdzie małżonka zmienia mnie za kierownicą, a ja staję się szczęśliwym nabywcom kilku puszek złocistego napoju marki Jeleń

Pierwszy, bo to dziś mamy przekroczyć granicę Ellady. Przed nami tylko FYROM, zwany przez niektórych Macedonią i dalej to już kraina winem i oliwą płynąca
Na granicy odprawa bez problemu, mam wrażenie że Grecy nas lubią bo faktycznie na hasło "Polonija" otwierają się bramki i jedziemy dalej. Jedziemy, bo nic innego nie pozostało. Z sympatii chyba poinformowano nas, że dziś jest ogólnokrajowy strajk służb publicznych. A że dziś mieliśmy pobiegać po zabytkach, a zabytki podlegają pod Ministerstwo Kultury które wydaje się służbą publiczną...Ale nic. Może sprzedano je w ręce prywatne?:) może będzie strażnik który za kilka kryzysowych EUR wpuści nas? Może strajk polega na darmowym wejściu?:)
Może...Ale po co gdybać. Kierujemy się w pierwsze miejsce. Przed nami starożytna Pella. Nawigacja bezbłędnie prowadzi pod samo wejście które wydaje się zamknięte. Hmm...tak. Ono jest zamknięte







Dzwonimy do naszej nieocenionej greckiej Bachy i potwierdzają się przypuszczenia. Wszystkie miejsca archeologiczne w niedzielę, 17 czerwca są zamknięte. Zatem pozostaje kilka fotek przez płot i zmierzamy do Edessy. Zarówno tej starożytnej (może otwarta?:) ) jak i nowożytnej, gdzie mają być wodospady. No one chyba nie strajkują dziś?:))

Docieramy do dolnego miasta. Sanowisko archeologiczne jest zamknięte. Niestety nie mam pojęcia czy tylko dziś czy w ogóle - brak budki z biletami (aczkolwiek są i darmowe wejścia), brak jakiejkolwiek wywieszki z godzinami otwarcia. Szkoda. Z zewnątrz wygląda imponująco...

Przez owocowe sady udajemy się do górnego miasta. To zaskakuje nas niesamowicie - jest przepięknie kolorowe. Wszędzie królują pastele. Spójrzcie tylko na te zabudowania. Piękne, prawda?











Nas jednak najbardziej interesowało muzeum tkalnictwa, z którego jeszcze niedawno słynęła ta miejscowość, jak i wodospady. Po drodze spotykamy wiele przedmiotów, pokazujących dawny sposób życia mieszkańców...



Z wodospadami trudno nie było. Wystarczy kierować się słuchem idąc w stronę szumu wody bezbłędnie trafiamy do pierwszego, drugiego, trzeciego i kolejnego









I choć nie kąpaliśmy się w tej zimnej wodzie, to jednak chłód bijący z wodospadu był zbawieniem w ten upał. Przed nami coś, co miało nazywać się muzeum a faktycznie było zachowaną fabryką. Wewnątrz ogrom maszyn i urządzeń przędzalniczych...





Trochę ze smutkiem opuszczamy to piękne miejsce. Ze względu na strajki decydujemy się pominąć kolejne, prawdopodobnie nieczynne dziś, miejsca które chciałem odwiedzić - Verginę i Nikopolis. Ten ostatni choć wiem że jest otwarty, to jednak stanowi stałe miejsce tranzytowe i kiedyś (to już zdaje się powtarzam od 3-4 lat ) na pewno tam zajadę. Tymczasem po drodze zatrzymujemy się zrobić zdjęcia grobowcom królewskim....

po drugiej stronie wodospadu rewelacja!!
pozdrawiam

Po drugiej stronie wodospadu byliśmy... tego samego
Nieraz już pisałem, super miejsce.
(W Plitvicach też można podobnie wejść pod wodospad )

Żałuję tylko tych ruin pod skarpą. Gdy byliśmy przy małym wodospadzie, w centrum miasta i nabieraliśmy wodę z kranika do butelek , jakiś człowiek nas zaczepił i bardzo namawiał by tam podjechać. Ale nie zrobiliśmy tego, spieszyliśmy się do Werii i Werginy właśnie . Może będzie jeszcze okazja.

Wergina, jak nie byłeś, naprawdę robi wrażenie.
W Nikopolis, oprócz murów wśród pól i łąk jest część zagrodzona, dostępna z biletami. Nie wchodziliśmy, nie wiem co tam jest takiego.

Do Vonitsy - miejscowości położonej niedaleko Prevezy, docieramy bardzo późnym wieczorem. W recepcji spotykamy pracującą tam Polkę, zamieniamy z nią kilka słów i lecimy spać. Od rana czeka nas sporo jazdy i zwiedzania, czyli to, co tygrysy lubią najbardziej
Wstajemy zatem, jemy typowe - greckie - śniadanie, kawa i w drogę. Ze względu na napięty grafik odpuszczamy zwiedzanie miejscowej twierdzy. Nawigacja kieruje nas do Anaktorion - nie wiem co to, ale miejsce pokazane jako "archeologiczne" widnieje na jednej z papierowych map (korzystam wyłącznie z doskonałych terrain oraz równie dobrych anavasi). Mimo szczerych chęci poza zamieszkałą przez pasterzy (?) zatoką z owcami niczego nie odnalazłem. Dopiero później, dzięki google earth, faktycznie stwierdziłem że jest tam jakieś wzgórze, będące dawniej agorą





Kolejny punkt wycieczki to twierdza Paleros (Αρχαία Πάλαιρος). Kierujemy się na miejscowość Steno, a następnie do góry i wąską, asfaltową drogą docieramy na parking. Upewniwszy się u strażnika, że wejście jest bezpłatne, zaczynamy oglądać to cudo. Dla miłośników historii - http://monuments.hpclab.ceid.upatras.gr ... =33&lang=2













Łażenie zajmuje nam tyle czasu, że musimy zdecydowanie skorygować plan dzisiejszego dnia. Tym samym ostatecznie postanawiamy pozostawić następujący harmonogram:

Palia Plagia, Sterna, Paleros, Foitai, Koronta, Sauria, Pleuron, Kalydon, "Xalkis" i nocleg w Itea.

Zatem jedziemy dalej na południe...

Foitai (Fite). Na temat tego miejsca niewiele informacji w internecie. Nawet mieszkańcy okolicznych wiosek bardziej kojarzą je z kaplicą niż miejscem archeologicznym, aczkolwiek mnie to nie zniechęca przez zjechaniem w szutrową drogę. Po kilkunastu minutach jazdy w górę, dół i znów pod górę docieramy w faktycznie dziwne miejsce.
Widać jakieś kamienie, ruiny - wygląda to na kolejną starożytną twierdzę. Kawałek dalej wyłaniają się mury skrywające Monastyr Świętego Grzegorza. Być może za bramą było więcej do zwiedzania, nam jednak nie udało się wejść do środka (nikt nie otworzył, a po murach przecież biegać nie będę ). W każdym razie cisza, spokój i wokół nikogo. Można odpocząć







Sawria (Sauria). Kolejna z antycznych fortec. O ile ze znalezieniem jej w centrum miasta problemu nie bylo, o tyle dojście okazało się niemożliwe. Z jednej strony płot, z drugiej krzaki po kolana, nawet mieszkańcy wioski (przemili - zaprosili nas na piwo ) niespecjalnie wiedzieli "πως να πάω στο κάστρο" czyli jak wejść do twierdzy. Dla nich to pewnie zwykłe kamienie jakich pełno w okolicy












Spacerujemy po mieścinie, wracamy na jeszcze jedną frappe i jedziemy dalej...

Przed nami Kalydon - otwarte i czynne przez 24h/doba miejsce. Teatr, mniej lub bardziej zidentyfikowane ruiny i oczywiście twierdza górująca nad całością...















Stąd pędem do Itei na nocleg, rezerwację mamy w hotelu Trokadero. Jeszcze tylko kolacja i rano wyruszamy w stronę Porto Germeno, po drodze zwiedzając wszystko to, co oglądać się nada

Dzień zapowiadał się od samego rana pracowicie. Nie wiem dlaczego, ale latem wczesne wstawanie przychodzi samo. Bez budzika
Z Itei wyruszamy od razu po śniadaniu, plan jest taki aby obiad zjeść dopiero późnym popołudniem tak, aby nie tracić czasu. Tak więc na pierwszy punkt postoju obieramy Lilee (Lilaia). Tak, to też była forteca a do dziś zachowało się kilka wież i mury obronne, do których zapewne wczesną wiosną można dotrzeć. Latem dość ciężko ze względu na wszechobecne chwasty
Docieram więc jak najbliżej wieży, robimy kilka zdjęć i jedziemy dalej.







Do Agia Eleousa docieramy bezbłędnie. Przyznam szczerze, że duża w tym zasługa doskonale sprawującej się nawigacji. W gąszczu wąskich uliczek zapewne bez dobrej mapy ciężko się poruszać. Parkuję auto i biegnę do przodu - na horyzoncie ruiny!:)
Dziwne, bo wyglądają na świątynie a przecież tutaj miała być jakaś bazylika czy też inny kościół. To pamiętam akurat dość dobrze - intensywnie przeglądałem okolice w google earth. No nic, może mi się przewidziało idę więc dalej, są jakieś znaki wskazujące na początek ścieżki do innej miejscowości, a kościoła brak.
Wiem, że w Grecji złomiarzy brak, ale kamieniarze owszem istnieją. Może rozmontowali?:) Trochę zrezygnowany odwracam się w stronę auta i...jest!!!:)
Do dziś jak przypominam sobie tę sytuację to pękam ze śmiechu. Stałem cały czas tyłem do miejsca, dla którego tu przyjechałem...))



















Kolejnym przystankiem dzisiejszej trasy było mykeńskie cmentarzysko w Elatii (Elateia). Z trafieniem problemu nie było i choć miejsce dość zaniedbane (pozrywane dachy, jakby niejaki ksawery tu był) to jednak zrobiło na mnie potężne wrażenie. Widziałem już kilka cmentarzy mykeńskich, ale nigdy tak wielkiego. Można było podumać i zastanowić się nad tym kim byli starożytni...











Choć naprawdę niewiele tutaj, to jakoś tak ciężko było zebrać się i jechać dalej. No ale jak mus to mus, szczególnie że teraz mieliśmy zobaczyć sanktuarium Artemisa i Apollo. Wg wikipedii Abaj to Miasto, które założone zostało przez plemię Abantów. Miejscowy mit głosił, że dokonali tego koloniści z Argos, pod wodzą Abasa, syna Lynkeusa i Hypermnestry. Miasto słynęło z wyroczni Apollina. Jego świątynia została zniszczona przez wojska Kserksesa i powtórnie w czasie wojny fokijskiej przez Beotów. Abae, jako jedyne ze wszystkich miast fokijskich, pozostało nie zniszczone. W okresie rzymskim miasto posiadało prawa autonomiczne, a cesarz Hadrian odbudował świątynię Apollina.
Ponieważ trwają tu prace wykopaliskowe prowadzone przez archeologów (zdaje się, że francuskich?) zostaliśmy dość szybko pogonieni z okolic, poinformowano nas również o zakazie fotografowania. Niefajnie...







Decydujemy jechać w stronę Teb, przy czym po drodze miała być jeszcze jakaś twierdza w Aliartos. I była, gdybym jednak lepiej oznaczył współrzędne GPS to byśmy nawet tam trafili a tak żyłem w przekonaniu że ten kamień to wszystko, co pozostało



Jeśli zaś chodzi o Teby (Thiva) to celem były pozostałości po okolicznym teatrze. Ciężko tu trafić bez wcześniejszego przygotowania - żadne znaki drogowe nie kierują w to urocze miejsce. Auto zostawiam na rozdrożu pomiędzy polami tak, aby w razie potrzeby Kostas czy inny Nikos w swoim greckim Ursusie mógł przejechać obok a nie po moim wozidle
Choć najlepsze auto to wiadomo - służbowe, to jednak ten czarny karawan miał się jednak przydać...









Zmęczeni i spoceni wsiadamy do auta. Celem jest Porto Germeno. Zarówno tamtejsza twierdza jak i plaża, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie kiedy planowałem trasę korzystając z wielokrotnie wspominanego już Google Earth.
Z dotarciem do miasta nie ma problemu - jedziemy starą drogą z Teb w stronę Elefsiny, mniej więcej w połowie odbijając na zachód. Kręty asfalt prowadzi nad samo morze a my szukamy jakiegoś lokum do zamieszkania.
Bez jakiegokolwiek problemu znajdujemy pensjonat, negocjujemy warunki (lodówka!!!:) ) i cenę, rozpakowujemy się i gonimy na plażę
Jak tylko ją zobaczyłem to od razu całe zmęczenie minęło



Z plaży widać już starożytną Aegosthene - starożytne ufortyfikowane miasto Attyki. Do dziś widać jak wielkie musiało mieć znaczenie - zarówno wieże obronne jak i mury zachowały się w dobrym stanie. Dociekliwi znajdą również pozostałości portu a także innych zabudowań, w tym bazylik...

























Zmęczeni, ale szczęśliwi, szukamy jakiejś tawerny gdzie przy tradycyjnej (czyli z winem) kolacji spędzamy kilka kolejnych godzin. Jeszcze tylko nocleg i rano kierujemy się powoli w stronę ateńskiej Glyfady...

Amphiareion of Oropos czyli Αμφιάρειο Ωρωπού. Sanktuarium poświęcone Amphiaraosowi, do którego pielgrzymowano w starożytności zarówno po uzdrowienie cielesne jak i duchowe. Dziś, miejsce od którego zaczynamy naszą podróż 4 dnia, składa się z dobrze zachowanych ruin teatru (z widocznymi "tronami"/"siedzeniami"), można również dostrzec pozostałości po świątyni Amphiarosa oraz stoe. Czy warto? Biorąc pod uwagę choćby przepiękne położenie, wokół same lasy, ciszę i całkiem spory obszar do zwiedzania - zdecydowanie tak.
Szkoda, że tak mało artykułów w j.polskim dostępnych jest na temat tego miejsca, dla tych z Was których interesuje historia a także znają język Szekspira - polecam poczytać
http://en.wikipedia.org/wiki/Amphiareion_of_Oropos




























Czas szybko mija, a przed nami jeszcze sporo miejsc. Pakujemy się w auto i kierujemy w stronę Aten, a w zasadzie Acharnes, miejscem będącym przedmieściem Aten, w których czeka na nas mykeński grobowiec.
Zanim jednak do niego docieramy, zatrzymujemy się w jakiejś przydrożnej piekarni na drobną przekąskę

W Acharnes odkopano (w zasadzie to wciąż kopią ) ruiny starożytnego teatru, niestety ponieważ prace w tym miejscu dopiero się rozpoczęły - nie ma możliwości jego zwiedzania. Wprawdzie można zrobić zdjęcia przez płot, ale niestety nie znalazłem w pobliżu ani kawałka miejsca do zaparkowania, więc postanowiliśmy jechać dalej.
Tym razem na cel obraliśmy Thorikos. Ruiny starożytnego portu i teatru (o tym, że w pobliżu są również kopalnie oraz tolosy dowiedzieliśmy się dopiero rok później).















Po męczącym dniu udajemy się do hotelu, a następnie na szybką przekąskę. W brzuchach burczy, więc po zameldowaniu i rozpakowaniu gonimy do pobliskiego Goodys'a na zestawy grillowe



Wieczór upływa nam na spotkaniu z naszym greckim przyjacielem Nikosem przy tradycyjnym Ouzo



Wracamy do hotelu, a rano czeka już na nas Pireus , ze swoim ogromem żółtych taksówek i promami, spośród których spory Blue Star zabierze nas na Ios...

Zwiedzam z Tobą starożytne ruiny. Bo je lubię oglądać.
Może byś tak dodał mapki?.

Chętnie bym je dodał, jeśli takowe by istniały nie rejestrowałem w 2012 tras