Andaluzja i Algarve - wakacje 2020

Jest mi bardzo miło, że zajrzałaś do mojej relacji

dangol napisał(a):Gdy czytałam te same croplowe relacje, które Ciebie zainspirowały do podróży, również marzyło mi się dotarcie do Algarve i Andaluzji. Koniecznie własnym autem ,

Tak, masz rację, relacje to skarbnica pomysłów i wiedzy.

dangol napisał(a): no ale póki co jest to niewykonalne, gdyż nie możemy mieć 3 tygodni jednym cięgiem urlopowych. Ja co prawda bym mogła , no ale Jedyny Kierowca mój Małżonek już nie... Może kiedyś, jak już oboje będziemy emerytami

Jest to niewątpliwie duża przeszkoda. Mąż "przyzwyczajał" osoby decyzyjne w pracy do coraz dłuższych urlopów . Początkowo jeździliśmy na 1,5 tygodnia. Po tym ostatnim, trzytygodniowym usłyszał, że to był ostatni raz. No i w styczniu złożył podanie o urlop (kolejny na 3 tygodnie) i otrzymał aprobatę. Chyba nie mieli kalendarza

dangol napisał(a): Twoja relacja przyda się wówczas na pewno , ale zanim to nastąpi, z przyjemnością śledzę ją już teraz

Cała przyjemność po mojej stronie

Jedną z bardziej znanych turystycznych miejscowości na Costa Tropical, położoną 16 km na wschód od Nerji, jest Herradura. Miasteczko może poszczycić się bardzo długą na ok 2,2 km, szeroką i czystą plażą. Postanawiamy spędzić tu jedno przedpołudnie.
Dojazd ekspresówką A7 zajmuje nam kwadrans . Ostatnie 3 km to bardzo dobra jakościowo droga N340. W Herradurze na rondzie skręcamy w prawo i dojeżdżamy do wybrzeża, tam widzimy kolejne rondo z małą fontanną. Można jechać w prawo lub lewo, innej opcji nie ma. Skręcamy w lewo i jedziemy jeszcze z pół kilometra, po drodze wypatrujemy miejsca do zaparkowania. Oczywiście 99% miejsc jest płatna, opłatę uiszcza się z góry w parkometrach. Maksymalny czas na jaki można wykupić postój to coś ok. 2,5 h.
Widoczek na lewo

i na prawo

za plecami



Powietrze takie mało klarowne.

Jak widać każdy dba o bezpieczną odległość, można odpocząć, zrelaksować się, są bary na plaży, dla dzieci są atrakcje, ....ale my już trochę rozpieszczeni jesteśmy.

Podglądam relację, bo Andaluzja to moja wielka miłość i pierwsze egzotyczne wakacje w życiu.
Nie powiem w którym to było roku, bo wyda się jaka jestem stara , powiem tylko, że wszystkie zdjęcia z tej romantycznej podróży mam papierowe, bo to jeszcze była era tradycyjnych klisz.
Spędziłam dwa tygodnie w bajecznym miejscu - Tarifie -nie wiem jak jest tam teraz, ale wtedy to miasteczko nie było popularne wśród turystów, więc mogłam się cieszyć autentycznym klimatem Andaluzji bez zgiełku i tłumów.

W Grenadzie natrafiłam na uroczystości uliczne w trakcie Semana Santa ( kwiecień) - magiczne i niezapomniane przeżycie
W miasteczku Nerja zatrzymałam się u znajomego - dziennikarza- Holendra z Londynu, który był korespondentem wojennym z wojny bałkańskiej - opowiadał o tym horrorze, a ja wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będzie to region, z którym w przyszłości zwiążę się emocjonalnie
Zaprosił nas na kolację do tawerny dla lokalsów schowanej w piwnicy, gdzie klienci - mieszkańcy Nerjy spontanicznie intonowali flamenco i zrobili taki niekomercyjny show, o jakim wcześniej nawet nie marzyłam.

Piękne są Twoje zdjęcia, czas wrócić do Andaluzji, coś czuję Będę tu zaglądać

P.S. - pulpeciki, które wspomniałaś to zapewne albondigas - kiedyś pracowałam w restauracji tapas w Londynie i do tej pory pamiętam całe menu

Naszą ulubioną plażą w Nerji, porównywalną z Maro, jest Playa Carabeillo. Ma bardzo dobrą lokalizację, jest mała, kameralna, urocza,
Prowadzą do niej kamienne schodki. Śpiochy nie miały szans, żeby się na nią odstać, ponieważ bardzo pilnowano limitu miejsc. W typowym sezonie musi być bardzo zatłoczona, ale po sezonie polecam.











Tylko raz parkowaliśmy na płatnym, przeważnie udawało nam się coś znaleźć.

Katerina napisał(a):Podglądam relację, bo Andaluzja to moja wielka miłość i pierwsze egzotyczne wakacje w życiu.

Bardzo się cieszę, że podglądasz. A ja podglądam Twoją z Visu

Katerina napisał(a): Nie powiem w którym to było roku, bo wyda się jaka jestem stara , powiem tylko, że wszystkie zdjęcia z tej romantycznej podróży mam papierowe, bo to jeszcze była era tradycyjnych klisz.

Ale jaką frajdę sprawiały zdjęcia, niespodzianki. Trzeba było zastanowić się nad kadrem, przemyśleć scenę, ustawić parametry (przynajmniej na moim Zenicie tak było). Jeszcze leży w szafie i nie mam serca go wyrzucić mimo, że lusterko zepsute

Katerina napisał(a): Spędziłam dwa tygodnie w bajecznym miejscu - Tarifie -nie wiem jak jest tam teraz, ale wtedy to miasteczko nie było popularne wśród turystów, więc mogłam się cieszyć autentycznym klimatem Andaluzji bez zgiełku i tłumów.

Zazdroszczę Tariffy. Widziałam film i zdjęcia z tej części Andaluzji. Kusiło mne, żeby skupić się tylko na Andaluzji i jeden tydzień przeznaczyć na Costa de la Luz, ale Algarve wygrało

Katerina napisał(a):W Grenadzie natrafiłam na uroczystości uliczne w trakcie Semana Santa ( kwiecień) - magiczne i niezapomniane przeżycie
W miasteczku Nerja zatrzymałam się u znajomego - dziennikarza- Holendra z Londynu, który był korespondentem wojennym z wojny bałkańskiej - opowiadał o tym horrorze, a ja wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będzie to region, z którym w przyszłości zwiążę się emocjonalnie

Usłyszałaś opowieści z pierwszej ręki. Ja tylko czytałam i to dopiero wtedy zainteresowałam się tematem, gdy planowałam trasę przez Bośnię. (Dzięki tej wskazówce mogę zgadywać, który to był rok ) Dziewczyno, co Ty wiesz o starości

Katerina napisał(a):Zaprosił nas na kolację do tawerny dla lokalsów schowanej w piwnicy, gdzie klienci - mieszkańcy Nerjy spontanicznie intonowali flamenco i zrobili taki niekomercyjny show, o jakim wcześniej nawet nie marzyłam.

Czytałam w Twojej relacji, że zdarzają Ci się nieprawdopodobne historie.

Katerina napisał(a):Piękne są Twoje zdjęcia, czas wrócić do Andaluzji, coś czuję Będę tu zaglądać

Dziękuję, będzie mi bardzo miło

Katerina napisał(a): P.S. - pulpeciki, które wspomniałaś to zapewne albondigas - kiedyś pracowałam w restauracji tapas w Londynie i do tej pory pamiętam całe menu

Były bardzo smaczne, szczególnie z winkiem.

W Maladze zaszalałaś zdjęciowo
A w katedrze sporo osób było?
Pewnie bym nie wytrzymała i jakieś fotkę strzeliła.

aga_stella napisał(a):W Maladze zaszalałaś zdjęciowo

No też to zauważyłam dopiero podczas pisania.

aga_stella napisał(a):A w katedrze sporo osób było?
Pewnie bym nie wytrzymała i jakieś fotkę strzeliła.

Mało ludzi było. Wszyscy grzecznie stali lub siedzieli to my też . No photo na tabliczce zobaczyłam, to nawet nie przyszło mi do głowy, że mogę coś pstryknąć.

wiola2012 napisał(a): Mało ludzi było. Wszyscy grzecznie stali lub siedzieli to my też . No photo na tabliczce zobaczyłam, to nawet nie przyszło mi do głowy, że mogę coś pstryknąć.

W sytuacji zakazu fotografowania w obiektach czasami warto zastosować jedną z kamerek sportowych - małe , łatwe do schowania w dłoni . . . oczywiście nie namawiam do łamania zakazów , tak tylko "głośno" sobie myślę


Pozdrawiam
Piotr

Carabeillo...
Plaża, z zajawki - wspaniała...
Kolejne zdjęcia, tylko to potwierdziły...
Coś mi się wydaje , że na dwóch wizytach na niej, by się nie skończyło...

piotrf napisał(a):W sytuacji zakazu fotografowania w obiektach czasami warto zastosować jedną z kamerek sportowych - małe , łatwe do schowania w dłoni

Nawet posiadam taką kamerkę. Syn zabierał ją na narty. Nigdy jej jednak nie używałam, może warto wypróbować.

piotrf napisał(a): . . . oczywiście nie namawiam do łamania zakazów , tak tylko "głośno" sobie myślę
Pozdrawiam
Piotr

W sumie zakazy są , podobnie jak przepisy, po to, żeby je łamać

CROberto napisał(a):Carabeillo...
Plaża, z zajawki - wspaniała...
Kolejne zdjęcia, tylko to potwierdziły...

Dziękuję

CROberto napisał(a):Coś mi się wydaje , że na dwóch wizytach na niej, by się nie skończyło...

Nie zawsze woda było spokojna, podczas jednej wizyty morze było "zdenerwowane" na coś, fale przewracały kąpiących, a kobietom zrywały co luźniejsze stroje.

Caminito del Rey
Dzisiaj spełni się jedno z naszych marzeń wakacyjnych. Odwiedzimy Caminito del Rey. Jedną z najbardziej znanych tras widokowych w Hiszpanii. Miejsce oddalony jest od Malagi o 60 km w głąb półwyspu . My mamy do przejechania 120 km. O mały włos nasza wycieczka nie doszłaby do skutku. Bilety wykupiłam jeszcze w domu, miesiąc wcześniej. Można powiedzieć, że rozchodziły się jak świeże bułeczki. W ciągu dnia jest kilka wejść z przewodnikiem i kilka wejść indywidualnych. Chciałam wykupić bilety na zwiedzanie indywidualne, bycie w grupie jednak ogranicza. Udało mi się kupić na niedzielę na godzinę 15:15 Obawiałam się tej godziny, bo po południu jest największy skwar, a rozgrzane słońcem skały jeszcze ten efekt potęgują. No cóż najwyżej zawrócimy.
Koszt biletu to 10 € za wstęp + 1,55 za autobus.
W sobotę otrzymałam e-maila z informacją , że nasze zwiedzanie jest odwołane, z powodu spodziewanych upałów. Czytam dalej informację, że jest im bardzo przykro, mogę przełożyć zwiedzanie ale zwrotów nie ma. Na szczęście udało się przełożyć i zdążyliśmy przed wyjazdem. Nawet skorzystaliśmy na tej zamianie. Na nowym bilecie nie było określonej konkretnej godziny. Jak nie ma godziny tzn., że mogę jechać kiedy chcę
Z Nerji wyjechaliśmy o 7:00. Na parking podjechaliśmy 8:50
Rozwiązania są dwa: albo zostawiamy auto przy wejściu , albo przy wyjściu (El Chorro).
My zostawiliśmy samochód dokładnie w tym miejscu - mapka.
Tuż obok jest restauracja i kiosk za którym znajduje się wejście na szlak. (mapka)

Jest to ostatni moment, kiedy można napić się kawy i skorzystać z toalety.

ciąg dalszy
Mierząca w całości 7,7 km jednokierunkowa trasa podzielona jest na dwie części. Pierwsza z nich to właściwie dojście do najbardziej widowiskowego odcinka Caminito del Rey. Prowadzi ono leśną drogą z parkingu do kasy biletowej. (zaznaczyłam na mapce).

Pierwszy odcinek za nami.
Czas podany na bilecie to czas, kiedy należy stawić się przy kasie biletowej. Czas przejścia od kiosku do kasy zajął nam mniej więcej 40 minut. Grupka się zbiera i jest wpuszczana na szlak. Tam też otrzymujemy kask, którego noszenie w dalszej części trasy jest obowiązkowe i nadzorowane przez straż parku krajobrazowego (ma chronić przed mogącymi spadać z góry kamieniami). Pracownik udziela jeszcze instrukcji i można iść.
Nie pozwala się na wnoszenie dużych plecaków, używanie parasolek i statywów, kijków do selfi. Wprowadzanie zwierząt jest zabronione. Obsługa jest bardzo przeczulona na punkcie blokowania przejść i tamowaniu ruchu – poganiają każdego, kto zatrzyma się na dłużej.

Bezpośrednio na głowę zakłada się taką przeuroczą siateczkę i dopiero kask. Poczułam się jak inż. Karwowski