Sharm el Sheikh i okolice, czyli rocznicowa relacja

aga_stella napisał(a):

megidh napisał(a):To ty coś jednak z procentów spożywasz... (piwo też długo mi nie smakowało,.. o tym chyba pisałaś w relacji z Rodos)

No pewnie że spożywam. Ja tylko nie lubię czerwonego wina i piwa, do którego próbowałam się przekonać, ale nie dałam rady. Ponadto robię różne nalewki, które ponoć mi wychodzą bardzo dobrze (tak mówią ci, co je piją). W tym roku po dwóch latach nieurodzaju (z uwagi na wiosenne mrozy), zaowocował cytryniec i w związku z tym po zbiorach, które miały miejsce tydzień temu, nalewka z cytryńca już się gryzie.

megidh napisał(a):Wschód słońca był niesamowity. Dzięki niemu nikt z nas już nie pamiętał, jak bardzo męcząca była wspinaczka.
(...)
Te pomarańczowo-rude góry są niesamowite. Takie gołe i niedostępne.

Cudownie. Szczerze zazdroszczę oglądania tego na żywo.

walp napisał(a):

megidh napisał(a):Wschód słońca był niesamowity. Dzięki niemu nikt z nas już nie pamiętał, jak bardzo męcząca była wspinaczka.
(...)
Te pomarańczowo-rude góry są niesamowite. Takie gołe i niedostępne.

Cudownie. Szczerze zazdroszczę oglądania tego na żywo.

Witaj, miło mi, że zajrzałeś.
A oglądanie wschodu słońca na szczycie Góry Mojżesza jest warte poświęcenia.
To jest niezapomniane wrażenie.

No powiem ci, że jestem pod wrażeniem. Wycieczka na Górę Mojżesza oraz do Klasztoru Świętej Katarzyny, trochę męcząca, ale za to widoki super. Wschód słońca fantastyczne w takiej scenerii. Piękne góry/skały - bardzo lubię takie krajobrazy.
Na wielbłądzie jechałam na Saharę, innej możliwości nie było, i powiem Ci, że albo byłam tak zestresowana , że zapach nie utkwił mi w pamięci (no... trochę lat minęło) albo pojedynczy osobnik tak nie capi Odległości między wielbłądami z naszej wycieczki były spore.

aga_stella napisał(a):No powiem ci, że jestem pod wrażeniem. Wycieczka na Górę Mojżesza oraz do Klasztoru Świętej Katarzyny, trochę męcząca, ale za to widoki super. Wschód słońca fantastyczne w takiej scenerii. Piękne góry/skały - bardzo lubię takie krajobrazy.
Na wielbłądzie jechałam na Saharę, innej możliwości nie było, i powiem Ci, że albo byłam tak zestresowana , że zapach nie utkwił mi w pamięci (no... trochę lat minęło) albo pojedynczy osobnik tak nie capi Odległości między wielbłądami z naszej wycieczki były spore.

No to wreszcie czymś Cię zaskoczyłam.
Może o te wielbłądy na Saharze bardziej dbają i je czyszczą.
Nie pisałam o tym wcześniej, ale skoro zaczęłaś ten temat, to wspomnę o tym.
Te wielbłądy jadły odchody swych towarzyszy. Było to obrzydliwe i ten widok powodował, że robiło mi się niedobrze.
Bardzo możliwe, że ten niemiły zapach, który się wokół nich roznosił, pochodził właśnie z ich paszczy.

Przebywanie na terenie hotelu zaczęło nas nudzić, bo ileż można się wylegiwać na plaży lub nad basenem.
Fakt, że rafa jest piękna, ale oglądanie jej na okrągło przestaje bawić.
W związku z tym zdecydowaliśmy się na jeszcze jedną wycieczkę.
Tym razem nasz wybór padł na Kolorowy Kanion.

Wycieczka zaczęła się o godzinie 6 rano, kiedy to przyjechał po nas do hotelu jeep.
Odebraliśmy z recepcji przygotowany dla nas prowiant i ruszyliśmy w drogę.
Na szczęście nie musieliśmy jeździć po innych hotelach w celu zabrania uczestników, bowiem wszyscy (7 osób) byliśmy z tego samego hotelu. Jedynie na parkingu poza miastem czekaliśmy około 10 minut na drugiego jeepa, z którym mieliśmy stworzyć konwój.

Podczas czekania obserwowaliśmy dzikie wielbłądy, które posilały się w śmietniku ustawionym na tyłach stacji benzynowej.



Oprócz nas w jeepie jechał oczywiście kierowca oraz ochroniarz z bronią.
Naszym przewodnikiem ponownie był Magdi (ten, który był z nami na Górze Mojżesza), ale on jechał w drugim jeepie razem z pozostałymi czterema uczestnikami wyprawy.
Kolorowy Kanion położony jest w górach Synaj około 180 km od naszego hotelu w Sharm el Sheikh. Podróż trwała jakieś 3 godziny.
Najpierw jechaliśmy główną drogą prowadzącą do granicy z Izraelem.
Potem auta skręciły z głównej drogi w lewo, ale dalej jechaliśmy drogą asfaltową.





Potem zjechaliśmy z asfaltowej drogi i jechaliśmy już po bezdrożach pustyni.


W pewnym momencie jeepy zatrzymały się przy siedzącej pod rachitycznym drzewkiem kobiecie, która pilnowała stadka kóz.
Dobrze że mieliśmy trochę jedzenia przy sobie, to kozy miały wyżerkę.







Psy nie są zbyt często spotykane w Egipcie. Tam raczej koty są bardzo popularne i hołubione.

Te pilnujące stadka były piękne, natomiast inne, które widywaliśmy w Egipcie niestety były bardzo zaniedbane i głodne. Na przykład ten, którego widzieliśmy po drodze na stacji beznyznowej. Bardzo przykro było na nie patrzeć.

Po 20 minutach ruszyliśmy dalej. I właśnie w chwili odjazdu za naszym jeepem nagle pojawił się osiołek, który próbował nas dogonić wołając: „jeszcze ja, jeszcze ja, też chcę coś zjeść„. Ale nasz kierowca już się nie zatrzymał. Szkoda nam było tego osiołka. Takie miał smutne oczy.

Natomiast nasz kierowca zaczął się przed nami popisywać, prowadząc samochód nogami.
Pewnie taki popisy uskutecznia przed każdą grupą, bo miał w tym sporą wprawę.

Po chwili zajechaliśmy na mały płaskowyż i tam skończyła się nasza podróż jeepem.
Znajdują się tutaj niewielkie zabudowania. Można tam było skorzystać z toalety.

Po krótkiej przerwie ruszyliśmy pieszo w kierunku zejścia do kanionu.
Ten kanion jest ponoć trzecim co do wielkości kanionem na Ziemi.
Uformował się w wyniku trzęsienia ziemi jakieś milion lat temu. Zbudowany jest z czerwonych piaskowców.
Najpierw wąską ścieżką schodziliśmy w kierunku dna kanionu

a później zaczęliśmy się w niego zagłębiać.

Szliśmy tunelem pomiędzy wysokimi ścianami.

Tunel to się zwężał, to rozszerzał.



Momentami zwężał się tak bardzo, że trzeba było mocno wciągać brzuch, żeby się zmieścić pomiędzy blokami skalnymi.


Ale trasa nie jest trudna, więc nie powinna sprawić nikomu większych problemów.

Odcienie kolorowych piaskowców tworzą na ścianach kanionu wspaniałe malowidła, które w świetle słońca zachwycają.



W pewnym momencie na naszej drodze pojawiła się kamienna przeszkoda, którą trzeba było pokonać. Śmiechy przy tym było co niemiara, bowiem pod kamieniem trzeba było zjechać jak na zjeżdżalni.











Przejście kanionem trwało około dwóch godzin.
Mnie bardzo zmęczył upał tam panujący. Jeszcze w wąskim tunelu kanionu dało się wytrzymać, bo tam był cień, ale jak wyszliśmy na odkryty teren tuż przed samym zakończeniem wyprawy, to Magdi nam powiedział, że tutaj temperatura może sięgać nawet 70 stopni Celsjusza.

Nie wiem, jaka temperatura była tam podczas naszego pobytu, ale głowa rozbolała mnie okropnie i czerwona byłam jak burak. Zawsze mam przy sobie tabletki przeciwbólowe, więc po zażyciu dwóch po kilkunastu minutach ból ustąpił.

Po krótkim odpoczynku wsiedliśmy do jeepów i ruszyliśmy w drogę powrotną.

Byliśmy bardzo umęczeni tą wyprawą, ale też bardzo z niej zadowoleni. Kanion jest piękny i warto było tutaj przyjechać.

Woda w skale potrafi wyczarować niesamowite kształty i kolory
Skały w kanionie na Twoich zdjęciach ( uwielbiam kaniony ) przypominają klify australijskie




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Skały w kanionie na Twoich zdjęciach ( uwielbiam kaniony ) przypominają klify australijskie

Faktycznie trochę podobne.
A kaniony też uwielbiam.

Program wycieczki przewidywał obiad w miejscowości Dahab.
Zostaliśmy zawiezieni do hotelu przy samej plaży i tam zaserwowano nam obiad.
Chyba był dobry, ale mało co już pamiętam z tego posiłku. Ale gdyby był niejadalny, to chyba bym zapamiętała.
Z tym hotelem to było coś dziwnego, bowiem był on pusty. Nie było w nim żadnych gości, basen przy tym hotelu był w fatalnym stanie. Stały przy nim same stelaże leżaków. I było tam taka dziwna, nierealna atmosfera. Foteke niestety nie mam, bo jakoś nikomu nie chciało się tam ich robić.
Ale restauracja działała.
Po obiedzie dostaliśmy trochę wolnego czasu na plażowanie, więc z basenu nie skorzystaliśmy, lecz udaliśmy się na plażę.
Plaża była piaszczysta. Nazwa miejscowości, w której się znajdowaliśmy, czyli Dahab, oznacza złoto, które ma się kojarzyć ze złotym piaskiem. Plaży nie można nic zarzucić, natomiast morze nas w tym miejscu nie zachwyciło. Rafa znajduje się tam przy samym brzegu a woda jest bardzo płytka, więc nie można było swobodnie pływać. Istniało bowiem ryzyko uszkodzenia swego ciała na skałach rafy. Aby popływać musieliśmy pójść dosyć daleko od brzegu, co z kolei narażało nas na nadepnięcie na jeżowce.


W związku z tym nasza kąpiel nie trwała długo i po chwili leżeliśmy już na plaży.
Ale nie zaznaliśmy tutaj spokoju, bo po chwili zjawiła się grupka dzieci, które oferowały do sprzedaży różne towary.
Nie kupiliśmy nic, ale dzieci dostały od nas trochę słodyczy.





A potem wsiedliśmy do jeepów i wróciliśmy do naszego hotelu w Sharm el Sheikh.

Fantastyczne zdjęcia i klimaty

Katerina napisał(a):Fantastyczne zdjęcia i klimaty

Miło mi to czytać. Dzięki.

Piękny kanion i fajna wycieczka. Trochę Was nosiło w tym Egipcie
Zakończenia mi brakuje, choć myślę, że to już końcówka waszych wakacji.

aga_stella napisał(a):Piękny kanion i fajna wycieczka. Trochę Was nosiło w tym Egipcie

Wy w Izraelu chyba byliście bardzej ruchliwi

aga_stella napisał(a):Zakończenia mi brakuje, choć myślę, że to już końcówka waszych wakacji.

No faktycznie brakuje zakończenia, ale zupełnie zapomniałam o tej relacji . Dobrze, że mi przypomniłaś.