Krętymi drogami w stronę Grecji 2015.

steftes napisał(a):
Kolega K2 mi to zasugerował

Sorry, miałem na mysli jakość nawierzchni. Mam nadzieje że dziur nie było

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Super ta Bułgaria się zaczęła...pozdrawiam

Jeszcze kilka ciekawych miejsc w Bułgarii zobaczymy.

K2 napisał(a):

steftes napisał(a):
Kolega K2 mi to zasugerował

Sorry, miałem na mysli jakość nawierzchni. Mam nadzieje że dziur nie było

Pozdrawiam

Ten kawałek drogi na skrót wymęczył mnie bardziej niż trasa Transfogarska i Transalpina razem wzięte.


Ciąg dalszy zdjęć z wodospadów Krushuna.




Statywu nie zabrałem i szkoda, byłoby bardziej efektownie.
A tak wszystkie zdjęcia z ręki.



Jeszcze inna forma wodospadów.
Słychać lekki szum wody, która przelewa się na coraz to niższe poziomy.



Dochodzimy najwyższego piętra wodospadów.
Są też zjawiskowe.







W końcu ktoś mi także zrobił zdjęcie.


Przy wyjściu z wodospadów jest basen.
Idealnie pasuje do dnia dzisiejszego.

Sprawdzamy lokalną kuchnię.

Rzut oka na pomnik na rynku.

Po obiedzie następne dziury - tylko nie w niebie a w ziemi.
Przejeżdżamy kilkanaście kilometrów do Garvanica Cave.
Tutaj wstęp darmowy, ale kiedyś chyba tak nie było.


Po tych schodach trzeba będzie wyjść na 35 - stopniowy upał.
Torba z aparatem w tym przypadku waży za dużo.







Po długich i stromych schodach trzeba zejść w dół. ( jakby do piekła)



Ale tu także jest klimatyzacja.

Pieczara jest też ogromna.


Udaje się nam wydostać z jaskini i ruszmy do następnego celu: skansen Etar koło Gabrova.

Cumujemy w tutejszym hotelu tuż obok skansenu ( za 3 osoby i dwa pokoje ze śniadaniem 180 zł) i jeszcze zdążymy go dzisiaj zobaczyć. Ale zdjęcia będą już jutro.
Pozdrowionka dla wiernych czytelników.
CDN.
Steftes.

Dziurawa ta Bułgaria jak ser szwajcarski .

Zaglądam tu dla czystej przyjemności oglądania .
Gratuluję bardzo ciekawie skomponowanej podróży .
pzdr.

O tych dziurach to nie słyszałem
fotki rewelacja

tiwa napisał(a):Zaglądam tu dla czystej przyjemności oglądania .
Gratuluję bardzo ciekawie skomponowanej podróży .
pzdr.

Jeszcze kilka odcinków będzie.

lotnikwsk napisał(a):O tych dziurach to nie słyszałem
fotki rewelacja

To nie wszystkie atrakcje( dziury w ziemi) w tamtym rejonie Bułgarii.
Niedaleko tych grot jest też piękna jaskinia o wdzięcznej nazwie "Dupka Cave"
Ale to będzie do zobaczenia następnym razem.

Zdjęcie wnętrza jaskini z internetu.

Wracamy do skansenu Etar.

Główną atrakcją są działające urządzenia napędzane wodą.
Tutaj widzimy tartak wodny.


W tym budynku mielono zboże.

To już inny warsztat.
Wrzeciona kręcą się cały czas.


Tradycyjne bułgarskie domy i sklepy z wystawami dawnych artykułów.


Zakład rzemieślniczy.

I izba mieszkalna.

Można swobodnie wejść do wszystkich pomieszczeń i kupić jakieś wyroby-pamiątki.


Koniec dnia, gorąco nie jest ale można schłodzić nogi w strumyku.




I spokojnie wysuszyć je siedząc na ławeczce.


Tu działający zakład prania dywanów.



Dzień następny. Po śniadaniu ruszamy krętymi górskimi drogami na przełęcz Szpiczeńską ( 1306m.n.p.m.)
Naszym celem jest zbudowana przez Rosjan w 1902 r. po wojnie rosyjsko tureckiej( 1877-1878) cerkiew wotywna Sweti Nikołaj.
W każdą rocznicę bitwy bije tutaj 17 cerkiewnych dzwonów, które odlano z przetopionych łusek, kul i pocisków artyleryjskich. Najcięższy z nich waży 11 ton. W krypcie w 18 marmurowych sarkofagach spoczywają szczątki 18 941 żołnierzy a na 36 marmurowych tablicach złotymi zgłoskami wyryto ich nazwiska. Na przełęczy zginęło wielu polskich żołnierzy i oficerów, których nazwiska tam widnieją. Wzgórze Wołyńskie ( nazwa od Pułku Wołyńskiego) obronił Pułk Żytomierski, szczyt Mały Bedek zdobył oddział majora Wojno-Rodziewicza. Wspólnie z oddziałem pułkownika Lipińskiego walczył Lew Tołstoj, autor "Wojny i pokoju".

W bitwie o Szipkę brały udział pułki: Żytomierski, Podolski, Wołyński, Warszawski, Wileński ( w cerkwi są tablice z nazwami tych pułków i polskimi nazwiskami.


Szefem sztabu armii, którą dowodził brat cara Aleksandra II był generał Artur Niepokólczycki, a jego zastępcą generał Kazimierz Lewicki. Jak podają niektóre źródła prawie połowa ówczesnej armii składała się z Polaków, tak w żołnierzach, jak i w oficerach.


Jesteśmy tutaj rano, nie ma zwiedzających oprócz nas.
Zdjęcia od frontu świątyni sa trudne bo pod światło.


Z drugiej strony cerkiew wygląda imponująco.






Zaglądamy do środka.
Wnętrze jest przebogate, właśnie zaczyna się nabożeństwo.



Świątynia tonie w półmroku, dobrze widać podświetlone elementy.


Z przełęczy rozciąga się wspaniały widok na Dolinę Róż.
Właśnie tam teraz zmierzamy.

Odwiedzamy Muzeum Róż.





Kupujemy różane różności w firmowym sklepiku.

Parę róż jeszcze jest, ale ośrodek ma chyba czasy świetności za sobą, chociaż po drodze mijaliśmy ogromne plantacje róż.

Niedaleko jest grobowiec tracki - obiekt z 310-290 r.p.n.e. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.


Do okrągłej komory grobowej prowadzi ozdobiony freskami korytarz.
Całość bardzo dobrze zachowana.
Niestety jest to tylko wierna kopia, ale co jest w środku to pokażę w następnym odcinku.
Pozdrawiam.
CDN.

Mała przerwa w relacji była, ale nadrabiam zaległości.
Dalsze zdjęcia z Trackiego grobowca.

Wchodzimy do środka. Pomieszczenie jest małe.

Żeby zrobić takie ujęcie trzeba było założyć obiektyw 8mm.

Dalsze to też szeroki kąt 10-18mm.


Jest to wierna kopia oryginału,
zachowane malowidła w dobrym stanie jak na wiek ponad 2300 lat.




Tu też mam foto. Co ciekawe tutaj można robić zdjęcia do woli, ale filmować mi zabroniono.

Ruszamy dalej na południe.
Po drodze zatrzymujemy się by kupić owoce i lokalne płyny po degustacji.

Pani jest bardzo miła i sympatyczna.

Na straganie dużo świeżych warzyw i owoców.

I nie tylko.

Niemal po drodze zajeżdżamy obejrzeć skalne grzyby.
Wstęp wolny.

Nie ma ich dużo, ale wyglądają ciekawie.


Można po nich połazić.


Można się pod niego schować.






Pierwszy raz w życiu byłem na grzybie.



Są tuż przy drodze, obok ktoś w małym kramiku sprzedaje pamiątki.

A tu już następne skalne zjawiska.
To tzw. wesele.

Piaskowiec szybko wietrzeje i pewnie długo nie pobalują.


Tu stoją swaty.

Jakby bardziej kolorowo ubrani od innych.





Krótko bawimy na weselu, ruszamy dalej pod grecką granicę.

Dojężdżamy do motelu z restauracją, sklepem, basenem obok m. Benkowski.

Współwłaścicielem jest Polka, zamawiamy obiad, przekazujemy wieści z Polski a wieczorem na tarasie próbujemy tamtejszą sklepową rakiję.


Nasza Rodaczka jest przesympatyczna. Następnego dnia rano przy kawie ucinamy sobie dłuższą pogawędkę.
Dostajemy też kilka słoików tutejszej papryki zrobionej domowo na różne sposoby.


Widok z tarasu.

Kupujemy też kilka butelek wina i rakiji w sklepiku.
Ceny są bardzo zachęcające.
Za chwilę będziemy nareszcie w Grecji.
CDN.

steftes napisał(a):
Pierwszy raz w życiu byłem na grzybie.

IMG_7735.jpg

Jak żeś ty chłopie tam wszedł?

steftes napisał(a):

IMG_7752.jpg

Tu stoją swaty.

A "Młodzi" gdzie?




Nie umiem inaczej zacytować zdjęcia.

Darkos napisał(a):

steftes napisał(a):
Pierwszy raz w życiu byłem na grzybie.

IMG_7735.jpg

Jak żeś ty chłopie tam wszedł?

steftes napisał(a):

Po mniejszym grzybku.

Uwielbiam oglądac Twoje zdjęcia. Widziałam je w poprzednich relacjach, więc dotarłam i do tej. Nadrobiłam co miałam nadrobic i czekam już niecierpliwie na tą Grecję

nie sądziłem, że w Bułgarii są takie świetne miejsca:)
wychodzi na to, że wystarczy nie jechać nad morze...:p

agata26061 napisał(a):Uwielbiam oglądac Twoje zdjęcia. Widziałam je w poprzednich relacjach, więc dotarłam i do tej. Nadrobiłam co miałam nadrobic i czekam już niecierpliwie na tą Grecję

Miło mi słyszeć taką opinię, dzisiaj mam parę chwil więc wstawiam dalej.

Przekraczamy granicę bułgarsko - grecką. Żadnej kolejki, żadnych problemów.

Już w Grecji - kierunek Komotini, droga jak to w Grecji bez zarzutów, ruch komfortowo mały.

Po drodze zatrzymujemy się na parkingu obok kantiny.
Na posiłek jest za wcześnie, korzystamy z toalet.
Tak nawiasem mówiąc greckie parkingi i ich infrastruktura mają się skromnie, by nie powiedzieć biednie przy parkingach przy naszych autostradach.
A stacje benzynowe przy autostradach to rzadkość.


To już Chalkidiki, środkowy palec. Zgodnie z planem tutaj mamy mieszkać blisko morza na campingu.
Oglądamy pierwszy - Kalamitsi.


Plaża jest okazała, ludzi sporo, ale to nie tłok.


Jest też basen dla leniwych ( lub slodkowodnych )
Jeszcze przez ponad godzinę oglądamy inne campingi i chociaż nie lubimy dużych skupisk to ostatecznie tu znajdujemy w miarę dobre miejsce w cieniu ( a to tutaj to duża zaleta ).


Dzień następny - do południa po porannej kawie plażujemy.


Plaża piaszczysta, brzeg wysoki, na końcu plaży jest spokojne miejsce.






Woda ciepła, można się kąpać "do bólu".

Jest dobrze, popływam i dalej wstawiam.

Popływałem i czas wejść na wzgórze z północnej strony zatoki.


Plaża kończy się malowniczymi skałkami.





Trzeba mieć obuwie, żeby tu wejść, ale warto bo widoki są wspaniałe.


Mimo, że pod słońce, ale wczesna pora i można zrobić w miarę dobre zdjęcia.




Kilka ujęć ze wzgórza, greckie słońce dogrzewa - wracam do wody.
Po obiedzie jedziemy niedaleko na hit Chalkidiki czyli Pomarańczową plażę.


Podjeżdżamy blisko - jest miejsce na parkingu.
Ale tutaj przyjechali wszyscy - tak jak my.



Środek sezonu, ale tu jeszcze nie byliśmy i trzeba było zobaczyć chociaż jeden raz.


Da się jednak znaleźć kawałek skałki na ręcznik.



Mimo wszystko przepiękny kolor wody tutaj i te skałki przyciągają jak magnes.

Okazuje się, że spotykam znajomych.



Dość podziwiania koloru wody, odkładam aparat i czas zanurzyć się w niej.
CDN.

Witam, dosiądę chętnie do czytania relacji. Super zdjęcia i super widoki.
Patrząc za okno też chętnie bym się zanurzyła w takiej wodzie

Świetne zdjęcia, chciałabym tam wyjechać na kilka dni.