Krętymi drogami w stronę Grecji 2015.

-

Ładne zdjęcia robisz
zazdroszczę

lotnikwsk napisał(a):Transfogarska i Transalpina, czekam i jestem ciekawy bo to przecież nie po drodze

Nie po drodze - poniżej mapka trasy.
Poprzednio trasę Transfogarską pokonałem w przelocie z północy na południe ( pod słońce i przy nieciekawej pogodzie).
Teraz kierunek odwrotny i dodatkowo Transalpina w jeden dzień.

Tuż przed wjazdem na trasę Transfogarską w planie był nocleg na campingu w domkach ( z poprzedniego wyjazdu). Niestety wszystkie były zajęte, mimo, że byliśmy tam dość wcześnie.
Syn właścicieli zapytał nas czy może nam zasugerować inny nocleg ( takie podejście bardzo się mi spodobało)
Dwa km od tego miejsca gospodarz już na nas czekał. Standard dobry, cena też, właściciel uczynny.
Byliśmy tam pierwsi, ale wieczorem wszystko było zajęte.

Nasza Pensiunea.

Tam po lewej stoi już nasz turystyczny grill.

Chwila drogi i jesteśmy przy zaporze.





Widok z punktu widokowego jest lepszy.



Ruch na trasie jeszcze mały.


Znaną drogą wspinamy się powoli - sporo przystanków na zdjęcia.



Dłuższą chwilę jesteśmy przy wodospadzie Capra Muntii.

Teraz wygląda mało efektownie - mało wody.



Ale i tak jest ładny.


Pogoda dopisuje.
Przystanki na zdjęcia przy drodze, ruch coraz większy.

Podziwiamy kolejne zawijasy.






















Za tunelem nie zatrzymaliśmy się, tłok był straszny.
I pomyśleć, że poprzednio tu nie było nikogo ale był to 2 lipca.



Zgodnie z przepisami idą lewą stroną drogi.

Zaczyna robić się burzowo, powietrze mniej przejrzyste.
Dalej będzie dojazd do Transalpiny. Tak pokręconej drogi ( odcinek z Saliste do Dobra)jeszcze nie pokonywałem. Droga na przełęcz Prislop to przy tym bajka - stąd też taki tytuł relacji. Kolega K2 mi to zasugerował
Jutro wstawię mapkę.
CDN.
Pozdrowienia.
Steftes.

Wow ale to piknie obstrykałeś
Transalpina to dopiero pewnie będzie pokaz
kiedy ja się tam wybiorę
pozdrawiam Krzysiek

Fajnie pokazałeś te "wywijasy" ...bardzo widokowa trasa...Pozdrawiam

lotnikwsk napisał(a):Wow ale to piknie obstrykałeś
Transalpina to dopiero pewnie będzie pokaz
kiedy ja się tam wybiorę
pozdrawiam Krzysiek

No niestety nie, zrobiło się chmurnie, burzowo, zagrzmiało - nici z widoków.
Też byłem nastawiony na zdjęcia.
Ale przedtem odcinek koszmarnej trasy.
Omijajcie ten skrót.

Teraz predz nami najwyżej położona droga Rumunii – 2145 m n.p.m.
Długość – 135 km
Transalpina to najwyżej położona droga w Rumunii (2145 m n.p.m.). Trasa ta przecina z północy na południe góry Parâng (drugie co do wysokości pasmo górskie rumuńskich Karpat), łącząc miasta Sebes w Siedmiogrodzie i Novaci w Oltenii (Wołoszczyzna). Droga powstała pierwotnie jako ścieżka pasterska, którą pędzono stada owiec. Potem wytyczono szlak dostępny dla karawan koni i osłów
Zeby mieć siłę na transalpinę po tej trasie zajeżdżamy na obiad do zajazdu.
Tam trwa wesele, na zewnątrz turyści, sporo ludzi.
Jednak na obiad nie czekamy długo.
Zamawiam danie firmowe - jak jest - widać.



Ruszamy dlej w drogę. Sporo wyłomów po powodzi.
Sporo odcinków długich odcinków szutrowych, duże spowolnienie jazdy.
Wszystkie świeże, chyba po opadach z 2014 roku.

Ostatni odcinek jest nowy.

Spotykamy na trasie pasterza, prosi o cigarette.
W zamian - pozuje do zdjęcia.


Ruch na trasie jest mały. Jesteśmy prawie sami.
Nawet kramy na stoisku pozwijane.
Idzie burza.


Jest pochmurnie, ale prawdziwa burza dogoni nas przed celem dnia dzisiejszego.

Wjeżdżamy na 2136m jak pokazuje nawigacja.


Strachliwy nie jestem, ale wiatr był tak silny, że myślałem iż może wywrócić moje auto z bagażnikiem.
Z czasem trudno było jechać - na drodze było sporo gałęzi i cały czas spadały.
I nie było gdzie się zatrzymać.

Dojeżdżamy do Horezu, nie tam gdzie planowaliśmy, ale jest super.
Gospodarz na powitanie przynosi lokalne super napoje i plan zwiedzania okolicy z mapką.

Podwórko też ma ciekawe, dalej ogród, altanka, hamaki, świeże warzywa.
Wszystko za cenę 30zł/os.


Następnego dnia jedziemy do monastyru Horezu - tutejszej perełki.




Brama wejściowa.



Jest nabożeństwo, robię zdjęcia na zewnątrz.
Wspaniale utrzymane otoczenie.












Nieśmiało zaglądamy do środka.


Nastepna porcja zdjęć już jutro.
Pozdrowionka.
Steftes.

Nie do wiary, że tam aż tak ładnie . Jakość zdjęć wzmacnia efekt .
pzdr.

Ładnie

Jeśli podoba się to piszę i wstawiam dalej.
Ciąg dalszy zdjęć z Horezu.

Przed wejściem znany temat sądu ostatecznego z monastyru Voronet.




Warto też spojrzeć do góry.


Zaglądam do środka - jest nabożeństwo. Poczekamy, może niedługo się zakończy.
Jednak to nie jest chwila.



Dzieciaki w tradycyjnych strojach uczestniczące w nabożeństwie.

Po przeciwnej stronie do wejścia do cerkwi jest reflektarz.


Ciekawe wnętrze i malowanie ścian i sufitu.

Ostatnie zdjęcie na pożegnanie.


W drodze powrotnej do parkingu mijamy piękną bramę.
Była co prawda cała zastawiona samochodami, ale na szczęście miałem ze sobą
obiektyw 10-18mm.


Mała cerkiewka przy drodze do głównego monastyru służyła budowniczym.

Następny punkty z planu naszego gospodarza do zobaczenia to monastyr Bistrita.

Jest bardzo dobrze utrzymany i równie ładny jak inne.



Wnętrze jest jak zwykle niepowtarzalnie piękne.



Kilka zbliżeń.


I jak zwykle na koniec.

Przejeżdżając przez Horez grzechem byłoby nie zobaczyć tutejszej ceramiki.



I trzeba coś kupić na pamiątkę.


A tak wygląda wnętrze wielkiego dzbana.

Wydaję się, żę pośpiesznie, ale całkiem bez pośpiechu dojężdżamy do pobliskiej Pestera Muierii.


Też jest ładna.



Trzeba chodzić prawie na kolanach.



Koniec jaskini.

I teraz będzie cerkiew z najbardziej malowniczym, majestatycznym wnętrzem jakie teraz spotkałem( moim zdaniem).
Cdn.
Pozdrowionka.
Steftes.

... wspaniałe malowidła ... ... ktoś musiał nieźle namachać się pędzelkiem ... ...
Pozdrawiam.

Ciąg dalszy zdjęć z Polovragi.

Brama niepowtarzalna.






Malowniczy przedsionek.




Wejście do środka już zapowiada wspaniałą kolorystykę.

I nie mogło być inaczej.
Całość wnętrza jest przepiękna a ikonostas w szczególności.

Świeże kwiaty, przygotowania do nabożeństwa.



Trafiliśmy na chwilę przed jego rozpoczęciem.


Ale po tylu zdjęciach w cerkwiach już wiem jak szybko ustawić aparat.


I jeszcze parę zdjęć z zewnątrz.


Wszystko jest jak zwykle nienagannie utrzymane.



Ostatnia fotka i przed nami kanion Cheile Oltetului.



Mijamy wejście do jaskini.
Jednak czasu aż tyle nie mamy, aby ją zobaczyć.


Piknik w przepaści.




Koniec kanionu, dalej można jeszcze dojść do wodospadu.
Dzisiaj żegnamy się z gospodarzem. Mamy serdeczne zaproszenie na przyszły rok.
W letnim aneksie popijamy polskie piwo i cięższe lokalne napoje.

To już następny dzień. Tym razem przekraczamy Dunaj promem Oriachowo - Bechet .
W Ruse jest remont mostu i ruch wachadłowy i oczywiście duża kolejka.
Oprócz opłaty za prom trzeba jeszcze zapłacić 8e opłaty portowej.
Teraz odprawa graniczna. Dziwne wrażenie - jesteśmy sami.
Zapytałem, czy aby na pewno przejście jest czynne.
Prom trochę się spóźnia. I już są trzy samochody w kolejce.
Dalej już Bułgaria i następne wrażenia.
Do jutra.
Steftes.

Czas w końcu przeprawić się.

Prom płynie pod prąd, wcale nie najkrótszą drogą





Tłoku nie ma.

Dlatego, że otwarto nowe przejście drogowe Widyń - Calafat.





I tutaj znów: winietka, opłata portowa i paszport.

Fioletowa trasa z GPS-a dzisiejszego dania do noclegu w Krushuna.

Przejeżdżamy niezwykle długie proste odcinki dróg wśród pól.
Ale mażna tu spotkać też coś takiego.

I na dodatek działające, czuć zapach ropy.


Przed wejściem do Devetashkiej Peshtery trzeba też zapłacić.
Po drodze był jeszcze obiad, ale trudno było tam trafić na coś rozsądnego.
W większości tylko grilowane potrawy.

Wychodzą ostatnie zorganizowane grupy.




Wnętrze jest ogromne, a dziury w niebie niesamowite.


W środku panuje komfortowy chłód.



Wnętrze ładne, ale przez te dziury rozpiętość tonalna zdjęć
nie do pokonania przez aparat.







Jest też podziemna rzeczka.


Opuszczamy ten cud natury. Warto było tu zajechać.

Znajdujemy kwaterę w samym centrum Krushuny.


Mały ryneczek z restauracją, sklepem i pomnikiem.



Podwórko naszej kwatery całkowicie zakwiecone.
Goście z różnych krajów.

Dzień następny - spacer do pobliskich wodospadów.

Szum wody, mnóstwo soczystej zieleni i dużo kaskad małych i większych.

Wczesna pora - mało turystów.

Przez bujną zieleń ledwo przebija się słońce.

Uczta dla oka, ucha ( i fotografa).
CDN.
Pozdrowienia.
Steftes.

steftes napisał(a):Przed wejściem do Devetashkiej Peshtery trzeba też zapłacić.

doczekałem się
zachwycające i niezapomniane miejsce że też o nim wcześniej nie słyszałem,
zapisane jako must see

Super ta Bułgaria się zaczęła...pozdrawiam