Wulkaniczna wyspa – Gran Canaria

Ale czad te góry! Super wycieczka z genialnymi widokami

Na plaży jest całkowity zakaz puszczania muzyki, wyprowadzania psów oraz grania w piłkę, więc mimo dużej ilości osób można tu przyjemnie spędzić czas.

O. To mi się podoba bo muzyki i psów na żadnej plaży nie toleruję!

piekara114 napisał(a):4 listopada 2024, poniedziałek c.d.
Chmury szybko się poruszają raz zasłaniając widok, raz go odsłaniając….

Sceneria przypomina mi film Avatar. Czy odnoszę dobre wrażenie, że to wyspa dużych kontrastów przyrodniczych i turystycznych?

Kapitańska Baba napisał(a):Ale czad te góry! Super wycieczka z genialnymi widokami

Cała wycieczka była genialna.

Kapitańska Baba napisał(a):O. To mi się podoba bo muzyki i psów na żadnej plaży nie toleruję!

O ile spokojna dyskretna muzyka w tle mi nie przeszkadza to psów na plażach nie znoszę, zwłaszcza luźno puszczonych.

mysza73 napisał(a):Byle do wiosny

U mnie już wiosennie się zrobiło... To u Ciebie na pewno jest jeszcze bardziej wiosennie... Odliczasz już dni do wylotu?

ziemniak napisał(a):Sceneria przypomina mi film Avatar. Czy odnoszę dobre wrażenie, że to wyspa dużych kontrastów przyrodniczych i turystycznych?

Tam tak szybko te chmury przelatywały, że żadnego skojarzenia nie miałam...

ziemniak napisał(a):Czy odnoszę dobre wrażenie, że to wyspa dużych kontrastów przyrodniczych i turystycznych?

Zdecydowanie tak Gran Canaria nazywana jest kontynentem w miniaturze. Występuje tu kilka typów krajobrazu, kilka stref klimatycznych oraz mocno zróżnicowana flora i fauna. Są piaszczyste złociste wydmy oraz kamienne, skalne czarne wybrzeże, wulkaniczne góry i wąskie długie wąwozy. Na wybrzeżu jest 30 stopni, a na Pico de Las Nieves można trafić na śnieg (sporadycznie, i tylko w tym miejscu, ale się trafia). Na wybrzeżu uprawia się banany, a przy drogach rosną dzikie sukulenty (np. ogromne wilczomlecze), a 10 km w głąb wyspy uprawia się zboże i ziemniaki i rosną sosny. Na południu wyspy deszczowych dni jest kilkanaście w roku (choć ostatnio było totalne jednodniowe załamanie nawet tu), a w głębi wyspy są pojedyncze wodospady. Pod względem kontrastów prawie jak Cypr czy Kreta, z tą różnicą, że pogoda jest w miarę stabilna przez cały rok.
A turyści? Jak to turyści... najwięcej jest ich tam, gdzie są kurorty, wygodne zorganizowane plaże i ośrodki wypoczynkowe oraz w najbardziej popularnych top miejscach, a w innych miejscach ze świecą ich szukać... Każdy znajdzie tu miejsce dla siebie, a jak zachce się zmiany nie trzeba za tym jechać godziny czy dwie...

piekara114 napisał(a):Występuje tu kilka typów krajobrazu, kilka stref klimatycznych (...)

piekara114 napisał(a):...a naszym celem jest Playa de Amadores... z góry prezentuje się tak...

Prezentuje się wspaniale.
Wygląda jak amfiteatr. Te miejsca z leżakami kojarzą mi się z sektorami na widowni.

Kuba, taki zwrot znalazłam na jednej ze stron (oficjalnych). Poprosiłam koleżankę hiszpańskojęzyczną o sprawdzenie wersji es i tam jest użyty zwrot "lokalne mikroklimaty" - nie jestem znawcą, ale wg mnie mikroklimat to także w języku polskim nie jest dobry zwrot, tam różnica między regionami jest bardzo duża, bardzo widoczna i gwałtowna.

megidh napisał(a):Wygląda jak amfiteatr. Te miejsca z leżakami kojarzą mi się z sektorami na widowni.

Amfiteatr? na to nie wpadłam, ale coś w tym jest.

5 listopada 2024, wtorek c.d.

Naszym pierwszym celem dzisiejszego zwiedzania jest Molino de Viento, który jest tuż przed miejscowością Mogán. Po ledwie 15 minutach jazdy przez Barranco Mogan już go widać…


Parkujemy w zatoczce i jesteśmy pod 7-metrowym młynem wiatracznym (największy na wyspie), niestety nie ma możliwości podejść bliżej… inna nazwa młyna to Molino Quemado czyli spalony młyn i jest to jeden z nielicznych wiatraków na GC...


Odczuwam lekkie rozczarowanie… Wiatraki na Fuercie (też przecież odrestaurowane) jakoś tak bardziej naturalnie wyglądały…

Po drugiej stronie ulicy są eksponaty codziennego użytku w giga skali, idealne do spektaklu Alicja w krainie czarów


Nie ma tu nic na tyle zachwycającego, aby spędzić tu dłuższą chwilę, 5-10 minut wystarczy, specjalnie też nie ma co podjeżdżać…

Przejeżdżamy przez Mogan i cieszę się, że nie zarezerwowałam tu noclegu (bardzo fajny miałam na oku i w fajnej cenie), bo wieczorami było by kiepsko…

Jedziemy przyjemną drogą GC-200, widoki bardzo miłe dla oka…


Zbocza miejscami porośnięte są ogromnymi wilczomleczami kanaryjskimi (Euphorbia Canariensis) zwanym także maczugą Herkulesa - kolumnowe łodygi mogą osiągać wysokość nawet do 4 metrów.


Sporadycznie rosną palmy, na tych kamiennych skałach ciężko o wodę….


Już z daleka wypatruję nasz kolejny cel – Los Azulejos de Veneguera, czyli skały o zielonkawym zabarwieniu mocno wyróżniające się na tle pozostałych skał …






Parkujemy w zatoczce za niedziałającym barze i cofamy się kilka metrów pod skały. Zielone skały (inna nazwa to Fuente de los Azulejos, czyli fontanna kafli) „powstały podczas erupcji, lawa wulkaniczna miała kontakt z wilgotną atmosferą, co spowodowało przemianę chemiczną skał. Ten proces, w połączeniu z latami erozji, doprowadził do powstania unikalnych i kolorowych osadów piroklastycznych znanych jako ignimbryty.”


Zwróćcie uwagę na różnorodność skał, bo w wyniku procesów hydrowulkanicznych powstały nie tylko zielone skały ale także w odcieniach żółtego i miedzianego…
Oczywiście wyszłam ciut ponad drogę….


…ale wyżej nie ryzykowałam. Dla chętny w tym miejscu rozpoczyna się jeden ze szklaków trekkingowych, można wyjść wyżej i z mega bliska obejrzeć zielone skały. Ja jestem w typowych miejskich adidasach, skały są suche, przykryte pyłem i wg mnie przez to są śliskie, adidasy nie trzymają się dobrze podłoża, no ale ja lubię chodzić w butach trekkingowych, które dobrze trzymają się podłoża i dobrze trzymają kostkę…

Ostatni rzut oka na Barranco del Medio….


…zabieram ze sobą na pamiątkę kawałek skały leżący luźno na ziemi, zaskakuje mnie, jest bardzo krucha jest ta skała…


….i jedziemy dalej….

piekara114 napisał(a):5 listopada 2024, wtorek c.d.
Po drugiej stronie ulicy są eksponaty codziennego użytku w giga skali, idealne do spektaklu Alicja w krainie czarów

Świetne są te eksponaty. Szkoda że przy nich nie stanęłaś, żeby była możliwość zorientowania się co do ich rozmiaru.

Mnie one jakoś nie zachwyciły, dość zniszczone, otoczenie też zaniedbane, więc przechodząc na szybko cyknęłam fotkę.

5 listopada 2024, wtorek c.d.

Przez chwilę pojawił się pomysł powrotu na wybrzeże i odwiedzenie Puerto de Mogán, ale stwierdzamy, że skoro już tyle odjechaliśmy od wybrzeża to zaliczymy jeszcze jedno miejsce. Bliżej niego już nie będziemy. Jedziemy dalej GC-200…




Przy trasie jest kilka miradorów, więc można się zatrzymywać i na spokojnie oglądać okolicę. Droga cały czas się wspina i jest kręta… I tak wjeżdżamy na wysokość 677 m n.p.m., a jeszcze 75 minut wcześniej byliśmy nad morzem, na poziomie 0…. Jeden minus naszej trasy to to, że jedziemy pod słońce…
Po 15 minutach jazdy zaczynamy zjazd w dół, a przejechaliśmy ledwie 6 km, prędkość nie powala…


W okolicy El Hoyo mijamy liczne szklarnie...


…oraz skręt do Cactualdea Park, czyli podobno największy w Europie Park Kaktusów (pewnie jakbyśmy byli dłużej na wyspie to byśmy tu zajrzeli, ale przy tygodniowym pobycie mamy za mało czasu, cena biletu to 8,5 eur). W ostatniej chwili zauważam Molino de Viento de los Majanos, ale nie ma się gdzie zatrzymać….


… i jesteśmy znowu prawie na poziomie zero (dokładnie 11 m n.p.m, w La Aldea de San Nicolás)…. W tej okolicy miałam zaznaczone dwie fajne bardziej dzikie plaże oraz Tunel Playa de la Aldea, który pozwala cyknąć fajną fotkę…

Źródło: https://www.posters.pl/access-tunnel-to ... f209498717

Ale szczerze, mam już lekko dość jazdy, więc nawet nie wspominam o tych miejscach… Znowu zaczynamy się wspinać i po kolejnych 10 minutach jazdy możemy zaparkować na niewielkim parkingu tuż przy drodze. Jesteśmy na wysokości 357 m n.p.m. na Mirador astronómico El Paso de Marinero….


Jest to jeden z punktów na wyspie o prawie pełnym zaciemnieniu (tzw. Starlight Tourism Destination, miejsce o minimalnym zanieczyszczeniu światłem*), z którego można obserwować niebo pełne gwiazd oraz obserwować poprzez położenie gwiazd obrót ziemi wokół własnej osi… Ale to w nocy, a teraz jest godzina 15, a my tu jesteśmy ze względu na widoki… Widok z tego miejsca jest spektakularny


Ten układ skał nazywany jest smoczym ogonem…


Bardziej znana nazwa tego miejsca, będąca na liście top miejsc na GC to Mirador del Balcón…


….to idziemy na balkon, ale najpierw ubieram kurtkę, bo mocno wieje, no i omijam budkę-bar z mega chamskim sprzedawcą (nie dziwię się opiniom 1,0 na google)…

Mamy to szczęście, że przez kilka minut mamy balkon tylko dla siebie


…więc w spokoju można porobić zdjęcia i cieszyć się tym miejscem….





Wysoko…dla przypomnienia ok. 340-350 metrów w dół….


Jeszcze raz staję na parkingu, aby popatrzeć na smoczy ogon… To miejsce jest w obrębie Parque Natural Tamadaba, który jest „częścią Rezerwatu Biosfery UNESCO. Obszar parku porośnięty jest sosną kanaryjską, zachwyca schodzącymi do samego oceanu stromymi klifami oraz malowniczymi kanionami będącymi świetną lokalizacją na piesze wędrówki”.


A w tle kolejne Kanarki - ponownie pokazuje nam się Teneryfa….








*W Polsce też mamy kilka miejsc zakwalifikowanych do "Starlight Tourism Destination":
- Park Gwiezdnego Nieba w Bieszczadach
- Izerski Park Ciemnego Nieba
- Drawieński Park Narodowy
- Słowiński Park Narodowy
- Pojezierze Drawskie

piekara114 napisał(a):Mnie one jakoś nie zachwyciły, dość zniszczone, otoczenie też zaniedbane, więc przechodząc na szybko cyknęłam fotkę.

A na zdjęciu wyglądają fajnie. No cóż, iluzja obiektywu potrafi zadziwić.

piekara114 napisał(a):Ten układ skał nazywany jest smoczym ogonem…

Skały są świetne, tylko szkoda, że akurat mieliście je pod słońce.
Szklany balkon też jest ciekawą atrakcją.
No i wreszcie macie piękny dzień bez zachmurzenia.

Pięknie , smoczy ogon już jest na mojej liście , która rośnie dzięki Twojej relacji . . .


Pozdrawiam
Piotr