Wrześniowy Hvar i dwie przygody na lądzie.

walp napisał(a):

tranquilo napisał(a):Sveti Jure?

Zgadza się.
Napisałem, że łatwe, bo gdzieś w dyskusji napomknąłem o tym.

Po takiej przerwie, nie pamiętam szczegółów z dyskusji

Route 512 - jest świetna...
Gdy tam byłem w drugiej poł. września, udało mi się przejść spory odcinek i cyknąć kilka fotek .

Fajna ta plaża w Tučepi, podobają mi się zwłaszcza te pinie wzdłuż plaży, idealne do schronienia się przed słońcem. Jednak nie mogę się jakoś przekonać do Riviery Makarskiej... na jedną noc jak Wy to może bym się tam zatrzymała, ale nie dałabym rady spędzić tam całych wakacji. Może kiedyś...

CROberto napisał(a):Route 512 - jest świetna...
Gdy tam byłem w drugiej poł. września, udało mi się przejść spory odcinek i cyknąć kilka fotek .

Jeśli wędrowałeś pieszo, to była okazja na ciekawe fotki. Z samochodu nie bardzo, a z tego co pamiętam, miejsc do zatrzymania też nie było zbyt dużo.

Warto jednak przejechać winklami drogi nr 512.
Zmierzając na południe Chorwacji albo kierując się dalej, do Czarnogóry, większość podróżujących zwykle jedzie widokową, ale zatłoczoną w sezonie Magistralą Adriatycką. Przejazd ciekawą i znacznie spokojniejszą drogą pomiędzy Makarską a Ravča może być alternatywą. Droga jest krótka (trochę ponad 30 km), ale można kontynuować podróż na południe autostradą albo drogą nr 62.

Magda O. napisał(a):Fajna ta plaża w Tučepi, podobają mi się zwłaszcza te pinie wzdłuż plaży, idealne do schronienia się przed słońcem. Jednak nie mogę się jakoś przekonać do Riviery Makarskiej... na jedną noc jak Wy to może bym się tam zatrzymała, ale nie dałabym rady spędzić tam całych wakacji. Może kiedyś...

I plaża i miejscowość nam się spodobały, ale również na krótki pobyt, nie na cały urlop.

Sucuraj zachwycający, jak z folderu
Świetne zdjęcia Waldku

walp napisał(a):

CROberto napisał(a):Route 512 - jest świetna...
Gdy tam byłem w drugiej poł. września, udało mi się przejść spory odcinek i cyknąć kilka fotek .

Jeśli wędrowałeś pieszo, to była okazja na ciekawe fotki. Z samochodu nie bardzo, a z tego co pamiętam, miejsc do zatrzymania też nie było zbyt dużo.

Warto jednak przejechać winklami drogi nr 512.
Zmierzając na południe Chorwacji albo kierując się dalej, do Czarnogóry, większość podróżujących zwykle jedzie widokową, ale zatłoczoną w sezonie Magistralą Adriatycką. Przejazd ciekawą i znacznie spokojniejszą drogą pomiędzy Makarską a Ravča może być alternatywą.

Przejeżdżałem tą drogą trzy razy (jeden raz wracając z Wodospadów Kravica) - ostatni raz w 2013 r.
Przejazd po stronie chorwackiej ciekawy - wówczas wiele nowych dróg wijących się po zboczach było w budowie.

Tu dwa zdjęcia





Ąby nie zaśmiecać wątku podaję link ( droga 512 w niższej części strony)

co-nam-w-duszy-gra-i-jak-to-sie-zaczelo-t35958-570.html

Habanero napisał(a):Sucuraj zachwycający, jak z folderu
Świetne zdjęcia Waldku

Sućuraj jest bardzo fotogeniczny.
Dziękuję Konradzie za dobre słowo.

CROberto napisał(a):Ąby nie zaśmiecać wątku podaję link ( droga 512 w niższej części strony)

co-nam-w-duszy-gra-i-jak-to-sie-zaczelo-t35958-570.html

To są cenne uzupełnienia i na pewno nie zaśmiecają wątku.
Dzięki.

Dzień 12 (16.09) - Pierwsza przygoda na lądzie - wjazd na Sv. Jure.
Początek trasy.

Biokovo – masyw górski, który tak majestatycznie prezentował się nam podczas przeprawy promowej, położony w środkowej części Wybrzeża Dalmatyńskiego, jest największym i najwyższym masywem w Dalmacji, a obok Welebitu jedną z dwóch części Gór Dynarskich sięgających morza.

Znajduje się tu Sveti Jure (1762 m n.p.m.) - najwyższy szczyt masywu i drugi co do wysokości szczyt w Chorwacji. Można na niego wjechać samochodem, rowerem, wynajętym skuterem lub po prostu wspiąć się pieszo.

Pomysł, aby zdobyć najwyższą dalmatyńską górę, chodził mi po głowie już od jakiegoś czasu. Kilka razy przejeżdżaliśmy w pobliżu, ale zawsze coś nie pasowało. Tym razem postanowiłem to zmienić.
Szczyt postanowiłem zdobyć samochodem. Można powiedzieć, że wjazd samochodem, asfaltową drogą to pójście na łatwiznę, ale wbrew pozorom nie jest to takie zupełne easy-peasy.

Trochę się stresowałem o naszą Astrę "Voyager" , bo swoje lata już ma, ale jak przypomniałem sobie, że w trudnych, deszczowych warunkach pokonała włoską Stelvio, to jakoś mnie to uspokajało. Przecież to od kierowcy gównie zależy, żeby nie przegrzać silnika, nie spalić sprzęgła i nie zapiec hamulców.

Cała droga o długości 23 km znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego Biokovo, a zaczyna się w Gornje Tučepi. Najpierw musimy dostać się na drogę nr 512 Makarska - Vrgorac i w tym miejscu skręcić do wejścia do PP Biokowo.






Podjeżdżamy do krótkiej kolejki...



... i kupujemy bilety w cenie 50 kun/os.
W terminie 15.05 - 30.09 park jest otwarty w godzinach 6:00 - 20:00 (ostatnie wejście/wjazd o 19:00). Warto wjechać w miarę wcześnie, z dwóch powodów: mniej samochodów, czyli mniej stresu na serpentynach i lepsza pogoda do robienia zdjęć.


Wreszcie ruszamy Biokovskom cestom pamiętając, że robimy to - jak głosi napis - na własną odpowiedzialność.

Dzień 12 (16.09) - Pierwsza przygoda na lądzie - wjazd na Sv. Jure.
Punkt widokowy – Vrata Biokova.

Początkowo trasa przebiegała spokojnie i było dość szeroko. Na tym odcinku bez problemu mieszczą się dwa samochody osobowe. My akurat mieliśmy tu mijankę z ciężarówką, więc trzeba było zjechać maksymalnie do krawędzi, ale większego problemu nie było.


Przed nami, białą Insignią wjeżdżali rodacy z Wejherowa. Pozdrawiamy.


Po kilku kilometrach droga zwęża się, zaczynają się serpentyny i robi się ciekawie.




W drodze powrotnej, przyjdzie nam mijać się z tym autobusem.


Po jakimś czasie docieramy do pierwszego większego przystanku, który znajduje się przy restauracji Vrata Biokova na wysokości 897m n.p.m.





Obejścia pilnuje ten sympatyczny strażnik.


Miejsca jest dużo i nie ma problemu z parkowaniem.

Od razu poszliśmy do miejsca, z którego można podziwiać imponujące widoki na Riwierę Makarską.

Pod nami Podgora...

na wprost, w oddali Hvar...


Na prawo Tučepi i wyspa Brač...



Spoglądamy na serpentyny, które niedawno pokonaliśmy.



W tym punkcie widokowym jest coś, co na pierwszy rzut oka wygląda na kamienną makietę z wyspami.


Kiedy przyjrzymy się bliżej, zauważymy, że oprócz konturów wysp jest jeszcze wyryty napis:
"Spomen partizanskim pomorskim vezama Biokovo - otoci 1941-1945"

Jest to bowiem pomnik Morskiego Połączenia Partyzanckiego, który wzniesiono we wrześniu 1982 r. z okazji 40. rocznicy założenia pierwszego plutonu Marynarki Wojennej.



Partizanske pomorske veze niemal każdego dnia, głównie przy pomocy łodzi rybackich, utrzymywały połączenia między Biokovem, a wyspami środkowej Dalmacji, dostarczając żywność, ewakuując rannych, czy uchodźców.

Główne połączenia były z wyspami Vis, Hvar i Ista. Tylko przez połączenie z Visem, przetransportowano około 850 000 bojowników, rannych, uchodźców oraz setki tysięcy ton materiałów.

Kręcąc się po okolicy trafiamy na małą stajenkę.




Uważając na "miny", wracamy do samochodu. Trzeba jechać wyżej.

Wspaniała trasa i cudowne widoki
A uśmiech stajennego zwierzaka - bezcenny

Podjazd do wejścia jak ta lala.... Fiu fiu... W 2013 r takich luksusów to nie było.... Nie bo też tej makiety, chyba że tam z parkingu nie odbilismy az tak w bok.

Kapitańska Baba napisał(a):Wspaniała trasa i cudowne widoki

Im wyżej, tym ciekawiej.

Kapitańska Baba napisał(a):A uśmiech stajennego zwierzaka - bezcenny

Sympatyczna (chyba) jałówka.
Farmę prowadzi syn najlepszego niegdyś pasterza Biokova, który przed laty laty osiadł z rodziną w tm miejscu. https://vratabiokova.hr/

piekara114 napisał(a):Podjazd do wejścia jak ta lala.... Fiu fiu... W 2013 r takich luksusów to nie było.... Nie bo też tej makiety, chyba że tam z parkingu nie odbilismy az tak w bok.

Rozwijają się. W ubiegłym roku jeszcze nie było Skywalk Biokovo.

Dzień 12 (16.09) - Pierwsza przygoda na lądzie - wjazd na Sv. Jure.
Punkt widokowy, którego nie było.

Ruszamy dalej. Za nami dopiero 1/3 trasy, która jak wspomniałem liczy 23 km.
Różnica wysokości, którą mamy do pokonania wynosi 1397 metrów (365 m n.p.m. na starcie - 1762 m n.p.m. na szczycie).



Mijamy samotnego cyklistę.


Biokovska cesta - najwyżej położona droga w Chorwacji, została pierwotnie, w roku 1878 zbudowana tylko do wysokości 897 m n.p.m. przez armię austro-węgierską. Dopiero później, w roku 1964 została rozbudowana do szczytu w celu zainstalowania tam nadajnika telewizyjnego. Droga została utwardzona dopiero w roku 1978.

Prawie na całej długości droga ma szerokość ok. 1,5 samochodu i siłą rzeczy dwa auta się nie miną. Na szczęście są przewidziane miejsca na mijanki. Ten samochód, który ma bliżej do zatoczki musi się wycofać i zrobić miejsce dla drugiego auta. Cofanie kilkanaście, czy kilkadziesiąt metrów, często ze złożonymi lusterkami i "na centymetry", z urwiskiem po jednej stronie i skalną ścianą po drugiej, dostarcza wielu wrażeń.



Po kolejnych 5 km dojeżdżamy do miejsca, w którym jest drugi punkt widokowy - Ravna Vlaška na wysokości 1228 m n.p.m.



Okazuje się jednak, że miejsce jest niedostępne, ze względu na trwające prace budowlane.


Dopiero potem dowiedziałem się, że to była budowa szklanego tarasu widokowego - Skywalk Biokovo.
Trudno. Spóźnili się z budową na nasz przyjazd. Jedziemy dalej.




Kolejna mijanka.



I kolejne zakręty...



Od punktu widokowego Ravna Vlaška, na pewnym odcinku, droga przebiega bez większych spadków i wzniesień. Przy drodze znajduje się kilka pszczelarskich pasiek, można dostrzec również pasące się zwierzęta konie oraz kozy.


Wachlując naprzemiennie “jedynką” i “dwójką”, choć na płaskich odcinkach można było wrzucić “trójkę”, jednocześnie delektując się pięknym krajobrazem, w oddali dostrzegliśmy w końcu wieżę telewizyjną. Najlepsze było przed nami.

walp napisał(a):Pod nami Tučepi...

IMG_4947.JPG

To akurat jest Podgora. Po prawej widać Galebova krila.

walp napisał(a): Na prawo Makarska i Brač...

IMG_4937.JPG

A to jest własnie Tučepi i Osejava oddzielająca je od Makarskiej