W Salonie u cesarza i dinozaurów... wyspa Ciovo 2011

PabloX napisał(a):

Miecia napisał(a): Ale żadnych satysfakcji nie będzie.....mam rozumieć

I can't get no satisfaction

PabloX napisał(a):

CROberto napisał(a):

CROberto napisał(a):Ale podpadłeś.........uwiodłeś mi Miecie

Tylko zaprosiłem na obejrzenie znaczków Kiedyś to działało i widzę, że może nadal...

Znaczkami się nie martwię,też mogę pokazać.....ale serenady jakieś śpiewasz"Nie płacz Miecia........ , a tego nie potrafię......

Aha ,Asia mam też ładnego kotka.......zdecyduj się w końcu bo nie mam cela ,ni cholery.....

Helllo, możemy tu zostać czy mamy już wyjść ?? Znaczki, serenady....no no

Aldonka napisał(a):Helllo, możemy tu zostać czy mamy już wyjść ?? Znaczki, serenady....no no

Tyle już wytrzymałaś, to zostań do końca, któren blisko. Została już tylko Salona.

A znaczki... możemy obejrzeć wspólnie, w każdym razie ja nie mam nic przeciwko temu, że po jednej stronie Miecia, po drugiej Aldonka, a pośród Was ja z klaserami

Oby tylko CROberto nas nie trafił z tego szotgana ani żeby kotka nie trafił!

Jak już skończycie te . . . znaczki oglądać , to dajcie znać .


Ale taboret zostawiam . . . bo potem wrócę , mogę



Pozdrawiam
Piotr

Ja żadnych znaczków nie oglądałam

A może oni jednak......

Miecia napisał(a):Ja żadnych znaczków nie oglądałam

A może oni jednak......

I cóż odpowiedzieć na takie dictum Jak powiem, że znaczków nie oglądaliśmy, to ktoś i tak rzeknie, że tłumaczą się winni

Od dwóch tygodni jestem na maksa zaganiany, dużo rzadziej bywam na forum, ale może dzisiaj wieczorem napiszę i wkleję fotki z Salony.

Wszystkim, którzy pozostali dziękuję i gratuluję wytrwałości

W 2011 roku dotarcie od dinusiów z Omiša do Salony zajęło jakieś trzy godziny, wliczając ochłodzenie się sladoledami, pytanie o drogę w okolicy Salony i spacer do ruin, bo pojechaliśmy jakąś polną drogą, która w pewnym momencie stała się za wąska dla samochodu, więc trzeba było cofnąć, zaparkować na jakiejś łące i stamtąd dotrzeć do ruin na nogach.

Dzieci zmęczone wrażeniami w Dino Parku i słońcem - a w Omišu lampa była niemiłosierna - zasnęły w samochodzie, więc w drodze posłuchałem do woli chorwackiego radia. W okolicy Splitu pogoda się zmieniła - dużo chmur, co jakiś czas bardzo leciutki deszczyk, ale nadal ciepło. Idealnie do zwiedzania

O historii Salony nie będę opowiadał, bo jest opisana w każdym przewodniku, więc już przechodzę do pierwszej porcji zdjęć (będzie i druga)

Co mi się bardzo podoba w Salonie?

Pozostałości miasta są odkopane na dużym obszarze, jest gdzie pospacerować. A ludzi niewielu - w czasie naszego zwiedzania spotkaliśmy może 10 osób (z tego połowa to Polacy - i to tacy, których za granicą nie omijam szerokim łukiem). Mimo, że Chorwaci nie zrobili z Salony kompleksu turystycznego i nie tłuką tam kasy na turystach, to jednak miasto odkopali, ładnie zakonserwowali, poustawiali tablice informacyjne - pewnie dałoby się zrobić więcej, ale i tak jest pod tym względem ok.

Dzieci włażą do jakichś ruin przez najbliższą ścianę, a na tablicy jest informacja, że to katedra, jest jej plan i rysunek. No to wołam dzieciaki i pytam, czy do kościoła wchodzi się przez ścianę? Tato, jak to, do kościoła? Tak to, patrzcie - to jest katedra. Szukamy miejsca, w którym mogły być drzwi i przyklękamy przed miejscem, w którym 15 wieków temu postawiony był ołtarz.

Po Salonie córka nieźle chwyciła, że mówiąc o starożytnym mieście warto pamiętać, że dla ludzi, którzy tam żyli dawno temu, to miasto nie było "starożytne", nie było ruinami. Żyło i żyli w nim ludzie zupełnie tacy sami jak my. Po wakacjach, przez jakiś czas ci ludzie zapełnili również bajki, które wymyślałem dzieciom ad hoc na zadany temat.

Natworzyłem różności o tych, którzy gdzieś nad Jadranem chodzili do katedry 1500 lat temu, i o tych, którzy jeszcze 1500 lat wcześniej ucztowali przy stołach ku czci dawnych bogów (kamienny stół, przy którym siedzą dzieci ma podobno 3000 lat). I moje ulubione - jak to z Polski przybyli nad Jadran prozodkowie Chorwatów i gdzieś tam pomieszkują nasi kuzyni

Jest tam miejsce do zadumy nad przemijaniem . W większości poukładanych kamieni zamknięte są losy pokoleń mieszkających tam różnych nacji , trud budowniczych , rozwój , lata świetności , późniejszy upadek , a nawet zapomnienie - historia idealna jako materiał dla bajek .

Fajnie , że nie mieliście tam tłumów zwiedzających


Pozdrawiam
Piotr

Wreszcie się doczekałam Salony Dziękuję.
Żałuję, że tam nie dojechałam.

Ja również nie dotarłam do Salony......choć byłam tak blisko

Ja niestety też nie dojechałem

najgorsze że zawsze jest tak iż gdzieś nie dojeżdżamy

My w sumie zawsze stwierdzamy , że jest za ciepło na zwiedzanie.

Najlepszym rozwiązaniem byłby wyjazd do Chorwacji dwa razy w roku: w maju na zwiedzanie w lipcu na plażowanie. Albo nawet trzy. Trzeci raz na winobranie