W drodze do Battambang

Wracamy wąską i stromą drogą przez góry. Kilka razy jezdnię przecina nam potok, przez który po prostu trzeba przejechać, mostków nie ma. Słońce znowu świeci nam w oczy.
Po drodze drewniane wioski.





























Przystanek koło świątyni zlokalizowanej w korycie rzeki.

















Na dojeździe do miasta były spore korki, wróciliśmy po 19-tej.
Wieczoru nie można zmarnować, idziemy szukać Nocnego Bazaru. Zakupami tandety nie jesteśmy zainteresowani, ale jedzeniem- owszem. Idziemy do jadłodajni polecanej przez Tripadvisor. Poprawne jedzenie dla turystów. Chyba wolę trochę brudniejszą, ale prawdziwą małą tajską knajpkę.














W drodze powrotnej trafiliśmy na bazar chiński.

Świątynia na wzgórzu



Dziś ostatni dzień do wykorzystania w Chiang Mai, samolot do Bangkoku mamy dopiero o 21.10. Mogliśmy dłużej pospać i zjeść śniadanie o przyzwoitej porze. Pierwszy raz dostaliśmy je w całości tzn. omlet i świeże owoce





Wat Phra That Doi Suthep, do której się wybieramy leży na wzgórzu 1100m npm i prowadzi do niej 306 schodów. Żar leje się z nieba i Mirek już zakłada, że posiedzi na dole i poczeka aż ja sobie polatam. Kierujemy się w stronę bramy Tha Phae w poszukiwaniu songthaewa. Żeby załapać się na ten tańszy zbiorowy transport trzeba kawałek podejść i poczekać aż nazbiera się grupka jadąca w tym kierunku. My zafundowaliśmy sobie transport prywatny.











Na miejscu jest duży parking, z którego idzie się pod górkę między straganami. Przekąski czekają.

















Miłym zaskoczeniem była możliwość skorzystania z kolejki na górę, wstęp i kolejka płatne. Pilnowano przyzwoitości stroju. Dobrze, ze miałam agrafkę, przy pomocy której mogłam zmniejszyć dekolt.














Ludzi mnóstwo, nie tylko turystów. Tak wyglądało to wewnątrz.

Wracaliśmy przez osiedle domków wielorodzinnych