ViP 2019 - czyli niezły Gulasz :)

Lunski gaj oliwny zrobił na nas niesamowite wrażenie .
Spacerując między oliwkami czułam się jak Frodo z Władcy Pierścieni między Drzewcami


A to jest ta oliwka , do której nie dotarłaś


I okazuje się ,że wcale nie jest najstarsza (dyskutowałam kiedyś na ten temat z Gusią TU )-bo najstarsza ma 2000 lat

Nawet Ci do Twarzy w tej sukience, kapeluszu i czerwonych butkach.

Ural napisał(a):Nawet Ci do Twarzy w tej sukience, kapeluszu i czerwonych butkach.

Ładnemu, we wszystkim ładnie.

No to mamy już niezłą galerię naszych zdjęć" ispod masline"
Ktoś jeszcze dorzuci?

Mi też nie pasowała ta informacja, że najstarsza oliwka ma tylko 1600 lat...
Miałam gdzieś w pamięci, że jest tam tez ponad 2000 letnia.
Oliwka w wieku Dżej Si (J. C.), czyli Jezusa Chrystusa ...niesamowite.

W tym roku były budki i bilety, ale - jak opisałam - weszliśmy na krzywy ryj i byliśmy sami.
Ale, to nie nasza wina

boboo

Jak na to odpowiem, to znowu znajdzie się ktoś, kto stwierdzi, że "coś komuś narzucam", albo że pozwalam sobie na "opiniotwórcze oceny".

Tak mi się skojarzyło... ostatnio jestem na różnych fejsbukowych grupach chorwackich - i tam gdzieś był wątek o szczepieniu się przeciwko covid- sars...
Są prawie tak samo dobrzy jak Polacy w ..."polemice" Padłam


Ural

Nawet Ci do Twarzy w tej sukience, kapeluszu i czerwonych butkach.

Coś mi tu nie pasuje...
Już wiem...Słowo "nawet"

W Czarnogórze , niedaleko Starego Baru trafiliśmy na podobny sad z bardzo starymi oliwkami , ale jedna z nich stoi wyróżniona , w osadzie , ogrodzona ławkami , na których można usiąść i podziwiać za jedno ojro rodzące owoce od ponad 2000 lat drzewo , czyli pamiętające poprzednią erę i zapewne narodzenie naszej

Kolejny ogród ( gaj ) oliwny z drzewami pełnymi dziur , dzięki czemu wyglądają jak te z zaczarowanego lasu , albo z horroru spotkaliśmy w Albanii . Wszystkie te miejsca mają jakieś czarujące , magiczne właściwości , jak gdyby chciały nas zatrzymać przy sobie . . .

Katerina napisał(a):No to mamy już niezłą galerię naszych zdjęć" ispod masline"
Ktoś jeszcze dorzuci?

Dorzuci , ale dopiero po powrocie i może być nawet nie w spodniach . Gdy się tam wybiorę muszę koniecznie zabrać kilt


Pozdrawiam
Piotr

travel

Spacerując między oliwkami czułam się jak Frodo z Władcy Pierścieni między Drzewcami

Powiększ (rzeczywiste wymiary: 1280 x 720)

piotrf

...wyglądają jak te z zaczarowanego lasu , albo z horroru

W Lunie nie miałam takiego wrażenia - wszystkie te masliny wydawały mi się takie ...dobrotliwe

Wszystkie te miejsca mają jakieś czarujące , magiczne właściwości , jak gdyby chciały nas zatrzymać przy sobie . . .

Ja czułam się jakby mnie obserwowały w tej ciszy


piotrf

W Czarnogórze , niedaleko Starego Baru trafiliśmy na podobny sad z bardzo starymi oliwkami...
Kolejny ogród ( gaj ) oliwny spotkaliśmy w Albanii

No, proszę, a Lunjska Maslinada chwali się, że jest jednym z trzech ogrodów tego typu po Grecji i Izraelu...

Dorzuci , ale dopiero po powrocie i może być nawet nie w spodniach . Gdy się tam wybiorę muszę koniecznie zabrać kilt

To brzmi tajemniczo - w Szkocji byłam, ale ani jednej oliwki nie widziałam
Chyba, że wybierasz się na Pag w kilcie, bo pozazdrościłeś dziewczynom na zdjęciach odsłoniętych nóg

W takim razie czekam na takie zdjęcie pod oliwką...



...albo na oliwce



Ewentualnie w Splicie u Djoklecjana dostaniesz alternatywny stój gladiatora



(Mam słabość do kiltów )

Katerina napisał(a):(...) W Lunie nie miałam takiego wrażenia - wszystkie te masliny wydawały mi się takie ...dobrotliwe
(...) Ja czułam się jakby mnie obserwowały w tej ciszy

Coś w ten deseń?

Katerina napisał(a):No to mamy już niezłą galerię naszych zdjęć" ispod masline"
Ktoś jeszcze dorzuci?

Tulimy

boboo

Coś w ten deseń?

Ładne to I wywołało wiele osobistych skojarzeń...
Z jakiej to bajki?

Lubię fiolet...i wierzby płaczące





papuga007

Tulimy

Załączniki

Super Pewnie, że tulimy Dendroterapia
Ciekawe, czy drzewa też czerpią przyjemność z kontaktu z człowiekiem? Myślę, że z tak czułego na pewno są zadowolone.


Za chwilę popłyniemy na niezadrzewioną część wyspy...

Odcinek 20 - pastelowy - Paške Vrata


To nasz trzeci i ostatni pełny dzień na Pagu...
Dzień, w którym poczułam, że... jestem na Pagu i po którym zapragnęłam zostać tam dłużej.

Póki co, jest poranek - ale nie taki wczesny, bo chyba 9-ta, widoki za oknem takie...



Ale pusto A sytuacja pogodowa dynamiczna - jak dla mnie, to te chmury są fantastyczne, ale nie wiadomo w którą stronę to wszystko się obróci...





Jesteśmy umówieni na dzisiaj na rejs z naszym gospodarzem Ivo...i na plażowanie

Na śniadaniu jesteśmy sami - w pensjonaciku jest kilka pokoi, ale zdaje się, że zostaliśmy tu już zupełnie sami - i w miejscówce i na wyspie.



Po śniadaniu - równie bogatym jak dnia poprzedniego - pędzimy po piwo...
...dla siebie i Ivo , który mówi, że na razie jest jak jest, ale przewiduje się okienko pogodowe na wczesne popołudnie.
Toteż zbiórka na kei przed domem zaplanowana jest na godzinę 12-tą.

W miasteczku spotykamy panią čipkarkę, od której kupuję dzierganą opaskę na kostkę u nogi...



Chyba jesteśmy jednymi z nielicznych turystów, którzy coś od niej kupili w ostatnich dniach, bo jest bardzo ucieszona

Nie mam czasu, ani weny do robienia zdjęć zabytkom, gdyż skupiam się na jeszcze jednym zadaniu - prosto z Pagu pojedziemy do mojej rodziny w Słowenii i powinnam kupić im prezenty.
Jak wiadomo - wino i inne alkohole odpadają, zwłaszcza te z Chorwacji, bo byłoby to faux pas w stosunku do właścicieli winnicy.

Składamy więc wizytę Siranie Pag - czyli wytwórni sera ( zdjęcie z netu)...



... której sklepik firmowy jest niestety zamknięty

Wracamy na starówkę, gdzie liczne sklepiki z upominkami oferują zestawy prezentowe w postaci selekcji serów , ale nie chcę bawić się w jakieś "pitu pitu" w ładnych opakowaniach i koszyczkach - kupuję zacnych rozmiarów krąg prawdziwego paškiego - jak wydawać fortunę, to na tzw. "real thing".

Taki ser powinien wyglądać tak...


(też z sieci)

W największym centrum handlowym i supermarkecie Lorenzo dokupuję jeszcze słodycze dla dzieci i pań z rodziny, jak też wspomniane piwo na rejs.

Wracamy i o ustalonym czasie pakujemy się na rybacką łódeczkę Ivo.

Pogoda wciąż nie obiecuje ani wyjątkowego plażingu, ani udanych zdjęć







Ale Ivo twierdzi, że nie jest źle







Są amatorzy plażowania przy takiej aurze - ciekawe jak tam dotarli, bo łódki nie widać, ale nie znam terenu po tamtej stronie, może łatwo dostać się tam z jakichś apartmanów za skałami ...



Gdy kończy się strefa pokryta jakąkolwiek szatą roślinności zaczyna mi się coraz bardziej podobać.
I nawet to zachmurzenie jest malownicze.




Mijamy ruiny kościółka - mapa Google mówi, że to Sveti Mikula.




Bardzo odpowiada mi ta kolorystyka...
Powoli zbliżamy się do Paskich Wrót - cieśniny, którą woda z Kanału Velebitskiego przedostaje sie do Paskiego Zalewu.







Od kiedy zniknęła z krajobrazu rachityczna roślinność robi się coraz ciekawiej.

Takie informacje zaczerpnęłam ze strony dla żeglarzy Taverna Skipperów.pl :

Wpływ na ten specyficzny charakter Pagu ma wiejąca w tych okolicach z dużą intensywnością i siłą bora, spadowy wiatr schodzący z Velebitu i pustoszący roślinność. Stwarza on też spore zagrożenie dla żeglarzy. Trzeba zatem zauważyć i podkreślić fakt, że mimo żeglarskiej atrakcyjności wyspy, wynikającej z jej urozmaiconej linii brzegowej, jest to akwen trudny, a bywa, że niebezpieczny.


Trudno uwierzyć w to zagrożenie - podczas naszego rejsu woda ledwo się marszczy, mimo zachmurzenia jest gorąco i parno, wiatr prawie w zaniku.

Oto i przesmyk Paškie Vrata...






Północno-wschodni brzeg od stałego lądu oddziela Velebicki Kanal i w razie zagrożenia, niesprzyjającej pogody po tej stronie Pagu nie znajdziemy przystani. Teoretycznie jest tu wejście prowadzące na Paški Zaljev, głęboką zatokę na brzegu której znajduje się miasto Pag, jednak przy bora i przy jugo nie można tu wpłynąć. W cieśninie Paška Vrata bora powoduje silne zawirowania, widoczność utrudnia powstający wtedy pył wodny. Nawet przy dobrej pogodzie dojście do portu Pag to nawigacyjne wyzwanie, niezbyt wprawdzie trudne, jednak wymagające uwagi.

No, ale chyba nie dzisiaj




To było piękne doznanie duchowo - estetyczne... płynąć wolniutko wśród przedziwnych form skalnych i w otoczeniu rozproszonych przez delikatną mgiełkę pastelowych barw w odcieniach bieli, niebieskości i szarości . Trochę jak we śnie










Gdzieniegdzie można z trudem wypatrzeć pojedyncze jednostki ludzkie...




Ci co znają Pag będą wiedzieli jak nazywały się kolejne mijane przeze mnie plaże, jednak ja w tamtym momencie do niczego tej wiedzy nie potrzebowałam.
Cieszyłam się, że dane mi jest, chociaż na krótko tam być, do tego być wiezioną łodzią jak gondolą

To jest jednak inna planeta Pozazdrościłam tym kosmitom, że mogą po niej dreptać, a ja tu posuwiście, bez wysiłku przemieszczam się po gładkiej jak tafla lodu wodzie...

Katerina napisał(a):Z jakiej to bajki?

To nie z bajki.
"Pochodzenie" obrazka jest dość prozaiczne. Po prostu wpisałem w wyszukiwarkę "sprechender baum" ("mówiące drzewo").
I wybrałem najbardziej pasujące (wg mnie) do Twoich zdjęć i narracji
A tu źródełko:
https://fineartamerica.com/profiles/patricia-allingham-carlson/shop

Katerina napisał(a):Trudno uwierzyć w to zagrożenie - podczas naszego rejsu woda ledwo się marszczy

Woda to tam bardzo (wysoko) zafalowana nie będzie. Zbyt krótki "fetch".
Ale będzie "wściekła" a powietrze zaaerozolowane solanką.


Problemem jest siła wiatru. Od pewnej wartości wiatr przejmuje funkcje silnika i steru.

Katerina napisał(a):płynąć wolniutko wśród

bo co tu komentować.
No, może dodałbym: "i wzdłuż"
Bardzo fjakotwórcza okoliczność.

Jak na zakończenie chorwackiej części wakacji nie tylko nie jest źle, ale jest super. Rejs, masliny, ser i jeszcze Słowenia w perspektywie .