Mały kraj na wielkie wakacje. Słowenia 2019

Cześć
Bardzo ciężko było mi zabrać się za relację, no, ale w końcu się zmobilizowałam. Jestem zbyt mało kreatywna na wymyślanie ciekawych tytułów, więc popełniłam mały plagiat Mały kraj na wielkie wakacje było parę lat temu hasłem promującym urlop w Chorwacji. Moim zdaniem Chorwacja taka znowu mała nie jest, a do Słowenii to zdanie pasuje idealnie.

No, to na początek rzucam przynętę fotograficzną:




























Jeśli chce Wam się to czytać i oglądać to będzie cdn.

Sprawdzę, czy mały ... na wielkie ...

Chce się czytać i oglądać więc poproszę o cd.
Piękna zajawka!

Słowenia! Super! Bardzo miło wspominam naszą wielkanocną Słowenię sprzed dwóch lat Zobaczę u Ciebie, co mam jeszcze do nadrobienia

Cześć
Słowenia była pierwszym krajem do którego wybraliśmy się wspólnie, egzotycznym, innym niż pobliskie Czechy, Słowacja czy Węgry. Niedługo minie 15 lat . Kościół w Piranie był wtedy w remoncie
A po przynęcie widzę, że i kolejność zwiedzania była podobna - najpierw góry a potem morze . Co prawda nie widzę z kolei zdobyczy szczytowych, ale sądzę że jakieś wycieczki górskie się udały?

moje marzenie <3 będę śledzić z wypiekami na twarzy

Tę relację zostawię sobie na po urlopie.

Cudnie
My też się kiedyś wybraliśmy, ale po trzech dniach chłodu i deszczu uciekliśmy na Peljesac
Od tamtej pory Słowenia czeka na swój moment. Kiedyś się doczeka a tymczasem popatrzę u Ciebie jak tam pięknie

Janusz Bajcer napisał(a):Sprawdzę, czy mały ... na wielkie ...

Ale czy będziesz sprawdzał osobiście

Mikromir napisał(a):Chce się czytać i oglądać więc poproszę o cd.
Piękna zajawka!

Witaj Danusiu, cieszę się, że się chce

maslinka napisał(a):Słowenia! Super! Bardzo miło wspominam naszą wielkanocną Słowenię sprzed dwóch lat Zobaczę u Ciebie, co mam jeszcze do nadrobienia

Hej Aga, z Twojej relacji wielkanocnej zrobiłam sobie gotowy przewodnik, więc wiele miejsc się powtórzy. My jednak bylismy tam trochę dłużej, więc myślę, że i coś nowego się znajdzie.

kulka53 napisał(a):Cześć
Słowenia była pierwszym krajem do którego wybraliśmy się wspólnie, egzotycznym, innym niż pobliskie Czechy, Słowacja czy Węgry.

Czy nie pisałeś gdzieś przypadkiem, że w Koper albo w Izoli po raz pierwszy w życiu kąpałeś się w Jadranie?

kulka53 napisał(a):kolejność zwiedzania była podobna - najpierw góry a potem morze

To bardzo dobra kolejność- po męczących wycieczkach lenistwo nad morzem. Chociaż typowego lenistwa to my mieliśmy aż 1 dzień...

kulka53 napisał(a): Co prawda nie widzę z kolei zdobyczy szczytowych, ale sądzę że jakieś wycieczki górskie się udały?

Trafne spostrzeżenie. Zdobyczy szczytowych nie widzisz bo ich nie było Był to początek czerwca, więc na szczytach zalegało jeszcze mnóstwo śniegu. A sprzętu zimowego nie mieliśmy, także wycieczki były bardziej okołogórskie.

mysza73 napisał(a):Fajnie, bo u Ciebie na pewno będzie "górzyście"

Tym razem góry oglądaliśmy głównie z dołu, ale to też fajnie. Niestety za dużo było "tego białego".
Specjalnie dla Ciebie wstawiłam zdjęcie z palmami(nawet są to palmy nietonowe )

epinephrine087 napisał(a):moje marzenie <3 będę śledzić z wypiekami na twarzy

To życzę, żeby marzenie się wkrótce spełniło.

Nefer napisał(a):Tę relację zostawię sobie na po urlopie.

Ja ostatnio czytam relacje nawet na urlopach(jako lekturę do poduszki) tylko niewygodnie się komentuje z telefonu, więc śledzę wszystko z ukrycia.

AniaJ. napisał(a):Cudnie
My też się kiedyś wybraliśmy, ale po trzech dniach chłodu i deszczu uciekliśmy na Peljesac

Brzmi to jakoś znajomo...tyle, że my z powodu bookingowych rezerwacji bez opcji odwołania nie mieliśmy dokąd uciekać. Początki były zatem deszczowe, ale coś tam udało się w deszczu zobaczyć.

[quote="AniaJ."]
Od tamtej pory Słowenia czeka na swój moment. Kiedyś się doczeka /quote]

U mnie też trochę czekała, ale w końcu się doczekała

ruzica napisał(a):Hej Aga, z Twojej relacji wielkanocnej zrobiłam sobie gotowy przewodnik, więc wiele miejsc się powtórzy. My jednak bylismy tam trochę dłużej, więc myślę, że i coś nowego się znajdzie.

Cieszę się, że relacja się przydała

mysza73 napisał(a):Mówiłam, że "to białe" to samo zło

ruzica napisał(a):Czy nie pisałeś gdzieś przypadkiem, że w Koper albo w Izoli po raz pierwszy w życiu kąpałeś się w Jadranie?

Możliwe że pisałem , ale masz pamięć
Tak, to było w Izoli gdzie plażą był jakiś kawałek trawnika oraz betonu, podobnie wejście do wody było betonowe. Byliśmy oczywiście szczęśliwi , chociaż pamiętam że temperatura wody nas rozczarowała.

ruzica napisał(a):Zdobyczy szczytowych nie widzisz bo ich nie było Był to początek czerwca, więc na szczytach zalegało jeszcze mnóstwo śniegu.

Musicie wybrać się raz jeszcze, tak na początku września. Dni jeszcze w miarę długie a ludzi pewnie ciut mniej niż latem.
Wycieczki okołogórskie też z przyjemnością obejrzę

mysza73 napisał(a):Mówiłam, że "to białe" to samo zło

Ja tam czasem lubię pochodzić po śniegu. Ale tylko między grudniem a marcem

maslinka napisał(a):Cieszę się, że relacja się przydała

Wolę korzystać z relacji niż tradycyjnych przewodników. Nawet dziś odgrzebałam czesko-szwajcarską, bo wybieramy się tam na weekend, ale zdjęcia zniknęły

kulka53 napisał(a): plażą był jakiś kawałek trawnika oraz betonu

Była to zatem normalna słoweńska plaża. W porównaniu z Chorwacją to tam jest jednak bida pod tym względem.

kulka53 napisał(a):
Musicie wybrać się raz jeszcze, tak na początku września. Dni jeszcze w miarę długie a ludzi pewnie ciut mniej niż latem.
Wycieczki okołogórskie też z przyjemnością obejrzę

Myślałam o drugiej połowie lipca, bo że wrócimy to już postanowione A ludzi chyba jakoś przeżyjemy

Odcinek 1
Jak doszło do CRO-zdrady, dojazd i początki smętnych spacerów w deszczu

W poprzednich latach miało nie być Chorwacji, a jednak ciągle była. W tym roku uparłam się, że koniecznie musi być coś wyjątkowego. W CRO jest dla nas zbyt swojsko, czujemy się tam jak w domu, a tym razem chcieliśmy czegoś wyjątkowego(tzn. wyjątkowego może nie ogólnie, ale przynajmniej na tle poprzednich wakacji). No, ale właściwie dlaczego? Tu następuje, moment, w którym muszę się trochę uzewnętrznić z życiem prywatnym, czego normalnie po forach internetowych nie robię. No, ale w tym wypadku ma to znaczenie- miała być to nasza podróż....poślubna

Stąd właśnie wynikła potrzeba wakacji w jakimś sensie wyjątkowych. Wymarzyłam sobie jakąś romantyczną scenerię, a z romantyzmem jakoś najbardziej kojarzą mi się Włochy. Na pewnym etapie było już postanowione- Apulia samolotem. Przeczytałam relacje Marzeny, , Myszy i Tony'ego i powoli zaczęłam układać plan zwiedzania. No, ale po dłuższym namyśle stwierdziliśmy, że chyba nie ogarniamy tego, że to my mamy dostosować się do samolotu, a nie on do nas Termin nas trochę ograniczał(bo koniecznie chcieliśmy jechać/lecieć od razu po ślubie), więc z samolotem i Apulią na razie daliśmy sobie spokój . No dobrze, to inny rejon Włoch. Rzym? Neapol? Samochodem to za daleko. No to północ. Rimini? Tam chyba gwałcą...Jezioro Como? Eee, ja to bym chciała nad morze. No i wtedy mnie olśniło: Toskania.

Zaczęłam szukać domków na luksusowych campingach. No, ale, że my nie jesteśmy do końca normalni i Włochy zamierzaliśmy zwiedzać trenitalią, to kwatera musiała być gdziekolwiek, ale blisko dworca. A te campingi to zazwyczaj są w środku niczego, przecież nie będziemy chodzić 5 km na dworzec przez węzeł autostradowy. Apartmany drogie jakieś i w większości bez parkingu. Przecież Korsa musi gdzieś mieszkać

No i pomysł z Włochami umarł. To spowodowało skierowanie moich myśli na niebezpieczne tory...tory zwane "a może jednak Chorwacja". No, ale musiało być coś blisko, żeby się na 1 strzał dało dojechać. No więc miałam już upatrzone ładne plaże na wyspie Cres...

Gdzieś tam jednak uwierała myśl, że miało już nie być Chorwacji, no więc... trzeba było znaleźć jakiś kompromis. A co może być kompromisem między Włochami a Chorwacją?

Noo, to przecież oczywiste: Słowenia. Która chodziła mi po głowie od jakiegoś czasu, ale potem o niej zapomniałam. No nic przypomniałam sobie.

Nadszedł 26 maja, dzień wyjazdu. Mieliśmy trochę prościej, bo nie wyjeżdżaliśmy z domu, a z okolic Karpacza, gdzie mieliśmy ślub i mikro-wesele Pojechaliśmy przez Czechy, jak zwykle trwało to wieki, jak zwykle mówiliśmy sobie, że to ostatni raz. Wyjechaliśmy późno, bo impreza w sobotę trwała dłużej niż miała trwać, rano długo się grzebaliśmy...Przejazd przez Austrię minął sprawnie, ale jak zawsze w ulewie, potem kawałeczek przez Włochy, by się w słoweńskich górach po ciemku nie zabić, aż w końcu około godziny 23 meldujemy się w Kranjskiej Gorze, gdzie czeka na nas właściciel apartmanu. Czekał z powitalnym bimbrem własnej roboty, dał nam mapki, opowiedział co robić i co zobaczyć w okolicy. Idziemy spać nie mogąc doczekać się nowych przygód...

To był przydługi wstęp(nie ma obowiązku czytania ) teraz będzie relacja właściwa:

27-05-2019, poniedziałek

Swoją wiedzę na temat słoweńskiej pogody czerpałam z oglądania skoków narciarskich w Planicy, w ostatni weekend marca. No, a skoro w marcu tam tak słonecznie i ludzie w telewizorze bez kurtek, to ubzdurałam sobie, że na koniec maja i w czerwcu będą tam panowały tropiki

Tja. Okazało się, że Kranjska Gora to takie słoweńskie Zakopane(chociaż dużo ładniejsza od Zakopanego), gdzie bardzo dużo pada, a parasolki sprzedają w sklepikach z pamiątkami.

Nasz pierwszy słoweński widok z okna:



Od rana lało i było szaro. Co tu robić? Na razie musimy iść do sklepu, bo w bagażniku mamy tylko resztki wódki weselnej i wina od gości. Idziemy zatem do znanego nam z północnej Chorwacji Mercatora, gdzie robimy większe zakupy. Szczerze mówiąc po cenach apartmanów spodziewałam się, że i w sklepach będzie bardzo drogo, a jednak nie było tak źle- ceny jak w Cro.

Wczesnym popołudniem stwierdzam, że nie po to tu jesteśmy by siedzieć w pokoju, więc wymyślam akceptowalną w deszczowych warunkach wycieczkę. Pozwiedzamy małe słoweńskie miasteczka.

Na poczatek- Radovljica. Po drodze kupujemy winietę na stacji benzynowej(w końcu winieta SLO się opłaca!), nasze mózgi przy okazji rejestrują, że w Słowenii nie ma gazu na każdej stacji- nie ma np. w Kranjskiej Gorze. Trudno, jakoś trzeba będzie z tym żyć i tak będziemy codziennie na autostradzie.

W Radovljicy parkujemy damrowo pod dużym sklepem. Krótki spacer doprowadza nas do centrum.

Miasteczko jest stare, w XVw. było małym grodem z zamkiem.

Zabytkowa część miasteczka jest maleńka- w zasadzie ogranicza się do jednej uliczki.





Miasto jest bardzo urokliwe i zadbane, wkurza nas trochę ten deszcz.





Jest zabytkowy kościół, ale nie umieliśmy mu zrobić dobrego zdjęcia



Są też punkty widokowe, podejrzewam, że oferują całkiem ciekawe widoki na okolicę, jednak nie było nam dane sprawdzić(pogoda)





Spacery w deszczu nie są przyjemne. Wracamy do samochodu i jedziemy zobaczyć kolejne miasteczko.

cdn.