Zimowa Alta Badia nie tylko dla narciarzy

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Dobrze, że u Ciebie tyle śniegu.
Bo te skały już budzą we mnie tęsknotę.

... w nas też !

Pozdrawiam.

U mnie ta tęsknota taka bardziej teoretyczna .
niemniej jednak
pzdr

Pralongiá to po ladyńsku długa łąka. Gdyby nie śnieg, z pewnością mogłybyśmy stwierdzić, że nazwa jest dobrana perfekcyjnie. Trzeba będzie się kiedyś na tę łąkę wybrać o innej porze roku.



Pierwsza górska chata stanęła tu po 1920 r., gdy łąkę nabyła rodzina Pescolderung. Większe schronisko zbudowano w 1932 r., z tym że w późniejszych latach budynek został powiększony i unowocześniony, a bodajże w 1976 roku stanął obecny obiekt.



Ponieważ końcówka drogi była dość wietrzna, widoki z Pralongii zostawiamy sobie na potem , a teraz czym prędzej do schroniska na łyk czegoś gorącego . Potem może być już chłodne - na przykład boskie Frutti di bosco. Z lokalnym jogurtem, oczywiście .

Nic tak nie cieszy, jak uśmiechnięta gęba...

Uśmiechnięta, bo zadowolona . Zadowolona, bo najedzona

W najwyższym punkcie Pralongii, nieco powyżej schroniska, w 1977 postawiono małą kaplicę poświęconą św, Antoniemu. Antonia było na imię zmarłej kilka lat wcześniej żonie ówczesnego właściciela schoroniska.

Schronisko widziane od kapliczki...

Mamy widoki w kierunku Conturines oraz na Marmoladę...





Gdyby ktoś chciał Królową Dolomitów zobaczyć od góry, może ponad nią polatać helikopterem.



Ja tego rzecz jasna nie zrobię, bo...

darek1 napisał(a): Jeszcze jak ją zobaczę w powietrzu to zastanowię się nad sensem swojego życia.

Kolego Darku, nie będę okrutna i nie zagarnę dla siebie Twojej przestrzeni . Tylko jedna fotka z helikopterkiem (cóż na to poradzę, że znalazł się na tle Marmolady?) i znikam .

Planowałam wcześniej, że z Pralongii zejdziemy do Punta Trieste i stamtąd zjedziemy wyciągiem do szosy wiodącej z Corvary na Passo Campolongo.
Jeśli jednak nie uda nam się zjechać wyciągiem w dół (no bo nie wiemy, czy jest tam peron dla pieszych), to klapa! Nie wystarczy nam czasu na dotarcie do Corvary przed nastaniem ciemności.
Aż tak napalone na tę trasę nie jesteśmy. Winotekę Ursus Ladinicus w pobliżu chaty Punta Treiste odwiedzimy może za następnym przyjazdem do Alta Badii, kiedyś tam
A specjalnie dla Was Punta Trieste już teraz na fotkach narciarskiej ekipy (tyle że w którymś z poprzednich sezonów , konkretnie 2007 )

Skoro nie przez Punta Trieste, to jaką drogę obrać na powrót? Najlogiczniejszym rozwiązaniem byłoby zejście zimową trasą pieszą do Armentaroli, ale po konsultacjach dwustronnych wychodzi na to, że wrócimy po śladach.
Szkoda tracić takich widoków, jakie są dostępne przy dzisiejszej aurze, zagłębiając się w las w niższych partiach szlaku wzdłuż trasy saneczkowej, chociaż początkowo byłoby też mocno widokowo no i nieco inaczej . Ale wracając na Piz Sorega widoki też będą inne, bo górki są teraz nieco inaczej oświetlone .





(rok 2006)

Jeszcze dwie fotki z jajeczka podczas zjazdu do San Cassiano...

W związku z tym, że trasa nie była długa, mamy rezerwę czasową. Jak ją wykorzystać?

Skoro i tak musimy przesiadać się w La Villi, to może podjedziemy jajkiem na Piz La Ila, żeby się przekonać, jak okoliczne górki wyglądają właśnie stamtąd?
Piz La Ila była w "wypadniętej" części planu... No i zostało nam jeszcze trochę punktów na naszych karnetach! Akurat wjazd plus zjazd i zejdziemy prawie do zera. Raczej nie będzie okazji na wykorzystanie punktów w inny sposób, chyba że chciałybyśmy jeszcze raz podjechać na małe co nieco u Stefano , ale nie będzie na to czasu, bo plan na następne (już ostatnie) dwa dni jest napięty.

dangol napisał(a):

Bardzo ładna sowiarnia

pzdr

W tej części Dolomitów sówki zdobią wiele miejsc, ale faktycznie pod względem ilości wygrywa drzewko przy Punta Trieste. Zimą nie było szans na zobaczenie sów w naturze, ale ponoć w tych okolicach żyje ich mnóstwo, w każdym bądź razie tak wynika z reklamowych folderków.

Gdzieś po drodze trafiłyśmy na takie

Jest już około 15-tej, jak wsiadamy do jajeczek. Kolejki nie ma wcale, o tej porze to raczej trasa zjazdowa bywa oblężona, gdyż większość narciarzy wracająca z tras po łąkach i dalszych, myśli już o ostatnich szusach tego dnia... Tak sądzimy, będąc jeszcze w jajeczku . Już na górze, szybko zmieniamy zdanie , widząc całe mrowie kręcące się w knajpkach znajdujących się na Piz La Ila. Koło Club Moritzino odbywa się hałaśliwa dyskoteka...
Hmmmm! Taki klimat nie do końca nam pasuje (chociaż czasem jednak lubimy się załapać na jakąś plenerową imprezkę ), ale skoro już tu jesteśmy, to popatrzeć trzeba . Na góry oczywiście , a nie na podrygujących przy Club Moritzino...

Widok na Piz La Ila z łąk gdzieś daleko (rok 2009) …









Pomimo tego co się dzieje na szczycie, znajdujemy dla siebie w miarę luźne i ciche miejsce i przysiadamy na moment.



Ale ile można tak siedzieć????? Zwłaszcza, że zjadłoby się coś , ale nie w hałasie! No to może już pora zjechać do La Villi? Zanim wsiądziemy do jajeczka, przez moment patrzymy jeszcze na "naszą" górę i kilka innych...