Zimowa Alta Badia nie tylko dla narciarzy

Rozumiem kolegi intencje. O dziwo kolega wypowiadał się spokojnie i bez uprzedzeń do mojej osoby co troszkę mnie zaskoczyło. Spodziewałem się raczej ostrzejszej riposty. Co do koleżanki Danuty to darzę ją nawet sympatią za interesujące relacje. Mój post nie ma celu zdyskredytowania jej osoby tylko pobudzenie Szanownej koleżanki Dangol do jeszcze większej społecznej, użytecznej dla forum aktywności . Pozdrawiam kolegę Nomada i koleżankę Dangol.

P.S. Ciekawe skąd koleżanka Dangol czerpie fundusze na wycieczki i kulinarne smakołyki??? Zjadłoby się co nieco egzotycznego

darek1 napisał(a): P.S. Ciekawe skąd koleżanka Dangol czerpie fundusze na wycieczki i kulinarne smakołyki??? Zjadłoby się co nieco egzotycznego

Przez caluśki rok jadam zupy z torebki i suchy chleb oraz popijam cienką herbatą (oczywiście bez drogiego cukru), to na wakacjach mam za co poszaleć .

Potrawy danego kraju to dla mnie element poznawczy tak samo ważny, jak oglądanie zabytków i krajobrazów dlatego za nic nie mogłabym sobie odpuścić lokalnych smakowitości . Zwłaszcza, że jeść lubię .

Nawet w warunkach polowych, można się pokusić o bardziej "wykwintne" (co nie oznacza, że kosztowne ) dania, jeśli tylko ma się czas na ich przygotowanie.

Nawet zapachniało zgodą.

I kulinarnie i przyjemnie.

Pozdrawiam.

W okolicy Las Vegas narciarze mają do dyspozycji snowpark. Tym razem nasi zjazdowcy odpuścili sobie, ale wtedy, gdy jeździł Woju, nie było takiej możliwości . Poniżej dwie fotki z 2007 ...





A my dwie idziemy zimową trasą spacerową, początkowo lekko w dół, do przecięcia z nartostradą nr 10 biegnącą z Bioch w kierunku San Cassiano. Po lewej mamy widoki w kierunku szczytów ponad Armentarolą.

Danusiu, czy to Woju tak szaleje?
Szacun!

Przez te cztery lata (od 2007 z zamieszczonych fotek) jeszcze bardziej to szaleństwo rozwinął. Chyba, że się cofnął ? Bo miniona zima musiała mu upłynąć bez nart (w listopadzie naderwał sobie ścięgno w kostce, 3 tygodnie gipsu, a potem rehablitacja)...

Gdyby to nie była zima, wówczas nartostradą z letnim szlakiem pieszym doszłybyśmy aż na Bioch. Śnieżna wersja nieco skraca drogę, gdyż przygotowany szlak zimowy wyprowadza na grzbiecik omijając Bioch i wiedzie dalej na Pralongię. Oczywiście, z grzbieciku na Bioch też można pójść , jeśli komuś Pralongia wydaje się za daleko. Na Bioch również jest chata, gdzie można przysiąść na małe co nieco albo poopalać się na leżaczkach. My jednak Bioch sobie odpuszczamy.

Fotki z podejścia na grzbiecik

Dobrze, że u Ciebie tyle śniegu.
Bo te skały już budzą we mnie tęsknotę. Tylko toto białe jeszcze łagodzi narastający zew...


Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Dobrze, że u Ciebie tyle śniegu.
Bo te skały już budzą we mnie tęsknotę.

... w nas też !

Pozdrawiam.

Teraz wiecie, co czułam oglądając Wasze Dolomity.
Musiałam pojawić się tam najszybciej, jak się tylko dało , nawet śnieg mnie nie przestraszył . No, może troszkę , bo skały to jednak oglądałam jedynie z oddali

Idąc łagodnym grzbiecikiem w stronę Pralongii, czujemy się jakbyśmy były na ogromnym widokowym balkonie . Oprócz wciąż świetnie widocznych szczytów pokazywanych już wcześniej, dołączają się niezłe widoki na Setsass i Sellę oraz coraz fajniejsze ujęcie majestatycznego Sassonher. Widać również zasłonięte wcześniej turnie ciągnące się aż do przełęczy Passo Gardena - Sas Ćiampai i Cir. Odrobina Marmolady też oczywiście jest.

dangol napisał(a):coraz fajniejsze ujęcie majestatycznego Sassonher.

Przyjdzie czas, znajdą się na forum fotki Sassongher również z innego kąta.

dangol napisał(a):Widać również zasłonięte wcześniej turnie ciągnące się aż do przełęczy Passo Gardena - Sas Ćiampai i Cir.

Jakieś widoczki z Ciru też się trafią.

Pozdrawiam,
Wojtek

I latem i zimą te góry są NIESAMOWITE.
Trzeba kiedyś odwiedzić - KONIECZNIE.

PZDR.

Crayfish napisał(a): Trzeba kiedyś odwiedzić - KONIECZNIE.

Słuszna idea . Mnie też marzy się powrót, najchętniej inną niż zimową porą roku. A póki co, chętnie popatrzę na to, co obiecuje Wojtek .

Franz napisał(a): Przyjdzie czas, znajdą się na forum (...)

Mam nadzieję, że ten czas przyjdzie już wkrótce