Zimowa Alta Badia nie tylko dla narciarzy

dangol napisał(a): Nawet we Wrocławiiu były warunki na biegówki,

Jako-takie to ja też miałem ale gdzież im tam do tras dolomitowych.
Myślę, że tam, jak człek wepnie się w narty to one już same jadą. Patrząc na zdjęcia to mam takie wrażenie.

W takim razie i ja włączę się do pozdrowień z Dolomitów. Tu akurat dwie fotki z ostatniego pobytu, niestety 2 , nie 3 lata temu, ale miejsce też odjazdowe.
SAN MARTINO DI CASTROZZA



Jazda w tej miejscowości- tu na fotce na dole, polega na dwóch przeciwstawnych górach. Akurat jestem na szczycie jednej z nich. Zaraz zaczynamy jazdę, w dół. Jasne że nie tą przepaścią. Trasa bardziej z boku, ale też trochę zabiera zjechanie na dół do miasteczka.

Druga trasa, po przeciwnej stronie, widać ją na tej fotce jak na dłoni...



I to jest właśnie szczytowa część trasy po drugiej stronie. Też całkiem odjazdowa.

Pozdrawiam, Bella Italia. Grzegorz.

longtom napisał(a): Chyba nawet Kowalczyk na takich trasach nie biega

Żeby mieć takie wyniki musi biegać na jeszcze lepszych .

longtom napisał(a): Opowiadał, że jako butów do biegówek używał tenisówek

Gdyby chciał to powtórzyć, to niech w przyszłym roku zapisze się na Bieg Retro na Orlu. Wpasowałby się idealnie w klimat tego biegu .
Ja takiej ekstremy nie miałam, chociaż pierwsze biegówki (z uczelnianej wypożyczalni) też były bardzo retro . Pierwsze już własne to już były nie drewniane, lecz ruskie plastiki. Nie miały łuski, więc pod górkę zaliczałam cofki, z górki - śmierć w oczach. Pewnie używałabym tych nart do dziś, gdyby mi się (bodajże cztery lata temu) buty nie rozpadły . Nowych pasujących do starych wiązań nie znalazłam, więc przy okazji wymiany wiązań wymieniłam również narty . Grzesiek musiał zrobić to samo w tym roku - ale trafił już na posezonową wyprzedaż w Harrachovie, więc komplecik nieśmigany wyszedł w przyzwoitej cenie.

woka napisał(a): Myślę, że tam, jak człek wepnie się w narty to one już same jadą.

Nie mylisz się, tak było . Oczywiście, na tych przygotowanych płatnych trasach... Za 5 euro dziennie nie mogło być inaczej . Poza trasami z założonym śladem, Dolomity do biegania już nie były takie atrakcyjne. Chyba jednak wolę szuranie w Jakuszycach czy gdziekolwiek na biegowych trasach w Czechach, chociaż ślady może tam nie tak luksusowe . A zakładać własny ślad bardzo przyjemnie jest gdziekolwiek w naszych górkach, najlepiej wtedy gdy śnieg jest puchaty.
Na biegówki w Dolomity pewnie się jednak jeszcze kiedyś wybiorę. Muszę tylko jakoś wpłynąć na zjazdowców, by wówczas któregoś dnia ruszyli auto i na jeden dzień wyskoczyli z Alta Badii do Val di Fassa, oczywiście zabierając niezmotoryzowane szuraczki. Ponoć pomiędzy Val di Fassa i Val di Fiemme są fantastyczne trasy dla biegaczy, w tym najsłynniejsza Marcialonga licząca około 70 km. fajnie byłoby poszurać sobie tam właśnie

Wszystkich swoich biegówkowych wycieczek rzecz jasna na forum nie opiszę, ale jeśli będziesz miał ochotę, możesz zaglądnąć do innych moich relacji i zobaczyć trochę szurania po polskich i czeskich górkach, dokąd z Wrocławia mamy niedaleko.

Grzegorz Ćwik napisał(a): W takim razie i ja włączę się do pozdrowień z Dolomitów. Tu akurat dwie fotki z ostatniego pobytu, niestety 2 , nie 3 lata temu, ale miejsce też odjazdowe

Odjazdowe , a pewnie moim zjazdowcom nieznane...
Kilka dolinek i otaczających je górek kiedyś w ramach rekonesansu odwiedzili, ale wszystko wskazuje na to, że Alta Badii tak szybko nie zdradzą . Chyba że wstawisz tu jeszcze trochę fotek i zachęcających komentarzy, to kto wie ?

Naszym celem jest Lüch da Pcëi położone na stoku ponad osadą.



Ale oczywiście nie chodzi nam o oglądnięcie miejsc noclegowych na następny rok w Alta Badii, chociaż takowe na farmie też są. Nas interesują akcenty mleczarskie Lüch da Pcëi.

Co prawda, samej wytwórni wyśmienitych serów i jogurtów nie zobaczymy od wewnątrz ...
Trzeba się zadowolić tym, co pokazał Makłowicz w alpejskiej Krainie Ladynów. Zaglądnijcie tam i Wy wizyta pana Roberta w serowarni zaczyna się od minuty 00 : 09 : 39 , potem są jego odwiedziny w sklepiku w którym można sery kupić , na koniec gotowanie przed mleczarskim królestwem z widokiem w kierunku La Villi...

A teraz kilka naszych fotek z tego roku z wtrąckami z 2009, kiedy to Grzegorz po raz pierwszy śladem Makłowicza podążył .

Podejście od kościoła w San Cassiano ...

(rok 2009)





Widoki na San Cassiano sprzed krowich apartamentów





Dojechała do nas ekipa zjazdowców



Serowarnia i sklepik ...

(rok 2009)

(rok 2009)

W sklepiku zastanawiamy się, jakie sery i speck wybrać na wieczór przy winku... Z pomocą przychodzi nam sprzedawczyni - nie musimy wysilać się na konwersację w obcych językach, możemy mówić po polsku , bo pani jest Słowenką (sezonowa praca na farmie jest ponoć całkiem nieźle opłacana) więc się wzajemnie doskonale porozumiemy . Dowiadujemy się więc, który ser jaki ma smak, ile musi dojrzewać żeby nabrać mocy, jaki serek zdobył medal na serowej olimpiadzie u Austriaków...







(rok 2009)

(rok 2009)

Dzień czwarty: dodatek narciarski - Cinque Torri, Passo Falzarego, Lagazuoi...

Nie spodziewajcie się wartościowych wskazówek dotyczących wyciągów i tras zjazdowych w okolicach wspomnianych w nagłówku tego postu... Chyba że dorzuci je jakiś aktywny narciarsko Forumowicz .

Ja z oczywistych względów poprzestanę jedynie na wrzuceniu garści (no, może ciut więcej ) fotek, jakie zrobili moi narciarze w tym roku oraz podczas wypadu w 2009.
Komentarzy do fotek raczej nie będzie, bo skoro sama tam nie byłam, to jak się odnieść do tego, gdzie konkretne zdjęcie było zrobione i co właściwie na nim widać? Rozpoznawanie miejsc pozostawiam Mariuszowi i Wojtkowi, dla nich (ten dla mnie "dodatkowy" teren) to nie jest ziemia nieznana, mogą być więc pomocni .
W ramach wstępu, oglądnijcie sobie ten fragment Dolomitów na ich fotkach oraz poczytajcie ciekawe opisy w autorskich relacjach. Może coś rozpoznacie również na zdjęciach zimowych, jakie się tu wkrótce pojawią ?

Mariusz: Passo Falzarego, Cinque Torri , Tofana di Rozes, Lagazuoi, Passo Valparola ....

Wojtek: chociażby Grupa Tofan, ale oczywiście skalne twierdze tej części Dolomitów są widoczne również w innych miejscach relacji Franza - jeśli nie z bliska , to z oddali.

Z kompleksu narciarskiego Alta Badia niestety nie ma "wyciągowego" połączenia z Passo Falzarego a na tę przełęcz trzeba dotrzeć, żeby poszaleć w śnieżnej krainie Pięciu Wież i ich okolicach.
Jeśli komuś chce się ruszyć auto, to może rzecz jasna sobie wjechać na parking na przełęczy.
Nasi narciarze ( i nie tylko oni) jednak nie są chętni na takie rozwiązanie. Wobec tego z Badii zazwyczaj wspomnianymi już wcześniej wyciągami docierają do La Villi, jajkiem wjeżdżają na Piz La Ila, potem kombinacją wyciagowo -zjazdową szusują w rejon Piz Sorega, skąd nartostradą zjeżdżają albo do San Cassino, albo do Armentaroli.
Już na dole muszą się zdać na przewoźników: na Passo Falzarego dociera się albo skubisem (za 5 euro), albo autobusem SAD (połowa taniej, ale kursy niezbyt częste, a autobus czasem może być załadowany na maksa).

Tym razem do La Villi dojechali autem i tam zostawili je na parkingu (a po powrocie dojechali do nas do sklepiku z serami), cała reszta była już standardowa.

Tegoroczne fotki zjazdowców są autorstwa Zbynka, natomiast z lat wcześniejszych (będą w kolejnych postach) były robione co najmniej przez 5 osób ( w tym dwie z mojej osobistej rodzinki: Gocha i Grzesiek).
Początkowo szusowali przy Tofanach, potem był wjazd na Lagazuoi, skąd zjechali do Armentaroli. Dalej „końskim” wyciągiem do San Cassiano, następnie przez Piz Sorega i Piz La Ila do La Villi…

Fotki z 2009:

Fotki z 2009:

Ja wiem, że na narty to zimą i na śniegu.
Na zdjęciach Dolomity w zimowej szacie ... fakt, też są fotogeniczne.
Ale dla mnie jednak, góry to wszystkie pory roku oprócz tej ze śniegiem.
Wolę jednak szerszą paletę barw ... nie mówiąc o temperaturach.

Pozdrawiam.

Ze względu na brak u mnie tych umiejętności, jakie ma Agnieszka, też wolałabym - tak jak Mariusz - znaleźć się w bardziej kolorowych Dolomitach. Tak się jednak składa, że nie wszystko zależy ode mnie , toteż musiała, wybrać albo Zimowe Dolomity, albo wcale.
Dobrze, że udało mi się przeforsować na ten rok nie-zimową Rumunię, średnia realizacji rodzinnych upodobań powinna więc być w 2011 satysfakcjonująca

A za chwilkę wjazd na Lagazuoi......