Pomorze Gdańskie, IX 2025 (Kwidzyn)

Pomorze Gdańskie, IX 2025

W tym roku znów nie było szans na wypad do Grecji, trzeba było znaleźć jakiś alternatywny kierunek krajowy. Początkowo rozważaliśmy Podlasie, z którego rok temu trzeba było zrezygnować z powodu mojego pobytu w szpitalu. Wstępny plan przecież w zasadzie był opracowany… Tak się jednak stało, że w czerwcu nie mogliśmy towarzyszyć Koledze Grześka w jego ostatniej ziemskiej drodze. Podczas lata na Gochach były z nami wnuki, więc nieco spóźnioną wizytę na cmentarzu w Rumi zdecydowaliśmy się jeszcze trochę opóźnić i zawitać tam podczas wrześniowych wakacji. Jako że wyjeżdżając z Kaszub nie zdołaliśmy całkowicie zabezpieczyć na zimę naszej stacjonującej tam przyczepy, urlop postanowiliśmy podzielić na dwie części – najpierw troszkę zwiedzania w Trójmieście i coś w drodze do niego, potem jeszcze kilka dni na Gochach.

Z Wrocławia wyruszyliśmy w piątkowe popołudnie, gdy Grzesiek skończył pracę. Pierwszy nocleg w Bydgoszczy, jako że to po drodze do kolejnego, a przy okazji odwiedziny u Mamy Grześka. Na właściwe wakacje wyruszyliśmy więc w sobotę, około 14:30.

SPIS TREŚCI:

1. Świecie nad Wisłą: str. 1 - 2
2. Grudziądz: str. 2 - 5
3. Kwidzyn: str. 5 -

O Mój Region! Zainteresowany!

Szkoda Grecji ale Pomorze też ładne ❤️

Z chęcią popatrzę, jeden z moich ulubionych rejonów w PL No i sam Gdańsk

Fajnie, że jesteście !

tony montana napisał(a): O Mój Region!

Ileż to razy zaglądałam do Twojej relacj i! Już w trakcie jak ją pisałeś, Trójmiasto kusiło. Teraz, przed wyjazdem, oczywiście odświeżyłam . Jednak dawno tam niczego nie dodałeś , więc ja „muszę” region przypomnieć .
Na początek jednak będzie to, co „ściągnęłam” od Marzeny.

Kapitańska Baba napisał(a): Szkoda Grecji ale Pomorze też ładne

Oczywiście, nie żałowaliśmy że tak wyszło .

majkik75 napisał(a): Z chęcią popatrzę, jeden z moich ulubionych rejonów w PL No i sam Gdańsk

Zapraszam

Po drodze było Świecie nad Wisłą, postanowiliśmy więc zaglądnąć do tamtejszego zamku krzyżackiego, gdyż w drodze do Trójmiasta właśnie takie zamki były najważniejszymi obiektami do naszego zwiedzania .

Pomysł, żeby przez Trójmiastem zobaczyć jakieś zamki krzyżackie, wyszedł od Grześka. Ja oczywiście szybko to zaakceptowałam, a potem zdecydowałam, dokąd zaglądniemy . Do dyspozycji mieliśmy niedzielę i poniedziałek, no i jeszcze trochę soboty. Niezbyt dużo… Już mając zarys trasy, w naszym lokalnym radio RAM wysłuchaliśmy wspomnień rodzinki z dziećmi, która w czasie wakacji odwiedziła 18 zamków w dwa tygodnie. No nie, szans na dorównanie nie mieliśmy , ale proporcje na nasz krótki wypad, w tym zakresie złe nie będą . Może nie będzie to dokładne zwiedzenie tych zamków, do których dotrzemy, ale co tam!

Świecie jest miastem o starych tradycjach osadniczych, było jednym z najważniejszych grodów granicznych Pomorza, bowiem leży nad Wisłą na skrzyżowaniu dawnych szlaków handlowych. W XIII wieku zamek tutejszy stanowił stolicę książąt Gryfitów. Pierwotny gród z osadą był usytuowany na wysokiej skarpie wiślanej, skąd w latach 1242-1245 książę pomorski Świętopełk II przeniósł go niżej, w widły rzek Wisły i Wdy. W 1309 roku gród zniszczyli Krzyżacy, którzy następnie zbudowali w jego miejscu zamek. W państwie krzyżackim Świecie było ważnym zamkiem, najdalej na południe wysuniętym na Pomorzu Gdańskim.

Zamek świecki już kiedyś pięknie pokazała Marzena, ale może i mnie coś się uda .

( fotka z netu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_krz ... u_2024.jpg )

Tuż przy zamku znajduje się spory parking, na którym zatrzymaliśmy się bezpłatnie.

W 1317 roku roku Zakon Krzyżacki utworzył w Świeciu komturię. Budowę gotyckiego zamku między rzekami Wisłą i Wdą rozpoczęto w 1335 roku na zlecenie komtura Konrada von Bruningscheim. Prace budowlane kontynuował komtur Günther von Hohenstein, w 1350 roku zamek w zasadzie był gotowy (niektóre z prac trały do końca XIV wieku). Od zachodu dostępu do zamku broniło ufortyfikowane miasto, które w to miejsce przeniesiono z pierwotnej lokalizacji na skarpie po 1338 roku, a więc w tym samym okresie kiedy wznoszono zamek. Warownia wzniesiona została z cegły, na planie regularnego kwadratu o boku około 50 metrów. Zamek właściwy miał dwa duże skrzydła (północne i wschodnie) prostopadłe do siebie oraz dwa skrzydła parterowe (zachodnie i południowe – dziś nie ma dziś po nich śladu, niektórzy historycy uważali, że stały tu jedynie mury kurtynowe) . Obok znajdowała się wieżyczka latrynowa (tzw. gdanisko). Najbardziej okazałym budynkiem było podpiwniczone trzykondygnacyjne skrzydło północne, w którym mieściła się kaplica oraz kapitularz (pełniący prawdopodobnie też funkcję refektarza). Krużganki znajdowały się jedynie przy skrzydle północnym i wschodnim. Charakterystyczną i nietypową dla zamków krzyżackich cechą zamku w Świeciu były cztery narożne cylindryczne baszty. Trzy wieże miały wysokość murów zamkowych. W narożniku północno-wschodnim znajdowała się największa wieża, stanowiąca wzmocnienie bramy wjazdowej i punkt ostatniej obrony. Wieża ta miała średnicę 10,24 m, grubość jej murów to 3 m. Jedno wejście znajdowało się na wysokości 13 metrów, połączone mostem zwodzonym z gankiem strażniczym. Poniżej wejścia znajdowała się pozbawiona schodów studnia, wykorzystywana jako więzienie. Mury obwodowe zamku miały blisko metr grubości. Przestrzeń między budynkiem zamku a murem wykorzystywano do ćwiczeń wojskowych i turniejów. Krzyżacy zmienili koryto rzeki Wdy, kierując jej wody wzdłuż północnych murów zamku i łącząc ją sztucznym przekopem z Wisłą. Obok zamku wysokiego powstało podzamcze, oddzielone fosą.

(zamek na przełomie XIV i XV w.)

Podczas wielkiej wojny polsko-krzyżackiej funkcję komtura Świecia pełnił Heinrich von Plauen, który w 1410 roku, po Ulrichu von Jungingen, został wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego. Wojska polskie bezskutecznie oblegały zamek w lipcu 1410 roku po bitwie pod Grunwaldem, Polacy zajęli wówczas wyłącznie miasto. Sukces Polaków nastąpił dopiero w 1454 roku w czasie wojny trzynastoletniej, kiedy ze względu na nieliczną załogę oraz nieprzygotowanie zamku do obrony, komtur świecki Eckard von Gonszrode opuścił warownię ze skarbcem i wyjechał do Malborka. Zarządzanie zamkiem świeckim przekazano biskupowi włocławskiemu.
W 1460 roku zamek dla Krzyżaków odzyskał najemnik Bernard von Zinnenberg (Szumborski) z Chełmna, a rok później znów, tym razem już ostatecznie, zamek zdobyli Polacy (dzięki podkopowi Polacy wdarli się na teren warowni i zmusili załogę do poddania się) i do 1502 roku był własnością rady miejskiej Torunia. W latach 1508-1772 w zamku znajdowała się siedziba polskich starostów królewskich.
W 1520 roku miasto Toruń, w zamian za zamek bierzgłowski, przekazało zamek w Świeciu królowi Zygmuntowi Staremu. Zamek przebudowano w stylu renesansowym w drugiej połowie XVI wieku.

(rycina z 1655 roku)

Podczas potopu szwedzkiego w 1655 roku zamek został został spalony i częściowo zburzony , a po 1772 roku władze pruskie wydały zgodę na jego rozbiórkę w celu pozyskania materiału budowlanego, co trwało do 1843 roku.
W 1859 roku rozpoczęto prace zabezpieczające ruinę, efekty tych prac zostały zniweczone w czasie II wojny światowej. Częściowa odbudowa zamku nastąpiła w latach 1970-1975. W 2002 r. zamek po raz pierwszy udostępniono dla zwiedzających, gruntowy remont miał miejsce w latach 2020-2024.

Po chwili byliśmy już przy kasie, w której nabyliśmy ulgowe bilety na zwiedzanie (10 zł od głowy, bilet normalny to 20 zł) oraz kartki do wysłania do wnucząt, po otrzymaniu których dzieciaki mogły sobie złożyć papierowych świeckich komturów . Oto jeden z nich…







Zwiedzanie wnętrz zamkowych rozpoczęliśmy od piwnic, w których aktualnie można zobaczyć wystawę prezentującą poszczególne etapy remontu zamku.









W podziemiach jednej z baszt znajdowało się dawniej więzienie dla braci zakonnych, obecnie jest tam izba tortur. Krążą opowieści o rozległych korytarzach podziemnych prowadzących z zamku, zarówno pod Wisłą do Chełmna, jak i pod Wdą do Sartowic.

Przeszliśmy na piętro budynku głównego (jedyne zachowane skrzydło zamku, ma długość 51 m), do obszernego refektarza.





W refektarzu odtworzone zostały historyczne sklepienia gwiaździste, w tym celu wykorzystano 15 tys. cegieł wykonanych ręcznie w cegielni w Kraśniku, na wzór odnalezionej oryginalnej krzyżackiej kształtki żebrowej. Oryginalne sklepienia zniszczone zostały w XVII w. w czasie potopu szwedzkiego.



Zobaczymy tu repliki zbroi rycerskich i broni.

Wysyłacie kartki z podróży?

My tylko na święta.

ziemniak napisał(a):Wysyłacie kartki z podróży?

Zazwyczaj nie, w dobie komunikatorów na smartfonach, zamiast kartek można przecież wysłać własne fotki. W tym jednak przypadku, ze względu na możliwość wycięcia z kartek elementów na złożenie świeckich komturów, wybór był oczywisty. Wnuki były ucieszone z takich kartek, a przy okazji miały zajęcie

Danusiu , super że piszesz , tym bardziej że pokazujesz jeden z zamków , w którym nie byłem . Na ponad 90 krzyżackich zamków w Polsce ( było ich ponad 120 łącznie z Obwodem Kaliningradzkim ) , akurat tego nie zwiedzaliśmy , bo było na to zbyt późno . . .
W sprawie widokówek - czasem kupujemy te bardziej urokliwe , ale nie wysyłamy ich - przyjeżdżają z nami do domu


Pozdrawiam
Piotr

Piotrze, z ilością zobaczonych zamków (nie tylko tych krzyżackich) nie mam szans się Cię dogonić , fajnie więc że chociaż ten jeden możesz zobaczyć u mnie, zanim sam dam dotrzesz

Zaglądnęliśmy również do kaplicy, w której przy dźwiękach dawnej muzyki mogliśmy obejrzeć wystawę czasową „Powidoki” (cykl fotograficzny 13 prac autorstwa Juliusza Sokołowskiego).



Cytat ze strony Centrum Kultury w Świeciu: „ W pracach Sokołowskiego – jednego z najbardziej przenikliwych fotografów architektury w Polsce – motyw koła wyłania się z pozornie trywialnych elementów świata: śladów zużycia, odpadów, przypadkowych form znalezionych na styku natury i kultury. Artysta wydobywa z marginesów rzeczywistości to, co przeoczone, i przekształca to w obrazy o aurze duchowej. W jego ujęciu fotografia staje się powidokiem — odbiciem tego, co przemija, ale nie znika; znakiem obecności w nieobecności. Granica między dokumentem a objawieniem zaciera się, prowadząc widza przez rejony estetyki op-artu, sfumato i symbolicznego realizmu”.
Dwanaście prac (format 1x1 m) odwołuje się do postaci Dwunastu Apostołów (niosący znaczenie, interpretujący świat, oswajający to co niewidzialne), a monumentalna centralna praca (format 3x3 m) jest powidokiem postaci Chrystusa (punkt skupienia duchowej i geometrycznej struktury wszechświata).

Czy to wszystko dostrzegłam? Za głupia chyba jestem





W kaplicy również odtworzono sklepienia gwiaździste.