Teraz Polska! czyli ceglanym szlakiem przez Pomorze i Warmię

marze_na napisał(a):
Brodnica...

... okazała się być bardzo ładnym i zadbanym miasteczkiem.

Miasto, w którym byłem wielokrotnie, a z przedstawionych miejsc, widziałem tylko rynek.

Na szczęście są relacje Cromaniaków.

marze_na napisał(a):Czas ruszać dalej, przed nami kolejne miasteczko i kolejny zamek .

No sporo tego, gdybym miał teraz wymienić wszystkie odwiedzone miejsca po kolei, już bym się pogubił.

Fajna relacja, świetne zdjęcia i dużo ciekawych opisów zawierających mnóstwo cennych informacji. Większość tych miejsc już widziałem a te, których jeszcze nie znam będą dla mnie drogowskazem na kolejne wyjazdy. W tym roku mam w planach urlopowych Polskę, więc może już wkrótce...

kulka53 napisał(a):Pamiętam jakie wielkie wrażenie zrobił na mnie przed laty Krzyżtopór, podobało mi się też w Chęcinach.

Na mnie też oba zamki zrobiły duże wrażenie - również z powodu swojego usytuowania. Krzyżtopór ogromną bryłą wyrasta nagle w środku małej wioski, tuż przy skrzyżowaniu dróg. Zamek w Chęcinach za to widać z daleka przez wiele kilometrów jadąc drogą z Kielc. Widoki z murów zapierają dech.

kulka53 napisał(a):Chociaż, widoki na Chełmno z góry też były niczego sobie

Owszem. Choć samo Chełmno pozostawiło we mnie mieszane uczucia. Byłem tam jakieś 7-8 lat temu i mimo wielu pięknych zabytków Chełmno pozostawiło we mnie wrażenie miasta brudnego i zaśmieconego. Nigdzie wcześniej też nie widziałem tylu pijaczków zaczepiających przechodniów. No ale może po prostu trafiłem w złym dniu

marze_na napisał(a):Czas ruszać dalej, przed nami kolejne miasteczko i kolejny zamek .

Czekam niecierpliwie

walp napisał(a):No sporo tego, gdybym miał teraz wymienić wszystkie odwiedzone miejsca po kolei, już bym się pogubił.

I dlatego systematycznie edytuję pierwszy post w tym wątku rozwijając go o szczegółowy spis treści .

greenrs napisał(a):a te, których jeszcze nie znam będą dla mnie drogowskazem na kolejne wyjazdy.

I dlatego tak lubię forumowe relacje .

greenrs napisał(a): samo Chełmno pozostawiło we mnie mieszane uczucia. Byłem tam jakieś 7-8 lat temu i mimo wielu pięknych zabytków Chełmno pozostawiło we mnie wrażenie miasta brudnego i zaśmieconego. Nigdzie wcześniej też nie widziałem tylu pijaczków zaczepiających przechodniów. No ale może po prostu trafiłem w złym dniu

My z tym Chełmnem mamy mały problem.
W sensie, że zapytana o wrażenia nie odpowiem jednoznacznie łał! wszystko super. Ładne położenie i nagromadzenie zabytków, dodatkowo bardzo dobrze utrzymanych to raz, a z drugiej strony im dalej od wylifitingowanego rynku tym uliczki coraz bardziej zapyziałe i tym bardziej nieswojo się czułam idąc przez puste chodniki.
Jadąc do Chełmna nastawialiśmy się, że będzie to perełka tymczasem ogromny potencjał turystyczny tego miasta pozostaje nie do końca wykorzystany.

marze_na napisał(a):a z drugiej strony im dalej od wylifitingowanego rynku tym uliczki coraz bardziej zapyziałe ...

W oddalonej o 25 km Chełmży, jest jeszcze "lepiej" - można by kręcić zdjęcia do seriali typu "Dom", bez charakteryzacji.
Ale, co ja tam cudze chwalę, u mnie też. Przywilej prowincji.

Brodnica prezentuje się bardzo ładnie. Nigdy tam nie byłem, ale też nie kojarzyłem jej jako miejsca wartego odwiedzenia. Od teraz skojarzenia będą zupełnie inne .

Zaciekawiła mnie natomiast informacja o barokowym spichlerzu. Jak widać na zdjęciu jest on ceglany i taki zbyt klasyczny jak na styl barokowy. Ciekawa rzecz.

Nefer napisał(a):Zaciekawiła mnie natomiast informacja o barokowym spichlerzu. Jak widać na zdjęciu jest on ceglany i taki zbyt klasyczny jak na styl barokowy. Ciekawa rzecz.

Mnie to on najbardziej wygląda na renesansowy .
Edit

Tak, to może być renesans, specjalnie użyłem słowa klasyczny, a nie klasycystyczny.

Golub-Dobrzyń

Golub-Dobrzyń powstał formalnie 15 maja 1951 przez połączenie miast Golubia i Dobrzynia, leżących na przeciwległych brzegach Drwęcy.
Prawobrzeżny Golub był miastem już w XIV w., chociaż dokładna data ustanowienia jego praw miejskich nie jest znana. Pierwszy dokument lokacyjny zaginął już w średniowieczu. Wznowił go wielki mistrz zakonu krzyżackiego Michał Küchmeister w roku 1421.

To co nas do Golubia przyciągnęło to XIV-wieczny zamek krzyżacki. No to jedziemy .




Może kilometr od zamku zatrzymała nas blokada drogi i patrol policji wskazujący na jakiś objazd. Zostawiliśmy więc auto na poboczu i ruszyliśmy w stronę zamku. Szybko okazało się, że trafiliśmy na huczne obchody 15-lecia powiatu golubsko-dobrzyńskiego.

Wokół zamku tłumy ludzi. Kramy, stoiska, atrakcje dla dużych i małych …




Zaglądamy na dziedziniec, w zasadzie trudno tu szpilkę wcisnąć. Cóż, zamku nie zwiedzimy. (opinie przeczytane w internecie na temat oferty i poziomu owego zwiedzania sprawiają, że nie czuję szczególnego żalu.)








Konwentualny zamek powstawał w latach 1300-1330. Jego wznoszenie rozpoczął mistrz krajowy ziemi chełmińskiej, komtur Golubia Konrad von Sack. Rozpoczęto od postawienia muru obwodowego z cegły zaprojektowanego na planie prostokąta o bokach 39x42 m. Główne nasilenie prac budowlanych miało miejsce w latach 1305-1311, kiedy do murów dostawiono pierwsze dwa skrzydła (zachodnie i południowe) na siedzibę komtura krzyżackiego. Następnie stanęły kolejne dwa skrzydła, wieża główna i dansker. Zasadnicza forma zamku ukształtowana została około roku 1330.

Zamek właściwy miał układ pomieszczeń typowy dla wszystkich założeń krzyżackich. Piwnice przeznaczone były na magazyny. Na najniższej kondygnacji, oprócz strażniczych pomieszczeń przy bramie wjazdowej, znajdowały się pomieszczenia o funkcjach gospodarczych. Mieszkalny i reprezentacyjny charakter miała kondygnacja I piętra z kaplicą w skrzydle południowym i mieszkaniem komtura w zachodnim. Skrzydło północne przeznaczono na dormitorium braci zakonnych, zaś skrzydło wschodnie mieściło m. in. zakrystię i refektarz. Najwyższa kondygnacja przeznaczona była na spichrze i magazyny broni połączone z gankiem obronnym.
Od strony dziedzińca skrzydła obiegały arkadowe krużganki.














System obronny golubskiego zamku dostosowano do prowadzenia obrony za pomocą broni palnej. W tym celu wybudowano dwie cylindryczne wieże od strony przedzamcza, które były połączone pomostem z gankami obronnymi. Do dziś zachowała się tylko wieża południowa.

Na zachód od zamku ulokowano przedzamcze o wymiarach ok. 70x100 metrów, posiadające oddzielny system obronny w postaci muru i fos. W ciąg muru obwodowego wkomponowano szereg wysuniętych poza jego obrys wież i baszt z basztą bramną od zachodu, poprzedzoną zwodzonym mostem. Przedzamcze posiadało charakter gospodarczy.

Rekonstrukcja zamku wg J.Sławińskiego i J.Salama (źródło: zamkipolskie.com)



Kilkakrotnie zdobywany i odbijany podczas wojen polsko-krzyżackich zamek przeszedł ostatecznie pod polskie panowanie na mocy postanowień drugiego pokoju toruńskiego. Król ustanowił tu starostwo. Kiedy starostwo golubskie objęła Anna Wazówna, siostra króla Zygmunta II, krzyżacka warownia istotnie zmieniła swój wygląd. Z jej polecenia w latach 1616-1623 zamek poddano gruntownej przebudowie. W rezultacie gotycka średniowieczna warownia zyskała charakter późnorenesansowej rezydencji. Szczyt murów zwieńczono attyką, narożne wieżyczki kwadratowe zastąpiono okrągłymi, a w elewacjach przebito nowe, prostokątne okna. Poważnie zmieniono też surowe gotyckie wnętrza, a między ocalałą wieżą a skrzydłem zachodnim wzniesiono w międzymurzu nowy mieszkalny budynek (zwany pałacykiem Anny Wazówny). Ściany zamku pokryto tynkami ozdobionymi dekoracją sgraffitową.








W wyniku I rozbioru Polski Golub przeszedł pod władanie Prus. W 1772 r. siedzibę starostwa przeniesiono do Wąbrzeźna, a zamek golubski zaczął popadać w ruinę. W XIX w. pełnił różne funkcje m.in. magazynu, szkoły, budynku mieszkalnego, więzienia. W trakcie wojen napoleońskich Francuzi zorganizowali w twierdzy lazaret.
W ciągu XIX wieku dwukrotnie został poważnie uszkodzony przez huragany w 1842 i 1867 roku. W ich wyniku zawaliła się renesansowa attyka, niszcząc przy okazji mury i część sklepień w północnym, południowym i wschodnim skrzydle .

Na początku XX wieku z inicjatywy cesarza Wilhelma II podjęto prace zabezpieczające. Plany odbudowy przekreślił jednak wybuch I wojny światowej. W okresie między wojennym znów próbowano remontować nadwerężone zamkowe mury.
Kiedy po wojnie znów zamek znalazł się w rękach polskich przeprowadzono prace zabezpieczające, a potem remont zakończony w 1976 roku. Zamek zaadaptowano na cele kulturalne i przekazano pod zarząd PTTK. W 1978 roku na zamku odbyła się jedna z pierwszych w Polsce rekonstrukcji historycznych. Zainscenizowano tam turniej rycerski. Obecnie mieści się tu Muzeum Regionalne oraz hotel z restauracją.












Obejrzawszy zamek postanawiamy przespacerować się w stronę rynku. Tym bardziej, że pora obiadowa dawno już minęła i kiszki marsza grają .




Cała droga z zamku na rynek obstawiona jest przez kramy i stoiska oferujące rękodzieło, lokalne art. spożywcze oraz jak zwykle przy takich okazjach chińską tandetę i inne mydło i powidło.


Przy golubskim rynku naszą uwagę zwraca neogotycki kościół ewangelicki z 1909 roku obecnie zaadaptowany na szkołę. Żałuję, że jest niedziela i nie można zajrzeć do środka, bo bardzo jestem ciekawa jak przystosowano wnętrze do potrzeb oświaty.








W sąsiedztwie dawnego kościoła ewngelickiego stoi dom "Pod Kapturem" pochodzący z 2 poł. XVIII w. Jest to drewniany domek podcieniowy, ostatni z zachowanych, jakie niegdyś otaczały cały rynek.








Zaglądamy jeszcze do kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej z przełomu XIII i XIV w. (wzniesiony z cegły w stylu gotyckim z użyciem zendrówki).






Zdjęcie z wikipedii, własnego nie mamy, bo Paweł jak sam to określa, przeszedł już w tryb obiadowy .

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_św._Katarzyny_Aleksandryjskiej_w_Golubiu-Dobrzyniu_(Golub)


Poszukiwania obiadu zakończyliśmy w pizzerii . Zjedliśmy chyba najgorszą pizzę w życiu i udaliśmy się z powrotem na zamek, gdzie zwieńczeniem obchodów jubileuszu powiatu miał być koncert Perfectu.



Okazuje się, że nie wszystkim impreza przypadła do gustu




Tymczasem na golubski zamek płynie tłum ludzi.






Golub opuszczamy w całkowitych ciemnościach. To był bardzo długi dzień .

marze_na napisał(a):neogotycki kościół ewangelicki z 1909 roku obecnie zaadaptowany na szkołę

Fajnie...
Pamiętam że widzieliśmy coś takiego we Włoszech, zdaje się w Sienie. Wchodzimy do normalnie wyglądającego z zewnątrz kościółka a tam.... ławki i kompy . Okazało się, że to sala wykładowa, czy też seminaryjna tamtejszego Uniwerku czy innej uczelni
Ale że u nas też coś takiego, i to przy samym Rynku
Próbowałem znaleźć jakieś fotki z wnętrza w sieci, ale nic szczególnego nie znalazłem, może salę gimnastyczną tam mają

Zamek z zewnątrz całkiem całkiem... nawet mimo tych nie pasujących i psujących wrażenie przeróbek

kulka53 napisał(a):

marze_na napisał(a):neogotycki kościół ewangelicki z 1909 roku obecnie zaadaptowany na szkołę

Fajnie...
Pamiętam że widzieliśmy coś takiego we Włoszech, zdaje się w Sienie. Wchodzimy do normalnie wyglądającego z zewnątrz kościółka a tam.... ławki i kompy . Okazało się, że to sala wykładowa, czy też seminaryjna tamtejszego Uniwerku czy innej uczelni
Ale że u nas też coś takiego, i to przy samym Rynku

Wydaje mi się, że przeszło tylko dlatego, że to kościół ewangelicki .

Inny przykład na takie niesakralne wykorzystanie dawnej ewangelickiej świątyni mamy nieco bliżej, bo w Złotym Stoku. Najstarszy ponoć w mieście (1513 – 1517), renesansowy kościół p.w. Św. Krzystofa (później p.w. Najświętszego Zbawiciela) przekształcono w salę gimnastyczną. Ołtarz zabezpieczono kratą i w całości pociągnięto białą farbą , barbarzyństwo

Zamek w Golubiu całkiem ładnie się prezentuje .

A co do wykorzystywania dawnych kościołów do celów niesakralnych, to można jeszcze wspomnieć o kościele św. Mikołaja w Słupsku (pierwotnie katolicki, później protestancki), który jest obecnie użytkowany jako biblioteka miejska.

marze_na napisał(a):
Inny przykład na takie niesakralne wykorzystanie dawnej ewangelickiej świątyni ...

...nie ewangelicki, też przerobiony na ..browar..
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci ... w_Lublinie

14.09.2014
Świecie nad Wisłą


Ostatni dzień urlopu... Świadomość, że już następnego dnia o 7.00 trzeba będzie usiąść przy biurku nie poprawia samopoczucia . Ale zanim wrócimy do domu mamy do zrealizowania jeszcze jeden punkt programu i jeszcze jeden krzyżacki zamek.


Świecie leży raptem parę kilometrów od Chełmna, po drugiej stronie Wisły.

Jedno z najstarszych miast polskich; pierwsza wzmianka z 1198 r., kiedy to było stolicą samodzielnego księstwa pomorskiego, władanego przez Grzymisława; w następnym stuleciu Świecie było rządzone między innymi przez Świętopełka i Mściwoja. Po sprowadzeniu na niedaleką ziemię chełmińską Krzyżaków w roku 1226, było ważnym grodem obronnym Pomorza. W 1309 roku, jako ostatni punkt obrony, poddało się zakonowi.

Przez stulecia Świecie mieściło się między brzegami Wisły i Wdy i często zalewały je wody obu rzek. W XIX w. podjęto więc decyzję o translokacji miasta na wysoki lewy brzeg Wdy. Przenosiny trwały do końca 1885 roku, a po nich nastąpił szybki wzrost liczby ludności Świecia.


My rozpoczynamy swoją wizytę w Świeciu właśnie od tej jego najstarszej części – położonego w widłach Wisły i Wdy Starego Miasta nazywanego również „dawnym” Świeciem. Stare Miasto zaczęło rozwijać się ok. 1240 roku za czasów panowania ks. Świętopełka Pomorskiego i odgrywało rolę rezydencji książęcej. W 1338 roku, po lokacji miasta na prawach chełmińskich przez Krzyżaków, wytyczono ulice i parcele wg stylu niemieckiego.




Zatrzymujemy się pod Starą Farą z fragmentami dawnych murów miejskich. Budowę kościoła rozpoczęto ok. 1400 roku i trwała ona blisko 100 lat. Później kościół był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Łączy więc w sobie cechy gotyku i renesansu.
Gotyckie jest prezbiterium, środkowa część kościoła nosi cechy renesansu, natomiast zachodnia wieża zakończona jest nietypowymi, renesansowymi attykami.












W 1945 r. kościół uległ poważnemu zniszczeniu. Nadwyrężony artyleryjskim ostrzałem podczas obrony przed Armią Czerwoną kościół, służył ponoć po wojnie mieszkańcom Świecia jako źródło materiałów budowlanych .




Odbudowy fary podjęto się dopiero w 1983 roku, zakończono ją w 1988 r.










Następnie udajemy się do ruin komturskiego zamku krzyżackiego.

Po utworzeniu w Świeciu komturii Krzyżacy natychmiast przystąpili do budowy zamku, którą ukończono około 1350 r.




Zamek wzniesiono na częściowo sztucznym nasypie, na planie kwadratu o boku ok. 51 m. Brama wjazdowa znajdowała się w kurtynie zachodniej, z mostem nad fosą, który prowadził na przedzamcze. Zamek składał się z dwóch prostopadłych do siebie skrzydeł północnego i wschodniego. Sporna pozostaje kwestia istnienia skrzydeł zachodniego i południowego. Dziś nie pozostały już po nich żadne ślady i część historyków prezentuje pogląd, że w ich miejscu stały jedynie mury kurtynowe. Główne, północne skrzydło szerokości ok. 13 m było podpiwniczone i miało trzy kondygnacje. Mieściła się w nim kaplica oraz kapitularz lub refektarz. Zamkowy dziedziniec o wymiarach 26 x 26 m otaczały krużganki. Wokół warowni wznosił się mur obwodowy z czterema cylindrycznymi basztami w narożnikach.








Główna z nich o średnicy 10 m i wysokości 34 m, zakończona krenelażem stoi do dziś. Posiada 7 kondygnacji i jest najwyższą „krzywą wieżą” w Polsce, do której wstęp mają turyści. Ponieważ grunt pod zamkiem przestaje być stabilny, ze względu na przemieszczanie się koryt rzek, od XIX wieku pochylenie wieży systematycznie wzrasta. Obecnie odchylona od pionu o 106 cm (w kierunku zachodnim ).










Z zamkowej wieży spojrzeć można mięczy innymi na Chełmno .












Słów parę o historii zamku.

W czasie wojny trzynastoletniej przejściowo znajdował się w rękach polskich. W latach 1461-1502 był własnością rady miejskiej Torunia. Spłacony i przejęty przez Zygmunta Starego w latach 1508–1772 funkcjonował jako siedziba polskich starostów królewskich. W 2 połowie XVI wieku przebudowany został w stylu renesansowym przez kasztelana chełmińskiego Jerzego Konopackiego. Zniszczeniu uległ w czasie wojen szwedzkich w XVII wieku i nie został już odbudowany. Po 1772 r. został częściowo rozebrany na mocy decyzji władz pruskich. W 1859 r. rozpoczęto prace zabezpieczające i rekonstrukcyjne, które kontynuowano później jeszcze kilka razy mniej więcej co 20 lat. Uszkodzonym w czasie wojny zamkiem nikt się nie interesował aż do roku 1970 r.




W 1975 r. zakończono remont i restaurację murów zamkowych. Ruinę odgruzowano, część odbudowano, podwyższono m.in. zachowane skrzydło północne o ganki strzelnicze i położono dach. W latach 2001-2002 przeprowadzono remont krenelaża na wieży oraz przystosowano ruinę do celów turystycznych.

Wstęp na zamek kosztuje jedyne 3 zł.

Dla nas było to szczególnie dobrze wydane łącznie 6 zł, bo w zamian otrzymaliśmy 6 kuponów wymiennych na specjały przygotowane przez koła gospodyń wiejskich powiatu świeckiego .
Niechcący trafił nam się bardzo imprezowy weekend . Na zamku odbywał się właśnie Dzień Bałabuna, czyli Kociewskie Święto Ziemniaka.
1 kupon – 1 porcja, było swojsko i pysznie. Kuponów oczywiście dokupiliśmy . Nie dość, że rozwiązała się kwestia obiadu to jeszcze wracaliśmy do domu z kilkoma kawałkami domowego ciasta pachnącymi z tylnego siedzenia.


Przed odjazdem zajrzeliśmy jeszcze do „nowego” Świecia na tamtejszy rynek.















CDN

to lepsze niż przewodnik Pascala...:p
długo się przygotowywaliście do zwiedzania?:)
p.s. zdjęcie z "rozmazanym" zamkiem i kwiatami na pierwszym planie MEGA:)

marze_na napisał(a):W latach 2001-2002 przeprowadzono remont krenelaża na wieży oraz przystosowano ruinę do celów turystycznych.

Pięknie teraz wygląda ten zamek. Jak byłem tam w roku 2000, to połazić po ruinach można było (oczywiście bez biletów), ale wyglądało to zdecydowanie gorzej.

To już ostatni odcinek tej świetnej relacji
A może jakieś jeszcze podsumowanie/postscriptum (koniecznie ze zdjęciami) wstawisz