Pomorze Gdańskie, IX 2025 (Kwidzyn)

dangol napisał(a):

te kiero napisał(a): Do tej pory wiedziałem tyle, że to miasto trolejbusów.

Tramwajów, a nie trolejbusów , kilka tramwajowych fotek pokazał Trajgul. Grudziądz to najmniejsze polskie miasto z własną linią tramwajową .

Chyba mało kawy z rana było, ale też na prąd
Kiedyś trzeba będzie zajrzeć do Grudziądza.

megidh napisał(a): Nic dziwnego, skoro ta ulica jest bardzo przyjemna.

Cała stara część miasta jest fajna, zwłaszcza jak nie ma tłumu turystów . Latem zapewne jest ich wielu, pewnie więc odbiór jest wówczas mniej przyjemny.

te kiero napisał(a):
Kiedyś trzeba będzie zajrzeć do Grudziądza.

Koniecznie, nawet tylko przejazdem, bez nocowania. To, co ciekawe, jest na niewielkim terenie, więc dużo czasu na zwiedzanie nie potrzeba. Chyba, że chce się wejść też do jakiegoś muzeum , to wtedy więcej. No i twierdza Grudziądz... Nie byliśmy, z tego z słyszeliśmy od miejscowych, do części cytadeli możliwe jest tylko jedno wejście w sobotę w sezonie letnim (no ale nam i tak na tej wycieczce nie zależało na zwiedzeniu twierdzy).

Zaglądnęliśmy do parafialnej bazyliki św. Mikołaja. Co prawda, ze względu na trwające msze święte, do zwiedzenia wnętrza kościoła nie doszło, a z powodu dość już późnej pory nawet nie próbowaliśmy dociekać, czy wejście na kościelną wieżę jest możliwe.



Kościół św. Mikołaja należy prawdopodobnie do najstarszych kościołów ziemi chełmińskiej. Świątynia pełni rolę sanktuarium maryjnego związanego z kultem obrazu Matki Bożej Łaskawej.



Budowę obecnego kościoła rozpoczęto prawdopodobnie w 1286 roku, prezbiterium przypuszczalnie ukończono około 1310 r., natomiast wznoszenie korpusu nawowego rozpoczęto po pożarze miasta w 1341 r. Korpus nawowy i wieżę ukończono w drugiej połowie XIV wieku. Zapewne w XV w. nawę główną podwyższono do obecnej wysokości i zasklepiono. Od połowy XVI w. do 1598 r. i ponownie podczas potopu szwedzkiego (1656-1659) kościół był ewangelicki. W 1612 r. spłonęła wieża, którą wkrótce odbudowano, przebudowując szczyty zachodnie. W ciągu XVII w. był kilkakrotnie przebudowywany, co przyczyniło się do częściowej zmiany jego pierwotnego wyglądu . Od północy dobudowano 3 kaplice boczne, od południa kruchtę. W 1728 roku fara została gruntownie odnowiona, a wnętrze uzyskało w barokowy charakter. W 1738 r. wieża kościelna otrzymała wysoki ażurowy barokowy hełm, który w latach 1796 - 1804 zastąpiono klasycyzującym, a w wieżę wmurowano figurki z glazurowej terakoty. W końcu XVIII w. zburzono kaplice boczne. W 1896 r. miała miejsce gruntowna renowacja fary w duchu neogotyckim, wnętrze otrzymało nowe polichromie i witraże. Podczas działań wojennych w 1945 r. kościół poniósł ciężkie straty: runęła górna część wieży, dachy, spłonęła większa część wystroju. Odbudowa miała miejsce w latach 1946-1950. Po 2000 r. przeprowadzono gruntowne zewnętrzne i wewnętrzne prace restauratorskie.





A to kilka zdjęć z zaglądania do kościelnego wnętrza od drzwi.

Uznaliśmy, że najwyższa pora, aby się troszkę napiwnić, w tym celu udaliśmy się na pobliski Rynek.
Po jego środku stoi pomnik Żołnierza Polskiego odsłonięty 11 października 1986 r. Wcześniej w tym miejscu stał Pomnik Niepodległości, ale został zniszczony przez hitlerowców w 1939 r.





Otoczenie rynku do XVI wieku stanowiły drewniane kamieniczki, najczęściej konstrukcji szkieletowej. Niszczone pożarami i przebudowywane nie przetrwały do dzisiejszych czasów… Do połowy XIX wieku dominowała w mieście jednopiętrowa zabudowa, potem budynki podwyższano, zmieniając często kształt i układ dachów. Po zniszczeniach wojennych w 1945 r., kiedy ani jedna kamieniczka nie pozostała nienaruszona, odbudowano je nadając wygląd barokowy z reprezentacyjnymi szczytami. W 2010 roku Rynek przeszedł gruntowną rewitalizację.





Przy Rynku stoi ławeczka Mikołaja Kopernika. Pomnik przedstawia postać Kopernika, który w jednej ręce trzyma sakiewkę z pieniędzmi, a w drugiej – księgę. Pomnik został odsłonięty 11 listopada 2015 r.





Wspomniałam już wcześniej o bytności Kopernika w 1522 roku w Sejmie Stanów Pruskich w Grudziądzu. W tym miejscu wypadałoby dodać, iż wówczas ogłosił traktat o monecie, który przyczynił się do pierwszej w Europie reformy finansów publicznych - reformy monetarnej. Niebawem idea Kopernika została rozwinięta przez angielskiego kupca i finansistę - znana jest jako prawo Kopernika - Greshama, gorszy pieniądz wypiera lepszy.

W Grudziądzu tramwaje kursują nieprzerwanie od 1896 roku, a ich trasa wiedzie przez Rynek. Ze względu na ciasne uliczki Starego Miasta, w tym właśnie miejscu znajduje się jedyna w Grudziądzu mijanka.

Na piwko przysiedliśmy w ogródku Browaru Grudziądz.



Tutejsze piwo bardzo nam smakowało (próbowaliśmy kilku), zdecydowaliśmy więc, że tu właśnie wrócimy na małą kolacyjkę.

Przed kolacją jeszcze krótki spacerek po mieście

Bardzo przyjemna wycieczka po dobrze znanych mi miejscach.

W moim przypadku z Grudziądzem było tak. Przez wiele lat przejeżdżałem przez to miasto co najmniej raz w tygodniu i zwyczajnie je ignorowałem.
Jakiś czas temu to się zmieniło i zwiedziliśmy miasto dwa raz w ciągu ostatniego roku. Raz na wiosnę, raz jesienią.

Grudziądz zrobił na nas bardzo pozytywne wrażenie, a dwa ulubione miejsca postoju to Fado Cafe oraz kafejka „Strawa i kawa”, z tarasu której pięknie widać Wisłę.

W okolicy Świecia także bywam często, bo lubię tam wędrować. Ciekawym miejscem są "Czarcie Góry" (Diabelce) i szlak, który rozciąga się między Świeciem a Sartowicami. Teren charakteryzują malownicze, strome zbocza nad Wisłą, z punktami widokowymi i ścieżkami czasem dość trudnymi, a swoją nazwę Diabelce zawdzięczają legendom o diabłach zamieszkujących te wzgórza.


Niedaleko Sartowic, mają swoje miejsce paralotniarze, którzy pięknie szybują na Doliną Wisły.

piotrf napisał(a):W sprawie widokówek - czasem kupujemy te bardziej urokliwe , ale nie wysyłamy ich - przyjeżdżają z nami do domu

Robimy tak samo, mamy ich całkiem sporo.

Ponieważ Pomorze Gdańskie to mój ulubiony region, będą Wam towarzyszył.

walp napisał(a): Grudziądz zrobił na nas bardzo pozytywne wrażenie, a dwa ulubione miejsca postoju to Fado Cafe oraz kafejka „Strawa i kawa”, z tarasu której pięknie widać Wisłę.

Z tarasu „Strawy i kawy” widok jest super , ale kawkę tam podano nam taką sobie. Ze względu na komplet odczuć , moją faworytką jest „Fado Cafe” .

walp napisał(a): Ponieważ Pomorze Gdańskie to mój ulubiony region, będą Wam towarzyszył.

Będzie nam miło .

Od ułana schodkami zeszliśmy nad Wisłę, aby spichrze zobaczyć porą wieczorową.











W relacji Marzeny zdjęcia spichlerzy ze światełkami w okienkach wyglądają pięknie, konicznie zaglądnijcie więc do Jej relacji ! Spichrze od strony Wisły to jak dla mnie najciekawsze miejsce w Grudziądzu.

Do centrum starego Grudziądza wróciliśmy przez Bramę Wodną.





A to już kolacyjna pasta ze szprotek, do tego były oczywiście kolejne rodzaje grudziądzkiego piwka .



Potem jeszcze jedna przechadzka po mieście…

Gdy zeszliśmy schodkami, hostel był już blisko. Godzina jednak stanowczo za młoda, aby już udać się na spoczynek .



Poszliśmy więc (chociaż tylko na krótko) w inną stronę, niż dotychczas poznana.



Tablica pamiątkowa i pomnik na skwerze przy ul. Wybickiego, pod murami grudziądzkiego więzienia...

Fontanna w parku na Górze Zamkowej, tu trochę czasu spędziliśmy















Takim przyjemnym akcentem zakończył się pierwszy dzień naszej jesiennej wyprawy w północną Polskę. W Grudziądzu został dla nas już tylko niedzielny poranek…

Hostel mieliśmy opuścić do godziny 10-tej, ale zrobiliśmy to ponad godzinę wcześniej .



Co prawda, gdybyśmy kupili sobie coś na śniadanie, moglibyśmy je zjeść tam, gdzie spaliśmy. Do dyspozycji była przecież dobrze wyposażona kuchnia (wspólna dla trzech pokoi, z których jeden zajmowaliśmy), jednak woleliśmy to zrobić na mieście. Tyle że, o tej niedzielnej porze, w centrum starego miasta jakoś nie bardzo było gdzie. Uznaliśmy więc, że ograniczymy się do kawki , a śniadanie zjemy gdzieś po drodze do Kwidzyna. Najpierw jednak ostatni spacer po miasteczku…





Plac Miłośników Astronomii to trójkątny placyk, na którym od 1972 roku stoi pomnik Mikołaja Kopernika. Popiersie astronoma wraz z granitowym postumentem ma ponad 6 metrów wysokości. Głowę Mikołaja Kopernika odlali z brązu Pracownicy Pomorskiej Odlewni i Emalierni (obecnie HV). Autorem pomnika jest grudziądzki artysta Henryk Rasmus.





Rynek z ogródkiem piwnym, w którym poprzedniego dnia dwukrotnie przysiedliśmy…

dangol napisał(a):W relacji Marzeny zdjęcia spichlerzy ze światełkami w okienkach wyglądają pięknie, konicznie zaglądnijcie więc do Jej relacji !

Twoje też są super.

dangol napisał(a):Spichrze od strony Wisły to jak dla mnie najciekawsze miejsce w Grudziądzu.

Sądząc po zdjęciach, to też mi się tak wydaje.

megidh napisał(a):

dangol napisał(a):Spichrze od strony Wisły to jak dla mnie najciekawsze miejsce w Grudziądzu.

Sądząc po zdjęciach, to też mi się tak wydaje.

Właśnie dla widoku na spichrze, warto do Grudziądza zaglądnąć. Jednakże przy okazji, po drodze w jakieś inne miejsca, gdyż cała doba przeznaczona na Grudziądz (a tym bardziej czas jeszcze dłuższy) to jak dla mnie zbyt wiele.

Kościół Ducha Świętego (obecnie parafialny, dawniej klasztorny benedyktynek)…



Wkrótce po krzyżackiej lokacji Grudziądza w 1291 roku w południowej części miasta (w pobliżu dawnej Bramy Toruńskiej) powstał przytułek – szpital Św. Ducha – z własną kaplicą. W XVI wieku kościół stał się świątynią ewangelicką, katolicy odzyskali go w 1598 roku, ale w latach 1608-1618 nadal odbywały się tu nabożeństwa protestanckie. W 1631 roku zabudowania szpitalno-kościelne objęły benedyktynki, które przybyły z Torunia. Wkrótce ufundowano klasztor, pierwszą przełożoną benedyktynek została siostra fundatorki, Dorota Knutówna. Oprócz wzniesienia zabudowań klasztornych, przebudowano w tym czasie kościół. Podczas potopu szwedzkiego w 1656 r. kościół spłonął i zakonnice na 3 lata przeniosły się do swoich wiejskich posiadłości. Po wojnie kościół odbudowano i powstały prowizoryczne zabudowania klasztorne. W latach 1728–1731 wzniesiono bardziej okazałe gmachy. W latach 1749–1750 wzniesiono ozdobną furtę klasztorną, zwaną dziś Pałacem Opatek, powstał też , dom kapelanów oraz zbudowano krużganki łączące poszczególne budynki Do furty od strony dziedzińca po 1766 r. dobudowano rezydencję ksieni benedyktynek. Cały zespół od strony miasta otoczono murem z figurami świętych. Klasztor został skasowany przez władze pruskie w 1810 r., ale mniszki pozostały w nim aż do 1836 r. W międzyczasie, w 1823 r. kościół Św. Ducha przekształcono w ewangelicką świątynię garnizonową. W kolejnych latach rozebrano wieżę, dom kapelanów, krużganki i mur wokół zabudowań. Od 1834 r. mieściło się tu seminarium nauczycielskie, ze szkołą i mieszkaniami nauczycieli. Po zbudowaniu nowego kościoła garnizonowego w 1900 r. kościół przeznaczono dla żołnierzy-katolików. Po powrocie Grudziądza do Polski w 1920 r. kościół służył katolikom niemieckim i młodzieży gimnazjalnej, a w 1928 r. po renowacji stał się filialną świątynią fary. Podczas walk w 1945 r. wszystkie zabudowania spłonęły, pozostały tylko uszkodzone mury. Pałac Opatek odbudowano jeszcze w latach 40.XX (choć bez tylnego skrzydła mieszkalnego) z przeznaczeniem na szkołę muzyczną. Odbudowę budynków klasztornych zakończono w 1954 r., stały się siedzibą Muzeum w Grudziądzu, które z czasem przejęło również Pałac Opatek i sąsiednie spichrze. Kościół odbudowano w 1959 r., od 1980 r. jest świątynią parafialną.
Obok kościoła św. Ducha, od ul. Klasztornej wznosi się piętrowy Pałac Opatek z sienią wjazdową na teren dawnych zabudowań klasztornych. Kompleks właściwego klasztoru składa się z dwóch budynków na zachód od kościoła, jednego w przedłużeniu jego osi wzdłuż ul. Wodnej, drugiego wzniesionego na krawędzi wiślanej skarpy (i na linii średniowiecznych murów obronnych), o rzucie zbliżonym do załamanej litery L.