Pomorze Gdańskie, IX 2025 (Kwidzyn)

Trajgul napisał(a):Jakby się dobrze przyjrzeć, to tam daleko w oddali, ustrzeliłaś miejsce, z którego piszę te słowa

Przez grzeczność nie zapytam gdzie

Swoją drogą jestem zauroczony tym miastem , jego wkładem w ceglany polski szlak ceglanej zabudowy ( Spichrze w Grudziądzu , chociaż mnie lepiej brzmi Spichlerze w Grudziądzu ) i wspaniałości w postaci ulicy Mikołaja Reja z kawiarnią , w której można było porozmawiać na różne tematy , degustując ciekawe smakowo piwa , w pięknych okolicznościach przyrody








Pozdrawiam
Piotr

Oczywiście, że spichrze
A ta kawiarnia to Fado Cafe, w której odbywa się coroczny festiwal, związany z kulturą portugalską. Luźnym nawiązaniem do Portugalii, a bardziej do Lizbony są również wąskie uliczki, przez które przejeżdża tramwaj, przypominając odrobinę stolicę tego kraju.

Fado Cafe ominąć nie można , to najpiękniej położona grudziądzka kafejka. Piwo grudziądzkie oczywiście też trzeba koniecznie wypić, aczkolwiek my w tym celu wybraliśmy ogródek w rynku należący do browaru, tuż przy przystanku tramwajowym . Oba miejsca pojawią się w kolejnych odcinkach relacji, a na razie wieża Klimek i nieco mniej smaczna kawka tuż pod zamkiem.

Zrekonstruowana wieża Klimek jest bezpłatnie udostępniona do zwiedzania. Na taras wiedzie blisko 200 krętych schodów.





Tego popołudnia, po deszczu, widoki co prawda nie były rewelacyjne, ale jak nie wejść na wieżę, skoro to początek urlopu i nogi jeszcze nie bolą?

Historycy uważają, że nazwa Klimek powstała od słowa klinik albo klinek (tak nazwano wieżę w opisie lustracyjnym z roku 1739). Z klinka zapewne zrobił się „Klimek”. Pierwotna wysokość wieży to 30 m, średnica 8,9 m, wejście umieszczono 14 m nad poziomem dziedzińca. Na ścianach zewnętrznych miała dekorację z glazurowanych cegieł, w formie naprzemiennie pasów z cegieł naturalnych i szkliwionych na zielono. Była to wyjątkowa forma zdobienia na terenie państwa krzyżackiego. Wieża jako jedyna przetrwała rozbiórkę zamku, którą rozpoczęto na rozkaz króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Legenda głosi, że wieża ocalała, bo takie było życzenie zauroczonej Klimkiem królowej pruskiej Luizy. Historycy twierdzą jednak, że prawdziwą przyczyną odstąpienia od rozbiórki wieży była jej solidna konstrukcja, która sprawiała, że demontaż cegieł był po prostu nieopłacalny. W 1807 roku wieża została uszkodzona, prawdopodobnie przez wojska francuskie. Wtedy to rozebrano jej górną część, od tej pory miała ok. 20 m. 5 marca 1945, dzień przed wkroczeniem wojsk radzieckich, Klimka wysadzili w powietrze wycofujący się hitlerowcy. W 1956 r. nad ruinami wieży usypano kopiec, a na jego szczycie ustawiono posąg Światowida. Kopiec rozkopano wiosną 2006, aby przygotować teren do prac archeologicznych. W 2014 zbudowano nową wieżę widokową o wysokości 23,5 m, której charakterystycznym elementem zdobniczym są (jak było na starej wieży), pasy glazurowanej ciemnozielonej cegły.

Widoki z wieży na miasto i dolinę Wisły…









Przy dobrej pogodzie widać ponoć budynki Chełmna, Świecia i Nowego nad Wisłą.

A to studnia zamkowa na dziedzińcu, mająca obecnie głębokość nieznacznie ponad 20 m. Pierwotnie miała formę czworoboczną, z zadaszeniem krytym dachówką, a głębokość sięgała 50 m.



Przed opuszczeniem Góry Zamkowej przysiedliśmy na kawkę na tarasie kafejki „Strawa i kawa”.



Kawka co prawda nie była powalająca, ale miejsce spoko. Zaraz potem czekało nas zejście schodami na nadwiślańskie błonia…

Do Grudziądza wracam do jakiś czas jako, że nie mam tak daleko, a to miasto warte mszy
Bardzo ładnie pokazałaś póki co "górny" kawałek tego miasta

Tony, teraz będzie głównie "dolny" kawałek"

Spacerując nad Wisłą, mamy świetny widok na zespół grudziądzkich spichrzy (czy jak kto woli, spichlerzy ). Widać też Górę Zamkową, na której niedawno byliśmy.



Już w XIV wieku Grudziądz, mając kilkanaście spichrzy, pośredniczył w transakcjach zbożowych pomiędzy Ziemią Chełmińską a Gdańskiem. W XVI wieku Grudziądz stał się centrum obrotu zbożem dla Ziemi Chełmińskiej i Lubawskiej, wówczas wzniesiono kompleks ogromnych murowanych spichlerzy, szczelnie zapełniających skarpę wiślaną, na której stało miasto.







Spichrze przylegają do siebie ścianami bocznymi, mają po kilka kondygnacji, tworzą ciąg ponad 300 m długości…







Prawdopodobnie już w dawniejszych czasach, podobnie jak na XVIII-wiecznych rycinach, z nabrzeżem były połączone drewnianymi rynnami spadowymi, przez które zsypywano zboże bezpośrednio na łodzie i statki.

Podczas odbijania Grudziądza z rąk szwedzkich w 1659 roku większość spichrzów spłonęła, ocalało 6. Odbudowa trwała do XVIII wieku, dawne szersze parcele podzielono na węższe, co pozwoliło na zwiększenie liczby budynków do około 30. Pięć budynków spłonęło w 1903 r., niektóre dostosowano do potrzeb mieszkalnych, wybijając duże okna i montując na elewacjach balkony. W 1909 r. na wysokości ul. Ratuszowej zbudowano monumentalne schody.
Podczas walk o Grudziądz w 1945 roku spichrze odniosły poważne zniszczenia, odbudowa trwała w latach 1946-1966. Obecnie niektóre nadal pełnią funkcje magazynowe, częściowo mieszkalne, parę służy po adaptacji potrzebom muzealnym.

Komunikację miasta z portem zapewniała obronna Brama Wodna. Zanim przez nią przeszliśmy, zatrzymaliśmy się na moment na Skwerze Andrzeja Wajdy.





Grześka zainteresowała oczywiście mała elektrownia wodna Trynka oraz Kanał Trynki.





Kanał został zbudowany w XVI wieku i dostarczał wodę na potrzeby miasta, a także stanowił odbiornik ścieków. Prawdopodobnie projektantem kanału był Mikołaj Kopernik, który w 1522 roku przebywał w Grudziądzu na Sejmiku Generalnym Prus Królewskich. Kanał otwarto w 1552 roku podczas pobytu w mieście króla Zygmunta Augusta.
Na skwerze uwagę zwraca pomnik Flisaka, zdobiący fontannę.







Ciekawe są też tablice z różnych miast z napisem „Ulica Grudziądzka”…

A to już Brama Wodna łącząca mury miejskie z zespołem spichrzy.





Została zbudowana na początku XIV wieku, aby umożliwić przejście od portu w kierunku miasta i zamku. Była zamykana na noc drewnianą okutą żelazem broną, dzisiejsza krata to jedynie element ozdobny.





Brama została zniszczona w pożarze w 1659 roku, po odbudowie jej elewacja od strony miasta straciła swój obronny charakter i gotycki wygląd. Ponowne zniszczenie bramy nastąpiło w 1945 roku, a odbudowa w latach 1953-1955. To jedyna brama miejska Grudziądza, jaka się zachowała…

Jesteśmy na ulicy Spichrzowej, od tej strony spichrze nie są już tak monumentalne, jak od strony wiślanej skarpy.



Spichrze o nr 9 i 11 (pierwsze od Bramy Wodnej) uznawane są za najstarsze. Przypuszcza się, że powstały w miejscu dawnego spichlerza kupca Bornwalda (powstał w latach 1346-1351), obecnie zajmowane są przez Muzeum Miejskie (mieści się ono także w spichrzach nr 13,15,17…). Pod nr 33-35 mieści się Muzeum Handlu Wiślanego.

Spacer Spichrzową jest przyjemny









Pomnik Ułana z Dziewczyną u zbiegu Spichrzowej z Ratuszową…





Pomnik wykonany jest z brązu, został odsłonięty w 2008 roku na cześć działalności przedwojennego Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Na pomniku wyryte są słowa "Bo serce ułana, gdy położysz je na dłoń: Na pierwszym miejscu panna, przed panną tylko... koń"

Graudenzer zawsze intryguje po drodze nad morze, choć pierwsze z autostrady ujawnia się chyba blokowisko. Teraz już jestem przekonany do odwiedzin. Do tej pory wiedziałem tyle, że to miasto trolejbusów.

te kiero napisał(a): Do tej pory wiedziałem tyle, że to miasto trolejbusów.

Tramwajów, a nie trolejbusów , kilka tramwajowych fotek pokazał Trajgul. Grudziądz to najmniejsze polskie miasto z własną linią tramwajową .

Dawne kolegium jezuickie przy ul. Ratuszowej, obecnie urząd miejski.





Jezuici zostali sprowadzeni do Grudziądza w 1622 roku. Budowę zespołu jezuickiego rozpoczęto w 1647 roku, prace przerwano w latach potopu szwedzkiego 1655-1659 (wtedy jezuici zostali wygnani z miasta). Do roku 1684 powstał gmach główny, a skrzydło boczne w latach 1722-1725. Jezuici utworzyli pierwszą szkołę średnią w mieście, którą w 1781 roku władze pruskie przekształciły gimnazjum, a w 1816 roku w seminarium nauczycielskie. Magistrat mieści się tam od 1897 roku, wtedy bowiem zarząd miasta odkupił budynek.
W skład zespołu pojezuickiego wchodzi też kościół św. Franciszka Ksawerego, jego budowa została ukończona w 1723 roku. Kościół służył potrzebom seminarium, następnie był filialnym fary. W 1935 roku. ponownie objęli go jezuici, którzy zostali wymordowani przez hitlerowców 5 października 1939 r. Podczas walk o miasto w 1945 r. spłonął dach kościoła i zniszczeniu uległy organy. Od 1949 r. administrację sprawują Księża Marianie, ponadto od 1993 r. korzysta z niego parafia wojskowa św. Stanisława Kostki.

Fotki kościoła z z późniejszej części spaceru…





We wnętrzu nie byliśmy.

dangol napisał(a):Spacer Spichrzową jest przyjemny

Nic dziwnego, skoro ta ulica jest bardzo przyjemna.