Małe i duże po Polsce podróże - Na Wschód-odsłona 2 :)

Kolegiata św. Marcina poddawana była zabiegom konserwatorskim .



Bryła świetnie się prezentuje z zewnątrz.

















Okazało się, że kościół jest zamknięty , musiało nam wystarczyć obejście go naokoło.









Tylko tutaj można było wejść do przedsionka.





Dalej było zamknięte, ale zwróciliśmy uwagę na niesamowicie wydeptany przez wieki kamienny próg .



Wszystkiego w temacie można się dowiedzieć z eleganckich tablic .

Na podziemia nie mieliśmy ani czasu ani ochoty, ale po Rynku się przespacerowaliśmy .













Ratusz w Opatowie.



Niedługo trwała nasza wizyta w mieście, po którym spodziewałem się prawdę mówiąc czegoś więcej. Ale zaliczyliśmy, możemy jechać dalej....

c.d.n.

Wielokrotnie przez Opatów przejeżdżaliśmy, ale się na dłużej nie zatrzymywaliśmy, raz tylko na obiad.
Ciekaw jestem tych podziemi opatowskich. Kolegiatę tak z zewnątrz, jak i wewnątrz, już znam dzięki Twojej relacji oraz relacji marze_ny .

Nefer napisał(a):Ciekaw jestem tych podziemi opatowskich.

Ja też. Gdybym wiedziała, że Kurozwęki to taka lipa , to byśmy zostali dłużej w Opatowie i zajrzeli do piwnic.

marze_na napisał(a):

Nefer napisał(a):Ciekaw jestem tych podziemi opatowskich.

Ja też. Gdybym wiedziała, że Kurozwęki to taka lipa , to byśmy zostali dłużej w Opatowie i zajrzeli do piwnic.

No to trzeba będzie jeszcze przy jakiejś okazji zahaczyć o Opatów
Myśmy skusili się na kredowe w Chełmie bo uznałem że może będą jakieś bardziej wyjątkowe.
Może gdybym wiedział że można, weszlibyśmy też w Lublinie.
Ale ogólnie, nie jest to jak dla nas jakaś super wyjątkowa atrakcja turystyczna .

25 lipca, poniedziałek c.d.

Z Opatowa ruszyliśmy prosto na zachód, ale nie prosto do Kielc , w Łagowie bowiem odbiliśmy na północ by znaleźć się bliżej Gór Świętokrzyskich . Robiąc wstępne plany tego wyjazdu także i one zostały w nich ujęte, ale bardziej tak na wszelki wypadek, gdybyśmy przypadkiem mieli za dużo czasu . Czasu zostało już bardzo mało, także nie było mowy o wspólnym zdobywaniu Łysicy (może innym razem) na którą udało mi się kiedyś w pocie czoła wdrapać . Będąc tu kilkanaście lat wcześniej zaliczyłem także klasztor na Świętym Krzyżu zapamiętując go jako miejsce warte zobaczenia, dlatego teraz chciałem go pokazać Małgosi.

Nie wiem jak to się stało, że wówczas udało mi się podjechać autem pod sam klasztor. Czy może była niedziela i wówczas zakaz nie obowiązywał, czy w ogóle go jeszcze nie było , tego nie pamiętam, w każdym razie okazało się, że ten punkt programu będziemy musieli odpuścić. Na granicy lasu, będącej zdaje się też granicą Parku Narodowego zastaliśmy bowiem wspomniany zakaz i szlaban. Iść pieszo nie zamierzaliśmy, to za daleko, korzystać z konnych zaprzęgów również (jest taka możliwość) – aż tak zdeterminowali nie byliśmy. Klasztor został na ewentualny następny raz , może wtedy spróbujemy dostać się do niego pieszo z Nowej Słupii (jest bliżej).

Wracając do głównej szosy do Kielc nagle usłyszeliśmy w samochodzie dziwny dźwięk dochodzący….skądś , jakby z silnika, albo może gdzieś spod spodu auta. Silnik stał się głośniejszy, dudniący, bacznie nasłuchiwałem czy może wróci to do normy, mijał kilometr za kilometrem ale nic się nie zmieniło, jeśli już to na gorsze . Przyznam, że bardzo nam to popsuło humory , już widzieliśmy oczyma wyobraźni Lunę na lawecie a siebie z wyrzutami sumienia że tak szybko i bez głębszego rozważenia złapaliśmy się na używanego wraka do którego trzeba będzie teraz dołożyć masę kasy na remont. Podejrzewaliśmy (naczytawszy się przez lata o wrażliwości diesli na gorsze paliwo) że może ostatnie tankowanie było jakieś pechowe i zaszkodziło silnikowi, w związku z czym zatrzymałem się na pierwszej markowej stacji by je uzupełnić. Nie pomogło , na domiar złego popsuła się pogoda, niebo zupełnie się już zaciągnęło chmurami co spotęgowało nastrój melancholii i beznadziei .

Na szczęście, choć auto wydawało podejrzane dźwięki, nadal dzielnie połykało kilometry. Minęliśmy Kielce (nie były w planie) by skierować się dwupasmówką ku Krakowowi. Nasz bardzo charakterystyczny cel widać było już z daleka.



To oczywiście zamek w Chęcinach. Po zjeździe z głównej w kierunku miasteczka prezentuje się jeszcze okazalej.



Również i to miejsce odwiedziłem kilkanaście lat temu i zapamiętałem jako bardzo atrakcyjne. Dlatego właśnie się tutaj znaleźliśmy na (prawie) zakończenie tej podróży.

Zamek w Chęcinach swoją historią sięga prawdopodobnie połowy XIII wieku, z pewnością istniał już w początku wieku XIV kiedy stał się jedną z siedzib króla Władysława Łokietka. Po jego śmierci zamek przejął Kazimierz Wielki który dokonał jego rozbudowy oraz fortyfikacji, dzięki której pozostawał niezdobyty przez dwa i pół wieku. Wówczas w wieku XVI forteca podupadła by ostatecznie zostać zupełnie spaloną i zniszczoną przez Szwedów. Ostatni mieszkańcy opuścili zabudowania na początku XVIII wieku i odtąd pozostawiona sobie ruina służyła jako magazyn materiałów budowlanych dla okolicznej ludności. Dopiero pod koniec XIX wieku podjęto pierwsze prace zabezpieczające, a po II wojnie odbudowano wieże. W ostatnich latach prace rewitalizacyjne jeszcze bardziej zaadaptowały ruinę do ruchu turystycznego.

Przejechawszy przez niewielkie Chęciny (nie mieliśmy czasu by choć przez chwilę pospacerować po miasteczku, a szkoda bo może i warto) podjeżdża się stromą uliczką na parking (bezpłatny) u podnóża zamku. Całkiem pusto nie jest, ale tłumu aut też nie ma, w końcu choć wakacje to dziś jest jednak dzień powszedni.

Zanim udaliśmy się na zamek zjedliśmy drugie śniadanie, poprzyglądałem się też silnikowi nie zauważając niczego szczególnego w wyglądzie zewnętrznym. Mała pociecha…póki co żadnej koncepcji co się mogło mu stać nie odkryłem … ale uprzedzając fakty napiszę już teraz (dla rozładowania smętnej, acz cokolwiek napiętej atmosfery w jakiej wówczas byliśmy) że to nie silnik niedomagał, a układ wydechowy , na co wpadłem już na drugi dzień zaglądając pod spód auta. Ewidentnie naderwana rura pomiędzy pierwszym a drugim tłumikiem zwisała nie tak jak powinna, toteż kolejnego dnia udałem się do wyszukanego w sieci warsztatu zajmującego się tłumikami. Pan tłumikarz, starszy człowiek zdiagnozował że rura jest zupełnie przerdzewiała na wylot , za to oba tłumiki (oryginalne) jeszcze pociągną i to długo, są w bardzo dobrym stanie. Za dorobienie i wspawanie rury zapłaciłem około 200 zł i z czystym sercem mogę polecić tego świetnego, starej daty fachowca będącym w tłumikowej potrzebie chętnym z Wrocławia i okolic . Na marginesie dodam, że w tym warsztacie parę tygodni później pospawano mi także kosiarkę .

Wróćmy do Chęcin . Z parkingu na zamek można się dostać dwiema ścieżkami docierającymi do niego od wschodu i zachodu, z obu stron znajdują się kasy. Wybraliśmy dłuższą ścieżkę od wschodu.











Od północy najbliżej zamkowej skały znajdują się Chęciny.





Kościół św. Bartłomieja





Zabudowa miasteczka poza Rynkiem raczej nie jest powalająca .









Niby tłumów nie ma, ale żeby zrobić to zdjęcie „bezludziowo” wyczekiwaliśmy chyba z 10-15 minut .

Po wejściu można zapoznać się z odrobiną historii .



Rzut oka do Skarbca, podobno udostępnionego w ostatnich latach.





Bardziej niż w dół wolimy jednak spoglądać w górę….choćby wypatrując pierwszych oznak deszczu – ale nie było go na szczęście.



Może spróbujemy rozgonić te chmurzyska



Lepiej nie, znając moje oko, jeszcze trafiłbym w tę odnowioną wieżę .



Spoglądamy przez okienko



Widoki nie są złe ale ewidentnie brak im słońca.

Zamkowe dziedzińce zostały przystosowane do tego by przyciągać turystów a także by organizować tu jakieś imprezy, festyny.















Obecnie można wspiąć się na dwie skrajne z trzech zamkowych wież.



Zaraz tam pójdziemy .



Nawet lawenda rośnie… ciekawe czy o jej nasadzeniu zdecydowały wzmianki historyczne .





Inne roślinki też są

No to idziemy na wieżę.











Bezpośrednio w dół spojrzeć się nie da, mury są grube a platforma widokowa zabezpieczona kratą. Ale poza wieżami widać rynek w Chęcinach.







I klasztor franciszkanów



Znów na dole.

Wspinamy się na drugą wieżę.





Stąd widoki są rozleglejsze, jest tu też więcej chętnych by je podziwiać.





Parking



W kierunku Kielc



Kościół św. Bartłomieja.



Chęciny.





Wystarczy, wracamy do auta. Postanowiliśmy przejść ścieżeczką pod zamkowymi murami by wrócić inną drogą. Nie jest to tak zupełnie banalne, trzeba uważać na stromej skarpie .



Zamek od strony zachodniej.





Schodząc spotkaliśmy takiego kolorowego stwora .







Zamek z parkingu.



Fajne miejsce, sądzę, że warto też zajrzeć do samego miasteczka, szkoda że nie bardzo mieliśmy czas i trochę niewyjściowe nastroje, a także że nie bardzo nam dopisała pogoda. Trudno, ważne, że kolejne miejsce udało się zobaczyć .

c.d.n.

Komercja wewnątrz zamku mnie zaskoczyła
Jeszcze końcem lat 80tych i początkiem 90-tych tam "straszyło" i okolica wyglądała zniechęcająco (jadą do Dziadków do Lublina zawsze spoglądałam w tym kierunku, to taki odmierzacz trasy). Później trochę się w ruiny zaangażowano i odwiedziłam je jakoś w II połowie lat 90-tych. Była wieża (bez możliwości weśscia), mury, kamienie i tyle.... Parking bezpłatny jakby w lesie także... i tyle. A dziś ścieżki, zagrody dla koni, view point.... Polska się zmienia.... wszędzie....

Jakoś ostatnio, chyba w 2015 roku, prowadzono prace renowacyjne na zamku i z tego względu przez jakiś czas zamek był niedostępny dla zwiedzających. Po ponownym otwarciu podwojów jest zdecydowanie bardziej komercyjnie niż wcześniej.
A co do samych Chęcin, to całkiem przyjemne miasteczko jest i - co ważne - ma dużo bezpłatnych miejsc parkingowych, nie tylko na samym rynku, ale np. także pod kościołem św. Bartłomieja. My właśnie tam parkowaliśmy podczas naszej ubiegłorocznej, sierpniowej wizyty.

piekara114 napisał(a):Komercja wewnątrz zamku mnie zaskoczyła

View point to mnie akurat cieszy, ale ten plastikowy koń na dziedzińcu ...

piekara114 napisał(a):Komercja wewnątrz zamku mnie zaskoczyła
Jeszcze końcem lat 80tych i początkiem 90-tych tam "straszyło" i okolica wyglądała zniechęcająco (jadą do Dziadków do Lublina zawsze spoglądałam w tym kierunku, to taki odmierzacz trasy). Później trochę się w ruiny zaangażowano i odwiedziłam je jakoś w II połowie lat 90-tych. Była wieża (bez możliwości weśscia), mury, kamienie i tyle.... Parking bezpłatny jakby w lesie także... i tyle. A dziś ścieżki, zagrody dla koni, view point.... Polska się zmienia.... wszędzie....

Nefer napisał(a):Jakoś ostatnio, chyba w 2015 roku, prowadzono prace renowacyjne na zamku i z tego względu przez jakiś czas zamek był niedostępny dla zwiedzających. Po ponownym otwarciu podwojów jest zdecydowanie bardziej komercyjnie niż wcześniej.
A co do samych Chęcin, to całkiem przyjemne miasteczko jest i - co ważne - ma dużo bezpłatnych miejsc parkingowych, nie tylko na samym rynku, ale np. także pod kościołem św. Bartłomieja. My właśnie tam parkowaliśmy podczas naszej ubiegłorocznej, sierpniowej wizyty.

marze_na napisał(a):View point to mnie akurat cieszy, ale ten plastikowy koń na dziedzińcu ...

Mnie też trochę to zaskoczyło... choć takiego stanu z lat 80-tych nie widziałem. Ale teraz pojawiły się daszki, druga wieża na którą można wejść, lepszej jakości dojścia, wybrukowany wielki parking no i cała infrastruktura typu wspomniany przez Marzenę koń czy klatka. Gdzieś widziałem zdjęcia, chyba były wewnątrz wieży, na których widać było zamek w różnych okresach - jeszcze w XIX wieku, w międzywojniu, w latach 50-tych itd. Taka pozostawiona sobie ruina z wydeptanymi tylko ścieżkami z jednej strony jest fajna, ale z drugiej, jednak lepiej, że w jakiś sposób się ją zagospodarowuje a zwłaszcza zabezpiecza przed dalszym niszczeniem. Tu trochę z zagospodarowaniem przesadzili , a poza tym było coś jeszcze, czego na naszych zdjęciach akurat nie widać - panie z obsługi były ubrane w stroje "z epoki" , to chyba najbardziej nie trafia w nasze gusta. Pamiętam, będąc przed paroma laty na zamku w rumuńskim Rasnovie było podobnie, wtedy zetknęliśmy się z tym po raz pierwszy. Dla dzieci to może i jest atrakcja, ale przecież nie tylko one odwiedzają takie miejsca .

Zabytki typu zamek w Besiekierach czy w Bydlinie też mają swój urok , czasem wystarczy uprzątnąć teren wokół i cokolwiek zabezpieczyć mury by komuś cegłówka na głowę nie spadła i już jest fajnie. Ale gminy chcą zarabiać... i tego się już raczej nie zmieni, co nie znaczy że to jest coś złego - patrz zamek Smoleń. W Chęcinach przynajmniej nie ciągną kasy tak totalnie na wszystkim, jak wspomniane parkingi.