Andaluzja i Algarve - wakacje 2020

wiola2012 napisał(a):Dziękuję za odpowiedzi na moje meile i rozwianie moich obaw. Teraz wiem, że były bezpodstawne, ale tak to jest z „ pierwszakami”

Nie masz sobie czego zarzucać. Dostaję wiele maili z przeróżnymi pytaniami dotyczącymi najróżniejszych kierunków wyjazdów.
Cieszy mnie, jeżeli później mogę poczytać relację z miłych mojemu sercu rejonów.

Pozdrawiam,
Wojtek

wiola2012 napisał(a):

CROberto napisał(a):Będę czychał ,na każdy odcinek...

Mam nadzieję, że Cię nie zanudzę. Gdzie mi do Twojego pióra
Plaża ze zdjęcia jest w Nerji.

Bardzo się cieszę , że mój styl z ostatniej relacji Ci odpowiada
Czytam, z zainteresowaniem oczekuję, że te piękne miejsca - wkótce, w relacji się pojawią .
Plaża zapisana spodziewam się, że tych miejsc wynotuję więcej...

Na Hiszpanię własnym samochodem mojego drajwera jeszcze nie udało mi się namówić. Tym bardziej jestem bardzo zainteresowana Waszymi doświadczeniami.

niuniek napisał(a):Jadąc do Andaluzji jechałem na Clermont - Ferrand, autostrada A75 pod Montpellier kierunek Beziers była bezpłatna i przyoszczędziłem trochę...

Przyznam, że nie wiedziałam o tym. Jednakże ze względu na Avinion musieliśmy jechać A7.

Franz napisał(a): Dostaję wiele maili z przeróżnymi pytaniami dotyczącymi najróżniejszych kierunków wyjazdów.
Cieszy mnie, jeżeli później mogę poczytać relację z miłych mojemu sercu rejonów.
Pozdrawiam,
Wojtek

Zapraszam zatem do czytania

CROberto napisał(a):
Czytam, z zainteresowaniem oczekuję, że te piękne miejsca - wkótce, w relacji się pojawią .

Trochę mnie to pisanie wkręciło, ale nie wiedziałam, że to tak dużo pracy. Może dlatego, że początki. Przypominanie sobie, wspominanie, przeglądanie zdjęć sprawia mi ogromną frajdę, dlatego myślę, że niedługo się pojawią.

margaret-ka napisał(a):Na Hiszpanię własnym samochodem mojego drajwera jeszcze nie udało mi się namówić. Tym bardziej jestem bardzo zainteresowana Waszymi doświadczeniami.

Witam serdecznie.
Czytałam ostatnio Twoją relację z wrześniowej Grecji, Kithira też nie jest blisko.
Dla mojego męża, to czym dalej, tym lepiej. W czasach młodości, w latach 90 -ych pokonał samochodem drogę do Jordanii.

Odcinek 2
Lyon, 25 lipca 2020r.
Lyon to piękne miasto, nazywane francuską stolicą gastronomii, jedwabiu i marionetek. Położone nad Rodanem i Saoną, oferuje turystom wiele atrakcji. Oprócz uliczek z ekskluzywnymi sklepami, muzeów, klubów nocnych i tradycyjnych, lyońskich restauracji, znajduje się tam wzgórze Fourviere z królującą nad miastem Bazyliką Matki Bożej. Mając do dyspozycji tylko pół dnia w Lyonie, postanowiliśmy skupić się właśnie na tej części miasta.
Nocleg zamawiałam na Airbnb. Za 70 euro mieliśmy ładnie urządzony pokój z prywatną łazienką poza pokojem i bezpieczny parking. Cena obejmowała również śniadanie. Francoise to bardzo miła, starsza pani, mówi po angielsku tak wyraźnie, że nawet ja zrozumiałam. Okazało się, że była nauczycielką angielskiego.
Widać na mapce, że z mieszkania jest w odległości spaceru, do interesujących nas miejsc.

Nie marnujemy zbyt wiele czasu na odpoczynek, jedzonko, kąpiel itp. Bo przecież Lyon czeka. Idziemy w kierunku bazyliki Notre Dame de Fourvière , sporadycznie mijamy przechodniów, jest dość ciepło. Pierwszym punktem po drodze jest amfiteatr Théâtre Gallo Romain de Lyon. Strona oficjalna https://lugdunum.grandlyon.com/fr
Nie mieliśmy zamiaru zwiedzać muzeum, ale chcieliśmy zejść na dół, niestety wejście było zamknięte.


Którędy oni tam weszli? Nie wyglądają na turystów, bardziej jakieś zajęcia czy warsztaty.



I już jesteśmy obok Bazyliki. Naprzeciwko wejścia do niej znajduje się stacja kolejki Feniculaire de Lyon, którą można wjechać z placu Św. Jana Chrzciciela.
Bazylika prezentuje się wspaniale. Ażurowe, koronkowe dekoracje, biel ścian, zdobienia, rzeźby. Na samej górze kopuły znajduje się figura świętego Michała Archanioła, a na szczycie wieży połyskująca złotem figura Matki Bożej .




(dla zainteresowanych artykuł: https://www.niedziela.pl/artykul/87299/ ... -czuwa-nad )
W przewodniku czytamy: „Bazylika zbudowana została ufundowana z prywatnych funduszy i zbudowana została pod koniec XIX wieku na terenie, na którym w przeszłości znajdowało się rzymskie forum. Fourviere poświęcono Maryi Dziewicy, w podzięce za uratowanie miasta przed plagą czarnej śmierci. Znajdująca się na wzgórzu Fourviere, górująca nad miastem bazylika jest punktem orientacyjnym, oraz jednym z symboli miasta. W budynku świątyni znajduje się muzeum sztuki sakralnej, można także zwiedzić bazylikę z przewodnikiem.”
Wchodzimy do środka. Maseczki obowiązkowe i dezynfekcja rąk. Wstęp darmowy. Stajemy „grzecznie” w jednym miejscu, podziwiamy wnętrze. Dziękujemy Matce Bożej za szczęśliwą podróż.





Dalsze kroki kierujemy na taras widokowy, z którego podziwiać można panoramę Lyonu.



Żeby dotrzeć do katedry Św. Jana Chrzciciela możemy skorzystać z kolejki (ceny nie pamiętam, ale nie jest wysoka) lub zejść schodkami. My idziemy przez park des Hauteurs. Zejście nie jest męczące, można usiąść na ławeczce i odpocząć, jak na sobotnie popołudnie jest cicho i spokojnie.

Docieramy na plac przed katedrą. Tutaj turystów zdecydowanie więcej. Przysiadamy na murku i podziwiamy budynek z zewnątrz. Uwagę oprócz rozety przykuwa zegar astronomiczny z XIV w.


Delektujemy się chwilą, następnie wchodzimy do środka. Nie wiem jak to się stało i dlaczego, że nie mam żadnego zdjęcia. Może był zakaz
Kierujemy się w stronę mostu, chcemy przejść na drugą stronę Saony. Przechodzimy przez most Bonapartego.


Spacerkiem idziemy na Plac Bellecour. Wówczas mąż stwierdza, że ma już dość chodzenia, chce usiąść, wypić piwo i może byśmy wracali, bo jest zmęczony, a do mieszkania daleko.
Kierujemy się zatem niespiesznie przez mostek - kładkę Saint-Georges na „naszą” stronę rzeki i przysiadamy przy stoliczku, by ugasić pragnienie.

Wracamy na górę kolejką.
Jeszcze ostatni rzut oka na Bazylikę.
Miałam w planach udać się do dzielnicy Croix-Rousse - labiryntu skretnych przejść, uliczek, zadrzewionych placyków i domów, które niegdyś były warsztatami tkackimi. Chciałam udać się na wieczorny spacer po dzielnicy Confluence, na plac Terraux, niestety nie starczyło czasu. Czuję wielki niedosyt.

mysza73 napisał(a):Andaluzja i Algarve to moje iberyjskie marzenia
Jedno spełniłam , drugie cały czas czeka ...
Ale że samochodem pojechaliście ... szacun

Ostatnio przeczytałam, że nie wolno odkładać marzeń, trzeba odkładać na marzenia . Chociaż Ty o tym wiesz, podróżujecie aż za często
Cieszę się, że zajrzałaś do mojej relacji.

mysza73 napisał(a): Mam sporo odłożone w voucherach za zeszły rok i jak tylko będzie można to se je wykorzystam
Zacznę od Rzymu, ofkors

Ja muszę na Grecję chyba, bo mam z Aegeana. Rzym jest piękny, ale który to już Twój raz w Rzymie będzie?

mysza73 napisał(a):O trzech tygodniach urlopu to ja mogę zapomnieć

Takie mam przywileje , ale za to jestem skazana na wakacyjną drożyznę.

mysza73 napisał(a):Ale czy to ważne
Może to będzie 5 raz, a może 6 ... na pewno nie ostatni

Masz rację, jeżeli jakieś miejsce skradnie serce, to nieważne.

Bazylika bardzo ładna - też bym ją zwiedził muszę jednak przyznać, że najbardziej lubię gotyckie Katedry.

CROberto napisał(a):Bazylika bardzo ładna - też bym ją zwiedził muszę jednak przyznać, że najbardziej lubię gotyckie Katedry.

No chyba się Panowie zmówili , mój mąż też preferuje gotyckie.

Odcinek 3
26 lipca 2020r.
Kolejnym przystankiem w drodze na południe Hiszpanii miała być Barcelona. Jednakże ze względu na sytuację epidemiczną, Barcelonę zastąpiła Tarragona. W niedzielny poranek po śniadaniu u Francoise, podanym na porcelanowej zastawie , opuszczamy Lyon. Nawigacja pokazuje 730 km - 7 h.
Na chwilę zatrzymamy się w Avinion. Chcemy oprócz sławnego mostu zobaczyć Pałac Papieski. Jaka walka o władzę musiała się toczyć na najwyższych szczeblach kościelnych w Rzymie, że Klemens V przeniósł się do Francji
Budowę pałacu zapoczątkował w 1316 roku Jan XXII, kontynuowali tę pracę jego następcy, aż do 1370 roku, kiedy została ukończona. Jest to jedna z największych i najważniejszych średniowiecznych budowli gotyckich w Europie. Obok Pałacu rozlokowały się średniowieczne uliczki, domy, place i imponujący mur fortyfikacyjny.
Parkujemy tutaj, na parkingu podziemnym. Z parkingu wychodzimy wprost na plac przy Pałacu i rozpoczynamy spacerek.







Zauważyłam, że jeżeli jakieś miejsce szczególnie spodoba się mojemu mężowi, tak, że chciałby tu wrócić, to kupuje magnesik. Avinion zdało egzamin.






Po kawce, ruszamy dalej.
Przy francuskiej autostradzie jest dużo parkingów z bardzo dobrą infrastrukturą.


c.d. wkrótce

ciąg dalszy
Nie ma się co ociągać. Ruszamy dalej, Hiszpania czeka. Na trasie luźno, kilometrów ubywa, zmieniamy się za kierownicą. Oczywiście mój mąż najchętniej jechałby sam, ja jednak nie odpuszczam. Obydwoje lubimy samochody, zawsze obserwujemy mijane auta. Zauważyliśmy, że we Francji najwięcej jeździ marek francuskich. Najwięcej peugeotów. Zastawialiśmy się, że może mają preferencyjne kredyty, bądź zniżki w opłatach i w ten sposób wspierają własną produkcję.
Wreszcie przekraczamy granicę, smsik nie zdążył dojść, a droga zaczyna się korkować. Stop. Jakieś pachołki, samochody policyjne poustawiane w różne strony, tworzą wąskie gardło. Trochę się zdenerwowałam. Czy to jakaś obława, czy przez covid? Może nie wpuszczają, a my nic nie wiemy? Chwila niepewności, ale jednak nie, machają i pozwalają przejechać. Nie wiemy co to była za akcja?
To nasz pierwszy raz w Hiszpanii. Obserwujemy więc mijany krajobraz, reklamy, stacje, wioski. Staramy się zapamiętać pierwsze wrażenia, nazwać odczucia, tak mamy w każdym nowym miejscu i pewnie nie tylko my.
Około 18:00 docieramy do celu podróży. Mamy bardzo ładny apartament z podziemnym parkingiem. Planujemy jeszcze wyjść na spacerek, ale najpierw odpoczynek.
Moją uwagę przykuwa rewelacyjny jak dla mnie , zegar.

Kilka metrów od budynku znajduje się główny deptak, który prowadzi do samego ”balkonu” – punktu widokowego.

Tarragona jest czystym, zadbanym miastem. Uwagę zwraca ilość rond, ładnie zagospodarowanych , każde inaczej.



Castells, czyli wieże z ludzi, to niezwykła katalońska tradycja, która liczy ponad 200 lat.

Z Internetu: „Castellers to budowniczowie tych niezwykłych konstrukcji. Trenują oni w grupach zwanych colles. Castells osiągają wysokość około 10 metrów. Sukces całej konstrukcji w dużym stopniu zależy od starannie zbudowanej bazy (pinyi), którą może tworzyć nawet pół tysiąca osób, z czego każda para rąk ma równie ważne znaczenie! W jej centrum stają baixos – niscy i muskularni, noszący na swych ramionach pozostałe piętra. Na przedostatnim poziomie znajduję się aixecador, a na jego plecach przykuca enxaneta (zwykle jest nim najmłodszy uczestnik). Ten ostatni podnosi tylko na sekundę rękę w górę, po czym od razu rozpoczyna się rozbiórka wieży”.
Taras widokowy




Następnego dnia mieliśmy plażować na Platja de l'Arrabassada, podobały mi się zdjęcia z tej plaży. Niestety nie było gdzie zaparkować, nigdzie nawet płatnego miejsca. Pojechaliśmy dalej i dotarliśmy na plażę Llarga. Szeroka, bardzo długa, piaszczysta i prawie pusta.






Nie dla takiej plaży przejechaliśmy tyle kilometrów. Kochamy kamyki, skały, widoczki. Woda natomiast, jak się później okaże, była jedną z najcieplejszych.
4 km od miasta znajduje się starożytny rzymski akwedukt. Postanawiamy pojechać tam po plażowaniu.












Ostatni wieczorny spacerek bo rano wyruszamy do Granady.






Amfiteatr