Zimowa Istria 2022

Fajna kotwica pod dzwonnicą
I te wyślizgane ulice - dają klimat
Ta pizzę bez mięsa chętnie bym teraz spałąszowała, wyglada pysznie.
A miasto - w sam raz na niedługi spacer z poniedziałkowego poranka

empire13 napisał(a):Umag to było pierwsze chorwackie miasteczko przeze mnie odwiedzone.
Klimatu nie poczułem.
Musi go być naprawdę niewiele

Ja aż tak go nie skreślam, pewnie jakby się tu spędziło wieczór albo poranek to odczucia byłyby inne. Środek dnia to najgorsza pora do "wyczuwania klimatyczności"

Kapitańska Baba napisał(a):Fajna kotwica pod dzwonnicą
I te wyślizgane ulice - dają klimat
Ta pizzę bez mięsa chętnie bym teraz spałąszowała, wyglada pysznie.
A miasto - w sam raz na niedługi spacer z poniedziałkowego poranka

Pizza z truflami to obowiązkowe danie na Istrii. Zresztą nie tylko pizza. Przywieźliśmy sobie dwa słoiczki takiej tartufaty do domu.
Robiliśmy w domu i pizze i makron z nią - można się uzależnić od tego smaku.

Nadszedł dzień pożegnania się z Vrsarem.

Zaczynamy go poranną kawą w cafe-barze a potem idziemy na ostatni spacer po starówce.



Na początek ostra wspinaczka




Im wyżej tym ładniejsze widoki.



Co tu się wydarzyło? Taki fajny domek a tak zapuszczony. Widać że niedawno odremontowany pod wynajem, ale ostatnio się przestano chyba nim opiekować. Okiennice na zimę nie zamknięte, bałagan na tarasie.



Od drugiej strony.



Żegnamy się z Giacomo.



Miasteczko jeszcze śpi.



Dochodzimy do punktu widokowego.




Można sobie przysiąść i zapatrzeć w horyzont



Odwiedzamy znajome już miejsca.




Ale idziemy też uliczkami które dotychczas ominęliśmy




Crkva sv. Foška. Tu mała dygresja bo zaciekawiła mnie co to za patronka ta Św. Fuska. Ta pochodząca z Rawenny męczennica z III w. na Istrii cieszy się szczególnym nabożeństwem. Jest na Istrii w okolicy miejscowości Peroj poświęcona jej bazylika z XI w.

Ten Vrsarski kościół nie jest taki stary bo tylko z XVII w.



Ciekawe wnętrze dostępne tylko przez szybę.



Schodzimy fajną wybrukowaną kamieniami uliczką w dół do portu.



I wracamy do kwatery na śniadanie i zaraz potem pakujemy się do samochodu, ale jeszcze nie wyjeżdżamy.



Idziemy oddać klucze na recepcję hotelową.



Bardzo podoba mi się otoczenie tego hotelu



Kończy się doba hotelowa więc słychać turkot walizek na podjeżdzie.



Ogólnie jestem zaskoczony tą ilością gości hotelowych w takim okresie. Choć spoglądając na to słońce na bezchmurnym niebie trudno się dziwić. Widać inni też odkryli zimową Istrię



Idziemy pożegnać się jeszcze też z morzem.

Plaża przy marinie.



I ta campingowa.



Chyba woda nie jest aż tak zimna jakby mogło się wydawać



Wracamy już do samochodu, długie to pożegnanie ale chyba między nami a Vrsarem coś zaiskrzyło



Ruszamy na drugą stronę półwyspu, ale podróż nie będzie śpieszna.

Chyba woda nie jest aż tak zimna jakby mogło się wydawać

Toż mówiłam, ze pierwsze co to bym wskoczyła do Adriatyku na kąpiel Jak widać nie jestem odosobniona w temacie

Ogromna marina w tym Waszym miasteczku Tyle jachtów tam stoi. Dopiero z góry widać jej rozmiar

Sprawdzałeś temperaturę wody , może nie była tak zimna , jak się mogło wydawać



Pozdrawiam
Piotr

Kapitańska Baba napisał(a):Toż mówiłam, ze pierwsze co to bym wskoczyła do Adriatyku na kąpiel Jak widać nie jestem odosobniona w temacie

piotrf napisał(a):Sprawdzałeś temperaturę wody , może nie była tak zimna , jak się mogło wydawać

Kusiło mnie żeby też spróbować bo pewnie nie wiele zimniejsza niż lipcowy Bałtyk

Nadszedł moment żeby pożegnać się z gościnnym Vrsarem. Musimy dostać się na drugą stronę Istrii bo kolejne noclegi mamy zarezerwowane w Opatiji. Ale jak to mamy w zwyczaju nie będzie to podróż z punktu A do B, trochę sobie po drodze pozwiedzamy.

Pierwsza okazja nadarza się już po 2 kilometrach drogi. Tuż obok miasteczka znajduje się przepiękny park poświęcony twórczości Jugosłowiańskiego rzeźbiarza Dušana Džamonji. Był Serbem z pochodzenia ale tworzył na terenie obecnej Chorwacji więc wolę nazwać go Jugosłowianinem. Znany jest jako twórca wielu monumentów upamiętniających ofiary wojen światowych.
Między innymi takich:
https://en.wikipedia.org/wiki/Monument_ ... _Moslavina
https://en.wikipedia.org/wiki/Monument_ ... on_(Kozara)

Ale zanim wejdziemy do parku zauważam tuż obok przechodzące bardzo malowniczo się prezentujące stadko owiec



Jest też prowadzący owieczki Istarski baca



A to już sam park



Fajnie zaaranżowana przestrzeń. Idealne miejsce na chwilę spaceru i wyciszenia.



Park jest ogrodzony i otwierany w określonych porach. Ale wstęp jest darmowy.




To już naprawdę ostatnie chwile we Vrsarze. Teraz już jedziemy dalej.
Przecinamy interior Istri. Po drodze mijamy między innymi przepiękny Motovun. Odwiedzaliśmy go podczas pierwszej wizyty na półwyspie, więc teraz tylko tęsknie odprowadzamy wzgórze wzrokiem.

Naszym celem jest inne miasteczko interioru - Buzet.
Także położone na wzgórzu jak Motovun. Parkujemy u podnóża i idziemy w górę.



Brama do miasta.



Miasteczko wygląda na wymarłe



To że nie ma turystów to dość zrozumiałe ale nie widać na ulicach też mieszkańców.



Wywieszone pranie i zaparkowane samochody wskazują że jednak miasto żyje



Tu nawet więcej aut. To pewnie urząd miejski (ratusz).



Piękna dzwonnica i barokowy kościół. Ze zdumieniem stwierdzam że otwarty.



Chyba trochę zimno daje się w takich murach we znaki, bo zainstalowane są ogrzewacze gazowe



Bardzo ładna ambona.



Powoli schodzimy ze wzgórza.



Lokalne centrum obsługi turystycznej.



Żadna knajpka ani sklepik nie jest czynna. Takich odwiedzających jak my nie ma tu chyba zbyt wielu.



Opuszczamy niezbyt gościnny Buzet i jedziemy dalej.



Kolejny przystanek mamy kilkanaście kilometrów dalej.
Miasteczko to duże nie jest. Niektórzy piszą że najmniejsze na świecie - oczywiście to Hum.
Mimo że malutkie ale chyba dobrze wypromowane, bo jest kilka samochodów z turystami.



Rudzielec kontroluje kto przechodzi.



Przechodzimy przez miejską bramę.



Bardzo tu ładnie, w sumie dwie uliczki ale fajnie to wszystko utrzymane.
Piękny kościół i dzwonnica.




Uliczki wyłożone starym brukiem. Miasteczko ma fajny styl.
Byliśmy kiedyś w Groznjan i wydawało nam się ono małe, ale to była meropolia w porównaniu do Humu



Miejscowi zajmują się ciekawą twórczością.



Kolejny rudzielec spogląda na nas.



W przeciwieństwie do Buzetu tu czekają na turystów.



Fajnie jest czuć, że komuś zależy aby odwiedzający czuli się dobrze. Pani w sklepiku była bardzo miła, częstowała nalewkami i truflowymi kiełbaskami. Więc daliśmy się skusić na małe zakupy.
Specjalnością okolicy jest jemiołowa rakija. Butelczyna czeka teraz u mnie na specjalna okazję



Jedziemy dalej. Po drodze mijamy miejscowy dworzec kolejowy



Ponieważ jazdę autostradą uważam za zbyt nudną wybieramy do Opatiji drogę przez masyw Učka.
Jest trochę wspinaczki. Droga wiedzie nas aż na 970 m n.p.m. Pojawia się zima i śnieg.



Za szczytem zatrzymujemy się na punkcie widokowym.



Po lewej stronie wita nas Rijeka.



A po prawej wyspy Cres i Krk.



Nie pozostaje nam nic innego jak zjechać w dół i zameldować się na naszej nowej kwaterze ale to już w kolejnym odcinku.

Nadrabiam zaległości i zaczęłam od Twojej Istrii
No i od wejścia poczułam smak tych truflowych kiełbasek i jałowcówki
Jestem głodna Jeśli teraz podjem żeberek z obiadu, to będzie to Twoja wina
Kościoły powinny zainwestować w fotowoltaikę i dogrzewać swoje "owieczki", BTW - owieczki na Twoich zdjęciach śliczne.
A peron to Ist(r)ny czad
Czekam na c.d.

Katerina napisał(a):No i od wejścia poczułam smak tych truflowych kiełbasek i jałowcówki
Jestem głodna Jeśli teraz podjem żeberek z obiadu, to będzie to Twoja wina

Bardzo przepraszam za te żeberka

A co do napitków to chciałbym sprostować że to nie była jałowcówka tylko jemiołowka

Nazywa się to Humska Biska a wygląda tak

To teraz narobiłeś - jesteś odpowiedzialny za moje najbliższe odwiedziny w Hum
Humskiej Biski nie próbowałem jeszcze . . .


Pozdrawiam
Piotr

Bardzo przepraszam za te żeberka

Nema na čemu
Oczywiście, że je wciągnęłam - po północy , ale nie żałuję.

A co do napitków to chciałbym sprostować że to nie była jałowcówka tylko jemiołowka

Czytałam z uwagą każde słowo, ale widocznie mój mózg przeczytał za mnie - po prostu nie wiedział, że można robić wódkę z jemioły
Bardzo lubię jemiołę - jako ozdobę domu w zimie...

piotrf

To teraz narobiłeś - jesteś odpowiedzialny za moje najbliższe odwiedziny w Hum
Humskiej Biski nie próbowałem jeszcze . . .

No, właśnie, skoro jemioła, to Humska Biska jest mi już bliska

piotrf napisał(a):To teraz narobiłeś - jesteś odpowiedzialny za moje najbliższe odwiedziny w Hum
Humskiej Biski nie próbowałem jeszcze . . .

Jeśli jeszcze tam nie byłeś to musisz nadrobić i nie tylko ze względu na Humską Biske.

Hum to taki malutki klejnocik na uboczu głównych dróg Istrii. Warto tam wpaść szczególnie, że da się odczuć, że miejscowym zależy a tych odwiedzinach.

Katerina napisał(a):Bardzo lubię jemiołę - jako ozdobę domu w zimie...

Też nie znałem kulinarnych zastosowań tego pasożyta
Ale czego to człowiek nie potrafi do żołądka wpakować
szczególnie w postaci wysokoprocentowej

Gibnę sobie stronę