Wiosenna Albania ze szczyptą Grecji i Czarnogóry

Tak z coraz większej perspektyw czasu Stare Queparo wydaje się być jednym w większych hitów tego wyjazdu. Co ciekawe w przewodniku "Albania" wydawnictwa REWASZ nie było na ten temat wzmianki. Poza tym przewodnik był OK.
Tego samego dnia zwiedzaliśmy jeszcze Porto Palermo. To twierdza turecka z XVIII w. z czasów Alego Paszy. Fajnie się zwiedzało głównie dzięki miłemu cieniu jaki dała nam twierdza. Na zewnątrz, mimo końcówki maja, zaczynało być baaardzo gorąco. Wejście do twierdzy jest płatne, choć my uiściliśmy ją dopiero przy wyjściu. I uwaga może się przydać latarka bo w środku nie pali się żadne światło . Ale zatrzymać się jest zdecydowanie warto.

Po południu tego dnia dojechaliśmy na pierwszy wypoczynek – do Dhermi. Spaliśmy w pokojach prowadzonych przez albańskiego Greka. Położone nieco dalej od plaży (jakiś 1 km drogą w dół) dawały gwarancję spokoju. Chociaż i tak przedsezonowa Albania to spokój sam w sobie. Miejsce noclegu bardzo polecamy. To tam zażyliśmy chyba największą dawkę albańskiej gościnności.
Wiedzieliśmy, ze jest tam usługa prania. Zostawiliśmy pierwszego dnia dość dużo liczbę brudnych rzeczy (w drodze od prawie dwóch tygodni). Po południu wszystko leżało już suche, wyprasowane i poskładane w pokoju. Właściciela pytamy ile mamy zapłacić, a on na to że nic. Dopiero na koniec wyjazdu chyba pierwszy raz w życiu w kraterach zostawiłem napiwek. Pokój był nowiutki, bardzo czysty z pięknym widokiem na morze i sprawnie działającym internetem. Jak ktoś potrzebuję kontakt to służę.
Jak wcześniej wspomniałem właścicielem był Albańczyk greckiego pochodzenia (zresztą te okolicę to w ogóle domena greckich Albańczyków). Był bardzo gadatliwy i dowiedzieliśmy się o nim kilku rzeczy. Opwiadał nam np., że jego babcia przez całe życie, mimo że mieszkała w Albanii mówiła tylko po grecku. Tłumaczył, że między Abańczykami są niesnaski, ale turyści mogą się czuć bardzo bezpiecznie bo wiedzą, że turyści dają im zarobić. Narzekał na kierowców , a spędził 20 lat w Atenach…….. Wspominał, że jak wrócił w rodzinne strony to był przerażony sytuacją na drogach i mówił, że się poprawia – ciekawe jak to wyglądało 10 lat temu . No i wiemy dlaczego rejestracje samochodowe są takie a nie inne – czyli AA – chodzi o to, żeby nie było wiadomo skąd jest pojazd. A podobno w PL mamy problem z danymi osobowymi…..
A poniżej kilka zdjęć z okolić i przepięknej plaży:
Plaża:

Bardzo fajnie to Queparo wygląda...zresztą "plażowe" zwierzaki również...pozdrawiam

Bardzo fajnie to Queparo wygląda...zresztą "plażowe" zwierzaki również...pozdrawiam

Queparo rzeczywiście było niesamowite. Tak jak napisałem - jedno z największych odkryć tego wyjazdu. Choć mam wrażenie, że pewnie za kilka lat zrobi się z tego snobistyczna miejscowość.... Ale trudno wyczuć w którą to stronę wszystko pójdzie. Trzeba zwiedzać póki jest w tym tyle autentyczności.

Za oknem szara listopadowa rzczywistość. Dorawała nas nostalgia za wakacjami, za słońcem, zachami, pięknymi widokami. Ale przypomniało mi się - przecież nie skończyłem relacji pisać. Dzięki temu co nie co się przypomni.
Następnego dnia zwiedzaliśmy Dhermi, ale nie to nadmorskie tylko to położone w górach. Tam trafilśmy do chyba XIII albo XIV wiecznej Cerkwii położonej na wzgórzu.

Najbardziej niesamowite było to, że do tej perełki ze starymi freskami można było wejść. Kompletnie nikt tego nie pilnował. Wisiał tylko klucz na bramie przycerkiewnego cmentarza (na rzeczonym zdjęciu).

Niestety okazało się, że psy nie są tylko problemem w górach. Kiedy podchodziliśmy do świątyni jakieś "wściekły" osobnik próbował nas zjeść. Schodząc sporwotem do samochodu musieliśmy mocno kombinować, żeby ominąć domostwo w którym czworonóg rezydował.
I jeszcze rzut oka na położenie Dhermi w górach. Ten mały niebieski punkcik po prawej stronie zdjęcia to cerwiew w której byliśmy.

I jeszcze 3 fotki z Dhermi:



Jak widać w Albanii jeszcze zostało kilka napisów z czasów socjalizmu (przynajmniej tak nam się wydawało

Swoją drogą ciekawe co tam jest napisane.....

A tu jeszcze drogowa ciekawostka dla tych co lubią ekstremalne decyzje drogowe w Albanii

Jechać czy nie.......
Zdjęcie zrobione przy przeweżeniu w jednej w miejscowości jadać od DHERMI na przełęcz Llogara
Zdjęcie dzięki uprzejmości pary Ani i Mateusza, których spotkaliśmy w Dhermi.

Następnego dnia wygraliśmy się na Przełęcz Llogara. Piekna droga, jak na albańskie warunki bardzo dobra (nawet na polskie byłaby całkiem przyzwoita). Stanęliśmy pod knajpą i rozpoczęliśmy rekonesans. Niestety nie bardzo jest za bardzo gdzie chodzić. Oznakowanych szlaków właściwie nie ma (a przynajmniej nie zaważyliśmy). Wdrapaliśmy się tylko na górę w stronę nadajników czy przekaźników (nie wiem co to), ale widząc ślady kóz i braku człowieka dość szybko się wycofaliśmy (a nuż znowu jakiś „wściekły” pies). Za to z góry widoki fantastyczne…….


I jakiś przedstawiciel fauny się pojawił:

Na Llgorze spotkaliśmy dwóch rowerzystów z okolic Ostrawy, których wcześniej przyuważyliśmy w Valbonie. Okazało się, że jechali chyba z Rumunii do Gruzji. Mieli tylko mapę w postaci atlasu samochodowego Europy (który nie obejmował Gruzji . Sami na codzień jeździmy w naszym mieście rowerem do późnej połowy listopada, ale Albania nie wydała nam się, podobnie jak całe Bałkany, niezbyt przyjazna dla rowerzystów. A Ci Czesi taki jechali z własnym namiotem i ze spaniem na dziko. Prawdziwi twardziele.

jacusek napisał(a):Jechać czy nie.......

I to jest pytanie...

Pozdrawiam

Piękna relacja ! Zdjęcie koni na tle gór - cudowne.

Mam nadzieję, że uda mi się namówić męża na Albanię 2017. Tylko gdzie ? Czy są tam jakieś stare, małe, urocze miasteczka nad morzem jak np na Hvarze + zatoczki ?

Pozdrawiam