Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

Gdy czekałyśmy na transport, zjazdowcy dali znać, iż przy tej pogodzie szybciej niż zwykle kończą z nartami. - Będzie więc sporo czasu do wieczornego wyjścia „w miasto”...

Kilka ichnich fotek…





(Z)





(Z)

(Z)

maslinka napisał(a):Bardzo lubię te drewniane mostki dla pieszych w alpejskich miejscowościach

Fajne są, a latem zapewne upiększają je wiszące doniczki z kwiatami

Skoro do domu dotarliśmy wyjątkowo wcześnie, to już przed 17-tą byliśmy gotowi na kolejne wyjście, na pożegnalną obiadokolację. Tym razem wybraliśmy się do centrum Haus im Ennstal.

Pogoda wciąż była paskudna…

Widok w kierunku dawnego XVI-wiecznego domu arcybiskupstwa archidiecezji salzburskiej, przebudowanego w latach 1817-1818. Na fasadzie tego budynku (zwanego „zamkiem”) znajduje się herb arcybiskupa Hieronymusa Grafa Colloredo (1772–1812).





(fotka z netu)

Mieliśmy tam podejść w drodze powrotnej, gdyż w „zamku” mieści się Café - Bäckerei Stefflbäck. Ostatecznie jednak pieczywko, niezbędne na ostatnie śniadanie, nabyliśny w Café – Bäckerei Zu.Hahs usytowanej przy Marktstaße, bardzo blisko naszego miejsca obiadowego.

Gasthof Reiter ...







Zaczęliśmy od piwka



Potem było obżarstwo

Oto niektóre z dań, jakie wybrali nasi przyjaciele



Omlet z serem, jabłkiem, orzechami i prażonymi pestkami dyni, do tego kapuściana sałatka ...



Pierś z kurczaka wypełniona szynką i mozarellą, w panierce migdałowej, podawana z surówką (sałata, marchew, ogórek, cebula, świeże zioła, oliwa i ocet jabłkowy)…



Nasza rodzinka zdecydowała się na ragout z sarny z sosem jałowcowym i spätzlami z dodatkiem pestek dyni , podane z żurawiną na plasterku pomarańczy…





Jako drugą potrawę wybraliśmy spätzle szpinakowe zapiekane z cebulą, pieczarkami, szynką i różnymi rodzajami sera (ta wersja kluseczek była nawet lepsza od tej, jaką jadłam w Schladming)…



Na deser miejsca już nie było!
Wróciliśmy do domu i dość szybko poszliśmy spać – następnego dnia czekał nas bowiem powrót do domu.

Sobota, 7 marca 2020











Śniadanie, a potem pakowanie – tak, żeby w miarę szybko opuścić nasz apartament. Mieliśmy czas co prawda do 10-tej, ale godzinę wcześniej byliśmy już gotowi do odjazdu.





Optymistyczny słoneczny (ale bardzo wietrzny) poranek dość szybko zmienił się w coś zupełnie innego. Mgła i śnieg z deszczem (a wkrótce sam deszcz) pojawiły się, zanim jeszcze opuściliśmy pobliskie miejscowości w dolinie Enns…

Przerwa na kawkę gdzieś na rakuszackim zadupiu, ale u Kaisera ...



… a konkretnie w Gasthof Conrads.



Na obiad zatrzymaliśmy się w Czechach.
Nie chcieliśmy oddalać się od drogi, bo zwiedzanie czegokolwiek w deszczu było bez sensu. Problem z przydrożnymi knajpkami był taki, że w większości z nich nie dało się płacić kartą, a koron mieliśmy stanowczo za mało (pierwszego dnia wyssał je Czeski Krumlov ).
Ostatecznie padło na Slatiňany i duży Motorest Bonet.
Ceny przyzwoite, jedzonko typowo czeskie 0 w każdym bądź razie ja zdecydowałam się na klasykę (smażony hermelin z hranolkami). Grzesiek troszkę się wybił z grupy, bo w karcie upolował bycze jądra .



Cały czas w deszczu, około 20-tej dotarliśmy do Wrocławia.

Ogólnie z wyjazdu jestem zadowolona , chociaż bardziej podobało mi się przed laty w Alta Badii.

KONIEC