W Polsce już nie jeździmy, czyli narciarska relacja na 78%

Roxi napisał(a):Następnego dnia, nikt nie miał problemów z nogami Chyba, że marznące paluszki zaliczają się do problemów z nogami

Jest taki wynalazek na zimne nóżki - "therm-ic" np. tu

http://www.therm-ic.pl/strony/produkty/18.htm

pozdrav.

adamk3 napisał(a):

Roxi napisał(a):Następnego dnia, nikt nie miał problemów z nogami Chyba, że marznące paluszki zaliczają się do problemów z nogami

Jest taki wynalazek na zimne nóżki - "therm-ic" np. tu

http://www.therm-ic.pl/strony/produkty/18.htm

pozdrav.

Ja miałam "podgrzewacze", takie samoprzylepne wkładki, które przylepiałam do skarpety. Grzały bardzo dobrze, przez 8 godzin, ale niestety trochę przeszkadzały w bucie...

Albo marznięcie, albo pełna wygoda

Takie podrzewacze jak pokazałeś to niezły bajer, ale chyba nie dla mnie... paluszki mrznęły mi tylko w prawej nodze
Radziłam z tym sobie tak :


Dawało radę

Roxi napisał(a):Takie podrzewacze jak pokazałeś to niezły bajer, ale chyba nie dla mnie... paluszki mrznęły mi tylko w prawej nodze
Radziłam z tym sobie tak :


Dawało radę

można kupić na 1 nóżkę - i ewentualnie przekładać

pozdrav.

26 stycznia (środa) - Hochzillertal - Hochfügen

Kolejny wspaniały dzień w Alpach zaczął się znowu chmurami i padającym śniegiem

Pojechaliśmy do ośrodka Hochzillertal w Kaltenbach. Areał ten jest połączony z Hochfügen - w sumie daje to 171 km tras.

A oto panorama obu ośrodków.

Na początku jest pochmurno:



Jeździmy w ośrodku Hochzillertal, m.in. czarną trasą nr 8, która znowu nie okazuje się bardzo stroma, a jedynie muldziasta (ale to ze względu na nowe opady).

Koło południa, gdy pogoda zaczyna się poprawiać, postanawiamy "przeprawić się" do ośrodka Hochfügen.

Dojeżdżamy do niego kanapą o wdzięcznej nazwie Wedelexpress:



Niebo się rozchmurza i z wolna pojawiają się piękne widoki:



Trasy w tej części są bardzo szerokie:



Mapka obu ośrodków:



Wyjeżdżamy gondolą 8er Jet:



prosto pod bar 8er Alm:



Tutaj zostawiamy na moment Roxi, której kolano daje się we znaki i we trójkę jedziemy na rekonesans nowych stoków

Dojeżdżamy do podwójnego orczyka Pfaffenbühel II, który znajduje się przy czarnej trasie nr 7. Koło wyciągu tablica z napisem: tylko dla doświadczonych narciarzy i narysowaną dużą pochyłością stoku

No nic, wsiadamy. Ku naszemu zdziwieniu okazuje się, że jesteśmy bardzo doświadczonymi narciarzami, bo nie mamy pojęcia, o co chodzi z tym ostrzeżeniem. Ale ci, którzy jeździli na "szalonym orczyku" w Brennej, na Świniorce, nie muszą się obawiać nawet najbardziej wymagających alpejskich orczyków

Czarna "siódemka" też nie należy do szczególnie trudnych albo my już tacy wyćwiczeni jesteśmy :



Zjeżdżamy potem jeszcze czerwoną "ósemką" i gondolką wracamy do baru 8er Alm, gdzie czeka na nas Roxi.

Tym razem wchodzimy do środka, żeby się posilić. Witają nas tam serdecznie :



Po małym co nieco ruszamy dalej - tym razem niebieską "trzynastką". Wjeżdżamy kanapą Hochfügen 2000. Kręcimy się trochę w górnej części ośrodka.



Wkrótce jednak nadchodzi czas powrotu. Musimy zdążyć na ostatni wjazd kanapą (o 16:00) i przeprawić się z powrotem do Hochzillertal.

Wracamy kolejną czarną trasą (dzisiaj jeździliśmy największą liczbą czarnych ), tym razem "szóstką". Potem gondolą Zillertal Shuttle i już prawie jesteśmy z powrotem w Hochzillertal.

Robimy sobie sesję zdjęciową na dwa aparaty :



A potem dalej w dół; przejeżdżamy obok zamarzniętego jeziorka:



Na sam dół, do parkingu, wiedzie czarno-czerwona "jedynka", zwana Złotą Trasą Stephana Eberhartera (Stephan Eberharter Goldpiste). W dolinie Zillertal jest mnóstwo hoteli, pensjonatów i sklepów, które nazywają się jak słynny austriacki narciarz, mistrz olimpijski. Podejrzewamy, że Stephan właśnie stąd pochodzi.

Trasa nazwana imieniem mistrza świata okazuje się być wymagająca. Nie dość, że jest stosunkowo stroma, to jeszcze bardzo popularna i w związku z tym "wyjeżdżona". W końcu każdy chce się przejechać słynną trasą
Narciarzy jest sporo, więc trzeba bardzo uważać.

Gdzieś na Goldpiste:



To już końcówka trasy:



I zwycięski finisz :



"Eberharter" dał nam trochę w kość, nogi bolą... ale nie na tyle, żeby zrezygnować z wieczornych planów, czyli z wyjazdu do Innsbrucka. Jednak ten wieczór zasługuje na osobny odcinek. Będzie więc coś miłego nie tylko dla miłośników białego szaleństwa

Hochzillertal i Hochfügen fajny, ale Königsleiten (oczywiście ocena tylko ze zdjęć) - fajniejszy.

Interseal napisał(a):Hochzillertal i Hochfügen fajny, ale Königsleiten (oczywiście ocena tylko ze zdjęć) - fajniejszy.

Też tak uważam

no..no...narciarki.Gratulacje.

Monte Christo napisał(a):no..no...narciarki.Gratulacje.

Dzięki

Widzę, że jak nie pokazujemy alkoholu, to i komentarzy mniej

Trudno. Licząc na to, że ktoś to jednak czyta i ogląda , jedziemy dalej... do Innsbrucka

26 stycznia (środa) - Wieczór w Innsbrucku

Z naszego Gerlosberg (a właściwie z Zell am Ziller) do Innsbrucka jest 60 km, z czego mniej więcej połowa drogą w dolinie, a połowa autostradą.

Wybieramy się dosyć późno, ale też nie liczymy na specjalnie długie zwiedzanie.
Innsbruck to ładne miasto, bardzo zadbane (jak to austriackie miejscowości), ale niespecjalnie dużo jest tu do oglądania.

Na skocznię Bergisel nie podjeżdżamy, bo niestety nie jest oświetlona, więc nie ma to większego sensu.

Zamiast tego ruszamy w stronę centrum. Parkujemy na dużym parkingu podziemnym, który znajduje się pod całą starówką i ruszamy na rekonesans miasta.

Zdjęcia robiliśmy w sumie trzema aparatami, więc są pewne różnice, m.in. w kolorystyce

Zresztą niech foty opowiedzą o naszym spacerze.

Prawie jak Wiedeń, czyli zamek cesarski Hofburg :







Gdzieś w zaułku:



Żeby zrobić dobre zdjęcie, trzeba się poświęcić :




Z daleka już widać największą atrakcję turystyczną Innsbrucka - Goldenes Dachl, czyli słynny Złoty Dach uznawany za symbol miasta.
Podobno zdobi go 2738 złoconych miedzianych gontów.





Obecnie w budynku ze Złotym Dachem znajduje się Muzeum Olimpijskie.

Stare Miasto w prezentuje się pięknie w dyskretnym oświetleniu:





Stadtturm, czyli wieża miejska:



Codziennie grana jest z niej melodia, coś na wzór krakowskiego hejnału.

Podcienie kamienic Starego Miasta:



Plener fotograficzny :



Kamienica, w której znajduje się muzeum kryształów Swarovskiego:



Inne, charakterystyczne miejsce w Innsbrucku:



Trochę nowoczesnej architektury - biblioteka uniwersytecka:



A tuż obok, z serii: student potrafi :



I na koniec świstak prosto z wystawy sklepowej :



Mam nadzieję, że podobał Wam się wieczorny spacer uliczkami Innsbrucka.

Pozdrawiam

Kulinaria i narciarstwo zjazdowe mnie nie wciągają.
Po Innsbrucku przejdę się z Wami z przyjemnością.

Pozdrawiam,
Wojtek

Sporo podobienstw do Grazu.

I tak minął kolejny dzień w Alpach

Tego dnia, mimo że pogoda od rana nie zachęcała jeździło się bardzo fajnie.
Musiałam sobie zrobić małą przerwę z powodu kolana, ale była to bardzo miła przerwa z buzią wystawioną do słoneczka i nowymi holenderskimi znajomościami

Troszkę uzupełniających zdjęć













Goldpiste to było tego dnia największe wyzwanie. Nie dość, że na zmęczonych nogach, to jeszcze cały czas czułam na plecach oddech innego narciarza. Zjechaliśmy bardzo zmęczeni... ale zadowoleni

Innsbruck został juz szczegółowo pokazany, ale jeszcze trochę migawek









A żeby nie było tak całkiem bezalkoholowo, to proszę:

FUX napisał(a):Sporo podobienstw do Grazu.

Tak maja te miasta. Takie południowoniemieckie cukiereczki.
Z ciekawostek w Innsbrucku mogę jeszcze polecic Zamek Ambras i Tyrolskie Landmuzeum.
Z tego co pamietam do zamku trzeba przyjechac wczesnie bo ja niestety o 16.00 pocałowałem klamkę. Landmuzeum
to typowe regionalne muzeum ale dla zainteresowanych jest 1-2h zwiedzania. I mozna kupic rózne kolorowe kamyczki.

piotrmks napisał(a):

FUX napisał(a):Sporo podobienstw do Grazu.

Tak maja te miasta. Takie południowoniemieckie cukiereczki.
Z ciekawostek w Innsbrucku mogę jeszcze polecic Zamek Ambras i Tyrolskie Landmuzeum.
Z tego co pamietam do zamku trzeba przyjechac wczesnie bo ja niestety o 16.00 pocałowałem klamkę. Landmuzeum
to typowe regionalne muzeum ale dla zainteresowanych jest 1-2h zwiedzania. I mozna kupic rózne kolorowe kamyczki.

Wiem, że zamek Ambras wart uwagi. Ale to trzeba zwiedzać w dzień, więc może następnym razem, jak kiedyś przyjedziemy na letnie wakacje w Alpy
Wieczorne "zwiedzanie" z założenia było spacerem po starówce, bo też nic innego o tej porze nie miałoby sensu. W dzień woleliśmy jeździć na nartach

maslinka napisał(a):

Interseal napisał(a):[Widać że piwko chyba grzane z "dodatkami" ?

Piwko było przepyszne, ale to nie był grzaniec. Normalne, zimne, z butelki, ale już we flaszce jakoś doprawione. Wyczuwało się pomarańczę i delikatny akcent imbiru. Mniaaam

Łomatkoicórko... przeca to normalne białe piwo, pszeniczniakiem też zwane Też je lubię!

Roxi napisał(a):

FUX napisał(a):Z tą bitą smietana to się hardkorowo zaczyna robić

Yyy a mówimy cały czas o Bombardino, co nie?

FUX napisał(a):Jakkolwiek To nazwiesz...

Może się z bunga bunga pomyliło... też na B

Do rzeczy... Laski w świetnej formie narciarskiej i dziejopisarskiej, jak zacząłem czytać to mnie wciągło
Trochę kiedyś jeździliśmy, ale gdzie mi do Was z umiejętnościami. Ostatni raz 10 lat temu, i najdalej gdzie byliśmy to u jednych i drugich południowych sąsiadów. O kaskach nikt nie słyszał, carvingi mieli nieliczni. Teraz jest inna epoka. Może kiedyś w sprzyjających okolicznościach do tego wrócimy. A na razie będę Was czytał dalej