W Polsce już nie jeździmy, czyli narciarska relacja na 78%

Interseal napisał(a):Agnieszko, igloo wioska super.
Budowa igloo to nasze rodzinne hobby. Moi synowie u dziadków spędzają przy tym całe godziny.

A w dodatku okazuje się, że można na tym zrobić niezły biznes. Jak już wyćwiczysz chłopaków, to może jakaś rodzinna firma budowlana specjalizująca się w igloo?

Roxi, żyjesz?
Bo ja bym chciała wieczorem wrzucić nowy odcinek

Roxi napisał(a):Wklepuj śmiało następny odcinek

OK, wklepię, skoro mam pozwolenie
Ale w sumie nie obiecuję, że dzisiaj, bo mnie trochę katar męczy i nie wiem, czy będę w stanie

petr napisał(a):ps. Maslinka dziękuję za odpowiedź

Proszę bardzo

zawodowiec napisał(a):Maslinka, nie dawaj się katarowi, zbombarduj go jakimś bombardino

Od dwóch dni "bombarduję" wieczorami winem grzanym, ale widocznie za słabe jest , chociaż to Grzaniec Mnicha

No wiem, wiem, że się prosiłam No to teraz mam
To może teraz podyskutujecie o lodowcu? Bo już powoli kończymy relację...

28 stycznia (piątek) - Nartowanie na lodowcu

Dzisiaj niestety nasz ostatni dzień na nartach. Jutro opuścimy piękną dolinę Zillertal. Na deser zostawiliśmy sobie najpiękniejsze widoki, czyli szusowanie na lodowcu Hintertux.

Mapka tras:



Stronka Hintertux'a, na której można poczytać o różnych atrakcjach, nie tylko dla narciarzy, m.in. o lodowym pałacu

Żeby wjechać na 3250 m (tak, aż tak wysoko!) trzeba dwa razy się przesiadać; dojazd odbywa się trzema kolejami gondolowymi.

Oto ostatnia z nich:



Wzmocniona podwójną liną, bo na górze zwykle strasznie wieje.

"Pobyt" na lodowcu rozpoczynamy od wejścia na taras widokowy, z którego roztacza się piękna panorama Alpy, a nawet widoczne są Dolomity. Widać też Zugspitze Tylko mnie nie pytajcie, który to :



Widoki są cudne, ale bardzo trudno się oddycha. Pierwszy raz w życiu jestem na takiej wysokości (3250 m). Jest też przeraźliwie zimno, a uczucie chłodu potęguje jeszcze wiatr.



Pora zacząć jeździć. Na początek orczyk:



Widok z niebieskiej (moim zdaniem, była raczej czerwona) trasy obok orczyka na górną stację gondolki, którą tu wjechaliśmy:



Trasy są świetnie przygotowane, wszędzie jest przyjemny "sztruksik" i w wielu miejscach utrzyma się do końca dnia.

Niebo błękitno-niebieskie, widoki grzechu warte, trasy zresztą też. Co robić? Trzeba jeździć





Po jakimś czasie robimy sobie przerwę na grzane winko z termosa na wysokości "zaledwie" 2660 m :



A potem znowu fruuugo :





Bardzo fajnie zjeżdża się czerwoną "dwójką" do środkowej gondolki, wewnątrz której przynajmniej można się ogrzać

Dowód, że tam byłam :



Koło południa postanawiamy zjechać na drugą stronę ośrodka. Na południowym zboczu znajduje się tylko jedna (trzyosobowa) kanapa i dwie trasy - czerwona i czarna.
Ale widoki są zabójcze:



Wciąż jeszcze jest "sztruksik" :



Skałki, które wyłaniają się ze śniegu, są jakby dolomickie , z domieszką żelaza.





Widok na czerwoną trasę:



Potem kolejna przerwa w Tuxer Fernerhaus, tym razem na coś do jedzenia.

Narciarski dzień kończymy szusowaniem na trasach koło innych orczyków:



Na samym lodowcu nie ma kanap, pewnie ze względu na brak możliwości montowania podpór do lodu, który stale "pracuje".
Fajnie byłoby tu przyjechać w maju. Chociaż dzisiaj pogoda udała nam się znakomicie. Gdyby nie ten mroźny wiatr! Temperatura oscylowała w okolicach minus 10, minus 15, ale podmuchy wiatru sprawiały, że miało się wrażenie, że jest duuużo zimniej. Paluszki marzły, ale jak tu nie robić zdjęć

Szkoda było nam wracać do Gerlosberg. Dzisiaj wieczorem nie mamy dodatkowych atrakcji. Zell am Ziller, Innsbruck i aquapark zaliczone. Pozostaje w spokoju raczyć się miejscowym piwkiem i oglądać zdjęcia

Jutro niestety wyjazd... ale to dopiero jutro...