W Polsce już nie jeździmy, czyli narciarska relacja na 78%

Interseal napisał(a):Piekna sprawa. Najlepszy z odcinków. Nie ma to, jak zakończyć z przytupem. Hej!

Oj, tak, finisz udał nam się pięknie

weldon napisał(a):Widoki przecudne, ale faktycznie, aż skrzypi i zęby cierpną jak się na to patrzę.

Hehe, aż tak?
A mi się wydawało, że to trzeba przeżyć, że nie da się wyobrazić sobie tego zimna

dangol napisał(a):Niemnej jednak, gdybym przypadkiem znalazała się w okolicy, na pewno trafiłabym do eskimoskiego baru. Tylko nie wiem, czy miałabym ochotę na najzimniejsze w świecie piwko? Nie mieli tam grzanego winka? Pewnie nie

Żadnych ciepłych napojów tam nie serwowali, bo też nie było niczego w czym (na czym) by je można było zagrzać
Jakoś rozgrzewał nas fakt, że jesteśmy w takim fajnym miejscu, piwo wydawało się cieplejsze niż było w rzeczywistości

Interseal napisał(a):Nasuwają mi się jeszcze dwa pytania...

1. Skąd zrobiłaś zdjęcie (pierwsze po planie ośrodka) na gondolę z podwójną liną?

2. Na zdjęciu z podniesioną nartą, w tle widać przygotowane ze śniegu "boisko" i jakieś śniegowe słupki, czy wiesz co to jest?

1. To zdjęcie zrobiła Roxi z tarasu widokowego. Dwa zdjęcia dalej widać, z którego miejsca

2. Myślę, że to "boisko" to po prostu taki bajer, ma ciekawie wyglądać i tyle. Najpierw myślałam, że to jakiś snowpark, ale ten jest zupełnie gdzie indziej.

Pozdrawiam

Roxi napisał(a):Trudno, trzeba się pogodzić z tym, że czasem coś chrupie i trochę boli.

To chyba niczego nie zmieni , ale mnie tak chrupie już ponad 30 lat , a nailepszym lekarstwem na te doleglwości jest słoneczko nad Jadranem
albo ( jak już Lidia K wyżej napisala ) jeżdżenie na rowerze

Roxi napisał(a):Nie będziemy zwracać uwagi na takie piepszoty, kiedy żywioł wzywa

Sportowe podejście do tematu


Napatrzyłem się , napodziwiałem i trzeba to przyznać , że czasem podczas śledzenia Waszej relacji miałem ochotę tam pojechać mimo braku urlopu



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Napatrzyłem się , napodziwiałem i trzeba to przyznać , że czasem podczas śledzenia Waszej relacji miałem ochotę tam pojechać mimo braku urlopu

To teraz będziesz miał problem, jak podzielić następny urlop na letni i zimowy

29 stycznia (sobota) - Powrót do domu

Niestety nadszedł ten dzień...
Te sześć narciarskich dni minęło zdecydowanie zbyt szybko. Dla mnie i dla mojego męża to był pierwszy "poważny" wyjazd na deski. Bardzo nam się spodobało i na pewno będziemy chcieli pojechać znowu, ale myślę, że tym razem w Dolomity. Chętnie porównam trasy, infrastrukturę, atmosferę i... pogodę. Co do tej ostatniej to podejrzewam, że Włochy będą mieć plusa.

Na pewno nie mogę powiedzieć nic złego o Austriakach (z którymi mieliśmy jednak mały kontakt). Nasza gospodyni była dla nas bardzo sympatyczna.
No może bym miała jedno zastrzeżenie...
Mieliśmy opuścić apartament do 12:00. Tymczasem o 10:30 pukanie do drzwi i pytanie, kiedy wyjedziemy?
Lekka konsternacja: mamy przecież jeszcze sporo czasu... Okazało się, że nowi goście przyjeżdżają za pół godziny i dobrze by było, gdyby nas już nie było. (A dodam, że był to jedyny dzień na całym wyjeździe, kiedy nie musieliśmy się zrywać o po 7:00 ).

Dziwna sprawa, bo przyjeżdżać można niby od 14:00. Gdybyśmy wiedzieli, że istnieje możliwość negocjacji godziny przyjazdu, tydzień temu bylibyśmy tu rano i znając siebie i mojego męża pomaszerowalibyśmy na stok
Zawsze to jeden dzień jeżdżenia więcej

No ale dobra, pozbieraliśmy się szybciej. Kto był z nami we Vratnej (na Cromaniackim wyskoku), wie, ile maneli ze sobą zabieramy Dzięki temu przynajmniej wyjechaliśmy godzinę wcześniej niż planowaliśmy.

Jeszcze tylko ostatnie zakupy w Billi i w drogę. Opisu trasy Wam oszczędzę, bo była długa, niezbyt pasjonująca i męcząca. Wracaliśmy tędy samędy z jedną małą różnicą - zamiast przez Mikulov jechaliśmy przez Znojmo. Tak nam się jakoś pojechało

W domu byliśmy przed północą.
I tak skończyły się nasze bardzo krótkie, narciarskie wakacje.

Mały suplemencik do relacji - zdjęcia jeszcze niepublikowane, z różnych ośrodków, tak dla porównania

1. Zillertal Arena, część Zell:





2. Königsleiten:



Free ride. To dopiero musi być szaleństwo :



3. Hochfügen:





4. Penken (a właściwie Horberg) - Devil's Run:



5. Rastkogel (górna część Penken, po wjeździe 150-osobowym wagonikiem); tzw. trasa widokowa:



6. Ahorn:





7. Hintertux:







I... "To już jest koniec, nie ma już nic...", jakby zaśpiewał pewien śpiewający lekarz neurolog

Dziękujemy Wam pięknie za uwagę



Pozdrav