Słowacja

Fatamorgana napisał(a):Zdaje się (nie byłem tam lata i w dodatku to nietypowa dla mnie perspektywa z tego miejsca) że to jednak Hruba Kopa. A za nią- Trzy Kopy. (zwane przez niektórych Trzy Kupy... )

Dzięki, Fata Patrząc na mapę, też bym tak obstawiała

maslinka napisał(a):Co ciekawe, polskie źródła (np. mapy czy choćby Wikipedia) podają inną wysokość szczytu: 1934
Czyżbyśmy byli na jakiejś innej Brestovej

Szczerze mówiąc, teraz mam wątpliwości, czy "prawdziwa Brestova" nie była kawałek dalej - o tu, z krzyżem
A my byliśmy na Małej Brestowej (Brestowej Kopie)... - klik

Franz na pewno będzie wiedział Wojtku, o co chodzi z tymi szczytami? Już się pogubiłam

Niebieskim szlakiem osiągnęliście główny grzbiet na szczycie o wysokości 1934m. Polacy nazywają go: Brestowa.
Słowacy określają ten zwornik, jako kotę (szczyt bez nazwy), zaś właściwa Brestova - ta z krzyżem - znajduje się na zachód i ma wysokość 1903m.
Na zworniku zamieszczono tabliczkę, z nazwą pobliskiego szczytu i jego wysokością. Trochę to mylące, ale co zrobić.

maslinka napisał(a):

Fatamorgana napisał(a):Zdaje się (nie byłem tam lata i w dodatku to nietypowa dla mnie perspektywa z tego miejsca) że to jednak Hruba Kopa. A za nią- Trzy Kopy. (zwane przez niektórych Trzy Kupy... )

Dzięki, Fata Patrząc na mapę, też bym tak obstawiała

Jak najbardziej słusznie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Niebieskim szlakiem osiągnęliście główny grzbiet na szczycie o wysokości 1934m. Polacy nazywają go: Brestowa.
Słowacy określają ten zwornik, jako kotę (szczyt bez nazwy), zaś właściwa Brestova - ta z krzyżem - znajduje się na zachód i ma wysokość 1903m.
Na zworniku zamieszczono tabliczkę, z nazwą pobliskiego szczytu i jego wysokością. Trochę to mylące, ale co zrobić.

Wojtku, dzięki za szczegółową odpowiedź
Byliśmy na tym wyższym szczycie, więc jesteśmy zadowoleni

Crayfish napisał(a):No więc w drogę. Szlak zaczynamy w Starym Smokowcu.

Pozwolę sobie odświeżyć nieco wątek pt. słowackie Tatry Wysokie - mam nadzieję że znajdą się chętni do poczytania/pooglądania krótkiej relacji. Wyjazd świeży - sierpniowy długi weekend przedłużony o 2 dodatkowe dni (13-17 sierpnia 2014) po dość długim w moim przypadku odwyku od tego rodzaju spacerów - tym bardziej wyczekiwany, cenny i... męczący . Skład ekipy - ja, brat z dziewczyną i niezmordowany w chodzeniu po górach teść (74 lata!). Zaliczone trasy:

- 13.08 - Stary Smokovec - Hrebeniok - Mala Studena Dolina - Chata Tery'ego (nocleg)
- 14.08 - Chata Tery'ego - Czerwona Ławka (Priecne Sedlo) - Zbójnicka Chata - Velka Studena Dolina - Hrebeniok - Stary Smokovec (nocleg Nova Lesna)
- 15.08 - Słowacki Raj: Podlesok - Sucha Bela - Klastorisko - Przełom Hornadu - Podlesok (nocleg Nova Lesna)
- 16.08 - Tatranska Polianka - Slaski Dom - Velicka Dolina - Polski Grzebień i z powrotem (nocleg Nova Lesna).

Plany były ambitniejsze ale zawiodła częściowo kondycja - bardziej - pogoda. Choć i tak cieszymy się że udało się w każdy dzień pochodzić bo momentami słabo to wyglądało. Ale taki też urok Tatr Nawiasem mówiąc słowackie wybrane m.in. z obawy o weekendowe tłumy po polskiej stronie - całkiem luźno nie było ale generalnie rzecz biorąc pod tym względem się nie zawiedliśmy.

Tereny w zasadzie turystycznie chyba dobrze znane ale niespodzianki się zdarzają - np. Czerwona Ławka jest, podobno już od zeszłego roku, dwukierunkowa (jest podwójny rząd łańcuchów). Choć na mój gust jednak lepiej się tam przemieszczać w górę a nie w dół

Kilka ładniejszych zdjęć z pierwszego przejścia (kiedy akurat było coś widać ):


Mapka szlaków


Panorama Tatr Wysokich z Hrebenioka


Wodospady Studenego Potoka #1


Wodospady Studenego Potoka #2


Ryży kudła


Mała Studena Dolina - gdzieś w głębi powyżej wodospadu cel trasy - Chata Tery'ego


Mała Studena Dolina #2


Mała Studena Dolina #3


Towarzysze na szlaku


Chata Tery'ego (2015 m)


Dolina Pięciu Stawów Spiskich

Pierwszy dzień był czasowo mocno okrojony (dojazd) i na szlak weszliśmy dopiero około godziny 14 stąd pomysł (intrygującego skadinąd) noclegu w górach.

Lis, kozice Widać, że zwierzaki Cię kochają

Bardzo chętnie pooglądam Wasz słowacki przedłużony weekend

Ja też chętnie zagladam, byłam w podobnych miejsach na majówce. Niestety Słowacki Raj musilismy przesunąć na inny termin, bo pogoda się zmieniła, było mokro.
A u Ciebie widzę sporo mgieł, cały czas tak było?

maslinka napisał(a):Lis, kozice Widać, że zwierzaki Cię kochają

Bardzo chętnie pooglądam Wasz słowacki przedłużony weekend

Z tymi zwierzakami to chyba jednak nadinterpretacja - w obu przypadkach można się było o nie niemalże potknąć Kozice chyba przyzwyczajone do ruchu na szlakach a lis rozpuszczony przez turystów zatracił swoją dzikość

kkra napisał(a):Ja też chętnie zagladam, byłam w podobnych miejsach na majówce. Niestety Słowacki Raj musilismy przesunąć na inny termin, bo pogoda się zmieniła, było mokro.
A u Ciebie widzę sporo mgieł, cały czas tak było?

Na szczęście nie ale też nie było dnia żeby nas nie pomoczyło mniej lub bardziej choć na szczęście obeszło się bez burz i naprawdę konkretnych ulew U nas Słowacki Raj dokładnie odwrotnie - wybraliśmy się tam z uwagi na fatalne prognozy pogodowe - doszliśmy do wniosku że jak już przyjdzie uciekać to przynajmniej z niskiego pułapu Ale potem okazało się że to był najładniejszy dzień pobytu - lunęło dopiero po południu

Ogólnie pogoda była mocno zmienna i praktycznie nieprzewidywalna - z tego co rozmawialiśmy ze współlokatorami w Novej Lesnej wynikało że od kilku tygodni była tam taka aura... Tatrzańska

14.08 - Chata Tery'ego - Czerwona Ławka - Zbójnicka Chata - Velka Studena Dolina - Hrebeniok - Stary Smokovec

Noc spędzamy w schronisku Tery'ego gdzie standard jest mocno turystyczny Na nocleg lądujemy w ciasnej 12-osobowej sali z 3-piętrowymi (!) drewnianymi łożkami z podwójnymi kocami zamiast pościeli. Toaleta też ciekawa bo zamiast dolno/górnopłuka jest wiadropłuk W sumie luksusów nikt się nie spodziewał ale jednak lekkie zaskoczenie jest bo tak całkiem tanio nie było... Ale czego się nie robi z miłości do gór Za to z zasypianiem nie ma problemu - w schronisku jest do dyspozycji turystów tylko mała umywalka więc wystarczy przed snem tylko mocno wciągnąć w nozdrza świeże, rześkie, górskie powietrze

Ale już tak poważnie to podziw dla przebywających tam na stałe - jak sobie człowiek uświadomi że wszystko co się tam znajduje i co jest do dyspozycji w niewielkiej restauracji ktoś wcześniej musiał przynieść na plecach a większość czasu pewnie tylko wieje i pada to i na powyższe skromne 'luksusy' patrzy się nieco inaczej... Dodam jeszcze że w schronisku jest oczywiście konieczna wcześniejsza rezerwacja (choć pewnie awaryjnie można zalec i na podłodze).

Tak więc noc mija nam w błogim śnie choć wokół słychać że (mocno) wieje i pada i są obawy czy dnia kolejnego nie trzeba będzie po prostu zejść na dół tą samą trasą... Ale poranek wstaje piękny, przynajmniej na tej wysokości, bo widać że niżej w dolinie kotłują się gęste chmury.


Mała Studena Dolina w chmurach


Schronisko Tery'ego, Dolina Pięciu Stawów Spiskich


Z prawej u góry Łomnica (2633 m)

cdn

Warunki pogodowe bardzo dobre zaraz po śniadaniu ruszamy więc wcześniej zaplanowaną trasą przez przełęcz Czerwona Ławka (2352m). Widoczność póki co znakomita i wokół jest co oglądać. Chmury z dolnej części doliny co i rusz ruszają w górę po to tylko by po chwili rozwiać się niemal bez śladu.









Najpierw łagodnie, potem nieco ostrzej w górę w kierunku Dolinki Lodowej:









Wkrótce docieramy do rozwlidlenia szlaków skąd już widać doskonale 2 przełęcze, na które można się stąd udać - Przełęcz Lodową (Sedielko, 2372m):



oraz nasz cel - Czerwoną Ławkę (Priecne Sedlo, 2352m):





cdn

Na rozstaju szlaków skręcamy w lewo i ruszamy w górę - najpierw stosunkowo łagodnie, po kamieniach i piargu, potem robi się coraz bardziej stromo. Z podejścia widoczna przepiękna panorama w stronę m.in. Łomnicy, Pysznego Szczytu i Lodowego Szczytu.


Pyszny Szczyt (2621m) i Łomnica (2633m)


Lodowy Szczyt (2527m) i Przełęcz Lodowa (2372m)

W końcu zaczyna się to z czego Czerwona Ławka słynie - łańcuchy, jedne z najdłuższych w Tatrach. Trochę obawialiśmy się tego podejścia ale trasa, mimo że dość eksponowana, nie jest szczególnie skomplikowana. Poziom trudności to raczej Zawrat niż Orla Perć.









Po nieco ponad godzinie docieramy na przełęcz gdzie - oczywiście - wieje A po krótkim czasie zaczyna również kropić deszcz. Z drugiej strony już Velka Studena Dolina i m.in. widoczny jak na dłoni Sławkowski Szczyt.


Przełęcz Czerwona Ławka w głębi z lewej Sławkowski Szczyt (2452m)


Velka Studena Dolina i Sławkowski Szczyt z Czerwonej Ławki #1


Velka Studena Dolina i Sławkowski Szczyt z Czerwonej Ławki #2

Zejście z drugiej strony bardzo łatwe choć na przywitanie też ze 2 łańcuchy. Następnie niezbyt stromo w dół żółtym szlakiem kluczącym w górnej części doliny. Im niżej tym - niestety - coraz bardziej mokro i mglisto.


Velka Studena Dolina - z prawej w głębi na drugim planie chyba Gerlach (?)


Sławkowski raz jeszcze...


Ze szczytu machają do nas jakieś ranne ptaszki


Sive Plesa #1


Sive Plesa #2


Gdzieś na tym zboczu z lewej Zbójnicka Chata...

W końcu doceramy do schroniska - tu dłuższa przerwa na posiłek i obeschnięcie oraz narada co dalej. Plany były ambitne - sporej wielkości pętla przez przełęcz Prielom i Polski Grzebień do Doliny Velickiej a potem tatrzańską magistralą do Hrebenioka ale przy panującej aurze nikt nie oponuje na propozycję zejścia na dół od razu niebieskim szlakiem.


Sesterske Plesa i Zbójnicka Chata


Tu jeszcze było coś widać...#1


Tu jeszcze było coś widać...#2

A tu już znacznie mniej:





Myślałem że to ja mam ciężki plecak



Po około 2h niezbyt interesującego widokowo marszu docieramy do Hrebenioka skąd połowa wycieczki na dół do Smokowca z ulgą ewekuuje się kolejką a druga połowa bogatsza o 6E odbywa jeszcze uroczy, deszczowy spacer. Dzień kończymy meldując się na nocleg w położonej nieopodal Novej Lesnej.

O Tatrach na razie nie tyle, mam nadzieję że nie przesadziłem ze zdjęciami W kolejnym odcinku będzie Słowacki Raj

majestatyczne Tatry,
jednak sądziłam, że napotkane [*]plesa[*] są większe.
Mimo pogody chętnie poogladałam wyższe partie tamtejszych Tatr,
to jednak za wysokie progi dla nas i póki co oglądamy tylko zdjęcia.
Oczywiście zdjęć mi zawsze mało
A na Słowacki Raj czekam z utęsknieniem

kkra napisał(a):to jednak za wysokie progi dla nas i póki co oglądamy tylko zdjęcia.
Oczywiście zdjęć mi zawsze mało
A na Słowacki Raj czekam z utęsknieniem

Mając porównanie Tatr i Słowackiego Raju mogę powiedzieć że niektóre odcinki tamtejszych szlaków są równie, jeśli nie bardziej emocjonujące niż tatrzańskie łańcuchy... Słowacki Raj - oto jest

15.08 - Słowacki Raj: Podlesok - Sucha Bela - Klastorisko - Przełom Hornadu - Podlesok

W zasadzie nie było go w planach ale kiepskie, deszczowe doświadczenia z popołudnia drugiego dnia wyjazdu i fatalne prognozy pogodowe na dzień następny wywołały dość długą dyskusję co robić. Pomysłów było sporo - łącznie ze zwiedzaniem Bratysławy oraz lokalnych jaskiń gdzie nie byłoby obaw że coś nakapie z góry ale - z czego się bardzo z perspektywy cieszę - wygrał Słowacki Raj. Z Novej Lesnej to ledwie około 30 km samochodem do słynnego parku, w którym nie dane mi było wcześniej być. Startujemy z Podlesoka, który, jak na szybkiego wyczytujemy w przewodniku, jest jednym z podstawowych węzłów szlaków. Obok miejscowości jest spory parking (2E/dzień), kilka restauracji i punktów z pamiątkami. Pogoda - jak na złość - jednak piękna:



Tuż powyżej miejscowości zaczyna się wąwóz Sucha Bela który, wbrew nazwie, jest mocno wilgotny



Na szlaku tym razem spory ruch, wręcz tłoczno i trzeba miejscami czekać na swoją kolej w skokach po kłodach i kamieniach. No chyba że - co dane mi było widzieć - jest się na szlaku w gumowcach. Wtedy jest wszystko jedno







Mimo wszystko idzie się bardzo przyjemnie i w miarę sprawnie, ale tylko do czasu...



No tak - drabinki przy Misiowych Wodospadach, chyba najatrakcyjniejsze ale i dziś najbardziej zakorkowane miejsce na trasie.





Czekania na 20-30 minut ale po wejściu na drabinkę przestaje mnie to dziwić - jest naprawdę ślisko. Pierwsza, druga, a za chwilę jeszcze trzecia i czwarta, praktycznie pionowa drabinka. Całkiem ciekawie Podobne trochę do Dier w Małej Fatrze ale tutaj wydaje się bardziej emocjonujące...







Za wodospadami szlak nieco łagodnieje ale nie jest to jeszcze koniec metalowych i drewnianych atrakcji choć już nie tak spektakularnych. Robi się też zdecydowanie luźniej.









W końcu wąwóz się wypłaszcza i dochodzimy do najwyższego punktu na całej trasie - niewielkiej polany ze skrzyżowaniem szlaków. Podejście w sumie 400m do góry zajęło nam aż nieco ponad 2h. Teraz żółtym, a potem czerwonym szlakiem w stronę Klastoriska, skąd chcemy zejść do przełomu Hornadu by zamknąć pętlę w Podlesoku:



Ale o tym już w następnym odcinku

Słowacki Raj............

Piękne wspomnienia,byłem dwa razy i jeszcze wrócę...

miro napisał(a):Słowacki Raj............

Piękne wspomnienia,byłem dwa razy i jeszcze wrócę...

Piękne wspomnienia,byłem raz i jeszcze wrócę...

Aż do momentu wyjścia z wąwozu towarzyszy nam bardzo ładna pogoda, wkrótce jednak okazuje się że prognoza, z opóźnieniem, ale się sprawdza - znowu zaczyna siąpić Są wahania czy iść dalej zakończone podziałem wycieczki na część bardziej i mniej ambitną Ta pierwsza rusza w stronę Klastoriska - rozległej górskiej polany z ruinami klasztoru kartuzów z przełomu XIII i XIV stulecia. Trasa zajmuje około 1h a jako że wkrótce znowu się przejaśnia miejsce okazuje się zdecydowanie warte wizyty.









Teraz ostro w dół żółtym szlakiem w kierunku głównego wabika, dla którego zdecydowaliśmy się zaryzykować spacer w deszczu - przełomu Hornadu.



Na zejściu nieliczne i nietrudne łańcuchy, dolinę osiągamy mniej więcej w połowie - na przywitanie wiszący mostek i pierwsze, ubezpieczone łańcuchami, 'stupacki':





Na szlaku ogromne błoto ale w sumie można to uznać za swoistą atrakcję Niejeden chyba tego dnia wrócił z trasy czarny... Ale najciekawsze oczywiście przejścia metalowymi podestami zawieszonymi kilkanaście metrów nad wezbraną rzeką.









Te najbardziej intrygujące - 'Stupacki pod Zelenou Horou':





Za nimi już niestety głównie błoto i walka z ziemską grawitacją... W końcu docieramy do mostku prowadzącego w stronę parkingu w Podlesoku:









Teraz jeszcze jakieś 15 minut wzdłuż lasu brodząc niemalże w błocie ale wreszcie, po około 7h spędzonych na szlaku docieramy do samochodu i odjeżdżamy w stronę Popradu. Żegna nas kolejna ulewa...

_chudy_ napisał(a):Pomysłów było sporo - łącznie ze zwiedzaniem Bratysławy oraz lokalnych jaskiń gdzie nie byłoby obaw że coś nakapie z góry ;-)

Jak porządna jaskinia to nie byłabym pewna tej suchej głowy
W tym roku 2 odwiedziliśmy, "te lokalne", niestety jedna rozczarowała