Słowacja

Witam w tym miejscu.

Fajnie. Gratuluję zdobycia Rozsypańca.
Cóż to za insekty Was zaatakowały? Początkowo myślałem, że macie obiektyw zapruszony.

Smak prawdziwego piwa właśnie w tym momencie doceniam, więc powoli kończę by oprócz standartowych byków, głupot nie pisać.

Czekam z niecierpliwością na widoki z sąsiadujących szczytów.... no i Fatowską ulubienicę, czyli Obsivankę.

Pozdrawiam.

_chudy_ napisał(a):Wejście od Medziholie przepiękne i z odrobiną adrenaliny (choć też bez przesady), bardzo podobał mi się ten szlak. Zejście z drugiej strony na Medzirozsutce to już (poza pierwszym odcinkiem) trochę nudy.

My schodziliśmy tym samym szlakiem (do Medziholia). Dobrze wiedzieć, że niewiele straciliśmy

Interseal napisał(a):Fajnie. Gratuluję zdobycia Rozsypańca.

Dzięki
Dużo trudniej go było zdobyć niż jego bieszczadzkiego imiennika

Interseal napisał(a):Cóż to za insekty Was zaatakowały? Początkowo myślałem, że macie obiektyw zapruszony.

No niestety - obiektyw był ok. Dobrze, że owady widać, bo jeszcze byście mi nie uwierzyli, że tyle ich było! Wy zdaje się nie mieliście tego problemu (?)

Interseal napisał(a):Smak prawdziwego piwa właśnie w tym momencie doceniam, więc powoli kończę by oprócz standartowych byków, głupot nie pisać.

Ja również właśnie doceniam Zlatego Bażanta. Bynajmniej nie bezalkoholowego

maslinka napisał(a): Wy zdaje się nie mieliście tego problemu (?)

Nie... tamtego dnia jak pamietam, nie było żadnych problemów... pamietam dobrze, bo brak problemów z tą wesołą gromadką, to u nas rzadkość.

maslinka napisał(a):Ja również właśnie doceniam Zlatego Bażanta. Bynajmniej nie bezalkoholowego

Mnie już dziś wszystko jedno co doceniam

Własnie zstanawiamy się nad przyszłym weekendem... czy wiesz coś może na temat szlaku Strecno -> Ruiny jakiegoś zamku - > Maly Kryvan (czerwony szlak)?

Interseal napisał(a):Własnie zstanawiamy się nad przyszłym weekendem... czy wiesz coś może na temat szlaku Strecno -> Ruiny jakiegoś zamku - > Maly Kryvan (czerwony szlak)?

Chcieliśmy podejść do ruin zamku Strecno, ale już nam czasu nie starczyło. Dumnie prezentują się na skale nad Vahem

Nigdy nie szliśmy tym szlakiem, więc niestety nic nie mogę powiedzieć.

Mapę pewnie macie, ale na wszelki wypadek, wkleję link, to sobie możesz policzyć czasy przejścia KLIK

Widzę, że Mała Fatra rzuciła na Was urok

Dzięki Agnieszko.

Mała Fatra rzuciła już na mnie urok, kiedy jeszcze nie wiedziałem jak się nazywa, a starsi znajomi próbowali mi wmówić, że to Tatry...

Dzięki za linkę. Mam mapę, poczytam zobaczę, policzę...

P.S. W "Złotego Ptaszka" zaopatrujesz się przy okazji wyjazdów, czy kupujesz u siebie?

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):P.S. W "Złotego Ptaszka" zaopatrujesz się przy okazji wyjazdów, czy kupujesz u siebie?

Przy okazji wyjazdów czesko-słowackich, a te ostatnio zdarzają się często, przynajmniej jednodniowe. Do tej pory najwyżej ceniłam czeskiego Budweisera, potem Dacicky'ego (po wizycie w Kutnej Horze ) Teraz zasmakowałam w Bażancie. Wygląda na to, że gust mi się zmienia w zależności od rejonu, który akurat odwiedzamy

W Lidlu w Terchovej był skromny wybór piw - Bażant albo Kelt W Coopie (tym, w którym byliśmy razem z Wami w lutym ) dużo większy, ale w niedzielę sklep był zamknięty.

maslinka napisał(a): Wygląda na to, że gust mi się zmienia w zależności od rejonu, który akurat odwiedzamy

To chyba normalne... w Brnie rozsmakowałem się w "Starobrno" tak , że późniejszy koncert Rolling Stonesów był trochę zamglony.
Kupiłem później butelkę przy innej okazji...i piwo jak piwo... nic specjalnego.

W Słowacji, a już szczególnie w Czechach podoba mi się sposób nalewania i podawania piwa w gospodzie, u nas się już takich klimatów nie spotyka. Kto był, ten wie.

Wracając do wątku tytułowego, to planujemy coś na przyszłą niedzielę. Nie nerwowego, ale fajnego i do przejścia w trójkę z czwartym gościem w plecaku. jeżeli coś się wykluje - napiszę w tym miejscu.

Pozdrowienia.

Interseal napisał(a):
W Słowacji, a już szczególnie w Czechach podoba mi się sposób nalewania i podawania piwa w gospodzie, u nas się już takich klimatów nie spotyka. Kto był, ten wie.

Oj tak, ze "sztywną" pianką i najlepiej w grubym szkle

No to mam nadzieję, że uda Wam się zrealizować plany. Ja nie wiem, jak to będzie z przyszłym weekendem - na pewno będę miała sporo papierkowej roboty (rozkręcanie nowego roku szkolnego, koniec lenistwa )
Ale może i nam uda się gdzieś wyskoczyć

Gratulacje Agnieszko

Mały Rozsypaniec - lata temu najpierw nas wykąpał , potem wysuszył , a na koniec , przy zejściu - ponownie solidnie zmoczył Wychodziliśmy na szlak ( podobnie jak Wy ) w pełnym słońcu , wracaliśmy - obłoceni i przemoczeni do tego stopnia , że nasz gospodarz gdy nas zobaczył , natychmiast otworzył palinkę



Pozdrawiam
Piotr

Cześć Piotrze.
Ale mieliście przygody! Na pewno zapamiętacie je na długo!

Nam udało się uniknąć burzy tego dnia, ale o tym już wkrótce...

Dzień pierwszy - 25 sierpnia (czwartek)

Zejście z Velkego Rozsutca i kilka chwil w Štefanovej

Zaczynamy schodzić ze szczytu:



Drabinka, tym razem w dół:



Zdjęć z zejście po łańcuchach nie mam żadnych, bo schodzenie to trudniejsza operacja. Aparaty przez chwilę odpoczywały. Poza tym nie należało przedłużać i tak niezbyt pośpiesznego schodzenia, bo sporo osób czekało na wejście. Tym razem mijaliśmy przede wszystkim Polaków, chociaż nie było ich aż tak wielu, jak się spodziewałam
Myślę, że pół na pół ze Słowakami. Chociaż byli też i Czesi. Na szlaku (poza ahoj i bliżej niezidentyfikowanym pozdrowieniem ) słyszeliśmy dobry den albo dobry dzień. Minimalna różnica w wymowie. Wydaje mi się, że to twardsze jest czeskie, a zmiękczone słowackie. Ale mogę się mylić

I znowu jesteśmy na sedlu Medziholie. Jak dobrze jest zdjąć buty...



Po takim odpoczynku zupełnie się rozleniwiamy. Powiem szczerze: po prostu nie chce nam się już podchodzić na Stoha
Innym razem...

Zejście do Štefanovej zajmuje nam około godziny. Miejscowość jest cudnie położona. Budzić się rano i codziennie patrzeć na oba Rozsutce, to musi być wspaniałe uczucie:





Choć i "nasza" Terchova bardzo nam się podoba

Zapuszczamy się wgłąb Štefanovej (sądziłam, że jest ona dużo mniejsza, widać, że miejscowość się rozbudowuje) w poszukiwaniu knajpki, w której jedliśmy pyszny rosół 3 lata temu. Niestety nie udaje nam się jej znaleźć. Jest inna, ale zamknięta (czwartek!)

Bardzo chcemy coś zjeść i napić się czegoś zimnego. Niestety chyba dopiero w Terchovej... Zmierzamy w stronę parkingu. I tuż przed nim trafiamy do knajpki z ładnie zaaranżowanym ogródkiem. Obok płynie strumyk i miło szemrze:



Siadamy i odpoczywamy. Delektuję się zimnym Bażancikiem, mój mąż niestety może już tylko Kofolą



Zamawiamy pyszne palačinky z lodami i bitą śmietaną:



Tuż obok nas pływają duże okazy ryb. Mój małżonek twierdzi, że to głowacice. Ich rozmiary są naprawdę imponujące.
To nieprzyzwoite, że my jemy, a one nie Wrzucam im więc naszego ostatniego rohlika:



Prawie zabijają się o okruszki Zwłaszcza jedyna jasna ryba dzielnie walczy:



Pora wracać do Terchovej. Po drodze robimy jeszcze zakupy w Coopie i możemy jechać "do domu".

Tuż po naszym powrocie nagle zaczyna grzmieć i rozpętuje się burza. Ale z czego Przecież jeszcze przed chwilą nie było chmur, przynajmniej tych burzowych. Okazuje się, że dobrze zrobiliśmy, nie idąc na Stoha. Pewnie w tym momencie schodzilibyśmy (kompletnie przemoczeni) z Południowego Grunia.
Potwierdza to fakt, że za jakiś czas wracają nasi sąsiedzi zza ściany, starsze polskie małżeństwo. Złapała ich burza właśnie w okolicy Południowego Grunia.
A więc udało nam się. Burza kończy się równie nagle jak się zaczęła.

Wieczór spędzamy w miłej pizzerii przy pysznej, pikantnej pizzy, która zaostrza nam apetyt na jutrzejszą wyprawę

Witam.

Trzeba uważać... "dobry dzień" mówią czasem Polacy, którzy przestawiając szyk przywitania próbują się wtopić w tłum .

Już kilka razy się naciąłem, gdy zagajając po takim przywitaniu rozmowę łamanym słowackim, buchnęliśmy z rozmówcami śmiechem, gdyż okazało się że to rodacy.

Słowaka z okolic Fatry poznaję natomiast, że odpowiadając twierdząco nie mówi "Áno" tylko tak po japońsku "Haj!"

Fajna wycieczka. Plany mieliście ambitne ze Stohem i zejściem z Południowego Gronia... można tam kolana potracić przy zejściu ... jeszcze mając Rozsutca w nogach!

Zresztą pamiętasz nartowanie w lutym... a gdzie tam jeszcze do góry...

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Trzeba uważać... "dobry dzień" mówią czasem Polacy, którzy przestawiając szyk przywitania próbują się wtopić w tłum .

Wiem, wiem, sami tak mówiliśmy
Nawet jeden facet nam powiedział: "Jak na Słowaków, dobrze mówicie po polsku"

Interseal napisał(a):Zresztą pamiętasz nartowanie w lutym... a gdzie tam jeszcze do góry...

Pamiętam
Również to, jak spadłam z orczyka Znaczy się stromo musiało być To że wcześniej wypiłam piwo, to tylko zbieg okoliczności

A plany były faktycznie ambitne. Policzyliśmy, że wyjdzie nam 8 godzin, z godzinnym zapasem, licząc czasy na mapie. W sumie mieściliśmy się w podanych czasach (dziwne, bo te słowackie nie są na wyrost). Ja po górach chodzę zrywami (pędzę w górę, po czym muszę się zatrzymać, bo się zasapię )

Obawiałam się trochę, że wejście na Stoha może być nudne... (Zwłaszcza w porównaniu do emocji, które budzą oba Rozsutce.) Jak oceniasz ten szlak?

maslinka napisał(a): Obawiałam się trochę, że wejście na Stoha może być nudne... (Zwłaszcza w porównaniu do emocji, które budzą oba Rozsutce.) Jak oceniasz ten szlak?

Nooo... w porównaniu z Rozsutcami to nuda ... tyle, że to Stoh jest typowym przedstawicielem rzeźby Małej Fatry, a Rozsutce to takie odmieńce trochę .

Tak poważnie, to pierwsza stroma cześć szlaku poprowadzona jest w lasku. Wchodziliśmy kiedyś jesienią i pomimo słonecznych i ciepłych dni było tam strasznie ślisko i błotniście. Przytrzymać się nie było czego. Wyczyniałem różne akrobacje, a Młodszego miałem oczywiście na plecach.
Górna część szlaku łagodnie wiedzie do szczytu. Jesienią wzdłuż złotych, sięgających pasa traw. Widoki piekne w stronę Wielkiej Fatry i na Martinske Hole.
Wracaliśmy tym samym szlakiem, trochę szkoda - kiedy patrzy się na wijącą się po szczytach ścieżkę od Stoha poprzez Południowy Groń i dalej na Chleb... nogi same chcą iść

Pozdrawiam.

Mariusz, dzięki za informacje. Trzeba będzie zrobić tego Stoha. Jest po co wracać Mamy jeszcze w Małej Fatrze sporo szlaków, którymi chcemy przejść.

Interseal napisał(a):Wracaliśmy tym samym szlakiem, trochę szkoda - kiedy patrzy się na wijącą się po szczytach ścieżkę od Stoha poprzez Południowy Groń i dalej na Chleb... nogi same chcą iść

My pewnie byśmy poszli, gdyby było choć trochę chłodniej...