Sierpniowy HVAR 2018 a na deser BiH - to się naparwdę udało!

Trajgul napisał(a):

corrina napisał(a):Tu na razie, na jakiś czas nastąpi przerwa, bo relacja musi się napisać.

I tak Ci świetnie idzie. Wrzuciłaś 2 odcinki, z wieloma zdjęciami (przedostatni odcinek ma 50 zdjęć, więc samo wrzucanie na forum powinno trwać), w odstępie kilkunastu minut. Mi napisanie kilku nieciekawych zdań, plus wybór z 10 zdjęć, które muszę obrobić, zmniejszyć, a potem wrzucić na forum, zajmuje z półtorej godziny

Hehe, odcinek jeden, ale właśnie ze względu na ilość zdjęć, musiałam go pociąć. A to jeszcze nie koniec tego dnia

Ja tą relację właśnie do tego miejsca miałam już dawno napisaną w wordzie i wrzucałam sukcesywnie, kiedy miałam chwilę, żeby zająć się zdjęciami. Początkowo zabawa była prosta bo zmniejszałam przez zmniejszacz.pl ale po 1 od jakiegoś czasu strona jest zwalona, tzn czasem już z głównej przenosi od razu na jakąś zupełnie inną (dobrze, że nie dla dorosłych ! ), więc nie da się nic zrobić, a po 2 tak zaczęłam się w pewnym momencie zastanawiać, co się dzieje ze zdjęciami zmniejszanymi w ten sposób, tzn na darmowych stronach niewiadomego pochodzenia...
Nie zdziwiłabym się, gdyby zdjęcia nie tylko przechodziły przez ich serwer, ale na nim zostawały, a potem ktoś je np. do czegoś wykorzystywał... Nie wiem, może za bardzo wnikam, może tak wcale nie jest, ale biorąc pod uwagę, że czasem wrzucam też zdjęcia rodzinne, to zaniechałam zmniejszania w ten sposób i w końcu zainstalowałam sobie program Irfan View czy jakoś tak. Niestety tu już tak lekko nie jest, bo każde zdjęcie trzeba zmniejszać osobno (ale i tak już nabrałam wprawy w porównaniu z początkami), ale przynajmniej nigdzie to nie idzie w świat...

Tak więc póki co, treść relacji miałam do tego momentu, a zmniejszone zdjęcia do końca tego dnia, czyli do Starego Gradu. Jeśli dzieciaki mi dziś pozwolą, to jeszcze spróbuję podziałać z pisaniem końcówki dnia, ale wiecie, ferie, nuda, pogoda dramat, więc pewnie skończy się na planszówkach czy coś. Ale będę się starać, żeby nie urwać dnia tak w połowie na dłuższy czas

To jaką macie pogodę, że dramat?
U mnie o 8 bbyło -6, teraz coś koło -2 może 0, słońce pięknie świeci i lód na chodnikach a zaspy wzdłuż chodników, ale droga czarna... Ale już w Wadowicach śniegu nie widać...

piekara114 napisał(a):To jaką macie pogodę, że dramat?
U mnie o 8 bbyło -6, teraz coś koło -2 może 0, słońce pięknie świeci i lód na chodnikach a zaspy wzdłuż chodników, ale droga czarna... Ale już w Wadowicach śniegu nie widać...

A weź nie pytaj.. Od kilku dni taka chlapa, że szkoda żaluzje odsłaniać w oknach.. Od wczoraj pada na przemian deszcz i deszcz ze śniegiem.. To co zostało ze śniegu, to jedna wielka szara breja. I wszędzie pełno wielkich i głębokich kałuż. Mega słaba pogoda się trafia na te ferie, na pocieszenie i rozgrzewkę zostaje więc tylko pisanie relacji...

Super relacja. Ladne zdjecia pieknych miejsc. Dzieki za twoja prace( samo to sie nie robi ).
Coraz bardziej przekonuje sie do wyspy Hvar I za to tez Dziekuje.
Czekam na finish

Oj nie powiem fajnie Wam ta Vrboska wyszła, może w tym roku będzie czas, żeby się do niej przekonać Ale M. Hvar bywa równie puste Muszę w końcu wrzucić mój odcinek

Jin napisał(a):Super relacja. Ladne zdjecia pieknych miejsc. Dzieki za twoja prace( samo to sie nie robi ).
Coraz bardziej przekonuje sie do wyspy Hvar I za to tez Dziekuje.
Czekam na finish

Bardzo dziękuję za miłe słowa
Do finishu jeszcze daleko, ale krok po kroku...

wiolek_lp napisał(a):Oj nie powiem fajnie Wam ta Vrboska wyszła, może w tym roku będzie czas, żeby się do niej przekonać Ale M. Hvar bywa równie puste Muszę w końcu wrzucić mój odcinek

W Hvarze byliśmy o najgorszej porze, pewnie gdyby tam wskoczyć koło 6:00, jak na ribarnicę w Jelsie, byłaby szansa na puste uliczki
Bo wieczorem nie spodziewam się, aby było luźniej, wręcz chyba przeciwnie...

DZIEŃ 9 -cd
26.08.2018 - Vrbanj -Svirče - Vrisnik i wieczorny Stari Grad

Jednak udało mi się dopisać kilka zdań, więc kończymy dzień 9-ty najpierw przejazdem przez góry i wioski a potem wieczorną wizytą w Starim Gradzie, któremu postanawiamy (po akcji z mandatem) dać drugą szansę. A jak sie okaże wkrótce, to dostał jeszcze 3 szansę i znalazł się w czołówce ulubionych miejsc na Hvarze

Kolejnym punktem programu jest przejazd przez góry z przystankami w 3 wioskach. Na pierwszy ogień idzie Vrbanj, który jest dosłownie rzut beretem od Vrboskiej. Ale we Vrbanj zatrzymujemy się tylko na chwilę, jakoś nie widzę niczego, co zatrzymałoby nas tu na dłużej. Stajemy więc na moment przy jakiejś zamkniętej konobie, strzelam kilka fotek i jedziemy dalej.




Wioska ładna, z kamiennymi starymi domami i ładnym kościołem, no i konobą ze stolikami pod rozległym platanem. Ale o tej porze jeszcze nieczynna. Wioska świeci pustkami. Czas jechać więc dalej.

Krawężniki tu jak na Bliskim Wschodzie


Nieruchomość na sprzedaż, może ktoś się pokusi i otworzy interes życia


Kolejny przystanek to Svirče, które, o ile mi się dobrze wydaje, widać też z oddali z naszego balkonu. Choć niewykluczone, że jest to jednak Vrisnik.

Svirče zamieszkuje na stałe ok 500 mieszkańców zajmujących się w dużej mierze uprawą winorośli i oczywiście ich przetwórstwem. Uprawiają też oliwki i lawendę. Wszystko to podobno można kupić na miejscu, ale pechowo nie trafiamy na żadne takie miejsce. Być może trzeba pochodzić i popytać po domach…

Nad wioską dominuje piękny, biały XVIII-wieczny kościół Marii Magdaleny i właśnie na placu przy nim się zatrzymujemy. Witają nas tylko koty, bo wioska też jakby wymarła. Natalia z tatą zostają w samochodzie, bo młoda trochę marudzi. Idę więc z Martą rozejrzeć się dookoła kościoła, który, naturalnie jest zamknięty…





Przy kościele znajduje się niewielki XIX-wieczny cmentarz, a w oddali między górami widać następną wioskę, Vrisnik, do którego wkrótce się udamy.








Kręcimy się jeszcze chwilę po okolicy i wracamy do samochodu.




Z pewnością fajnie byłoby się przejść po wąskich uliczkach, ale nie mamy za dużo czasu, więc kończymy naszą „tranzytową” wizytę w Svirče.

Zatrzymujemy się jeszcze kilkaset metrów dalej, skąd mamy inną perspektywę na kościół i wioskę.





Dookoła same winnice a za plecami mamy przetwórnię. W powietrzu unosi się wszędzie zapach sfermentowanych winogron. Nie za miły dla nosa, muszę przyznać

Uświadamiam sobie, że budynek przetwórni skądś znam i nagle przypominam sobie, skąd. Oczywiście z hvarskiego odcinka Makłowicza!
Nie jest to pierwsze ani ostatnie miejsce znane z programów, które odwiedzamy. Jako wierna fanka Makłowicza od ponad 20 lat, mam wielką radochę z podążania jego śladami. W pewnym sensie, to że teraz jesteśmy na Hvarze, a przede wszystkim potem w Bośni, zawdzięczam w dużym stopniu również tym kulinarnym telewizyjnym wędrówkom…

Przed nami ostatni przystanek, Vrisnik - niestety również bez bardziej dogłębnej eksploracji. Zatrzymujemy się na chwilę kilkaset metrów za żółtą tabliczką, gdzie mamy chyba najładniejszą panoramę.








Przez kilka minut rozkoszujemy się widokiem i ruszamy w dół, w kierunku Jelsy.

Po drodze mijamy kilka nieczynnych o tej porze konob oraz ich reklam, informujących o tym, że są to miejsca zaliczane do tzw. Kulinarnego dziedzictwa regionalnego. Charakterystyczny niebieski znaczek z białą czapką kucharza i białymi sztućcami po jej bokach, mogą nosić zarówno miejsca – restauracje, winiarnie itp, jak również produkty. To rodzaj takiego certyfikatu regionalności i noszą go także niektóre produkty również w Polsce. Jednym z takich miejsc tutaj jest Konoba Vrisnik, którą rozreklamował, a jakże, niejaki Makłowicz Robert Niestety dziś nie będziemy jeść w żadnym z tych miejsc, choć wyobrażam sobie, że można tu zjeść smacznie i oryginalnie. Pojęcia nie mam, czy tanio, pewnie nie…Ale dziś planujemy kolację w Starim Gradzie, więc może kiedyś indziej…

DZIEŃ 9 -cd
26.08.2018 - Vrbanj -Svirče - Vrisnik i wieczorny Stari Grad

Strasznie pocięty ten dzień , ale to juz ostatni odcinek

Wracamy do domu na chwilę przerwy i o 18:30 ruszamy do Starego Gradu. Prowadzą nas znów chmury, ale na całe szczęście dziś już z nich nie będzie padać.


Tym razem parkujemy już grzecznie na płatnym parkingu pod Studenacem, obok którego mieszkańcy grają właśnie w bule. Zanim to zobaczymy, najpierw z daleka już słyszymy niezrozumiałe początkowo krzyki. Dopiero, kiedy podchodzimy bliżej, widzimy przekrzykujących się graczy. Mam wrażenie, że za chwilę się pobiją! Nie szczędzą też słów cenzurowanych
Widowisko osobliwe i dla niewtajemniczonych – niezrozumiałe. Ale warto na chwilę przystanąć i się poprzyglądać. Zdjęć niestety nie posiadam, nagrałam tylko kilka filmików, ale na chwilę obecną nawet nie myślałam, żeby je wrzucać na youtube. Może, kiedy uporam się z całą relacją, a czasu do następnych wakacji wciąż będzie za dużo, zabiorę się za temat filmików i albo zmontuję jakiś jeden a dobry, albo powrzucam krótsze na YT i oczywiście wtedy je zalinkuję.

Ruszamy przed siebie urokliwą uliczką Šiberija. Na ulicach i w konobach jeszcze pusto. Nieliczni mieszkańcy rozsiadają się przed lokalami i obserwują turystów.







Wszędzie pusto, nawet na placu przed kościołem św. Stefana. Muszę przyznać, że super ten dzień, tak to można sobie zwiedzać.




Najlepszy plan zwiedzania Starego Gradu, to brak planu. Najlepiej pozwolić się sobie zgubić w tych cudnych uliczkach i dać się prowadzić ciekawości.





Dziś nie skusimy się na żadne pamiątki, ale po nie wrócimy własnie do Starego Gradu na koniec pobytu.



Koło 19:00 w konobach zasiadają pierwsi głodni.


Ale to jeszcze nie moment dla nas. Mijamy Zvijezdę Mora i jeszcze trochę kręcimy się po okolicy.



Pół godziny później wracamy do konoby w obawie, że wkrótce może być problem ze stolikami. I mamy rację, bo już o 20:00 o miejscach już można zapomnieć.



Zamawiamy hvarski talerz z przystawkami i panierowane kalmarki. No i oczywiście białe winko. A, no tak, i jeszcze oczywiście rosół, bo to już chyba element obowiązkowy.



Muszę przyznać, że lokal bardzo przyjemny i klimatyczny, szczególnie po zmroku. Jedzenie smaczne, ceny do zaakceptowania.


Kiedy my jemy kolację, w wąskiej uliczce za konobą (będącej jakby jej przedłużeniem), dzieje się normalne życie. Kobiety stoją w drzwiach i plotkują, po chwili dołącza do nich kolejna, z ręcznikiem na plecach i farbą na włosach, z papierosem w zębach. Widocznie teraz ma pół godzinki na omówienie wszystkich smaczków dnia z sąsiadkami. Może to ich mężowie właśnie grali w bule koło Studenaca a one ich obgadują?

Uwielbiam takie zupełnie nieistotne wspomnienia z wakacji. Niby nic nie znaczą, bo kto by pamiętał o pani z farbą na włosach, a jednak składają się na jakąś całość, której wynik ostatecznie przesądza o tym, że spędzamy właśnie najlepsze wakacje od lat? Wrócę do tego jeszcze w podsumowaniu relacji, kiedy już cała się napisze.

Tymczasem nasza kolacja dobiega końca. Regulujemy rachunek i ruszamy w stronę parkingu. Kiedy opłacamy parking, dostrzegam przypadkiem, że parkowanie poza sezonem jest 2 razy tańsze, niż w sezonie. No cóż…

corrina napisał(a):Mówcie sobie, co chcecie, mi się Vrboska naprawdę podobała

Mi też i to bardzo, 2x wpadłam do niej rowerkiem z Jelsy, raz w dzień i raz wieczorem To samo było ze Starim Gradem

U Ciebie Vrboska również mi się podoba w tej odsłonie pogodowej.

Melduję się i ja w Twojej cudownej relacji i czekam na dalszy ciąg

ps. czy gdzieś na Hvarze na plażach są prysznice?

Cześć wszystkim również byłem na tym festivalu wina, jedzenie super i taniocha ale na Twoich zdjęciach się nie załapałem

slawek&gosia napisał(a):Melduję się i ja w Twojej cudownej relacji i czekam na dalszy ciąg

ps. czy gdzieś na Hvarze na plażach są prysznice?

Ruszam w końcu z ciągiem dalszym, więc polecam sie lekturze

Prysznice, hmmm, ja osobiście nigdzie nie widziałam, ale może na jakichś plażach hotelowych bywają. Chociaż głowy nie dam, ale chyba jak mijaliśmy palżę miejską w Jelsie, to jakiś jeden chyba mi się rzucił w oczy. Ale to najgorsza chyba plaża na Hvarze, więc nie polecam

gusia-s napisał(a):

corrina napisał(a):Mówcie sobie, co chcecie, mi się Vrboska naprawdę podobała

Mi też i to bardzo, 2x wpadłam do niej rowerkiem z Jelsy, raz w dzień i raz wieczorem To samo było ze Starim Gradem

U Ciebie Vrboska również mi się podoba w tej odsłonie pogodowej.

Ja następnym razem, jak takowy będzie, mam też w planach wieczorną Vrboskę, szczególnie, że spodobało nam się menu i cen Konoby Lem, aczkolwiek postudiuję jeszcze opinie na forum