Buongiorno! Benvenuti! Skarby Umbrii i Rzym na deser

tony montana napisał(a):Anzio - darze sentymentem, poniewaz spędziliśmy tam duża część ostatniego dnia roku,

A ja się nie mogę przekonać do zwiedzania Włoch zimą. Spróbowaliśmy raz i to jednak nie to .

wiola2012 napisał(a):Ciesz się, że nosi, bo ja swój aparat muszę nosić sama. Mężowi wystarczy komórka.

To odwrotnie jak u nas . Odkąd mam telefon, który potrafi robić zdjęcia, to z aparatem chodzi tylko Paweł.
Ja bardzo lubię sobie szukać kadrów i pstrykać, ale zupełnie nie mam zacięcia, żeby grzebać w ustawieniach. Ostatnio byliśmy parę dni w Krakowie i trochę znowu pochodziłam z aparatem. W praktyce wyglądało to tak, że mąż co jakiś czas sam przestawiał mi te wszystkie suwaczki w menu .

wiola2012 napisał(a):Ps. Ale do tej rozmytej wody w fontannie to chyba i statyw musiał mieć?

Wszystkie są bez statywu .
Teraz statywu używamy już tylko, żeby zrobić sobie wspólne zdjęcie. Zabieramy ze sobą malutki Manfrotto Pixi.

piekara114 napisał(a):Pewnie jakby wygrał Rzym to tam byśmy wylądowali...

To co ostatecznie wygrało?

piekara114 napisał(a):A z ciekawości jaka cena kremu była we Włoszech?

Dokładnie nie pamiętam, ale chyba coś koło 5 euro.
Niedługo to sprawdzę .

piekara114 napisał(a):Bo ja nawet się nie rozglądałam, bo wiedziałam, że do kabinówki nie dam rady włożyć.

My od jakiegoś czasu robimy tak, że przynajmniej jedna walizka wraca jako bagaż rejestrowany 10 kg.

Anzio, cz.II

Ekipa filmowa robi trochę zamieszania, więc po jakimś czasie postanawiamy sprawdzić jak wygląda plaża po drugiej stronie klifu.





W poszukiwaniu kolejnego zejścia na plażę .









Tłumów nie ma .











Mijamy małą część zorganizowaną plaży ...




i szukamy miejsca dla siebie .





Ta plaża podoba nam się nawet bardziaj niż ta przy ruinach Villa Imperiale .













Spędzamy tu trochę czasu praktycznie nie wychodząc z wody .







Poza tym, że pływamy, szukamy też muszelek ...










i polujemy na kraby, których wśród skał i kamieni chowa się mnóstwo .


















I tak mija nam plażowy dzień w Anzio. Czas wracać do Rzymu.








Myślę, że jeszcze kiedyś tu zajrzymy.
Tym bardziej, że Anzio ma bezpośrednie połączenie z Ponzą, a na tą wyspę już od jakiegoś czasu mamy ogromny apetyt .

marze_na napisał(a):
Myślę, że jeszcze kiedyś tu zajrzymy.
Tym bardziej, że Anzio ma bezpośrednie połączenie z Ponzą, a na tą wyspę już od jakiegoś czasu mamy ogromny apetyt .

Aż musiałam sprawdzić co tam dają
Maciupkie toto, ale bardzo ładnie tam
I jakie piękne klify

mysza73 napisał(a):Aż musiałam sprawdzić co tam dają

To się zdziwiłam .

mysza73 napisał(a):Maciupkie toto

W sam raz na parę dni przy okazji kolejnej wizyty w Rzymie .

marze_na napisał(a):

mysza73 napisał(a):Aż musiałam sprawdzić co tam dają

To się zdziwiłam .

Bo ja tak średnio lubię wyspy, na które dotarcie jest bardziej uciążliwe
Np teraz najchętniej wybrałabym którąś Cykladę, ale dotarcie i potem powrót zajmuje sporo czasu ...
A jak się ma do dyspozycji tylko tydzień, to to totalnie bez sensu

marze_na napisał(a):

piekara114 napisał(a):Pewnie jakby wygrał Rzym to tam byśmy wylądowali...

To co ostatecznie wygrało?

W tym tygodniu ma się wyjaśnić.


Super te skalne okienka w klifie, ta druga plaże też bardziej mi się podoba.

piekara114 napisał(a):Super te skalne okienka w klifie

Przez takie okienko można przejść z jednej plaży na drugą .
Niestety nie mogliśmy sprawdzić osobiście, bo dwóch rosłych ochroniarzy pilnowało w tym okienku dostępu do planu filmowego .

Tak podejrzewałam, że to ochrona

Rzym, Rione Regola i Campo de' Fiori

Przedostatni już dzień w Rzymie zaczynamy od wizyty na Campo de' Fiori. Chcemy pobuszować chwilę po rozkładającym się tam codziennie rano targu.

Po drodze przecinamy Via Giulia z charakterystycznym Arco Farnese.




Łuk zaprojektował Michał Anioł, którego papież Paweł III zatrudnił jako architekta przy budowie Palazzo Farnese. Arco Farnese miał połączyć pałac z Villa Farnesina po drugiej stronie Tybru.






Jeśli już mowa o Palazzo Farnese to ostatnio zyskał nową fasadę .



Kardynał Aleksander Farnese rozpoczął budowę Palazzo Farnese w 1514 roku, kontynuował ją już jako papież Paweł III, a prace ostatecznie zakończono już po jego śmierci. Teraz w pałacu mieści się ambasada Francji.


Dzielnica, w której się znajdujemy to Regola - jedna z dwudziestu dwóch rioni Rzymu - tradycyjnych jednostek podziału administracyjnego tej części miasta, która znajduje się w obrębie dawnych murów aureliańskich.
Następnym razem właśnie tu będę poszukiwać noclegu .

















Na Campio di Fiori ciasno ustawione stoiska otaczają pomnik Giordano Bruno.







Najwięcej jest sprzedawców owoców i warzyw.










Nie może oczywiście zabraknąć kwiatów .





Jest też oferta nastawiona typowo pod turystów .













Jak się już naoglądaliśmy to obieramy kurs na Piazza Venezia .










CDN

marze_na
Na Campio di Fiori ciasno ustawione stoiska otaczają pomnik Giordano Bruno.

Kupiłam tutaj najlepsze (wg mojego syna) mieszanki przypraw np. do carbonary. Rodowity ( wizualnie) Włoch zanurzał szufelkę w różnych woreczkach i dozował odpowiednie ilości składników, wg sobie tylko znanej receptury
Dałam się też naciągnąć na cud-urządzenie, które w rękach mistrza potrafiło wyczarować świderki z ziemniaka i marchewki, pociąć ziemniaka na spiralki itp. ale u mnie w domu przestało działać . Pewnie to wina warzyw

wiola2012 napisał(a):Kupiłam tutaj najlepsze (wg mojego syna) mieszanki przypraw (...)

Ja z takich targów wychodzę z reguły tylko z owocami. Brzoskwinie, winogrona, figi ... nie mogę się opanować .

wiola2012 napisał(a):u mnie w domu przestało działać . Pewnie to wina warzyw

Na pewno .

Rzym, Ołtarz Ojczyzny

Historia Placu Weneckiego sięga drugiej połowy XV wieku, kiedy kardynał Pietro Barbo rozpoczął budowę rezydencji znanej dziś jako Palazzo di Venezia. Po wyborze na papieża kardynał Barbo vel Paweł II uczynił pałac swoją oficjalną siedzibą.
Wygląd Piazza Venezia zmienił się ostatecznie wraz z wybudowaniem w latach 1885-1935 pomnika Wiktora Emanuela II nazywanego dziś powszechnie Ołtarzem Ojczyzny (wł. Altare della Patria).






Ołtarz Ojczyzny jest udostępniony dla zwiedzających. Można wejść na taras widokowy, działa tu kawiarnia, a we wnętrzach urządzono m.in. Museo del Risorgimento gromadzące pamiątki z okresu walk o zjednoczenie Włoch.





Po raz pierwszy wspinamy się po tych monumentalnych schodach .










W centrum Ołtarza Ojczyzny znajduje się konny posąg króla Wiktora Emanuela II odlany z brązu pochodzącego m.in. z armat należących do Wojsk Lądowych Królestwa Włoch.






Cokół pomnika zdobią płaskorzeźby będące alegoriami czternastu włoskich miast, które niegdyś były stolicami republik: Ferrary, Turynu, Urbino, Amalfi, Neapolu, Bolonii, Florencji, Wenecji, Genui, Palermo, Pizy, Rawenny, Mantui i Mediolanu.







Weszliśmy tu jednak przede wszystkim dla widoków .












Tony, pamiętasz Luigiego





Na razie tyle, wrócimy tu jeszcze przy bardziej słonecznej pogodzie .

marze_na napisał(a):Ta plaża podoba nam się nawet bardziej niż ta przy ruinach Villa Imperiale .

Mnie też bardziej przypadła do gustu.

marze_na napisał(a):Poza tym, że pływamy, szukamy też muszelek

Muszle super. Ciekawe czy jest zakaz ich wywożenia, tak jak piasku z plaż Sardynii.

marze_na napisał(a):i polujemy na kraby, których wśród skał i kamieni chowa się mnóstwo .

Chyba tylko aparatem.

megidh napisał(a):Muszle super. Ciekawe czy jest zakaz ich wywożenia, tak jak piasku z plaż Sardynii.

Ten zakaz w IT obowiązuje tylko na Sardynii.
Z każdego wyjazdu (o ile oczywiście uda nam się zajrzeć na plażę) przywozimy sobie kilka najładniejszych muszelek.

megidh napisał(a):

marze_na napisał(a):polujemy na kraby

Chyba tylko aparatem.

No jasne .

Luigi, potwierdzam Marzenko, toż to Luigi !!