Buongiorno! Benvenuti! Zachwycający Rzym, barwna Kampania.

megidh napisał(a):Jak Ty znajdujesz czas na to wszystko ?.
Wyjazdy, pisanie relacji, zapewne jakaś praca i jeszcze czasochłonne układanie puzzli.

Puzzle to jednorazowa akcja, kilka wieczorów, może dwa weekendy i było po zabawie .
A relacja wlecze się już przecież nieprzyzwoicie długo .
Także z tym czasem za kolorowo niestety nie jest.

Neapol, Murales Maradona - Quartieri Spagnoli

Spod zamku Sant'Elmo schodzimy do dzielnicy Quartieri Spagnoli.






Klasyka .










Dzielnica Hiszpańska zabudowana jest naprawdę ciasno .





Chcemy zobaczyć miejsce, gdzie jak dotąd nie udało nam się trafić - na Piazzetta Diego Armando Maradona.






Na sześciopiętrowym budynku przy Via Emanuele de Deo pod nr 60 wykonany został mural przedstawiający Maradonę. Powstał w 1990 roku, po tym jak SSC Napoli z Argentyńczykiem w składzie zdobyło drugie w historii klubu mistrzostwo Włoch.
Mural powstawał dokładnie dwie noce i trzy dni. W 2016 roku został odnowiony.




Obok mural nawiązujący do rzeźby Chrystusa spowitego całunem z Museo Cappella Sansevero.
Boski Diego w boskim sąsiedztwie?





Kult jakim Neapol otacza Diego Maradonę objawia się na tym niewielkim placyku z całą siłą.










Na wizerunki Maradony można się zresztą natknąć w całej dzielnicy Quartieri Spagnoli. Podobnie jak na dowody sympatii dla Juventusu .

marze_na napisał(a):Chcemy zobaczyć miejsce, gdzie jak dotąd nie udało nam się trafić - na Piazzetta Diego Armando Maradona.

To miejsce to zapewne niezła gratka dla fanów futbolu i oczywiście Diego Maradony.
Czy na tych murach były jakieś ślady świadczące o jego śmierci ?.

megidh napisał(a):Czy na tych murach były jakieś ślady świadczące o jego śmierci ?

Nie zauważyłam na muralach żadnych nawiązań do śmierci Maradony.
Natomiast Neapol zadbał o to, by właściwie uczcić pamięć piłkarza. Stadion, na którym SSC Napoli rozgrywa swoje mecze, od grudnia 2020 nosi nazwę Stadio Diego Armando Maradona. Legendarny piłkarz zastąpił w nazwie samego świętego Pawła Apostoła .

Następny przystanek na trasie to Galeria Umberto I.






Chcemy sprawdzić czy wreszcie skończył się remont elewacji. A przy okazji zajrzeć do McDonald's .
Nie, nie, nie będziemy nic konsumować. Za eurosa można tu wejść do strefy toalet.

Galerię wybudowano w latach 1887-1891. Nie da się ukryć, że architekt Emanuele Rocco wzorował się na mediolańskiej Galerii Vittorio Emanuele II.
W końcu zniknęły wszystkie rusztowania i całość wygląda pięknie.














Pamiątkowe selfie i lecimy dalej .




Z Galerii parę kroków mamy na Piazza del Plebiscito.
Nazwa placu upamiętnia plebiscyt z 1860 roku, w którym decydowano o przyłączeniu Królestwa Obojga Sycylii do Królestwa Sardynii i Piemontu, co zapoczątkowało ostateczne zjednoczenie Włoch.




Do dzisiaj plac jest głównym miejscem dla uroczyści państwowych. Tak też jest i tym razem.
Akurat trwa próba generalna przed zaplanowanymi na następny dzień obchodami 150. rocznicy powstania Korpusu Alpini, który założono w Neapolu 15 października 1872 roku.










Nic tu po nas. A skoro ten dzień miał być luźną przechadzką przez ulubione miejsca i po ulubione smaki to nie możemy nie zajrzeć na Piazza Trieste e Trento .






Wstępujemy do Gran Caffè Gambrinus na caffe alla nocciola czyli kawę z dodatkiem kremu z orzechów laskowych.
Taka lokalna specjalność




Nigdzie nie trafiliśmy na równie dobrą nocciolę. Żeby było lżej dla portfela konsumujemy przy barze .

marze_na napisał(a):

Pry tym zdjęciu (jedno z pierwszych w odcinku) myślę, sobie: kurcze Marzenie się fotki pomyliły i wrzuca z Mediolanu :lol: Dopiero później czytam dokładnie...jednak nie

piekara114 napisał(a):kurcze Marzenie się fotki pomyliły i wrzuca z Mediolanu
Dopiero później czytam dokładnie...jednak nie

W Mediolanie mnie jeszcze nie było .

mysza73 napisał(a):Jedź, bo fajny dach na katedrze tam mają ,

Chyba potrzebuję trochę więcej argumentów niż ten dach .
W czerwcu jak mieliśmy możliwość zahaczyć o Mediolan to bez żalu postawiliśmy jednak na jezioro Iseo.

Neapol, odcinek ostatni

Kiedy docieramy pod zamek Castel Nuovo słońce ma się już ku zachodowi.








Spróbujemy spojrzeć z góry .












Liczyłam, że uda nam się jeszcze przespacerować do Castel dell'Ovo, ale już nie damy rady .
Pora wracać na Piazza Garibaldi, odebrać walizki i złapać autobus na lotnisko.
Czasu mamy akurat tyle, żeby dojść pieszo do metra na stację Toledo.

Cały nasz piątkowy spacer po Neapolu wyglądał mniej więcej tak .
Odrobinę przekłamuje, bo do Zamku Elma wjechaliśmy funicularem.




Stacje metra w Neapolu powszechnie uchodzą za otwarte galerie sztuki .
To efekt realizacji projektu "Stacje Sztuki", w który zaangażowanych zostało łącznie ok. 100 artystów.
Projekt objął stacje metra na linii 1: Garibaldi, Universita, Municipio, Toledo, Dante, Museo, Materdei, Salvator Rosa, Quattro Giornate, Vanvitelli, Rione Alto oraz kilka stacji na linii 6: Mostra, Augusto, Lala, Mergellina.
Od dawna sobie obiecuję, że zrobię solidną fotodokumentację wszystkich tych stacji metra, ale ciągle jakoś się nie składa .

Najpiękniejszą i najbardziej efektowną jest bez wątpienia stacja Toledo.
Tą znajdującą się aż 50 metrów pod ziemią stację zaprojektował kataloński architekt Oscar Tusquets Blanca, a motywy przewodnie jakie wykorzystał to woda i światło.

Ściany zdobią mozaiki przedstawiające ważne wydarzenia z historii Neapolu oraz postaci ważne dla miasta ze św. Januarym na czele.






Największe wrażenie robi tu jednak wysoki komin przechodzący przez wszystkie poziomy stacji, zmieniający kolor na różne odcienie niebieskiego i błękitu.








Zawsze jeżdżę tym schodami parę razy w górę i w dół .






Za którymś przejazdem nakręciłam sobie nawet filmik .




A to już Garibaldi, największa stacja metra w Neapolu i największy węzeł przesiadkowy.






Ok. 40 metrów pod ziemią i imponująca ilość schodów.








Poza odebraniem walizek mamy tu w okolicy do zrealizowania jeszcze jedną bardzo ważną misję - kupić najlepsze w Neapolu sfogliatelle do weekendowej kawki. O sfogliatelle i cukierni Attanasio już pisałam.
Kolejka oczywiście przyprawia o zawrót głowy, ale na szczęście idzie dość sprawnie. Z paczuszką ciepłych i pachnących ciastek wsiadamy do alibusa. Zajęły mi niemal połowę tego mniejszego bagażu podręcznego .

Stacja swoim wyglądem mocno odstaje od tego co na ziemi.

KONIEC

Wypadałoby jakoś zgrabnie zakończyć tą relację tylko co tu jeszcze napisać?
Że było pięknie i pysznie? No widomo .
Że "słoneczna Italia" to tylko taki slogan reklamowy? To fakt, już przywykliśmy .
Że do Neapolu i Kampanii jeszcze wrócimy? Chcielibyśmy bardzo .

Pożegnam się kilkoma fotkami z nieba nad Neapolem i Zatoką Neapolitańską.








Raczej nie zdarzało nam się startować tak późno, a już na pewno mając miejsca przy oknie .








Te miliony światełek wokół uśpionego Wezuwiusza robią wrażenie.







A presto


Dziękuję za obecność i komentarze.
Pozdrawiam w imieniu swoim i Pawła.

Przy lekturze Twoich relacji zawsze u mnie rodzi się pytanie: może jednak wybrać wakacje w Italii, a nie w Grecji? Najlepiej byłoby w oba te kierunki, może kiedyś to się uda.
Dziękuję za kolejne cudowne wrażenia