Sierpniowy HVAR 2018 a na deser BiH - to się naparwdę udało!

Ehhh jak ja Ci zazdroszczę tego samozaparcia żeby wstać tak wcześnie rano i podziwiać pustą Jelsę... Troszkę żałuję, że w przyszłym roku nie będzie mi to dane Tak naprawdę, to ja pomimo mieszkania w niej, praktycznie nie pospacerowałam w niej wcale ! Zawsze brakowało na nią czasu... No nic, trzeba będzie to kiedyś nadrobić

wiolek_lp napisał(a):Ehhh jak ja Ci zazdroszczę tego samozaparcia żeby wstać tak wcześnie rano i podziwiać pustą Jelsę... Troszkę żałuję, że w przyszłym roku nie będzie mi to dane Tak naprawdę, to ja pomimo mieszkania w niej, praktycznie nie pospacerowałam w niej wcale ! Zawsze brakowało na nią czasu... No nic, trzeba będzie to kiedyś nadrobić

To nie samozaparcie, to głód świeżej ryby
My z kolei po Jelsie chodziliśmy głównie wieczorami więc same beznadziejne nocne zdjęcia z telefonu mam
Brakuje mi zdjęć w ciągu dnia, z dobrym światłem i niebieskim niebem w tle. Mam nadzieję, że to nadrobię

corrina napisał(a):My z kolei po Jelsie chodziliśmy głównie wieczorami więc same beznadziejne nocne zdjęcia z telefonu mam
Brakuje mi zdjęć w ciągu dnia, z dobrym światłem i niebieskim niebem w tle. Mam nadzieję, że to nadrobię

U mnie tak samo, tylko nawet zdjęć porannych nie ma

Jelsa o wschodzie słońca przepiękna
pozdrawiam

slawek&gosia napisał(a):Jelsa o wschodzie słońca przepiękna
pozdrawiam

To jest naprawdę warte zobaczenia Polecam !

DZIEŃ 12
28.08.2018 - Ostatnie plażowanie, Stari Grad wieczorny

A więc to już naprawdę ostatni dzień, jaki w całości spędzimy na Hvarze…
Nie będziemy już nic zwiedzać, chcemy jeszcze raz plażować, bo takich wakacji nie mieliśmy od lat. Zatem na ostatnie plażowanie wybieramy (po raz 3) najbliższą plażę koło Jelsy, czyli koło opuszczonego hotelu. Wiem, że zostały dziesiątki nieodwiedzonych miejsc i zatoczek a my w dwa miejsca pchaliśmy się po 3 razy, ale mam nadzieję, że uda się jeszcze przyjechać na Hvar i to nadrobić
Poglądowo zatem jeszcze kilka ujęć z zatoczki:







O samym plażowaniu nie ma co za wiele pisać, pogoda jak zwykle idealna, woda również i na dodatek miła niespodzianka w barze. Zamawiamy ten sam zestaw, co wczoraj, czyli espresso i koktajle. Barman z uśmiechem oznajmia, że dziś ma banany i wszystko potrzebne do koktajlu Natalki. Po chwili napoje wjeżdżają więc na stół, a w gratisie za wczorajszy brak składników, dziewczyny dostają firmowe przykrywki do napojów, żeby nie wpadły żadne owady, w szczególności wszechobecne pszczoły.



Przyspieszając narrację, mija kilka godzin zupełnie podobnych do tych z dnia wczorajszego (miliony skoków z pomostu).





Głupio mi, że w ogóle wczoraj pytałam barmana o te filiżanki. Dziś już o nic nie pytam i udaję, że nie było tematu. Nie wiem, co mnie wczoraj poniosło. Czuje się jak rasowa Grażyna… A tu na odchodne, kiedy machamy mu na pożegnanie, barman odmachuje, żebym podeszła. „Dalej chcesz te filiżanki”? Głupio się uśmiecham, bo nawet nie wiem, co mam powiedzieć
A on wyciąga z szafki dwie. „Żeby przypominały wam Chorwację”. Teraz mam chyba jeszcze głupszą minę
Wyciągam portfel i chcę mu zapłacić. Uśmiecha się tylko i życzy dobrej podróży do domu. No i mam najlepszą, bo praktyczną, pamiątkę z Chorwacji
W drodze powrotnej ostatni rzut oka na Jelsę z góry :




Po powrocie na włości szybko się odświeżamy, jemy cokolwiek i ruszamy do Starego Gradu. W pierwszej kolejności podjeżdżamy do dużego Tommy’ego na zakupy na drogę powrotną plus kilka spożywczych prezentów. Po zakupach przemieszczamy się na parking pod Studenacem i ruszamy na ostatni spacer po naszym – teraz już ulubionym – mieście.







Sprawdziłam sobie niedawno na koncie, że za parkowanie tutaj ok. 3 godzin, bo tyle za zwyczaj spędzaliśmy w Starim Gradzie, płaciliśmy po 11 zł. Więc nie majątek, a głowa spokojna. Na następny raz oczywiście ogarnę w miarę bliskie, mam nadzieję, miejsca bezpłatne, bo tu 10, tam 10 (podobnie jak przy wypłatach z bankomatu, których zrobiłam ze 4) i się uzbiera stówka na 3 margharity jak nic
Kręcimy się trochę po uliczkach, w jednym ze sklepików ukrytych w ich labiryncie, kupujemy piękny drewniany magnes z chorwacką rybą. Wreszcie Natalia ma, co chciała i jest w pełni zadowolona. A magnes jest hand made, lokalny, więc naprawdę super. Tylko cena mniej super, bo 30 kun (wyjściowo było chyba 40!).




O 19:00 miasto wydaje się zupełnie wymarłe, albo my trafiliśmy na takie puste uliczki. Czemu nie udało nam się to w Hvarze…? Nawet na Placu Św. Szczepana spotykamy tylko tego samego mężczyznę, który kilka dni wcześniej grał na syryjskim oudzie (instrumencie) z kolegą. Dziś jest sam i tylko my przez chwilę stanowimy jego publiczność.






Jak wcześnie już zachodzi słońce, lato ewidentnie się kończy…






Na pożegnanie ze Starim Gradem nie może zabraknąć lodów. Ostatniego dnia zgadzam się nawet na smak facebookowy (za dawnych czasów takie lody nazywały się chyba smerfowe?).



Spacerujemy sobie jeszcze trochę po Rivie, po lodach czas na naleśniki z nutellą, które zostały skonsumowane na ławce pod Biblioteką Publiczną.






Dochodzi 20:00, robi się ciemno, a my w ogóle nie spakowani Rozum podpowiada, żeby wracać i się pakować, skoro mamy wstać wcześnie i zdążyć na prom o 8:00. Ale czujemy chyba ten rodzaj sentymentalnej tęsknoty, która wciąż trzyma nas w tym miejscu. Kręcimy się jeszcze chwilę przy budkach z pamiątkami, gdzie dziewczyny dla babci kupują poduszeczki z lawendą.

Zaglądamy do sklepu z miodami, gdzie znów zostawiamy trochę kun. Żebyśmy tylko wiedzieli, jak bardzo przepłacamy za ten miód tutaj, po tym, jak jutro zobaczymy ceny miodu w Bośni… Kto bogatemu zabroni !

Skoro już o wydatkach mowa, to w ostatniej chwili decydujemy się na pożegnalną kolację w Zvijeździe Mora. W sumie nie szalejemy, tylko czarne risotto, którego nie spróbowałam przez cały pobyt, kalmarki dla Marty i jedno duże piwko. A i tak na rachunku 215 kun…



Nie ma co żałować, trzeba dobrze wspominać. Ruszamy do samochodu zupełnie pustymi uliczkami.





Wracamy do domu i zaczynamy pakowanie i ogarnianie apartamentu… I to niestety jest najgorsze wspomnienie z całego urlopu...

corrina napisał(a):DZIEŃ 12
28.08.2018 - Ostatnie plażowanie, Stari Grad wieczorny

siedzę w pracy i przeglądam, ten odcinek wyjątkowo przyjemnie wygląda i mnie przyciągnął - taka kwintesencja chorwackich urlopów, chociaż przed wyjazdowy co optymizmem zwykle nie nastraja

Piękne zdjęcia. Wycieczka na Špilje w SN przypomina mi naszą wyprawę w 2015r z dziećmi.
Ale mi się wówczas napłakały w drodze pod górę
Wyszliśmy o świcie aby nie było za gorąco ale i tak około 8:00 przy końcówce drogi był już ukrop.
Ale wycieczkę pamiętają do dzisiaj i widoki wspominają miło.

Stari Grad również wspominam jako pustki w uliczkach. W porcie i na nadbrzeżu w knajpach tłok, a 50m obok w uliczkach jakby poza sezonem

corrina napisał(a): ... Zatem na ostatnie plażowanie wybieramy (po raz 3) najbliższą plażę koło Jelsy, czyli koło opuszczonego hotelu ...

Początkiem lipca w barze przy tej plaży panowała totalna rozpierducha. Stała betoniarka, obok kupka odpadów budowlanych, jakieś kable itp. sądziłam, że nie zamierzają tego przybytku uruchamiać w tym sezonie bo prace remontowe były naprawdę na mało zaawansowanym poziomie.

gusia-s napisał(a):

corrina napisał(a): ... Zatem na ostatnie plażowanie wybieramy (po raz 3) najbliższą plażę koło Jelsy, czyli koło opuszczonego hotelu ...

Początkiem lipca w barze przy tej plaży panowała totalna rozpierducha. Stała betoniarka, obok kupka odpadów budowlanych, jakieś kable itp. sądziłam, że nie zamierzają tego przybytku uruchamiać w tym sezonie bo prace remontowe były naprawdę na mało zaawansowanym poziomie.

No to mieliśmy szczęście, że podczas naszych wizyt juz wszystko działało

DZIEŃ 13
30.08.2018 Opuszczamy Hvar – Czas na deser, czyli BiH: Pocitelj – Blagaj – Mostar

A więc nadszedł ten dzień… Musimy pożegnać się z Hvarem...
Wstajemy o 6:00 bo oczywiście nie ogarnęliśmy wszystkiego wieczorem. O 8:00 wpada do nas Nikola, żeby się pożegnać. Rozmawiamy dosłownie chwilę bo niestety za wiele czasu nie mamy. Dziękujemy za pobyt i mamy nadzieję, że kiedyś jeszcze tu zawitamy…
Po szybkim śniadaniu dopakowujemy ostatnie rzeczy i ruszamy o 8:10, żeby zdążyć na prom bodajże o 9:40. Dokładna godzina chyba nie ma większego znaczenia, bo w praktyce i tak nie trzymają rozkładu.

Dojazd do Sucuraju zajmuje godzinkę, tym razem już bez żadnych widokowych postojów. Patrząc jednak na te widoki z okna samochodu po 12 dniach, odczuwam wielką nostalgię. Ale taka już kolej rzeczy. Każde miejsce trzeba przecież kiedyś opuścić...




Chwilę po 9:00 dojeżdżamy na miejsce i ustawiamy się w kolejkę. Mam wrażenie, że możemy załapać się na styk. Oby!
M. zostaje z dziewczynami koło samochodu, a ja idę kupić bilety a następnie trochę się rozejrzeć po okolicy. Ten Sućuraj nie jest taki zły, jak go większość widzi. Stacjonować na pewno bym tu nie chciała, ale okolice portu przyjemne dla oka, moim skromnym zdaniem










Do samochodu postanawiam dotrzeć bocznymi uliczkami, a tam też całkiem fajne widoczki:




Zastanawiam się, skąd te ruiny, czy pochodzą z lat 90 i są wynikiem wojny ? Wstyd przyznać, ale moja wiedza historyczna jest naprawdę bardzo mierna więc nie mam pojęcia, czy na Hvarze też się w ogóle coś działo



Tutaj też mają fajne kociaki




Kiedy wracam do rodzinki, pierwsze samochody właśnie zaczynają wjeżdżać na prom. Modlę się w duchu, żeby i nam się udało. I mamy szczęście, jesteśmy przedostatnim samochodem, który tym promem popłynie No to ruszamy podziwiając Sućuraj z innej perspektywy:







W Sućuraju mają też cudnie położony cmentarz.



Tym razem pogoda dopisuje, powietrze przejrzyste, więc Biokovo w oddali prezentuje się cudnie. I znów ta nostalgia i smutek, kiedy patrzymy na oddalającą się latarnię…



I już naprawdę ostatni rzut oka na oddalający się symbol Hvaru...



Kiedy latarnia już całkowicie niknie, pora odwrócić głowy w kierunku lądu, na Biokovo.



Dopływamy do Drvenika o 10:15, a tam już plaża pełna do granic przepustowości. Ktoś mi wytłumaczy, jak takie plażowanie można w ogóle uprawiać





Po opuszczeniu promu od razu śmigamy w prawo, na Dubrownik. Ale tam nie dojedziemy. Szkoda, bo mam wrażenie, że byliśmy tam całe wieki temu, a to zaledwie 12 lat…
Właśnie zaczyna się ostatni etap naszego urlopu, w jakimś sensie ten, na który od pierwszego dnia najbardziej czekałam Tego fragmentu podróży też miało nie być, ale jak mi w głowie jakiś plan zakiełkuje, to potem nie ma już zmiłuj !
A więc mijamy Podacę, Gradac, w okolicy którego, o ile dobrze pamiętam, tankujemy, bo po całym Hvarze jeździliśmy na 1 baku sprzed wjazdu na prom


Zostawiamy za sobą jeziorka w Peračko Blato, Ploče, Opuzen, Kravac i już jesteśmy na przejściu w Metković. Jest 11:30 i na granicy spędzamy jakieś 15 minut. 20 minut później docieramy do pierwszego przystanku w Bośni, Počitelj. Pewnie wystarczyłoby 10 minut, ale ostrzegani przez wielu, nie zamierzamy przekraczać dozwolonych prędkości.

Počitelj nie był dla mnie gościnny lało jak z cebra więc nie wysadzając nosa pognaliśmy na Mostar zostawiając ulewę za sobą. Nie na długo dała nam cieszyć się wygraną i nas po jakimś czasie dogoniła w Mostarze, więc do poprawy ta wycieczka na kiedyś.

7 lat temu dreptałam przy tej latarni Pięknie się prezentuje na Twoich fotkach
W zeszłym roku, kiedy płynęłam na Hvar z Sucuraja było pochmurnie i byłam zawiedziona jej widokiem. Pocieszałam się, że w drodze powrotnej ją jeszcze zobaczę i odwiedzę Sucuraj, ale tak się nie stało gdyż wróciliśmy przez Stari Grad do Splitu :/
Rejs co prawda dłuższy, co mi też bardzo odpowiadało ale żal mi było tego ostatniego przejazdu przez wyspę

Ta plaża w Drevniku to i tak u Ciebie nie wygląda tak źle jak wyglądała u mnie w II połowie lipca...

Widok Makarskiej Riviery od strony morza nieustannie mnie zachwyca! Ten majestat gór i morze... Dobrze, że z daleka nie widać tych dzikich tłumów, a jedynie to co najpiękniejsze...

agata26061 napisał(a):Widok Makarskiej Riviery od strony morza nieustannie mnie zachwyca! Ten majestat gór i morze... Dobrze, że z daleka nie widać tych dzikich tłumów, a jedynie to co najpiękniejsze...

Dlatego Chorwacja jest gotową odpowiedzią na pokój podczas rodzinny konfliktów wakacyjnych z serii : "W góry, czy nad morze?"


Uwaga, uwaga, ta relacja będzie miała koniec ! Trochę mi się wydłużył czas pisania, ale postanowiłam jednak wyrobić się przed tegorocznymi wkacjami No to lecę na drugą stronę, gdzie i Was jeszcze dziś serdecznie zapraszam