Pra-dziadowska relacja - Jesioniki o każdej porze roku :)

7 kwietnia (sobota) - W roli kuracjusza

Dzisiaj po przebudzeniu wreszcie widzimy słońce Ale temperatura nas nie rozpieszcza. Podjeżdżamy Fabiakiem do uzdrowiska Preissnitza położonego na wzgórzu nad Jesenikiem (zwanego przez Dangol Prysznicowem ).

Vincenz Priessnitz był samoukiem w zakresie medycyny niekonwencjonalnej i naturalnej (działał w latach 20-tych i 30-tych XX wieku) pochodzącym ze Śląska Austriackiego. Jego metody leczenia opierały się na wyłącznym stosowaniu wody bez współdziałania z jakimikolwiek medykamentami i ziołami. W 1830 roku otrzymał od władz austriackich oficjalne zezwolenie na otworzenie i prowadzenie zakładu kuracyjnego opierającego się na metodach wodoleczniczych. Od tego momentu zaczęto leczyć w Jeseniku metodą hydroterapii takie schorzenia jak m.in. zaburzenia metaboliczne, funkcjonowania tarczycy, uczulenia, bóle głowy, depresje i wiele innych. I leczy się je tutaj do dziś

Od nazwiska Priessnitza powstało też ponoć polskie słowo prysznic

Parkujemy samochód (udaje się jeszcze w strefie niepłatnej)



i schodami pniemy się w górę uzdrowiska.

Mijamy dom (obecnie muzeum) Vincenza Priessnitza:



Raz tylko byliśmy w "Prysznicowie", bardzo krótko - spacer i obiad. Teraz chcemy spędzić tu trochę czasu, a później ruszyć na jeden ze szlaków, a odchodzi ich z tego miejsca całkiem sporo.

Nasze pierwsze kroki kierujemy na polanę, na której brneński rzeźbiarz, Jan Šimek, stworzył ze skał dziwne kompozycje. Wymowa tego dzieła nie jest mi do końca znana i jakoś nie przemawia ono do mnie (ech, ci artyści! ), ale warto zobaczyć Cestę Života, czyli Drogę Życia wg Jana Šimka.





Skalne rzeźby z bliska:



Dłoń i tułów kobiecy (a przynajmniej głowa)?:



Czeskie Stonehenge :

,

z którego roztacza się ładny widok na Lázně Jeseník i pobliskie górki:



U stóp Stonehenge robimy przerwę na herbatkę z termosu i Horalky

A później idziemy zobaczyć ciekawostkę uzdrowiska - Balneopark. Priessnitz uważał, że skutek leczenia nie tkwi w samym chłodzie, ale w cieple, które wywołane jest poprzez zimną wodę.

Podążając za tym tokiem myślenia, zaprojektowano w Jeseniku "ogród wodny", przez który przepływa potok ze zbudowanym na nim systemem stacji służących do hydroterapii i relaksu. Wszystko w myśl starej, dobrze znanej zasady: "Zimna woda zdrowia doda"

W parku tym znaleźć można naturalne łaźnie Priessnitza dobre dla górnych i dolnych kończyn, basen do kąpieli nóg z akupresurą, Ławeczkę Priessnitza, bicze, prysznic czy taras do wypoczynku i ćwiczeń. Wszystkie te dobrodziejstwa i wynalazki nawiązują do tradycyjnej metody wodolecznictwa Vincenza Priessnitza.

A wygląda to tak. Naturalne łaźnie Priessnitza idealne dla górnych i dolnych kończyn:



Jest to basen o głębokości 60 cm do kąpieli nóżek i dwie wanny granitowe (które widać nad basenem) do kąpieli rączek Przeczytaliśmy, że w basenie do kąpieli kończyn dolnych stosuje się chodzenie w stylu bociana (Ciekawe, co na to żaby? ) Podczas kąpieli kończyn górnych natomiast zanurza się ramiona w granitowych wannach.

Kąpiel nóg z akupresurą:



Basen ten ma głębokość 20 cm, na jego dnie poukładane są kamyki o różnych kształtach. Chodzenie po kamykach masuje stopy. Musi to być fajne!

Chętnych do brodzenia w zimnym strumieniu nie widziałam Ale to pewnie kwestia pory roku. Chociaż przy dzisiejszej temperaturze szok termiczny byłby mniejszy Mimo wszystko nie daliśmy się skusić.

Stoję na Ławeczce Priessnitza, a nawet na dwóch :



A powinnam na niej usiąść i machać energicznie nogami w wodzie

Na wielu tablicach informacyjnych można poczytać o zabiegach, by wykonywać je najefektywniej, jak to możliwe :



"Basen", który jest wyłączony z procedur leczniczych, co nie znaczy, że nie można tu wejść:



Za tymże basenem kończy się Balneopark, a zaczyna szlak prowadzący do wielu pramenów - źródeł wody leczniczej. Zaczynamy od spróbowania wody ze Slovanskiego Pramena:



Ale nie będziemy się włóczyć od pramena do pramena , musimy obrać sobie bardziej konkretny cel, a źródełka będziemy "zaliczać" po drodze i przy okazji

Tylko który szlak wybrać spośród tak wielu :



W końcu decydujemy się iść zielonym szlakiem na Medvědí kámen. To tylko niecałe 4 km. Do tej pory wczuwaliśmy się w role kuracjuszy, pora na (mały, co prawda, ale jednak) górski spacer

Ale o tym napiszę już następnym razem.

maslinka napisał(a):7 kwietnia (sobota) - W roli kuracjusza

Jest to basen o głębokości 60 cm do kąpieli nóżek i dwie wanny granitowe (które widać nad basenem) do kąpieli rączek Przeczytaliśmy, że w basenie do kąpieli kończyn dolnych stosuje się chodzenie w stylu bociana (Ciekawe, co na to żaby? ) Podczas kąpieli kończyn górnych natomiast zanurza się ramiona w granitowych wannach.

Żaby? Żaby pewnie NIC, po prostu siedzą sobie, kumkają i robią ... jak zwykle ... te wszystkie nieprzyzwoite rzeczy, które pokazywałaś

tony montana napisał(a):Żaby? Żaby pewnie NIC, po prostu siedzą sobie, kumkają i robią ... jak zwykle ... te wszystkie nieprzyzwoite rzeczy, które pokazywałaś

Ja pokazywałam jakieś nieprzyzwoite rzeczy? Niemożliwe

W oczekiwaniu na wczesnowiosenne widoki ze spaceru na Medvědí kámen w celu ich porówniania z naszymiwidokami późnowiosennymi , kilka ubiegłorocznych jesiennych fotek z Drogi Życia (z tego samego wyjazdu andrzejkowego, który pokazywałam w "Za miedzą", gdy po drugiej stronie grzbietu Jesioników było mglisto i szroniasto ).











Jak odszukam fotki z czasów, gdy " prysznicowa parkowa ścieżka lecznicza" była w budowie (a może w przebudowie? , to wstawię dla porównania.

Danusiu, fajnie, że wstawiłaś jesienne fotki z Drogi Życia.

Ścieżka lecznicza w budowie - to na pewno będą ciekawe, historyczne już, zdjęcia. Jak tylko znajdziesz, wrzucaj śmiało

Pozdrawiam

Jednak nie znalazłam tych fotek z 2010 roku... A może tylko mi się wydawało, że je robiliśmy? No bo wodna ścieżka zdrowia w budowie nie była specjalnie ładna , więc po cóż było to czynić? Ale skoro już miałam się wtrynić z tą ścieżką, to kilka zdjęć z jesieni .







Oczywiście, nie byliśmy tak odważni, żeby zdjąć chciażby buty i skarpetki , o leczeniu zimną wodą pozostałych części ciała nie mogło być mowy tym bardziej .



W zasadzie, poza kuracją pitną ze źódełka przy altance (a jeszcze bardziej - chwilke potem - kuracją piwną w restauracji), najbardzej przypadły nam do gustu nam się platformy słoneczne .



Czekam na Wasz spacerek

dangol napisał(a):Oczywiście, nie byliśmy tak odważni, żeby zdjąć chciażby buty i skarpetki , o leczeniu zimną wodą pozostałych części ciała nie mogło być mowy tym bardziej .

My też nie Trzeba będzie przyjechać latem na wodne kuracje

dangol napisał(a):W zasadzie, poza kuracją pitną ze źódełka przy altance (a jeszcze bardziej - chwilke potem - kuracją piwną w restauracji), najbardzej przypadły nam do gustu nam się platformy słoneczne .

Takie leczenie również nam najbardziej pasuje

dangol napisał(a):Czekam na Wasz spacerek

Nie mogę zabrać się do dalszego pisania. Ostatnio zawsze coś wypada... Wczoraj cały dzień byliśmy w Krakowie Ale dzisiaj postaram się wrzucić następny odcinek.

Pozdrawiam

7 kwietnia (sobota) - Spacer na Medvědí kámen

Medvědí kámen to szczyt, który nie leży w Jesionikach (w Hrubym Jeseniku), a w Rychlebskich Horach. Swoją wędrówkę na tę górę opisała już kiedyś Dangol - tutaj. Postaram się nie powtarzać Nie będę opisywała legend, które przybliżyła Danusia. Skoncentruję się tym razem na fotkach, chociaż trudno jest zamilknąć takiej gadule jak ja

Ruszamy zielonym szlakiem, początkowo asfaltem:



Mijamy nagrobek majora Fridricha Edelmanna von Enhubera z 1848 roku:



Szlak prowadzi bardzo łagodnie, wręcz płasko. Mam wrażenie, że okrążamy szczyt, a w ogóle nie wspinamy się wyżej
Czesi zadbali o to, żeby turystom nie nudziło się po drodze :





Są też oczywiście źródełka z leczniczą wodą, czyli prameny. Jeden z nich:



Poruszamy się "Stezką živéj vody", o czym informują nas znaki na drzewach:



Na poszczególnych "stacjach" można zobaczyć zdjęcia kryształów wodnych, które powstały z dziewięciu próbek wody z okolic miasta Jesenik (w tym z pięciu pramenów na ścieżce).

Szlak leniwie pnie się w górę:



Słońce niestety się chowa, robi się coraz zimniej. Mamy wrażenie, że wiosnę zostawiliśmy na dole, tutaj panuje jeszcze zima, no, może przedwiośnie

Wreszcie coś zaczyna się dziać, szlak wspina się bardziej dziarsko, a my razem z nim:



Po mniej więcej półtoragodzinnym spacerze docieramy na Niedźwiedzi Kamień (907 m):



Nie mogę się oprzeć żółtej skrzynce przy "grzybku", w której znajduje się zeszyt do wpisów. Lubię potwierdzać swoje górskie osiągnięcia w pamiątkowych księgach, nawet jeśli są tak mizerne jak dzisiejsze Niestety okazuje się, że słupek jest "čerstvo barvený", o czym mówi nam mijany Czech schodzący z Kamienia. Ja jednak, w amoku, widząc skrzynkę z zeszytem, zapominam o przestrodze i barwię sobie dłonie na piękny żółty kolor

Na szczycie nie zostajemy zbyt długo, bo strasznie wieje:



Widok dzisiaj niestety niespecjalny:



A mogłoby być tak pięknie...

Cofamy się w okolice "grzybka" ze szlakami, bo tam mniej wieje i pochłaniamy prowiant:



Wkrótce przychodzi czas na odwrót, tym bardziej, że chmury nad nami wyglądają nieco złowieszczo.

Wracamy, tym razem, niebieskim szlakiem. Jesteśmy nieco zdezorientowani, bo na naszej trasie wycięto sporo drzew, a wraz z nimi padły oznaczenia szlaku:



Udaje nam się jednak nie zgubić

Po drodze focimy wiosnę:



A jednak jest!

Wracamy do "Prysznicowa", gdzie czeka na nas Fabiak i ładny, rudy kot :



Widać, po obróżce , że ma właściciela, więc go nie zabieramy ze sobą

Udaje nam się w ostatniej chwili zdążyć przed deszczem. Ledwo wsiadamy do samochodu, zaczyna padać i leje już do końca dnia. Ale wycieczka nam się udała! Zarówno spacer po uzdrowisku, jak i "wędrówka" na Medvědí kámen były bardzo przyjemne.

Ciąg dalszy dzisiejszych przyjemności jest związany z przygotowaniem koszyczka ze święconką, w końcu dzisiaj Wielka Sobota.

Wkładamy do koszyka wszystko, co tradycyjne plus baton Horalky Musi być przecież jakiś czeski akcent :



Idziemy do kościoła w Jeseniku, chociaż nie liczymy na święcenie. Dwa lata temu święciliśmy sami to, co w koszyczku Tym razem jednak będzie inaczej. Przy wejściu do kościoła zagaduje mnie pani Czeszka i mówi, że oni też święcą pokarmy, ale głównie słodycze, z tym, że dopiero jutro. Jestem trochę zdziwiona, bo sądziłam, że to zwyczaj polski i słowacki, ale widać tutaj, blisko polskiej granicy, również praktykowany.

Kobieta opowiada również, że mają tu polskiego księdza i pokazuje nam, gdzie w kościele jest grób Jezusa. Trochę jest w tym wszystkim natarczywa , ale być może stanowimy dla niej jakąś atrakcję

Po chwili pojawia się ksiądz i wtedy natarczywość owej kobiety przybiera na sile - zaczepia księdza i pokazuje mu nas; że z Polski jesteśmy Czujemy się prawie jak zwierzątka w zoo

Ksiądz podchodzi do nas i mówi, że wprawdzie święcenie pokarmów jest jutro rano, ale jak już jesteśmy, to nam poświęci dzisiaj. W ten sposób załapujemy się na indywidualne nabożeństwo przy ołtarzu
Potem rozmawiamy sobie chwilę. Jestem ciekawa, jak długo duchowny jest na posłudze w Jeseniku, bo, trzeba przyznać, nie mówi po polsku zbyt poprawnie, słowa mu się mieszają Mówi, że dwa lata Ale być może wcześniej był w innym miejscu w Czechach...

Tak oto udało nam się w obcym kraju zachować wielkanocną tradycję

Po święceniu, według wschodniej tradycji, jaką wyniosłam z domu, koniec postu Można iść na obiad, a właściwie na obiadokolację:



No i oczywiście na pyszne czeskie piwko. Dzisiaj Budvar, w grubym szkle :



I tym miłym akcentem kulinarnym kończę dzisiejszy odcinek

[quote="



No i oczywiście na pyszne czeskie piwko. Dzisiaj Budvar, w grubym szkle :



I tym miłym akcentem kulinarnym kończę dzisiejszy odcinek

[/quote]


Jakże zazdroszczę koleżance takiego pobytu świątecznego w Czechach. koleżanka jest bardzo operatywna i umie ustawić się w życiu. Skarb nie żona.

darek1 napisał(a):Jakże zazdroszczę koleżance takiego pobytu świątecznego w Czechach. koleżanka jest bardzo operatywna i umie ustawić się w życiu. Skarb nie żona.

Nie masz czego zazdrościć, Kolego Darku. Chyba nie naszego skromnego koszyczka ze święconką

Wyjazdy wielkanocne to taka nasza tradycja

Pozdrawiam

[quote=] Nie mogę się oprzeć żółtej skrzynce przy "grzybku", w której znajduje się zeszyt do wpisów. Lubię potwierdzać swoje górskie osiągnięcia w pamiątkowych księgach, nawet jeśli są tak mizerne jak dzisiejsze [/quote]

Naszego starego wpisu nie szukałaś Ciekawe, czy w skrzyneczce jest jeszcze ten stary zeszyt, czy w ciagu dwóch lat jednak wpisów było tyle, że został wymieniony? Pewnie został, przy okazji malowania , nawet jeśli nie było tylu wpisów, aby wypełnić cały kajecik...

A Budvar jest niezły , zwłaszcza grubym pękatym szkle .Niewątpliwie, za tydzień oprócz morawskiego winka, piwko tez będzie

dangol napisał(a):Naszego starego wpisu nie szukałaś Ciekawe, czy w skrzyneczce jest jeszcze ten stary zeszyt, czy w ciagu dwóch lat jednak wpisów było tyle, że został wymieniony? Pewnie został, przy okazji malowania , nawet jeśli nie było tylu wpisów, aby wypełnić cały kajecik...

No niestety, do zeszytu się nie dobrałam. Jak tylko się pobrudziłam farbą, zostawiłam skrzyneczkę w spokoju.

dangol napisał(a):A Budvar jest niezły , zwłaszcza grubym pękatym szkle

Pełna zgoda

U Was szykuje się czeska majówka Ale fajnie! Czeskich klimatów nigdy dosyć

Wróciłem z koncertu Michaela Buble a tu tyle czytania

zostawię sobie to jednak na jutro, dziś tylko pozdrowię

zatem pozdrawiam heh

tony montana napisał(a):zostawię sobie to jednak na jutro, dziś tylko pozdrowię

zatem pozdrawiam heh

Hej! Hej!
Również pozdrawiam i zmykam spać. Laku noć

I nie myśl, że Cię zaniedbywałam (jak gdzieś napisałeś ) w Twoim tripie. Po prostu nie zawsze miałam wenę, żeby popisać się jakimś błyskotliwym komentarzem Szkoda, że się skończyło...

tony montana napisał(a):zostawię sobie to jednak na jutro, dziś tylko pozdrowię

zatem pozdrawiam heh

maslinka napisał(a):Hej! Hej!
Również pozdrawiam i zmykam spać. Laku noć

Laku noć

maslinka napisał(a):
I nie myśl, że Cię zaniedbywałam (jak gdzieś napisałeś ) w Twoim tripie. Po prostu nie zawsze miałam wenę, żeby popisać się jakimś błyskotliwym komentarzem Szkoda, że się skończyło...

Heh, oczywiście, że tak nie myślę
choć naturalnie jest mi bardzo smutno, pocieszały mnie za to tłumy dziewcząt piszczące koncertowo za Michaelem z Kanady (ale on naprawdę jest uroczy skurczybyk!

Ja jakoś nie mam weny żeby Makarską ciągnąć, a teraz i tak chwilę mnie nie będzie

Stay tuned babe