W zeszłym roku był jeden Milos, w 2014 kolejnych 10 wysp.

ajdadi napisał(a):Zachwycają,...

Franz napisał(a):...zachwycają.

Miało więcej nie być...
A jeśli komuś się znudziły, to wiecie czyja to wina.

pzdr

A teraz.........


ciąg dalszy dla wytrwałych.

Nad "rzeką" trochę się popastwiłem.









Potem odkryłem strefę księżycowych kraterów.









To z kolei przypomina mi spływający lodowiec.



Listek, nie listek?
A może smoczy ogon?



To mi się z niczym nie kojarzy.





I to też.
Chociaż bo ja wiem



To jest ładne, chyba.



A to na pewno.



A to ciekawe.





Dla odmiany spływające smarki.
Co ja mogę, że mi tak sie kojarzy.





Do tego są potężne i jakby wielootworowe.







Katarek się kończy.



Nie ma jak fachowiec w rodzinie.

Nie wiem czy jestem wytrwały... ale w końcu - to MILOS

longtom napisał(a):To mi się z niczym nie kojarzy.

A mi - z rozpaczliwą próbą złapania wodnego oddechu wyciągniętej na powietrze ryby

longtom napisał(a):I to też.

To z kolei - z szczelnie zasłoniętą głową muzułmanki

longtom napisał(a):A to na pewno.

Na pewno

Jeszcze kilka na odchodnym.









To badylkowe zdjęcie też budzi we mnie pewne skojarzenia.



Te już nie.







Większa ilość roślinności sugeruje, że oddalamy się od brzegu.







Jaszczurcza czacha jest już blisko parkingu.





Taka mała konkurencja dla kulkowego Faraklo.









I to już koniec przygód z tego dnia.





Choć nie była jeszcze jedna przygoda.
Okazało się, że otwarto, w końcu, campingową tawernę.
Postanowiliśmy ja przetestować. Było pusto, poza nami zajęty był tylko jeden stolik. Pojawiła się, znana nam z widzenia, starsza Greczynka. Podała kartę, nie pozwoliła zaglądać do części po angielsku. Pokazała coś napisanego po grecku, zachwalając gestami. Zgodziliśmy się, pani odeszła zadowolona. Następnie nakryła stół, przyniosła pieczywko i piwko.



Obejrzeliśmy wszystkie zdjęcia z dnia dzisiejszego (wiecie, że było ich dużo), poszedłem po statyw żeby popstrykać zachód słońca, popstrykałem tenże, pogadaliśmy. Na pewno minęła dobra godzina. Potem pani zaczęła zamykać okiennice. A jedzenia nie ma. Próba nawiązania kontaktu po angielsku nie powiodła się.

W końcu poszedłem do recepcji, aby wyjaśnić co się dzieje. Pani z recepcji (Ta dla odmiany znała angielski znacznie lepiej ode mnie. O co, skromnie dodam, nietrudno. ) zadzwoniła do kuchni. Dostałem informację, że in few minutes dostaniemy coś do zjedzenia.
No i było
Spagetti posypane parmezanem. Nawet dobre i tanio jakoś policzyli.
A ja nauczyłem się nowego słówka po grecku.

συγνώμη (sygnomi)- przepraszam.

cdn

No proszę , ale rozpędu nabrała relacja




a.......chyba jestem wytrwała

Piwo i pieczywo . . . , i sztućce



Pozdrawiam
Piotr

Ładnie, ładnie...


Pozdrawiam

longtom napisał(a):Taka mała konkurencja dla kulkowego Faraklo.

Byliśmy, widzieliśmy i Sarakiniko i Faraklo
Sarakiniko jeśli chodzi o wrażenia estetyczne, wielkość i dostępność jest znacznie wyżej niż Faraklo w moim rankingu ale dla naukowców to nie Sarakiniko jest zagadką a właśnie Faraklo. Nie widzieliśmy wszystkiego co na mapie jest oznaczone jako Faraklo. O np takich kulek i tego miejsca
Czeka Faraklo na kolejnych miłośników piękna natury. Aż się prosi odszukać to czego myśmy nie znaleźli.

Sarakiniko stało się dla Was numerem jeden na tej wyspie podobnie jak i dla nas. I jeszcze dało taką frajdę cyfrówce. Miała swój dzień.
A może jednak nie Sarakiniko a Kleftiko jest absolutnym hitem?

kulka53 napisał(a):A mi - z rozpaczliwą próbą złapania wodnego oddechu wyciągniętej na powietrze ryby

Czyli karpik.

ASIULA HK napisał(a):a.......chyba jestem wytrwała

W to nigdy nie wątpiłem.

piotrf napisał(a):Piwo i pieczywo . . . , i sztućce

I jeszcze świeży obrus dostaliśmy.

Vjetar napisał(a):Ładnie, ładnie...

To jesteśmy jednomyślni w tym temacie.

pzdr

Lidia K napisał(a):

longtom napisał(a):Taka mała konkurencja dla kulkowego Faraklo.

Byliśmy, widzieliśmy i Sarakiniko i Faraklo
Sarakiniko jeśli chodzi o wrażenia estetyczne, wielkość i dostępność jest znacznie wyżej niż Faraklo w moim rankingu ale dla naukowców to nie Sarakiniko jest zagadką a właśnie Faraklo. Nie widzieliśmy wszystkiego co na mapie jest oznaczone jako Faraklo. O np takich kulek i tego miejsca
Czeka Faraklo na kolejnych miłośników piękna natury. Aż się prosi odszukać to czego myśmy nie znaleźli.

Sarakiniko stało się dla Was numerem jeden na tej wyspie podobnie jak i dla nas. I jeszcze dało taką frajdę cyfrówce. Miała swój dzień.
A może jednak nie Sarakiniko a Kleftiko jest absolutnym hitem?

Opowiadając o naszych wakacjach spotykamy się też z opiniami, że po co jechać taki kawał drogi żeby jakieś kamienie oglądać A nas właśnie to bawi i nie zamierzamy tego zmieniać. Cuda przyrody, najchętniej mało znane, to jest to co lubimy najbardziej. A że droga czasami wiedzie obok, np Akropolu, trudno możemy i tam zajrzeć

Lidia K napisał(a):A może jednak nie Sarakiniko a Kleftiko jest absolutnym hitem?

Cały Milos jest jednym wielkim hitem

pzdr

piotrf napisał(a):Piwo i pieczywo . . . , i sztućce



Pozdrawiam
Piotr

Czyli uczta kinomana...o przepraszam fotografa
Pozdrawiam

longtom napisał(a):A jeśli komuś się znudziły, to wiecie czyja to wina.

Moja wina, moja wina.
Dajcie więcej... tego wina...

Pozdrawiam,
Wojtek

ajdadi napisał(a):Czyli uczta ...

Bardzo fajnie ten wieczór wspominamy.

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):A jeśli komuś się znudziły, to wiecie czyja to wina.

Moja wina, moja wina.
Dajcie więcej... tego wina...

Z tegorocznych wakacji to nam tylko ouzo zostało.

pzdr

.
19. czerwca, środa

Poranek był piękny lecz znów wietrzny. Kajaczek będzie dziś, niestety, znów miał wolne.
My raczej nie. Wakacyjnych obowiązków przed nami nadal mrowie nieprzebrane.
Plany skrystalizowały się szybko. Co zresztą możecie zobaczyć sami.



Całe pola świeciły krystalicznym blaskiem.



Podobnie jak u Kulek na limnoskim Aliki i tu ponoć bywają flamingi, ale to niestety wiosną jest.
A tak przy okazji plaża przy dawnej zakładach produkcji soli na Milos też nazywa się Aliki.





Dalsza nasza droga prowadziła do Zephyrii.





Zephyria to mocno podupadła dawna stolica Milos. W osadzie nie wypatrzyliśmy ani jednego sklepiku. O dawnym znaczeniu miasteczka świadczy górująca nad nim, zbudowana z perlitu, katedra Panaghia Portiani,



dawna siedziba miloskiego biskupa.





Data jej budowy nie jest znana, a obecny jej kształt pochodzi z XVIw.





Jak zapewne już się domyślacie do środka nie udało nam się wejść.



W czasie zeszłorocznej wizyty Kulek główna ulica w Zephyrii była pięknie wymalowana.
Nam udało się zobaczyć nędzne resztki tych malunków.



Widać było przygotowania do odnowienia tychże. Pojechaliśmy tam nawet w ostatni dzień pobytu.
Niestety nie zmieniło się nic. Zapewne w lipcu lub w sierpniu jest jakieś święto i z tej okazji tworzone są te malunki.

cdn

W zephyrii jest jeszcze jeden kościół. A właściwie jego ruina. Położony nieco na uboczu, zburzony przez trzęsienie ziemi.





Nie jest łatwo go znaleźć.





Mimo, że całość jest ruiną, w narożniku stała lampka oliwna i ikona.



Ten kościół również zbudowano z perlitu.



To chyba był zwornik kopuły.



Nawet były ślady zabezpieczeń.





Jeszcze tylko krótka sesja zdjęciowa







i wracamy do auta.

cdn