W zeszłym roku był jeden Milos, w 2014 kolejnych 10 wysp.

.
Tyle szumu wokół kolejnej atrakcji narobiłem, że wypadałoby do niej, jednak, ruszyć.

A zatem żegnamy się z kopalnią siarki i piękną plażą Paliorema.



Oczywiście jeszcze kilka pamiątkowych fotek





i możemy ruszać dalej.



Jedziemy na wysoczyznę Demenagaki. To tam można znaleźć obsydian
Już o nim wspominałem, przy okazji zwiedzania muzeum geologicznego w Adamas.
Obsydian początkowo służył do wykonywania narzędzi i grotów do strzał, dzid, siekier.
Obsydian z Milos był eksportowany już 10 000 lat pne do wszystkich krajów basenu Morza Śródziemnego.
Gdy broń i inne ostrza zaczęto wykonywać z metalu zaczął być wykorzystywany jako kamień ozdobny.

Tą maskę na pewno znacie;


zdjęcie oczywiście nie moje , tylko pozyskane z internetu.

Widzicie te czarne oczy
Zrobiono je z miloskiego obsydianu.
Mamy na niego hrapkę.
Droga jest całkiem wygodna, już się cieszymy na obfite zbiory



a tu psikus.



Miny nam się nieco wydłużyły, wysiadamy z auta, rozglądamy się zniechęceni na boki.
Przypadkiem spoglądam w dół i co widzę
Po czym depczę



Piękny, łupiący się w ostre łuski, lekko przejrzysty, obsydian
Można by zbierać i zbierać. Mogę Was uspokoić, dużo go tam jeszcze leży. Wystarczy pojechać.

Długo tam nie zabawiliśmy i ruszyliśmy dalej.







Tu oczywiście zrobiliśmy sobie mały popas.



W sąsiedztwie stały, wyglądające na nowe, typowe miloskie domki.



Udało mi się nawet wypatrzeć, poszukiwaną od tygodnia, lawendę.
Spod kapliczki widoki były piękne i rozległe. W oddali było słychać kozie dzwonki,



kwiatki kwitły, sielanka.





Niestety było trzeba ruszać. W drodze powrotnej odwiedziliśmy jeszcze kościółek Panaghia Kastriani.





Przewodnik nakazuje zwrócić uwagę na pumeksową, rdzawą rozetę nad wejściem.



Przewodnik wspominał również, że kościółek jest zamknięty i że w środku są marmurowe kolumny.
Kościółek był otwarty, kolumn nie znalazłem.



Natomiast stół i ławy ze wspaniałym widokiem były tam gdzie trzeba.







W drodze powrotnej udało nam się również odnaleźć wyrytą w wulkanicznym tufie zagrodę.



Czworonożnych



i dwunożnych mieszkańców akurat nie było.



Ale jakieś ślady (i zapachy) użytkowania były.





.

Na pięterku też nikogo nie było.



Dopełnieniem tego pełnego atrakcji dnia była wprawa do Adamasa na ośmiornicę.







Co też i nastąpiło

cdn

longtom napisał(a):
i możemy ruszać dalej.

....i przez chwilę miałam wrażenie, że polować na krokodyle

ASIULA HK napisał(a):....i przez chwilę miałam wrażenie, że polować na krokodyle

Wulkany Milosa, w czasie swojej największej aktywności, były podwodne. Może więc i jakieś krokodyle tam wtedy pływały.

pzdr

Rozetka faktycznie słodka

longtom napisał(a):Przewodnik nakazuje zwrócić uwagę na pumeksową, rdzawą rozetę nad wejściem.

Przewodnik wspominał również, że kościółek jest zamknięty i że w środku są marmurowe kolumny.
Kościółek był otwarty, kolumn nie znalazłem.

Coś ten przewodnik pomylił kapliczki. Przynajmniej w przypadku kolumn.

longtom napisał(a):Po czym depczę

Piękny, łupiący się w ostre łuski, lekko przejrzysty, obsydian

No, wiesz! Po prostu, tak go sobie deptać...


Pozdrawiam,
Wojtek

tony montana napisał(a):Rozetka faktycznie słodka

Miałem nadzieję, że Ci się spodoba.

Lidia K napisał(a):Coś ten przewodnik pomylił kapliczki. Przynajmniej w przypadku kolumn.

Z kolumnami mu nie wyszło, ale do obsydianów doprowadził nas prawidłowo.

Franz napisał(a):No, wiesz! Po prostu, tak go sobie deptać...

Nie tak sobie, tylko z niedowierzaniem.

pzdr

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):Po czym depczę

Piękny, łupiący się w ostre łuski, lekko przejrzysty, obsydian

No, wiesz! Po prostu, tak go sobie deptać...

... a ile kg trafiło do plecaka !?

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):Po czym depczę

Piękny, łupiący się w ostre łuski, lekko przejrzysty, obsydian

No, wiesz! Po prostu, tak go sobie deptać...

... a ile kg trafiło do plecaka !?

pozdrawiam.

Mając nadzieję, że Kulkowa i moja relacja skusi jakiegoś Cromaniaka aby się wybrać na Milos trochę zostawiliśmy.

A tak na poważnie, to trochę oczywiście wzięliśmy, ale nie dużo. Mieliśmy pewien dylemat; W przewodniku z muzeum geologicznego nie było takiej informacji, natomiast w muzeum archeologicznym, widząc nasze zainteresowanie obsydianami pracownik muzeum ostrzegał nas, że obsydianu z Milos wywozić nie wolno i w przypadku kontroli... . Lepiej nie mówić. Prawdopodobieństwo takiej przygody było bliskie zera, ale postanowiliśmy nie kusić losu.

pzdr

.
20. czerwca, czwartek

Na tą wycieczkę szykowaliśmy się od kilku dni, a kolejny wietrzny poranek pomógł podjąć decyzję.
Z kajaka nici , dziś będzie wycieczka lądowa.
A celem będzie kolejna kopalnia. Tym razem będzie to dawna, już nieczynna, kopalnia rud żelaza i manganu na półwyspie Vani.



Najpierw kawałek asfaltem, potem już szutrami ruszamy na NW kraniec wyspy.



Już niebawem okazało się, że nie my jedni będziemy jechać w tamtym kierunku.



W różnym tempie podjazd pokonywała spora grupka kolarzy.



Aby im nie kurzyć zatrzymaliśmy się przy ruinach gospodarstwa.





Zabudowania uległy jednemu z, występujących tu czasami, trzęsień ziemi.



Nadproża w zagrodzie były solidne. Ani czas, ani trzęsienie ziemi ich nie uszkodziło.





Resztki budowli były zamieszkałe.





Ruszyliśmy za kolarzami.



Dogoniliśmy ich na rozstaju dróg.



Część z nich skręcała w prawo do Embourios, część pojechała w lewo w kierunku Aghios Joannis.



My jechaliśmy prosto. Droga początkowo całkiem niezła, stopniowo robiła się coraz gorsza.
W końcu na jednym z rozdroży zdecydowaliśmy się dać Lancerkowi szansę na trochę odpoczynku.
Dalej ruszyliśmy pieszo. Ruszyliśmy, mimo upału, dziarskim krokiem.
Widoki były rozległe i piękne, ale fotografowanie zostawiliśmy sobie na drogę powrotną.

Aparat wyciągnąłem dopiero tu, prawie u celu.



Tutaj o żadnej rekultywacji terenów poprzemysłowych mowy nie było.





Z boku widać jeszcze było figowo-cedrowe chaszcze,



a przed nami rozpościerał się rdzawo-czerwony, marsjański krajobraz.



Może 10, może 20 hektarów zrytego terenu.









Gdzieniegdzie stały resztki zabudowań.







Błękit morza tylko potęgował ostre kolory nadbrzeżnych skał.









Dotarliśmy do wody. Plaża była kamienista. Była fala, na dnie też były kamienie, ale musieliśmy spłukać z siebie
rdzawy, żelazistomanganowy kurz.

.

Coś tam zjedliśmy, coś popiliśmy a potem zaczęliśmy krążyć po jednej z najpiękniejszych plaż na Milos.
Co już niebawem pokaże

cd.

longtom napisał(a):Na tą wycieczkę szykowaliśmy się od kilku dni, a kolejny wietrzny poranek pomógł podjąć decyzję.
Z kajaka nici , dziś będzie wycieczka lądowa.
A celem będzie kolejna kopalnia. Tym razem będzie to dawna, już nieczynna, kopalnia rud żelaza i manganu na półwyspie Vani.
...
Dalej ruszyliśmy pieszo. Ruszyliśmy, mimo upału, dziarskim krokiem.

Daleko było?

longtom napisał(a):Tutaj o żadnej rekultywacji terenów poprzemysłowych mowy nie było.
Może 10, może 20 hektarów zrytego terenu.

Nie wpisali półwyspu Vani do "Natura 2000" to się nie muszą starać, a poza tym to na samym końcu wyspy. Tam już nikt na poza Wami nie zaglądnął tego dnia

longtom napisał(a):Coś tam zjedliśmy, coś popiliśmy a potem zaczęliśmy krążyć po jednej z najpiękniejszych plaż na Milos.
Co już niebawem pokaże
cd.

To się nie będę mogła doczekać cd.

longtom napisał(a):A celem będzie kolejna kopalnia.

Pieronie, ale hajer z Ciebie! Od gruby do gruby! Dej se pozór, co by się jeno jako szola nie urwała...

Pozdrawiam,
Wojtek

Lidia K napisał(a):Daleko było?

Nie, jakieś 2-3km.

Lidia K napisał(a): Nie wpisali półwyspu Vani do "Natura 2000" to się nie muszą starać, a poza tym to na samym końcu wyspy. Tam już nikt na poza Wami nie zaglądnął tego dnia

Jak zbieraliśmy się do powrotu, przyszła "druga zmiana".

Lidia K napisał(a):To się nie będę mogła doczekać cd.

Będzie kolorowo, choć monotonnie.

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):A celem będzie kolejna kopalnia.

Pieronie, ale hajer z Ciebie! Od gruby do gruby! Dej se pozór, co by się jeno jako szola nie urwała...

"Szola" już doczytałem co to.
W obu raczej poziome korytarze, ale przewodniki ostrzegają, że penetracja korytarzy jest niebezpieczna.
Raz zawały, dwa brak wentylacji.

pzdr

longtom napisał(a): Dopełnieniem tego pełnego atrakcji dnia była wprawa do Adamasa na ośmiornicę

Skoro są w miloskich tawernach, to może jednak da się je złapać samemu w którejś z zatoczek? Wciąż szukam przekonywującego argumentu .

longtom napisał(a): Można by zbierać i zbierać. Mogę Was uspokoić, dużo go tam jeszcze leży. Wystarczy pojechać.

Niestety, dla Grześka argumentem nie mogą być kamienie, nawet jeśli byłby to obsydian .

dangol napisał(a):

longtom napisał(a): Dopełnieniem tego pełnego atrakcji dnia była wprawa do Adamasa na ośmiornicę

Skoro są w miloskich tawernach, to może jednak da się je złapać samemu w którejś z zatoczek? Wciąż szukam przekonywującego argumentu .

Zauważyłem, że przy wietrznej pogodzie trudniej było zamówić jedzenie ze świeżej ośmiornicy.
Pewnie wtedy chowają się w jakieś jamki i dziury i trudniej je złowić.

dangol napisał(a):

longtom napisał(a): Można by zbierać i zbierać. Mogę Was uspokoić, dużo go tam jeszcze leży. Wystarczy pojechać.

Niestety, dla Grześka argumentem nie mogą być kamienie, nawet jeśli byłby to obsydian .

No to najbliższy odcinek będzie zdecydowanie nie dla niego.

pzdr