Gdzie te młyny w MLINI? - wakacje 2016

W Trsteno bardzo nam się podobało - spokojnie i klimatycznie. Niestety, nie zeszliśmy na dół, więc mamy do poprawki.

Piękne zdjęcia

Jakaż byłam wściekła kiedy 3 lata temu, byliśmy zmuszeni odpuścić Trsteno z powodu masakrycznej ulewy. Wiedziałam, że to wielka strata do odrobienia kiedyś Cudne miejsce.

ohh dawno tu nie zaglądałam i ... wcale nie żałuję
wczoraj wróciłam po tygodniu w Irlandii Północnej a syn po 2 tyg w Polsce ... wnioski mieliśmy podobne - w końcu w domu, w końcu słońce i pięna pogoda ... dopadłam się do komputera i pierwsze moje kroki pokierowałam ku Twojej relacji... o matko matko jedyna jeszcze tylko 2 miesiące i będziemy w Mlini
Przepiekne zdjęcia... naładowałaś moje akumulatory które jakoś takoś tracą zapasy ciepła słonecznego

Trsteno.. Postarałam się odwiedzić rano i o zachodzie słońca..mam na tapecie w telefonie
Twoje zdjęcia piękne - soczyste, ja byłam we wrześniu.. sama w całym ogrodzie

Nemhain napisał(a):Pięknie, cudnie! Chcę żeby już był 30 lipca, a tyle jeszcze trzeba czekać W tym roku wyspa Pag u nas, ale za rok może Mlini i okolice....

JA też już nie mogę doczekać się wyjazdu. W tym roku wybraliśmy Makarską, ale jeszcze kombinujemy nad dodatkowym miejscem.

słoma79 napisał(a):No to chyba mnie namówiłaś na to Trsteno aż się boję tu zaglądać...najpierw Kotor, teraz to Dobrze, że jeszcze trochę czasu na planowanie zostało

I Trsteno i Kotor to prawdziwe perełki. Koniecznie musicie je zobaczyć

maslinka napisał(a):W Trsteno bardzo nam się podobało - spokojnie i klimatycznie. Niestety, nie zeszliśmy na dół, więc mamy do poprawki.Piękne zdjęcia

Miło mi Maslinko, że zerkasz na relację Droga z Arboretum w dół, do morza i samo nabrzeże to jedno z piękniejszych podróżniczych przeżyć. Polecam!!!

gusia-s napisał(a):Jakaż byłam wściekła kiedy 3 lata temu, byliśmy zmuszeni odpuścić Trsteno z powodu masakrycznej ulewy. Wiedziałam, że to wielka strata do odrobienia kiedyś Cudne miejsce.

To my tak mieliśmy z Kotorem - pierwsza wizyta w kompletnej ulewie, większość czasu spędziliśmy ukryci w zadaszonej bramie. Dlatego powtórzyliśmy wizytę Wy to samo zróbcie z Trsteno.

khalessi napisał(a):ohh dawno tu nie zaglądałam i ... wcale nie żałuję
wczoraj wróciłam po tygodniu w Irlandii Północnej a syn po 2 tyg w Polsce ... wnioski mieliśmy podobne - w końcu w domu, w końcu słońce i pięna pogoda ... dopadłam się do komputera i pierwsze moje kroki pokierowałam ku Twojej relacji... o matko matko jedyna jeszcze tylko 2 miesiące i będziemy w Mlini
Przepiekne zdjęcia... naładowałaś moje akumulatory które jakoś takoś tracą zapasy ciepła słonecznego

Niesamowicie miło mi czytać tak miłe słowa o mojej relacji! Wielkie dzięki Jeszcze trochę popiszę

Katerina napisał(a):Trsteno.. Postarałam się odwiedzić rano i o zachodzie słońca..mam na tapecie w telefonie
Twoje zdjęcia piękne - soczyste, ja byłam we wrześniu.. sama w całym ogrodzie

Sama w całym ogrodzie??? Bosko!

JA też już nie mogę doczekać się wyjazdu. W tym roku wybraliśmy Makarską, ale jeszcze kombinujemy nad dodatkowym miejscem.

o ja jakoś nie przepadam za Makarską ... owszem na dzień , dwa max ... za głośno tam dla mnie za dużo ludzi ... i jakoś zawsze twierdzę ze Makarska jest trochę jak nasze polskie Mielno

Igłą pinii napisał(a):

Vjetar napisał(a):Tak sobie czytam i oglądam tę (i inne) relacje i taka mnie refleksja naszła - nic nie widziałem.
(a byłem chyba 6 razy)
Pzdr

Dochodzę do tego samego wniosku, pomimo 8 pobytów Dlatego tym bardziej się cieszę, a Chorwacja nieustannie mnie ciekawi i fascynuje!

I kolejny przykład - w Trsteno byliśmy ale tylko na dole nie w ogrodzie...

Pzdr

khalessi napisał(a):

o ja jakoś nie przepadam za Makarską ... owszem na dzień , dwa max ... za głośno tam dla mnie za dużo ludzi ... i jakoś zawsze twierdzę ze Makarska jest trochę jak nasze polskie Mielno

Mam tak samo. W ubiegłym roku byliśmy w Marusici i pojechaliśmy na chwilę do Makarskiej - masa ludzi, głośno, w południe na Marszałkowskiej jest spokojniej

khalessi napisał(a):o ja jakoś nie przepadam za Makarską ... owszem na dzień , dwa max ... za głośno tam dla mnie za dużo ludzi ... i jakoś zawsze twierdzę ze Makarska jest trochę jak nasze polskie Mielno

Nemhain napisał(a):Mam tak samo. W ubiegłym roku byliśmy w Marusici i pojechaliśmy na chwilę do Makarskiej - masa ludzi, głośno, w południe na Marszałkowskiej jest spokojniej

Spokojnie Makarska to tylko kilkudniowy przystanek. Zamarzyło mi się popatrzeć na to piękne połączenie gór i morza. Lubię to miasto. Wiążą się z nim miłe wspomnienia. Na dłuższy pobyt ruszamy na Brač. Plany zmienialiśmy wielokrotnie... ale chyba ten jest już pewien

Makarska nie jest taka zła
jest tam parę fajnych miejsc, wystarczy przejść się na płw. Sv. Petar czy w kierunku plaży Nugal i jest cicho i spokojnie

Kasia i Krzyś napisał(a):Makarska nie jest taka zła
jest tam parę fajnych miejsc, wystarczy przejść się na płw. Sv. Petar czy w kierunku plaży Nugal i jest cicho i spokojnie

ja nie mówie że jest zła, jest fajna ale dla mnie bardziej jako kilkidniowy przystanek niż jako miejsce na dłuższy pobyt

dobra przyznaje...starzeję się, nie jestem już nastolatką ... coraz częściej łapię się na tym że potrzebuję wiecej spokoju niż wrażeń

Wątek jest o Mlini a ostatnio o tym cisza a rozwija się dyskusja o Makarskiej i przez to cała relacja się trochę rozmywa.

Ciąg dalszy relacji:

Dzień 15 - 2 lipca 2016 r. (sobota)
Dubrovnik jeszcze raz, tym razem od nietypowej strony

Powoli kończy się nasz pobyt w Mlini. Dzisiejszy dzień postanawiamy ponownie spędzić w Dubrovniku. Nie wiemy, kiedy kolejny raz będzie okazja, by być w tych okolicach, a że Dubrovnika nigdy za wiele.... no to ruszamy.

Tradycyjnie po śniadaniu wędrujemy na przystanek autobusowy. Czekamy kilka minut i już jedziemy jak lokalsi jedną z najpiękniejszych tras. Tym razem wiemy, gdzie wysiąść, bo jedziemy na ostatni przystanek tej trasy, czyli do samego portu. Nigdy nie byłam w tej części Dubrovnika (nie licząc przejazdów).

Wysiadamy na gwarnym dworcu autobusowym. Mnóstwo tu ludzi, każdy z walizkami, tobołkami. Przy nabrzeżu cumuje prawdziwy kolos. To chyba największy ze statków, jakie do tej pory widzieliśmy. To pływający hotel Costa Deliziosa kursujący na trasie Chorwacja-Grecja. Codziennie przybija do innego portu. Na pokładzie baseny, spa, wszelkie wygody. To musi być coś pięknego.





Z dworca idziemy wzdłuż portu. Po lewej stronie podziwiamy zabudowę Dubrovnika, czyli m.in. bloki mieszkalne usytuowane na wzgórzach.







Przy biurach Jadrolinji stoi pełno białych dubrovnickich taksówek.







Ta część miasta bardzo przypomina mi Split. Jest tu podobnie gwarno, a do tego znajduje się tu też targ owocowo-warzywno-kwiatowy. Obowiązkowo wstępujemy.









Z portu na Starówkę jest około 2, 5 kilometra. Nie sposób zabłądzić – są doskonałe oznaczenia, a na dodatek w chodnikach wbudowane są tabliczki, które informują pieszych, ile jeszcze zostało drogi do upragnionego celu.

Ulice Dubrovnika są zadbane i czyste. Piękne krzewy oleandrów zdobią główne trasy, natomiast na skwerach dominuje lawenda i rozmaryn, ich zapach neutralizuje smród spalin.

Idziemy mało uczęszczanymi uliczkami, zachodzimy do piekarni, by kupić pączki i inne przekąski. Wreszcie dochodzimy do malowniczej trasy, gdzie roztacza się widok na morze. Jest tu też miejsce, które umiłowali zakochani.










Co chwilę przystajemy by podziwiać lazur morza



Dochodzimy do ulicy Kuparskiej, gdzie zabudowę stanowią stare wille. Stąd już blisko do hotelu Hilton i do serca Dubrovnika – przepięknej Starówki.






Z potężnego krzewu bugenwilli przebija oleander. Cud natury!






Hotel Hilton

Idziemy na taras widokowy zerknąć na fort Lovrijenac. Gdy byliśmy w Dubrovniku kilka dni temu ów taras był niedostępny dla turystów ze względu na obecność ekip filmowych i sceny kręcone na plaży poniżej.





Zerkamy właśnie na tę plażę. Obecnie znajduje się na niej przystań dla kajaków. Miejsce to odkryłam kilka lat temu. Cicha samotnia pośród gwaru, który panuje dookoła. Osiem lat temu przyprowadziłam tu męża. Nasza grupa (byliśmy wtedy na wyjeździe zorganizowanym) zwiedzała Dubrovnik z przewodnikiem. My odłączyliśmy się od grupy i wtedy pokazałam Mężowi moje ukochane dubrovnickie kąty. Obiecaliśmy sobie, że tu wrócimy. Plaża już niestety nie jest miejscem, gdzie można odpocząć od upału i gwaru turystów.



Mijamy bramę Pile i postanawiamy pochodzić po starej części Dubrovnika nietypowo, bocznymi zaułkami. Wspinamy się coraz wyżej i wyżej.


Skwer z platanami

Dochodzimy do starego lazaretu. Przed wiekami znajdowały się tu pokoje kwarantannowe dla podróżnych w czasie nawiedzających Dubrovnik plag. Dziś to miejsce, w którym swoje siedziby znajdują galerie i pracownie artystyczne, organizacje humanitarne, są tu też kluby muzyczne i salki koncertowe.



Z lazaretu dochodzimy do miejskiej plaży. Pomimo upału nie schodzimy na nią, gdyż chyba nawet szpilki nie dałoby rady tu wcisnąć.







Wzdłuż murów Starówki schodzimy do samego nabrzeża i siadamy w cieniu, na kamiennej posadzce.







Dzieci szczęśliwe tańczą i bawią się w straszenie gołębi.