Alpejskie wędrówki i wspinaczki

plavac napisał(a):No ja jeszcze tego nie dostrzegam tak bardzo. I czas króciutki na kolejną porcję błogości też się znalazł...
Dobrze Ci było.

Zaraz się z tej kolejnej porcji wytłumaczę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na przełączce próbuję wybrać całkiem prywatny wariant, żeby nie pchać się już na kolejny wierzchołek w grani i usiłuję schodzić na pałę, jednak szybko muszę się przeprosić z - pomimo przewagi zieleni jednak alpejskim - terenem i wracam grzecznie do szlaku. Dziesięć minut później wdrapuję się na kolejny wierzchołek - bez nazwy na mapie, za to z bardziej okazałym krzyżem.

Krótko napiszę - mamy czas, to chodźmy na skróty... Ta cudna łagodność zniewala jak na Czerwonych Wierchach.
Ale że jest tam pięknie, to już nie będę pisać, bo się nie lubię powtarzać!
Obowiązkowo poproszę mapkę na koniec!
Pozdrawiam
P.

Franz napisał(a):

Pięknie

plavac napisał(a):Ale że jest tam pięknie, to już nie będę pisać, bo się nie lubię powtarzać!

mysza73 napisał(a):Pięknie

W takim razie przypadnie Wam do gustu cały kolejny sezon alpejskich peregrynacji.

Pozdrawiam,
Wojtek

Stąd w dół na przełęcz, gdzie na rozstajach opuszczam grzbiet, schodząc szerokim zakosem zgodnie ze strzałkami na Oberkaseralm.

Franz napisał(a):W takim razie przypadnie Wam do gustu cały kolejny sezon alpejskich peregrynacji.

Już się cieszę - bo szarość za pasem. Choć póki co - połączenie żółcieni brzóz i modrzewi z bielą śniegu - bardzo sympatyczne
P.

plavac napisał(a):Już się cieszę - bo szarość za pasem. Choć póki co - połączenie żółcieni brzóz i modrzewi z bielą śniegu - bardzo sympatyczne

A u mnie jeszcze bez tej bieli. Szaro i buro.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po prawej widzę akurat z profilu moją poranną ferratę - no cóż, nazbyt imponująco to nie wygląda, chociaż wcale trywialne nie było.

Stara prawda o życiu - pozory mylą. To a propos ferraty z profilu. Bo reszta piękna mylić nie może
P.

plavac napisał(a):Stara prawda o życiu - pozory mylą. To a propos ferraty z profilu. Bo reszta piękna mylić nie może

To i tak jest jedna z takich ferrat, które mają ożywić ruch turystyczny w okolicy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mapka trasy - część północna, gdzie widać Aurach na szosie głównej i schronisko Kelchalm u dołu mapki



- część południowa z wyżej wymienionym schroniskiem u góry mapki

Ostatni odcinek sobie skracam po łagodnie nachylonych łąkach do drogi, zamykając w ten sposób pętlę. Tuż przed parkingiem dla wybrańców dopędzam parę Bawarczyków, licząc na podwózkę, jednak oni również zostawili samochód niżej. Jeden z mijanych samochodów ma szwedzkie tablice rejestracyjne, a tuż obok ktoś myje w rzece końcówki kijków trekkingowych. Chwilę później, już poniżej parkingu, słyszę warkot silnika, schodzę na skraj drogi, a zjeżdżający z góry wóz zatrzymuje się i kierowca pyta, czy mnie podwieźć. Akceptuję propozycję ochoczo, rzucając okiem na rejestrację - szwedzka - wskakuję do środka, resztę trasy pokonując na siedząco. Pan Szwed ma w Aurach przyjaciół i przyjeżdża tu co roku zbierać jakiś specjalny rodzaj grzybów, ale tym razem przybył zbyt wcześnie i grzybki jeszcze nie urosły.

Kiedy się żegnamy, pytam, jak to się mówi po szwedzku. Pan odpowiada, dorzucając od siebie nepalskie "namaste", co akurat pamiętam ze swego pobytu w Nepalu przed laty. Szwed był trzykrotnie i macha mi na pożegnanie nepalską czapeczką. Przy samochodzie pierwsze, co robię, to wysączam duszkiem puszkę piwa, bo upał jest sakramencki, a następnie rozkładam bar kawowy, studiując potem, podczas słodkiej rozpusty, materiały. Postanawiam przed przejazdem do Słowenii spędzić jeszcze jeden dzień w Austrii i wybieram sobie odpowiedni punkt startu jutrzejszej trasy.



Zwijam majdan i odjeżdżam, kierując się przez Mittersil, Zell am See, Sankt Johann, Radstadt do Obertauern. Mijam przyzwoite miejsce noclegowe nad jeziorem, zatrzymując się na parkingu, skąd startują szlaki. Co mnie uderza, to zakaz parkowania między 22:00 a 7:00. Bez przesady! Trasy wyłącznie dla śpiochów?... Chyba pójdę na kompromis z przepisami, startując pół godziny później niż zamierzona szósta rano. A na razie wracam na zauważone miejsce noclegowe, gdzie przyrządzam sobie kolację, resztę wieczoru spędzając przy piwkach i lekturze.