Wyspy Kanaryjskie

Dzięki.


Pozdrawiam

Dzięki za Kanarki . Wciąż są na mojej wyjazdowej liście, chociaż spadły pod Grecję - nigdy jednak nie wiadomo, gdzie znajdę się w pierwszej kolejności ... Tak czy owak, mam nadzieję że kiedyś przyjdzie ten moment, że przed wylotem wrócę do Twojej relacji

Vjetar napisał(a):Dzięki.

dangol napisał(a):Dzięki za Kanarki

Cieszę się, że wytrwaliście do końca.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Cieszę się, że wytrwaliście do końca.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bez problemu.


Pozdrawiam

Choć "przemysł turystyczny"jest tam mocno rozwinięty,to od czasu gdy zawitałem na "kanary" z Wami skojarzenie mam jedno - "Park Jurajski" ....

To była piękna podróż kiedyś posłuży mi za przewodnik....

Btw.

Pojechałbyś już gdzieś Wojtku - w przeciwnym razie nigdy nie nadgonię za Twoimi relacjami....

CROberto napisał(a):To była piękna podróż kiedyś posłuży mi za przewodnik....

Na pewno wróciłbyś z Kanarków oczarowany.

CROberto napisał(a):Pojechałbyś już gdzieś Wojtku - w przeciwnym razie nigdy nie nadgonię za Twoimi relacjami....

No cóż... czasem się okazuje, że nie można mieć tego, co by się chciało...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Cieszę się, że wytrwaliście do końca.

Bywałem tu nieregularnie , ale zawsze z dużą przyjemnością.
(podobnie tak jak w wielu innych wątkach)

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Bywałem tu nieregularnie , ale zawsze z dużą przyjemnością.
(podobnie tak jak w wielu innych wątkach)

Wiem, że wpadasz do różnych moich wątków, nawet kiedy w ogóle nie rozważasz osobistego odwiedzenia opisywanych tam miejsc.

Dziękuję i pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo, bardzo dziękuję za tę relację - nie dość że fajna to jeszcze przydała mi się a teraz nabiera wymiaru sentymentalnego

tony montana napisał(a):Bardzo, bardzo dziękuję za tę relację - nie dość że fajna to jeszcze przydała mi się a teraz nabiera wymiaru sentymentalnego

Wspomnienia, wspomnienia...

Pozdrawiam,
Wojtek

Wyjazd drugi

Ciężko było coś znaleźć na drugą połowę stycznia, właściwie zaczynającą się dla nas jeszcze w pierwszej połowie miesiąca. Dlatego od początku brałem pod uwagę powrót na Kanarki. Dwa lata wcześniej udało się nam połączyć na jednym wyjeździe dwie wyspy - Gran Canarię i Teneryfę, jeszcze z wypadem na Gomerę - tym razem również chodziło mi po głowie analogiczne połączenie. Niestety, wystąpiły problemy z załatwieniem takiego samego wariantu, czyli hotelu na tydzień na jednej z wysp z rozsunięciem dat przylotu i powrotu o dodatkowy tydzień.

Żadne biuro nie chciało się taką elastycznością wykazać. Co natomiast było ewentualnie do wzięcia, to zorganizowany pobyt na dwóch sąsiednich wyspach, ale po pierwsze, była to droga impreza, po drugie - lokalizacja drugiego z hoteli niewygodna w przypadku próby zwiedzenia tego, co by nam się marzyło. Wtedy pomyślałem, że gdyby się udało z ceną za dwutygodniowy pobyt na jednej wyspie zejść do poziomu, gdzie nie byłoby nam żal zrezygnować z drugiego tygodnia, który spędzilibyśmy we własnym zakresie na sąsiedniej wyspie, to byłoby to rozwiązanie do zaakceptowania. Ale jak obniżyć tę cenę? No cóż, zaryzykować prawdziwy lastminute...

Ryzykuje się, że oferta w ogóle zniknie i zostaniemy na lodzie. Dosłownie, bo to przecież styczeń, zima. Ale czegóż się nie robi, żeby zrealizować pomysł, który się wydaje niezły.
Zatem zacząłem bacznie obserwować terminy, ceny, hotele, dostępności, a jednocześnie przystąpiłem do sondowania lokali do wynajęcia. Pora już chyba wyjawić nazwy tych dwóch wysp, w które celowaliśmy - to Lanzarote i Fuerteventura.

Ooooo
No pieknie!
Zakladam ze sie udalo....

tony montana napisał(a):Zakladam ze sie udalo....

No, cóż - gdyby się nie udało, nie byłoby o czym pisać. Natomiast niespodzianki były - jedną sam sobie niechcący zafundowałem, o czym już za chwilę.
Na tym wyjeździe spotkała nas też inna przykra niespodzianka - przeżyliśmy włamanie do samochodu, ponosząc pewne straty...

Pozdrawiam,
Wojtek

Na dwa tygodnie przed interesującą nas datą wyjazdu ceny zaczęły spadać. Najciekawiej w moich oczach wyglądał Mansion Nazaret na Lanzarote, na nim więc skupiłem swoją uwagę, nie pomijając jednocześnie alternatywnych lokalizacji. Wybrałem kilka potencjalnych miejsc na Fuerteventurze i powysyłałem maile z zapytaniami o możliwość wynajęcia. Po kilku dniach wybór został dokonany, ale wyjaśniłem sytuację, pisząc że z całą pewnością będę mógł potwierdzić wynajęcie dopiero na kilka dni przed samym wylotem. Pozostało obserwować ceny i dostępność oferty.

Na tydzień przed terminem cena zbliżyła się do takiej, którą mógłbym zaakceptować, ale jeszcze portfel jęczał na myśl o tym, że płacąc za całość, z połowy trzeba będzie zrezygnować. Zatem czekam jeszcze, sprawdzając aktualny stan co kilka godzin. Widzę, że niektóre hotele znikają z listy. Klikać już? Czy jeszcze zaryzykować?...

W międzyczasie zapoznaję się z opiniami o hotelu. Oops... sporo negatywnych. A na zdjęciach tak ładnie wyglądał. Jednak wiem, że marudów nie brakuje, a my oboje nie mamy wybujałych wymagań - może nie będzie tak źle. Oby tylko Nazaret diabli nie wzięli...

I wreszcie nadszedł wyczekiwany moment - na trzy dni przed terminem cena spada do poziomu w pełni akceptowalnego. Natychmiast rezerwuję, chwilę muszę czekać na potwierdzenie... Gorąco się robi przez tę chwilę... trzymam kciuki za aktualność oferty... jest!!! Uff... Mamy hotel! Teraz szybko potwierdzam wynajęcie domku na Fuerteventurze. Odpowiedź przychodzi w formie pytania - nie pomyliłeś się tym terminem?

O co chodzi? Sprawdzam wysłane maile... No tak - zamiast "01", napisałem "02". Dlaczego? Nigdy nie odgadnę... Nie, w styczniu domek nie jest dostępny, miał być przecież w lutym...

No, to się wpakowałem. Jak ja teraz coś znajdę?! Ale tu pan obiecuje, że znajdzie mi coś u swoich znajomych. I rzeczywiście, następnego dnia mam namiary na inne miejsce, dostępne w tym terminie. Mailuję, rezerwuję, dostaję potwierdzenie. Uff... możemy jechać.

Wyjeżdżamy pociągiem 11 stycznia po południu, docierając wieczorem do Warszawy. Klucz do służbowego, męskiego mieszkania mam ze sobą, co okazuje się od razu przydatne, gdyż o ile ślady i zostawione rzeczy świadczą o bytności kilku osób, to akurat w tym momencie nie ma nikogo. Znajdujemy sobie pokój z trzema łóżkami, gdzie tylko na jednym leżą jakieś ciuchy. Potem stopniowo mieszkanie się zaludnia, mamy zatem towarzyski wieczór, jednak kiedy się kładziemy spać, nadal nie ma nikogo, kto by się do tego trzeciego łóżka przyznał. Zasypiamy, mając nadzieję, że nie będzie się zbyt głośno w nocy o meble obijał, kiedy już dotrze do wyrka.

Dzień pierwszy

Nikt w nocy nie zajął trzeciego łózka, więc żaden hałas nas nie niepokoił. Pobudka o 7:40, czterdzieści minut później ładujemy się do taksówki, która - o dziwo! - w dziesięć minut dowozi nas do lotniska. Odbieramy papiery, załatwiamy bilety, nadajemy bagaż i dopiero na bramkach jakieś większe zawirowanie. Oprócz naszego lotu do Arrecife, trwa właśnie odprawa do Sankt Petersburga i celnicy raz po raz rekwirują alkohole, co w połączeniu z próbami negocjacji w języku Tołstoja powoduje spore przestoje. W końcu przechodzimy przez ten korek i wkrótce wsiadamy do samolotu. Po chwili wzbijamy się w niebo, zostawiając w dole zachmurzoną Europę. Przejaśnia się dopiero nad Atlantykiem, gdzie przez długi czas nic nie zaburza błękitu oceanu. Dopiero, gdy samolot podchodzi do lądowania, za oknem pojawia się urozmaicenie. Najpierw maleńkie sąsiadki naszej wyspy - Alegranza, zaraz po niej Graciosa z jeszcze mniejszą Montana Clara - aż ukazuje się północna ostroga Lanzarote.