Śladami Potter, czyli wyspa KOS 2019 + Bodrum +wyspa Nisyros

Obie mapki są czytelne i "mówią" jak ładny kawał drogi zrobiliście rowerowy sposób to jednak spora przewaga czasowa nad per pedes . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Obie mapki są czytelne i "mówią" jak ładny kawał drogi zrobiliście rowerowy sposób to jednak spora przewaga czasowa nad per pedes . . .


Pozdrawiam
Piotr

Rowerowy sposób jest rewelacyjny, oczywiście jeśli można jeździć po płaskim terenie. A na wyspie Kos jest to możliwe, więc korzystaliśmy z tego i bardzo nam się ten sposób zwiedzania podobał.

Odpoczynek był nam teraz potrzebny, bo jednak jazda na rowerze w palącym słońcu pozbawiła nas sił.
Na początek poszła mrożona kawa, którą przygotowałam rano, żeby była chłodna, jak wrócimy. Dodałam do niej kostki lodu i zimne mleko. Była rewelacyjna. Od razu poczuliśmy przypływ energii.
Potem spędzilismy ponag godzinkę na basenie, pluskając się w wodzie i odpoczywając na leżakach.
I wreszcie przyszła pora na posiłek. Byłam bardzo ciekawa, czy ryba, którą kupilismy rano, będzie nam smakować.
Na moje pytanie na temat tej ryby, zadane kilka postów wcześniej, nikt nie zareagował.

megidh napisał(a):Może ktoś z Was rozpozna co to za ryba. Miała długość około 50 cm i obwód ok. 25 cm.

Ale jak już wcześniej napisałam, rybak u którego robiliśmy zakupy, powiedział nam, jak ona się nazywa. Otóż w jego ustach ta nazwa brzmiała "galeos".
Wstukałam więc tą nazwę do wyszukiwarki google i okazało się, że pod tą nazwą kryje się słowo rekin. Znalazłam również takie opracowanie naukowe, na temat roli rekinów w kuchni greckiej antyku i wczesnego Bizancjum, z którego dowiedziałam się, że termin galeos, to dla Greków pojęcie ogólne, odnoszace się do całego szeregu ryb należących do grupy rekinów. Ale rekiny są duże, a kupiona przez nas ryba do bardzo wielkich nie należała, ale może to był rekini dzieciak, który zaplątał się rybakom w sieci. Szukając dalej wyszperałam informacje o rekinie katran i myślę, że to mogła być ta ryba, bowiem kształtem i wielkością pasowała do tej naszej.
Ale koniec już tych opisów, pora zacząć smażyć naszego rekinka.

Rekin już usmażony, sałatki zrobione, stół nakryty, to siadamy do jedzenia.


Nie będę wymyślać tutaj jakichś górnolotnych opisów smaku rekina.
Powiem tylko że był pyszny. Mięsko rekina jest bielutkie, rozpadające się w ustach. Nie ma żadnych ości z wyjątkiem jednej - kręgosłupowej, którą bez problemu odrywa sie od mięsa. No po prostu rewelacja .
Powiem jeszcze, że tego rekina jedliśmy przez trzy dni, więc cenowo jeden obiad wyszedł nam po 2,5 euro na osobę (oczywiście za samą rybę).
To były najtańsze obiady, jakie jedliśmy w Grecji, a na dodatek chyba najsmaczniejsze.

megidh napisał(a):

aga_stella napisał(a):Na cmentarzu w Palermo było podobnie, chyba na każdym nagrobku były zdjęcia

Czyżbyście również lubili odwiedzać nekropolie ?.

Lubili to za duże słowo. Czasami gdzieś wejdziemy. W Palermo trochę zadziałał przypadek.
Pierwszym obiektem jaki zwiedzaliśmy w tym mieście, to były Katakumby Kapucynów (więc w nastroju grobowym już byliśmy ), a że cmentarz jest tuż obok to weszliśmy. Interesowała mnie zwłaszcza starsza część z kaplicami (faktycznie bardzo ładne).
Pewnie gdyby było to całym dniu zwiedzania, to myślę, że bym odpuściła.

Jak tego rekinka smażyłaś?

Jak piszę, to błędy są podkreślane, więc funkcja działa.

aga_stella napisał(a):Jak tego rekinka smażyłaś?

Na oliwie z oliwek smażyłam go jakieś 10 minut, ale po spróbowaniu okazało się, że jeszcze jest trochę surowy, więc jeszcze trzymałam go na patelni dodatkowo jakieś 5 minut. Był posolony i natarty ziołami: rozmarynem i bazylią. I juz na talerzu wyciskaliśmy na niego sok z limonki.

aga_stella napisał(a):Jak piszę, to błędy są podkreślane, więc funkcja działa.

U mnie kiedyś też tak to działało, a teraz żadnego podkreślenia nie ma. Muszę napisać do Admina, może mi coś podpowie.

Wypoczęci i najedzeni możemy rozpocząć kolejną wycieczkę tego dnia.

Wymyśliliśmy sobie przejazd rowerami do Tigaki, aby obejrzeć słynną piaszczystą plażę.
Do przejechania mieliśmy około 13 kilometrów w jedną stronę.


Można oczywiście jechać krótszą drogą, ale wtedy nie jedzie się wzdłuż morza, a my mieliśmy wielką ochotę na piękne widoki podczas tej jazdy.
Musieliśmy więc dojechać do plaży z czołgiem, do której drogę już pokazywałam wcześniej.
Tam skręciliśmy w lewo i jechaliśmy chodnikiem dzielonym ze ścieżką rowerową wzdłuż plaży przez 2,5 kilimetra.









Podczas jazdy mogliśmy podziwiać także górski masyw Dikeos z najwyższym szczytem Dikeos. Chociaż nie mam pewności, czy ten masyw faktycznie ma taką nazwę, bo wszystkie posiadane przeze mnie źródła omijają ten temat, podając tylko nazwę szczytu. Natomiast w czasach starożytnych masyw ten nazywany był Horomedon.




Potem chodnik sie skończył i dalszą jazdę musieliśmy kontynuować już drogą.


W tym miejscu droga odbiła od morza i poprowadziła nas w głąb wyspy.

Natrafiłam dzisiaj na YT na bardzo fajny filmik ukazujący lądowanie na wyspie Kos, widziane okiem pilota.
Warto zobaczyć.

A ten jest chyba jeszcze lepszy.


Wstawiłam te filmiki również w poście, w którym opisywałam lądowanie.

Dalej jechaliśmy drogą pomiedzy polami.

Ruch na tej drodze nie był zdyt duży, ale co jakiś czas przejechało jakieś auto albo skuter.

Na zakręcie drogi wyrósł przed nami stragan warzywno-owocowy, ale niestety sprzedawca już się zwijał i towar był schowany.

Dojechaliśmy do skrzyżowania dróg i gdybyśmy skręcili w lewo, to wrócilibyśmy do miasta Kos.
Ale my skręcilismy tutaj w prawo, aby dotrzeć do naszego celu podróży.

Rowerzystów po tej drodze jeździło sporo.



Nagle w zatoczce ujrzeliśmy kolejny stragan z owocami i warzywami, ale pojechalismy dalej, by po chwili uzmysłowić sobie, że przecież możemy tutaj kupić coś dobrego i wróciliśmy się kilkanaście metrów.
Sprzedawca siedział na krzesełku czekając na klientów.

Miał fajnego pieska (to szczeniak labradora), z którym Waldek oczywiście się zaprzyjażnił. Chyba wyczuł naszego Forresta.

Kupiliśmy na tym straganie kawałek arbuza, brzoskiwnie, ogórki i świetne pomidory. Zapłaciliśmy za wszystko 3,80 euro i dostaliśmy jeszcze cytrynę w gratisie.

Pieski nas pożegnały.



Kawałek dalej ukazały nam się tablice informacyjne.

Zatrzymaliśmy się, aby przeczytać, co na nich jest napisane i okazało się, że kierują w stronę plaży Sandy i tawerny Karnagio, o której czytałam dobre recenzje.
Zdecydowaliśmy się tam pojechać, więc skręciliśmy w prawo i teraz jechaliśmy w kierunku morza.

Plaża Sandy bardzo nam się spodobała.

Jest tam fajna zatoczka z zatopionym bunkrem, widok na wyspy i na góry, przestronna plaża z dyskretnymi parasolami i leżakami.









Tawerna Karnagio znajduje się na początku tej plaży, ale jest troszkę oddalona od morza.
Bardzo sympatyczną ozdobą tawerny są poustawiane wokół niej łódki.





Obok tawerny pasły się osiołki.



I zamiast wejść do tawerny i posiedzieć na jej tarasie przy kawce, to my pojechaliśmy dalej do Tigaki. Nie mogę odżałować tego do tej pory.











Już widać Tigaki.

Tigaki było poważnie rozważane na najbliższy urlop....

Tigaki jest niewielką miejscowością, która powstała w latach 80-tych ubiegłego wieku, czyli niecałe 40 lat temu.
Jest to wyłącznie wypoczynkowy kurort, w którym nie ma nic do zwiedzania.
Ale Tigaki słynie z najdłuższej plaży na wyspie Kos. I faktycznie plaża ta ciągnie się przez całą miejscowość. Wzdłuż plaży na całej jej długości ciągnie się ulica, a przy niej znajduje się mnóstwo lokali gastronomicznych.
Hotele w Tigaki w większości wybudowano w dalszej odległości od morza, więc w pierwszej linii brzegowej jest ich tylko kilka i to nie w samym Tigaki, lecz trochę wcześniej - przy drodze dojazdowej do tej miejscowości.
Po zakończeniu sezonu Grecy opuszczają Tigaki i życie tutaj zamiera.
Jeśli mam być szczera, to się bardzo rozczarowałam tą słynną plażą. Bo jeśli chodzi o samą miejscowość, to wiedziałam, że nic specjalnego w niej nie zobaczę. Ale co do plaży, to miałam zbyt wielkie oczekiwania. Może gdybym się nie naczytała takich pochlebnych opinii na jej temat, to rozczarowanie nie byłoby tak wielkie.
Przejechaliśmy drogą wzdłuż plaży przez całe Tigaki.






Zaparkowaliśmy rowery na stojakach przy plaży i poszliśmy nad brzeg morza.


Było już koło godziny 19-tej, więc ludzi na plaży nie było.

piekara114 napisał(a):Tigaki było poważnie rozważane na najbliższy urlop....

Planując wczasy na wyspie Kos też zastanawiałam się nad wyborem Tigaki, bo było tam sporo atrakcyjnych cenowo ofert, ale teraz jestem bardzo zadowolona, że dokonałam innego wyboru.

megidh napisał(a):I zamiast wejść do tawerny i posiedzieć na jej tarasie przy kawce, to my pojechaliśmy dalej do Tigaki. Nie mogę odżałować tego do tej pory.

No coś Ty. Jak byś została w knajpce, to byś nie dojechała do punktu docelowego (bo już późno było) i też by było źle.
Trzeba zobaczyć na własne oczy, bo skąd inaczej byś wiedziała.
Ale faktycznie jakoś zachwycająco, to plaża ta nie wygląda.

Na plaży w Tigaki posiedzieliśmy jakieś pół godziny i stwierdziliśmy, że wracamy, aby zdążyć przed zachodem słońca.

Słoneczko towarzyszyło nam przez całą drogę powrotną. Co chwila spoglądaliśmy w jego stronę, sprawdzając, czy już się zacznie chować za wyspę Pserimos.



Gdy do końca drogi biegnącej wzdłuż brzegu morza zostało nam jakieś 300 metrów, słońce rozpoczęło ostatni etap swojej wędrówki.
Zatrzymaliśmy się i zaczęliśmy robić zdjęcia tego pięknego zjawiska.
Staliśmy w miejscu, w którym fale podmywały brzeg i dzięki temu zdjęcia zostały urozmaicone rozbryzgami wody.











No i kolejny dzień na Kos dobiegł końca.

aga_stella napisał(a):

megidh napisał(a):I zamiast wejść do tawerny i posiedzieć na jej tarasie przy kawce, to my pojechaliśmy dalej do Tigaki. Nie mogę odżałować tego do tej pory.

No coś Ty. Jak byś została w knajpce, to byś nie dojechała do punktu docelowego (bo już późno było) i też by było źle.
Trzeba zobaczyć na własne oczy, bo skąd inaczej byś wiedziała.
Ale faktycznie jakoś zachwycająco, to plaża ta nie wygląda.

No masz rację. Gdybyśmy nie dojechali do Tigaki, to pewnie też bym żałowała.