Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Dzięki za grecką część relacji . Wprawdzie nie wiem, czy w najbliższym czasie zawitam na Wyspy Jońskie, ale nigdy nie wiadomo. Zwłaszcza że kilka lat temu Lefkada w planach była, chociaż wygląda na to, że chyb jednak prędzej skuszę się na Kefalonię ...
Co do aktualnie rozpoczętych wspomnień, to zaglądam z sentymentem, przywołując nieco już zapomniane widoki (także wieczorową porą) sprzed lat. Wieeeeelu lat, bo to było jesienią po powodzi, jaka latem dotknęła Wrocław. Ledwie niespełna trzy miesiące, a już pod mostami można było pływać gondolą, a nie pontonem...

kmichal napisał(a):... ciekawe czy w lipcowy wieczór byłoby równie pusto ... ...

dangol napisał(a):Co do aktualnie rozpoczętych wspomnień, to zaglądam z sentymentem...

Ja również z sentymentem , a to pierwsze zwiedzanie to też było przed laty i tylko kilka godzin, któregoś wrześniowego dnia, w czasie podróży do Toskanii . Nie wiem jak jest w lipcu (nawet boję się myśleć ), ale we wrześniu było gorąco, a ludzi jak mrówków .
pzdr.

Sb.22.11. Ten dzień nie był specjalnie długi (listopad ), ani męczący, ale było tak ładnie i tyle zdjęć zrobiłem, że nie wiem czy się zmieszczę w czterech odcinkach .
Tym razem z dworca autobusowego (Piazzale di Roma) na Plac Świętego Marka płyniemy tramwajem nr 2. Można by rzec, że to druga najpopularniejsza linia w Wenecji.
Na samym początku mijamy 3,5 kilometrową groblę łączącą miasto ze stałym lądem.



Widoczna teraz za dnia kopuła kościoła Santa Maria della Salute.



Pałac Dożów i dzwonnica Św. Marka (między nimi wejście na słynny plac i częściowo widoczne kopuły Bazyliki).



Jednym z przystanków (przystanią) jest wysepka San Giorgio Maggiore (z kościołem o tej samej nazwie) znajdującą się naprzeciwko Placu Św. Marka. Nie wysiadamy i bardzo żałuję, że nie zdążyliśmy później zwiedzić tego miejsca. Uprzedzając fakty napiszę, że nie zobaczyliśmy też Scuola Grande di San Rocco .
Dla tych dwu miejsc (i nie tylko ) chciałbym jeszcze raz odwiedzić Wenecję.



Nie wiem, po co są te żółte maszkary (prostopadłościany) przed kościołem, ale zdecydowanie szpecą widok.



Wysiadamy w pobliżu Piazza San Marco. Przed nami pomnik Wiktora Emanuela II, pierwszego króla zjednoczonych Włoch od 1861 r. A co z Wiktorem Emanuelem I On był tylko królem Sardynii .




Łącznik pomiędzy Bazyliką a Pałacem Dożów z główną bramą wejściową do pałacu - Porta della Carta.
Brama nazwana została papierową, ponieważ to tutaj mieszkańcy miasta, którzy na co dzień nie mieli wstępu do pałacu, zostawiali kartki ze swoimi podaniami i życzeniami. Tutaj też obwieszczane były rozkazy dożów oraz prawa republiki. Portal ozdobiony jest płaskorzeźbą przedstawiającą dożę klęczącego przed lwem św. Marka.



Z prawej strony fasada Bazyliki, na wprost Wieża Zegarowa (Torre dell'Orologio), z lewej część budynku Prokurencji Starej (podobno wiele pomieszczeń jest tam sprywatyzowanych).



W Bazylice nie wolno robić zdjęć, z resztą jest tam dość ciemno, a wnętrze jakoś specjalnie nie zachwyca. Pierwsze dwa zdjęcia zrobiłem przy wejściu, pozostałe już po zwiedzeniu Bazyliki.







Nad głowami przelatuje mewa , kiedyś było dużo gołębi, ale chyba dobrze, że je wypr(ł)oszono .
Uważny obserwator (na jednej z poprzednich fotek) zauważy, że nie wszystkie gołąbki dały się wyprosić .

Fajni przyjaciele fajna wieczorna Wenecja, w dzień też jej nic nie brakuje Chciałbym jeszcze kiedyś tam wrócić. Pozdrawiam

Mam słabość do Wenecji więc z przyjemnością będę śledzić Twoją relację (też byłam w ubiegłym roku, ale w październiku i niestety tylko jeden dzień ). Jeszcze kiedyś tam wrócę, bo nie byłam na Burano

... też chcielibyśmy wrócić do Wenecji, ale na pewno nie w tym okresie co w tym roku ... ... po prostu masakra ... ... te tłumy potrafią zepsuć cały klimat tego miejsca ... ...
Pozdrawiam.

Fajnie przypomnieć sobie Wenecję...nie powiem też z chęcią bym tam wrócił...pozdrawiam

ajdadi napisał(a): też z chęcią bym tam wrócił...

kmichal napisał(a):... też chcielibyśmy wrócić do Wenecji...

Sara76 napisał(a): Jeszcze kiedyś tam wrócę...

MARK1 napisał(a): Chciałbym jeszcze kiedyś tam wrócić...

Ja wróciłem po zapoznaniu się z tym dziełem wenecja-t26569.html.
Po powrocie nawet nie chciałem nic pisać, bo po co . Mariusz-W praktycznie wszystko napisał i pokazał (i to jak pięknie ). Jednak ta myśl, że nie wszyscy mogą zdawać sobie sprawę z uroków listopadowej Wenecji spowodowała, że powstaje ta mini-relacja .

Sb.22.11.cd. Być może trudno się zorientować, gdzie teraz wejdziemy, ale następne zdjęcie szybko rozwieje wątpliwości .




To Dzwonnica św. Marka (wł. Campanile di San Marco) – najwyższa budowla Wenecji, wysoka na 99 metrów.
Z góry Wenecja prezentuje się wspaniale, pomimo, że nie można dojrzeć jej słynnych kanałów .
Widok w północno-wschodnim kierunku. Po prawej stronie widzimy obok siebie dwie wieże. Pierwsza z nich jest ciekawsza (Chiesa di San Giorgio dei Greci), ponieważ jest to najbardziej znana krzywa wieża w Wenecji. Na zdjęciu tego nie widać, bo jest pochylona w naszą stronę . Obok dzwonnica kościoła Św. Antoniego, a za nimi zabudowania Arsenału. Z lewej strony smukła dzwonnica kościoła Św. Franciszka ''z winnicy"(San Francesco della Vigna).



Teraz kierunek północny. W dolnym prawym rogu, schowane w cieniu, kopuły Bazyliki Św. Marka. Daleko na wprost Basilica dei Santi Giovanni e Paolo (kolejny punkt pominięty, a powinien być obowiązkowy ), a za nią zadrzewiona wysepka z cmentarzem i jeszcze dalej Murano.



W kierunku północno-zachodnim widoczna jest grobla łącząca Wenecje ze stałym lądem.



Spojrzenie w dół na plac Św. Marka.




Tak to mniej więcej wygląda na górze.



I na koniec kierunek południowo-wschodni (chyba najładniejszy) z panoramą na San Giorgio Maggiore i Pałac Dożów.

tiwa napisał(a):Ja wróciłem po zapoznaniu się z tym dziełem wenecja-t26569.html.
Po powrocie nawet nie chciałem nic pisać, bo po co . Mariusz-W praktycznie wszystko napisał i pokazał (i to jak pięknie ). Jednak ta myśl, że nie wszyscy mogą zdawać sobie sprawę z uroków listopadowej Wenecji spowodowała, że powstaje ta mini-relacja .

... tą relację obowiązkowo czytałem przed pobytem w Wenecji ... ... każdy zauważa i pokazuje coś innego, więc każda relacja coś nowego wnosi ... ...

tiwa napisał(a):Tak to mniej więcej wygląda na górze.

... ale pustki ... ... jak ja tam byłem pod koniec lipca to na górze ruszyć się nie można było, a kolejka do zjazdu była na ponad dwie rundki dookoła, a żebym mógł trochę pofocić z każdej ze stron to musiałem stać za każdym razem w kolejce po kilka osób ... ... ...
Pozdrawiam.

Fajnie...miłe wspomnienia wracają...

ajdadi napisał(a):Fajnie...

kmichal napisał(a):... ale pustki

I dlatego Wenecji już nie odwiedzę w miesiącach letnich
pzdr.

Sb.22.11.cd. Po zjechaniu na dół większość placu już była w cieniu. Na pogodę która nam się trafiła, nie śmiem jednak w ogóle narzekać . Jeszcze kilka dni wcześniej, oglądając Wenecję na kamerkach internetowych, zarządziłem kupno kaloszy
Na szczęście okazały sie nieprzydatne.




Ślub to niezapomniane przeżycie, a co dopiero w takim miejscu .



Kupiliśmy bilety do muzeów znajdujących się przy Placu św. Marka i będących w gestii Musei Civici Veneziani. Są to Pałac Dożów, Muzeum Correr, Muzeum Archeologiczne i zabytkowe pomieszczenia Biblioteca Marciana.
Muzeum Correr oferuje podróż przez Historię i Sztukę Wenecji, od początków malarstwa weneckiego aż do końca XVIII wieku. Muzeum to powstało ze spuścizny Teodoro Correra, który podarował miastu swoją prywatną kolekcję dzieł. Kolekcja obejmuje obrazy, mapy, monety, broń i zbroje itp. Po upadku Republiki Weneckiej w 1797 roku pałac stał się wenecką rezydencją włoskich królów (skopiowane z internetu).
Teraz moje wrażenia. Kolekcja tego muzeum to "groch z kapustą" (ładne są niektóre sale i żyrandole), a gdy dołożymy do tego jeszcze wizytę w Muzeum Archeologicznym, to po wyjściu ma się mętlik w głowie .










Chwila oddechu i zaraz akty męskie, damskie, mumie i sekretarzyk .






Biblioteka Marciana jest piękna .

tiwa napisał(a):I dlatego Wenecji już nie odwiedzę w miesiącach letnich

... ja już raczej też się nie skuszę ... ...
Pozdrawiam.