Cyklady@2022

Wydaje się, że wyspa jest na Waszą wyłączność. Surowa i ładna.

Jer napisał(a):Wydaje się, że wyspa jest na Waszą wyłączność. Surowa i ładna.

Turystów, patrząc na ludzi wychodzących z promów, nie bo mało, niemniej jednak 99,99% ograniczało się do spędzania czasu na pobliskich, dostępnych "autobusowo" trasach do plaż Klisidi oraz Roukounas
Chociaż I przy Livoskopos mijaliśmy dwa auta i quada.

MCR napisał(a): Mam jeszcze pomysł na jutrzejsze wykorzystanie auta, zanim będziemy musieli je oddać

Bardzo dobre wykorzystanie , dzięki temu i my możemy podziwiać piękno Anafi.

Ile zapłaciłeś za te dwa dni?

Auto miałem na jeden dzień 35eur

To Suzuki Jimny pożyczaliście z jakiegoś biura czy metodą szeptaną, od kogośtam prywatnie? Jeśli z biura, to z jakiego, i jak załatwialiście - na miejscu, czy warunki i cena były wiadome jeszcze przed dotarciem na Anafi?

I pytanie o odcinek prom - Chora. Jeżdżą jakieś autobusy, busy? jak tam dotarliście?

Jimny braliśmy od Flory, tej samej od której wynajmowaliśmy pokoje.
Z portu zawsze jak przypływa prom kursuje dodatkowy autobus do Chory. Poza tym, w każdym razie pod koniec czerwca, były jeszcze 4 kursy dziennie.

Auto powinienem oddać koło 10, więc tuż po 8 ruszamy jeszcze główną drogą na wschód wyspy i parkujemy koło Aghios Ioannis, by po kilku minutach stać przed wejściem na Kasteli.
Juniora musiałem trochę zmotywować obiecałem że zobaczy piękny kościółek z sarkofagiem (Panaghia Sto Dokari)



Oczywiście był zachwycony tym, że jak do większości tego typu miejsc na Anafi, można było wejść do środka.
Chwilę później rozpoczęliśmy wejście na Kasteli - to tutaj w 7 wieku przed naszą erą, starożytni zbudowali ufortyfikowane miasto oraz nekropolię.
Dziś na wzgórzu widoczne są pozostałości murów oraz cmentarzysko wykute w skale. To właśnie posągi wydobyte z tego miejsca zdobią "muzeum" w Chora.



Młody przycupnął na kamieniu, a ja pokręciłem się jeszcze trochę po okolicach.
Teraz tylko w dół, do auta, które zwracamy kilka minut po 20.
Szybkie przebieranie i tradycyjnie przyjemną monopati z Chory udajemy się na najbliższą plaże, gdzie spędzamy resztę dnia.

Plażowanie, aczkolwiek zmieniamy miejsce. Zabieram ze sobą córkę Flory oraz jej opiekunkę na Roukounas - jedną z najdłuższych plaży na południu.
Dzieciaki zachwycone, miejsce również przyjemne.



Zostawiam całą trójkę na dole i wspinam się na wzniesienie oddzielające Roukounas od Katalimatsa. Widoki stąd zachwycają



Ale mnie bardziej przyciągają tutejsze, niewielkie ale widoczne, ruiny starożytnego portu.
Pełno tu porozrzucanej ceramiki. To co udało mi się zebrać w przeciągu kilku minut odkładam na bok i wracam na plażę.

Ostani pełen dzień na Anafi. Najważniejsze, to się wyspać (pobudka o 3:30) I ładnie pożegnać z wyspą, na którą wiem, że jeszcze raz wrócę

Najpierw krótka, bo 3 godzinna, kąpiel i zabawy na pobliskiej plaży. Wracamy busem do Chory, prysznic i jeszcze jedna rundka po mieście (w zasadzie wiosce).
Jest maleńka, ale naprawdę przyjemnie się tu zgubić w gąszczu wąskich alejek



Obowiązkowym punktem dnia musi być tutejesza kuchnia. Jest dosyć wcześnie, więc z wyborem tawern i restauracji nie jest łatwo (większość otwiera się koło 19) ale znajdujemy dobrze ocenianą To Steki i zasiadamy do kalmara oraz dania z lokalną koźliną duszoną w sosie pomidorowym, podaną z makaronem i anafijskim (tak to się odmienia? ) serem



Spacerem spalamy kalorie, delektując się widokami





Na koniec wizyta na placu zabaw i o 20 do spania. Do zobaczenia Anafi.

Koźlina i kalmar wyglądają pysznie i niewątpliwie takie były! Dania z koziego mięska bardzo dobrze wspominamy z Donoussy , więc na Anafi też chętnie byśmy się nimi uraczyli.

Żal opuszczać Anafi, nawet jeśli zwiedzałam ją tylko wirtualnie... Jedno jest pewne, że kiedy na emeryturze będziemy już oboje (wtedy będzie łatwiej dostosować się do rozkładu promów ) , musimy koniecznie wybrać się tam

Ależ ten czas leci...
Paros. Byliśmy tam w ubiegłym roku w październiku. Fajna pora na zwiedzanie wyspy, ale o tym będzie osobno
Tak jak poprzednio, za miejsce noclegowe wybieramy Deep Blue Studios w Logaras.



Proste, wymagające lekkiego odświeżenia ale czyste i zadbane a przy tym w pełni wyposażone studia, położone tuż obok dwóch miłych plaż.
Młody spiekł sobie niestety plecy, więc przez najbliższe dni kąpiele morsko-słoneczne zastępujemy Panthenolem.
Żeby się nie nudzić, łapiemy autobus do Parikia - głównego portu wyspy. Przed wieczorem trzeba trochę połazić.
Zaczynamy od Panagia Ekatopyliani - stu drzwi.
Dokładny opis tego miejsca możecie znaleźć tutaj https://www.kochajacgrecje.pl/2018/12/1 ... 100-drzwi/

Mnie to miejsce za każdym razem zachwyca.







Z Monastyru w kierunku, odwiedzonego rok wcześniej, muzeum archeologicznego droga prowadzi przez pozostałości jednego z kilku odkrytych na wyspie cmentarzy z dawnych czasów. Aż dziw, że tutejsze sarkofagi dosłownie stoją niezabezpieczone przy ulicy



Kawałek dalej, znajdują się ruiny dosyć oryginalnego sanktuarium z czasów archaicznych, a kilka kroków od morza - kolejne ruiny cmentarza



Kontynuujemy wycieczkę przeciskając się wąskimi uliczkami cudownej Parikia



Obserwując pozostałości starożytnego miasta, które Frankowie przerobili na jakieś swoje dziwne fortyfikacje



Z okazałej świątyni Ateny również niewiele dziś pozostało



Jeszcze rzut okiem na dawne warsztaty rzeźbiarskie



Szybkie jedzenie i łapiemy autobus powrotny do Logaras

Kolejny dzień bez plażowania, na szczęście Panthenol pomaga i jest szansa na to, że już wkrótce wrócimy na plażę.
Tymczasem łapiemy autobus do Marathi - młody zażyczył sobie wizytę w tutejszym Jumbo (to takie nasze Pepco), zaopatrzeni w kilka gadżetów wracamy do tutejeszej atrakcji - starożytnych kopalni marmuru.
Zaczynamy od wizyty u sympatycznego człowieka, którego poznaliśmy w ubiegłym roku - od dawien dawna wykonuje różne przedmioty z tutejszego marmuru.



Polecam jako pamiątkę, raz że są naprawdę śliczne, dwa - cenowo jakieś 10 razy tańsze niż w Parikia czy innych turystycznych miejscach.
Po zakupach ruszamy w kierunku kopalni, w ubiegłym roku była zamknięta na solidną kłódkę, w tym - na własne ryzyko, o czym informuje znak, można zejść niżej.



Ponieważ nie mamy ani latarki ani kasków, wchodzimy tylko żeby zobaczyć jak wygląda jaskinia.

Łapiemy autobus powrotny ale wysiadamy trochę wcześniej - w Marpissa.
Kolejny spacer wąskimi, cykladzmimi, uliczkami





A na koniec coś dla taty (okazało się miejscem niedostępnym i zamkniętym) oraz Juniora

Dołączam Niektóre plaże robią spore wrażenie

pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):Dołączam Niektóre plaże robią spore wrażenie

pozdrawiam, Michał

Nie tylko plaże , te wąskie uliczki - idealne na energetyczne spacery


Pozdrawiam
Piotr

Mieliśmy zaplanowaną wycieczkę na Delos ale pogoda popsuła plany. Przełożyliśmy ją.
Wobec braku innych pomysłów, wybraliśmy się rano do Naousa powłóczyć się uliczkami.









W odwiecznej wojnie Parikia vs Naousa ja dopisuję swoje punkty dla tej pierwszej. Choć Naousa piękną jest, to jednak Parikia mnie bardziej przypadła do gustu.
Czekając na powrotny autobus kupujemy jeszcze różne tiro i spanako pity w pobliskiej piekarni i wracamy do siebie na obiad.
Wieczorem zaplanowałem młodemu piknik
Tym samym łapiemy popołudniowy autobus do Lefkes, cudownej miejscowości uroczo położonej w tutejszych górach.
Tradycyjnie trochę lazimy





Mając cel, jakim jest przejęcie drogą bizantyjską, która do dziś w bardzo dobrym stanie istnieje pomiędzy Lefkes a Prodromos



Mniej więcej w połowie drogi rozkładamy koc piknikowy, wyciągamy jedzenie i picie i cieszymy się widokami i dźwiękami cykad