Cyklady@2022

Trochę zaległości w relacjach mi się zrobiło, więc żeby ich nie pogłębić, nadrabiam bieżącymi wyjazdami.
W tym roku, z różnych względów, tradycyjne - coroczne - wakacje tylko z Juniorem. Po długich namysłach i planowaniu, ostatecznie postawiłem na Anafi (powrót po 10 latach), Paros, Naxos (tylko - celowo - jeden dzień) I Syros, na której jeszcze nigdy nie byłem.

Bilety lotnicze kupiłem z dużym wyprzedzeniem, co patrząc na bieżące ceny było doskonałą decyzją. Wylot z Warszawy do Aten linią Aegean (uwielbiam) w piątek 24 tuż po 10. Z jednej strony fajna godzina, nie trzeba się zrywać w środku nocy z hotelu, z drugiej małe ryzyko - każde opóźnienie rodzi ryzyko braku dotarcia na prom. A ten wypływa z Pireusu o 18.
Ale zanim - ruszamy Lwem z Wro do Wawy późnym popołudniem. O 19 jesteśmy na miejscu, szybka kolacja w pobliskim centrum handlowym, zostawiam auto na firmowym parkingu i wraz z toną bagaży udajemy się taksówką do hotelu. Na nocleg, głównie ze względu na punkty członkowskie i bliskość lotniska, obieram Novotel Warsaw Airport. Prysznic i do spania. Pobudka o 7.

Wstajemy trochę wcześniej i lecimy na śniadanie, a tuż po nim kilka kroków po terenie hotelu.
Z Novotelu na lotnisko mamy kilka minut, odprawa szybka, choć ze względu na to, że w bagażu rejestrowanym mam dwa malutkie pistoleciki na wodę, kierują nas na dodatkową odprawę. Kilkanaście minut później jesteśmy już przy bramce, gdzie wita nas cudowna informacja o godzinnym opóźnieniu. No i klops, czasu mamy na styk - i to tylko pod warunkiem, że w Atenach szybko wyjadą bagaże. Wtedy jest szansa na złapanie metra o 15:30 lub proastiakos po 16 I dotarcie przed 18 do Pireusu na prom.
Zdążyliśmy



Prom jak to prom, że względu na nocną podróż kupiłem kabinę, ale jej "odnowienie" pozostawia wiele do życzenia. Ot taki stary blaszany potwór
Nic, śmierdzi bo śmierdzi ale wyspać się trzeba. Planowo o 6:25 mamy dotrzeć na Anafi, choć tym razem każde opóźnienie cieszy - pokoje mamy mieć dostępne dopiero od 12.
Dobraboc

Melduję się na Cykladach.

Z poprzednich relacji na Cropli pamiętam, że Anafi to piękna wyspa . Fajnie więc będzie znowu ją "zobaczyć"...

dangol napisał(a):Z poprzednich relacji na Cropli pamiętam, że Anafi to piękna wyspa . Fajnie więc będzie znowu ją "zobaczyć"...

Indeed. Jest piękna i cudowna i nawet mając tylko jedną mieścinę (Chora) nie nudzimy się. Ale wszystko w swoim czasie

To czekam na przygody z Juniorem na pokładzie.

Na Anafi przypływamy z niemal godzinnym opóźnieniem, co jest dobrą informacją - krócej poczekamy na pokoje. Na noclegi wybrałem ponownie Panorama Rooms, za 50eur/dobra dostajemy przyjemny, świeżo odnowiony pokój z bardzo ładnym widokiem z tarasu. Miało być studio, okazało się że z "kitchenette" jest tylko lodówka. Dobre i to, choć niesmak pozostaje
Zostawiamy bagaże w recepcji i umawiamy się z właścicielką że da nam znać jak pokój będzie gotowy. Tymczasem postanawiamy zwiedzić Chore, zaczynając od śniadania w tutejszej - pysznej - piekarni.
Chora wielka nie jest, jej obejście zajmuje nam jakieś 2,5h - łącznie z wieloloma przystankami na zdjęcia i picie.







Jest ślicznie, nawet jeśli zmęczenie daje się we znaki.
Pokój dostajemy koło 11:30, szybki prysznic, podstawowe zakupy w tutejszych - dwóch, drogich - marketach i reszta dnia spędzona na plaży.

Prześlicznie !
Zdradzę, że kiedy kilka lat temu wybieraliśmy się na Koufonissi, przez moment rozważałam Anafi właśnie. Niestety, w pasujących nam terminach nie ma bezpośrednich promów z Pireusu. Wyspa musi więc poczekać jeszcze kilka lat, aż my będziemy mogli dostosować się do rozkładów dopływania na nią. Mam nadzieję, że kiedyś się uda

MCR napisał(a): podstawowe zakupy w tutejszych - dwóch, drogich - marketach

Na małych wyspach to reguła, tak samo było na Donoussie. W tym roku, przed tygodniowym żeglowaniem po północnych Cykladach, na 3 noce wybieramy się na Agistri. Mimo niewielkich rozmiarów wysepki, sklepów jest tam zdecydowanie więcej, niż na Anafi czy Donoussie, a połączenia promowe kilka razy dziennie. Może więc dużo drożej, niż na lądzie, nie będzie . Niemniej jednak, chyba zrobimy jakieś zakupy na targowisku w Pireusie i zabierzemy ze sobą wodolotem.

Zasiadam i oglądam

Niedziela. Wstajemy. Widok z tarasu cudowny
dziś zaczynamy dzień od odwiedzin tutejeszego mikro muzeum archeologicznego - jest tu kilka posągów wykopanych z okolic Kasteli, jakieś kamienie, kilka zdjęć, pilnującą całości - niezainteresowana niczym - pani, budzącą się tylko aby zwrócić mi uwagę że jest zakaz robienia zdjęć



Wracamy do pokoju, pakujemy graty na plażę i ruszamy w stronę portu. Na dzisiejsze opalanie wybieramy Klisidi, bardzo ładną i łatwo dostępną plażę.



Oczywiście nie byłbym sobą (a w zasadzie - zanudziłbym się) cały dzień leżąc na piasku, więc po kilku godzinach leniuchowania ruszamy przyjemną ścieżką



Obejrzeć sąsiednią Katsouni, w większości opanowaną przez naturystów.



Plaże to zdecydowany atut Anafi, szczególnie dla tych, którzy preferują je w wersji piaszczystej.

Wypożyczyliśmy Suzuki Jimny na caly dzień. Anafi jest malutka, więc czasu powinno wystarczyć na jej spokojne zwiedzenie i objechanie - głównie szutrowymi drogami.



Pierwszy postój to Exo Vagia, a w zasadzie Pyrgi. Znajdują się tutaj ruiny starożytnej twierdzy-wieży obronnej, przebudowane przez miejscowych na jakąś zagrodę dla zwierząt



Miałem plan połatania w okolicach dronem, niemniej jednak zrywający czapki z głów wiatr skutecznie ten pomysł uśmiercił.
Nie poddając się kontynuujemy wycieczkę za zachodnią część Anafi, obierając kierunek na północ.
Bardzo wietrzna, kamienista i niezbyt zachęcająca do dłuższej wizyty plaża Prassa



motywuje nas do dalszej podróży. Finalnym celem tej części wyspy jest Lakkous. Raz - ze względu na tutejeza urocze Aghios Georghios i Aghios Vasilios, dwa - jest tu zaskakująco zielono. A taką kropką nad i były...małe winnice. Czyżby dawna tradycja uprawy winogron na Anafi powracała?



Na pewno, sądząc po stanie zabudowań - tradycja "rolnicza" odchodzi w zapomnienie. Kręcimy się jeszcze chwilę po okolicy i wracamy. Żeby przedostać się do centralnej i wschodniej części wyspy trzeba ponownie minąć Chore.
Tym razem skręcamy w kierunku heliportu i jeszcze trochę na północ. Są tutaj urocze pokoje do wynajęcia - również w ślicznym wiatraku, nas jednak bardziej interesuje Stavros, gdzie droga się kończy.



Zaczyna jednak szlak, w zasadzie dwa - droga nr 4 prowadzi na północ w kierunku Livoskopos, mijając najwyższy szczyt wyspy - Vigla oraz drugi, mniej oficjalny, będący skrótem drogi, do której będziemy chcieli dojechać wracając do rozwidlenia przy heliporcie.

Kolejny przystanek, to odchodząca od asfaltowej - szutrowa droga prowadząca i kończącą się przy cudownie położonym Aghia Marina. Dla mnie ogromnym zaskoczeniem było to, że zdecydowana większość kaplic i kościołów na Anafi była otwarta.



Jedziemy dalej cały czas mijając mniejsze lub większe uprawy winogron oraz niezliczone ilości cudownych miejsc kultu religijnego

Widzieliście w środku lata zielone cyklady? Dla mnie to był, pozytywny, szok. Woda z naturalnych źródeł, wokół zieleń niczym w parku. Vrysi. Ponoć, jak wynika z map, od czasów starożytnych (gdzieś tu jest studnia z czasów B.C.) cały rok zasilane wodą.



Stąd do "plaży" Aghios Georghios, której jedynym faktem wartym odnotowania jest tutejsza Panaghia




Droga do Livoskopos również obfituje w cudne kapliczki





A sama plaża to cudo - chciałem niżej polatać dronem, niemniej jednak wiatr skutecznie to uniemożliwił. W każdym razie miejsce warte każdej chwili...

Późnym popołudniem docieramy do Moni Zoodochos Pigi.
To jedyny monastyr na wyspie (tak mi się wydaje). Mamy szczęście, bo jest otwarty.





Kościół zbudowany jest z i na pozostałościach po świątyni Apolla, z bardzo widocznymi do dziś śladami pierwowzoru.



Prowadzi stąd, mniej wiecej półtora godzinna, trasa do Panagia Kalamiotissa. Miejsca które pragnąłem odwiedzić o było celem mojej wizyty na Anafi. Ze względu jednak na dobro Juniora, pozostawiłem na kolejny raz.

W drodze powrotnej do Chory zatrzymujemy się jeszcze przy Aghii Anarghyri



I kawałek dalej w Aghios Ioannis, z uroczym - prywatnym - kościołem o tej samej nazwie oraz czymś co było atrapą wiatraka



Stąd już tylko kilkaset metrów do Katalimatsa - starożytnego portu i miasta Anafi. Większość została zatopiona podczas trzęsienia ziemi, choć pojedyncze pozostałości w postaci kolum i kamieni (oraz ogromu ceramiki, o czym jeszcze będzie) są widoczne do dziś



Dla nas ten intensywny dzień kończy się kolacją, prysznicem i spaniem. Mam jeszcze pomysł na jutrzejsze wykorzystanie auta, zanim będziemy musieli je oddać