.png "Cromaniak")
kulka53 napisał(a):Dunaj z rumuńskiego brzegu wygląda całkiem podobnie jak z serbskiego
. Tylko tego wyrzeźbionego w skale gościa nie dałoby się pewnie dojrzeć... cerkiewkę było dobrze widać
Ten koleś jest kawałek przed albo kawałek za cerkiewką (zależy z której strony się jedzie). Jadąc od Timisoary był za. Próbuję w googlu wyczaić miejsce ale słabo mi idzie - stoi nad jakąś rzeczką, która do Dunaju spływa. Może być tak, że to już jest w tym miejscu gdzie droga 57 odbija nieco od rzeki i dlatego Decebala już z Serbii się nie zobaczy (bo generalnie jest całkiem spory więc jeśli cerkiew widzieliście to koleś też pewnie rzuciłby wam się w oczy)
.
Wpuszcza nas do środka, kasuje jakieś drobne za wejście i zwiedzamy - zupełnie sami. Możemy wejść w każdą dziurę, przyjrzeć się każdemu kamieniowi, nie gonią nas żadne tłumy. Pani sobie siedzi i spokojnie czyta gazetę. Wcześniej trochę opowiada nam o twierdzy, co gdzie jest itp. Zamek pochodzi z XIII wieku, jest świetnie zachowany i znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. To powinno wystarczyć za reklamę.
.
.png "Weteran")
przełom Dunaju przy okazji jakiegoś przejazdu bardziej na południe 
, a w samej Rumunii mamy do zrealizowania porachunki z pewnymi górami .png "Legenda")
. Kasjerka pozostaje niewzruszona i zamyka nam drzwi przed nosem. I co teraz? Jest takie powiedzenie, że jak Pan Bóg zamyka drzwi to otwiera okno - kątem oka zauważamy, że główne wejście do zabytku jest otwarte 
"14-16 Pausa";. Jesteśmy na maxa wkurzeni, przede wszystkim na nasze dwa przewodniki, że o żadnych "pausach" nie wspominały (ani tu ani w Biertanie). Obchodzimy kościół dookoła, wyciągamy Zorkę 5 i robimy kilka zdjęć:
).
ta wycieczka to był pewien spontan i byliśmy do niej absolutnie nie przygotowani. Gdybyśmy wiedzieli przed wyjazdem, że droga jest dla nas dostępna to buty górskie raczej znalazłyby się w naszym ekwipunku - mieliśmy wrażenie, że niektóre szczyty są na wyciągnięcie ręki i można przyoszczędzić sporo czasu na żmudne podejście (które też ma swój urok ale nie każdemu może odpowiadać albo nie każdy ma na nie czas). Nawet przez chwilę był taki pomysł żeby się przejść ale uznaliśmy, że w tenisówkach to jednak obciach, poza tym gdzieś z tyłu głowy była myśl, że może tylko z przełęczy wygląda to tak dostępnie (nawet w trampkach) a jak się pójdzie dalej to tenisówki mogą być obuwiem wysoce niestosownym jeśli nie niebezpiecznym. Jestem typem, który raczej nie odpuszcza i jak idzie to na szczyt więc żeby się nie rozczarować wolałam w ogóle nie zaczynać. Po krótkiej przerwie na przełęczy Urdele, po kilku tęsknych spojrzeniach na okoliczne szczyty, wsiadamy do samochodu i jedziemy dalej.
